Οι ιρανικές εκλογές και η σημασία τους για την υφήλιο

Γράφει ο Πολυδεύκης
Ειδικός Συνεργάτης του Geopolitics & Daily News

Με τα φώτα της δημοσιότητας να είναι στραμμένα στις γαλλικές και γερμανικές εκλογές

η υφήλιος παραβλέπει μία επίσης εξαιρετική εκλογική αναμέτρηση. Σε περίπου δύο μήνες διεξάγονται στο Ιράν Προεδρικές Εκλογές και το Συμβούλιο των Εμπειρογνωμόνων του Ιράν ετοιμάζεται να γνωματεύσει για τους υποψηφίους που θα αναμετρηθούν στον αγώνα για το υψηλότερο αιρετό αξίωμα της χώρας.

Το Συμβούλιο των Εμπειρογνωμόνων του Ιράν είναι πρωταρχικά επιφορτισμένο με την επιλογή του διαδόχου του ανώτατου Θρησκευτικού Ηγέτη του Ιράν, ΑΥΑΤΟLLΑΗ ALI KHAMENEI, ωστόσο στο εξαμηνιαίο Συνέδριο που πραγματοποίησε (7-9 Μαρτίου), παρουσία των πιο ισχυρών πολιτικών προσώπων της χώρας, αναμφίβολα συζητήθηκε και το θέμα των επικείμενων εκλογών.

Η εκλογική αναμέτρηση της 19ης Μαΐου αποτελεί την πιο σημαντική των τελευταίων δεκαετιών καθώς υπάρχουν πολλές οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που κρατούν τη χώρα στην τρέχουσα πορεία της για τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας της και την εκ νέου σχέση της με τη Διεθνή Κοινότητα.

Αν και ο Ιρανός Πρόεδρος, Η. RUHANI, ο μεταμορφωτής του Ιράν, δεν έχει ανακοινώσει δημόσια την πρόθεσή του να επιδιώξει νέα θητεία, είναι πιθανόν ακόμη να αποτελεί την επικρατούσα επιλογή των Ιρανών ψηφοφόρων για το αξίωμα. Ωστόσο, αυτό δεν πρόκειται να αποτρέψει τους πιο συντηρητικούς του αντιπάλους να αποτελέσουν σοβαρή πρόκληση για τον ίδιο, ορίζοντας έναν δικό τους νέο υποψήφιο.

Το πλεονέκτημα του νυν Προέδρου

Από την ανάληψη των καθηκόντων του, το 2013, ο Η. RUHANI οδήγησε προσεκτικά τη χώρα του μέσα από μια σειρά δύσκολων οικονομικών μεταρρυθμίσεων και τις απαρχές της διπλωματικής αποκατάστασης των σχέσεών της με τη Δύση. Αν και οι δύο προσπάθειες μπορούν ακόμη να αποτύχουν, ο Η. RU HANI είναι σε θέση να επιδείξει την πραγματική πρόοδο που έχει επιτευχθεί υπό την εποπτεία του.

Η παραγωγή πετρελαίου του Ιράν, για παράδειγμα, έχει σημειώσει άλμα από 2,8 εκατ. σε 3,8 εκατ. βαρέλια ημερησίως από τη στιγμή που η Δύση ήρε τις επιβληθείσες κυρώσεις, στην Τεχεράνη, τον Ιανουάριο του 2016. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της θητείας του Η. RU HANI, o πληθωρισμός μειώθηκε θεαματικά από 45% σε 8,7%.

Η επιτυχία της ιρανικής διπλωματίας στην προσέγγιση της Μόσχας

Υπενθυμίζεται ότι το Ιράν σκοπεύει στα τέλη Μαρτίου να προκηρύξει διαγωνισμό για διεθνείς επιχειρήσεις σχετικά με την ανάπτυξη των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η χώρα διαθέτει 52 σημαντικά πεδία (18 υπεράκτια), 29 εκ των οποίων είναι πετρελαίου και 23 φυσικού αερίου. Η Ρωσία, που έχει εκδηλώσει έντονο ενδιαφέρον για τους υδρογονάνθρακες του Ιράν, διατηρεί τακτικές επαφές με την Τεχεράνη, με πρόσφατη την εκεί επίσκεψη του Υπουργού Ενέργειας, Α. NOVAK.

Η πολιτική σταθερότητα έχει οδηγήσει τη ρωσική «GAZPROM NEFT» να εκφράσει ενδιαφέρον για τα ιρανικά κοιτάσματα πετρελαίου Shangule και Cheshmeh-Khosh, ενώ εξετάζει και άλλες εναλλακτικές στο Ιράν. Το σχέδιο ανάπτυξης για τα δύο παραπάνω πεδία δρομολογείται για τον Απρίλιο και τα τέλη Ιουλίου, δηλαδή πριν και μετά τις Προεδρικές Εκλογές.

Πέραν των δύο προαναφερόμενων κοιτασμάτων στη συνάντηση του ρώσου Υπουργού Ενέργειας, Α. NOVAK, του αναπληρωτή Πρωθυπουργού της Ρωσίας, Ι. SHUVALOV, και του ιρανού Υπουργού Τεχνολογίας Πληροφοριών και Επικοινωνίας, MAHMUD VAEZI-JAZAI επιβεβαιώθηκε ότι Μόσχα και Τεχεράνη εξετάζουν συμβάσεις συνολικού ύψους $ 10 δις, για έντεκα ακόμα κοιτάσματα, με την υπογραφή των συμφωνιών να αναμένεται κατά την επίσκεψη του Ιρανού Προέδρου στη Μόσχα.

Η κινητικότητα της Ρωσίας στην ιρανική πετρελαϊκή αγορά αποτελεί μείζονος σημασίας οικονομικό επίτευγμα, λόγω και των διπλωματικών σχέσεων των δύο χωρών, εν συγκρίσει με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, ενώ αποφέρουν σημαντικά οικονομικά οφέλη για την ιρανική οικονομία που επιχειρεί να αναπτυχθεί.

O Ρώσος Πρόεδρος, V. PUTIN, υποδέχθηκε στις 15-03-17 στη Μόσχα τον Αρμένιο ομόλογό του, SERZH SARGSIAN, για συνομιλίες με επίκεντρο διμερή ζητήματα και συνεργασία. Σε αυτή τη συνάντηση προέκυψε πως οι δύο πλευρές σχεδιάζουν τη δημιουργία μιας ειδικής οικονομικής ζώνης για το Ιράν, ήτοι ενός έργου που θεωρείται άνευ προηγουμένου, διότι στοχεύει στην ενίσχυση του εμπορίου με την Ευρασιατική Ένωση.

Μόσχα και Τεχεράνη έρχονται πιο κοντά εξαιτίας της οικονομικής αυτής ζώνης που σχεδιάζεται στα αρμενικά σύνορα με το Ιράν, ενώ μοναδικό εμπόδιο θεωρείται, ενδεχομένως, κάποια μη συμμόρφωση με την ισχύουσα νομοθεσία, καθώς η χώρα δεν αποτελεί μέλος του ΠΟΕ.

Το ζήτημα της επανεκλογής RUHANI

Για να είμαστε ειλικρινείς, ωστόσο, οι επιδόσεις της ιρανικής οικονομίας έχουν υπάρξει ανομοιογενείς στο διάστημα της θητείας του Η. RUHANI και η χώρα εξακολουθεί να αντιμετωπίζει υψηλό επίπεδο ανεργίας στους νέους. Περίπου το 30% των νέων της χώρας και το 20% των αποφοίτων ιρανικών πανεπιστημίων εξακολουθούν να μην έχουν δουλειά και αυτό αποτελεί ζήτημα που σίγουρα θα επηρεάσει τους Ιρανούς ψηφοφόρους. Παρ’ όλα αυτά, θα ήταν αρκετά εξεζητημένη περίπτωση για την πολιτική ιστορία του Ιράν η ήττα ενός νυν Προέδρου. Εξάλλου, ο τελευταίος Ιρανός Πρόεδρος που δεν θήτευσε για δεύτερη φορά ήταν MOHAMMAD ALI RAJAI, o οποίος δολοφονήθηκε το 1981, μόλις 4 εβδομάδες μετά την ανάληψη της Προεδρίας.

Οι πολιτικές Πτέρυγες του Ιράν δεν διαθέτουν σαφή όρια, καθοδηγούμενες από διακεκριμένες προσωπικότητες. Οι συμμαχίες προκύπτουν βάσει των κοινών κοινωνικών και οικονομικών στόχων.

Η πολιτική ασυνεννοησία των αντιπάλων

Οι παραδοσιακοί και σκληροπυρηνικοί Συντηρητικοί της χώρας εξακολουθούν να ελπίζουν στην ανατροπή του Η. RUHANI, o οποίος έχει προωθήσει πολλές κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που δεν ευθυγραμμίζονται με τη δική τους ατζέντα. Αλλά πρώτα θα πρέπει να συμφωνήσουν σε έναν υποψήφιο για την εκπροσώπησή τους.

Κατά τις τελευταίες Προεδρικές Εκλογές, το 2013, οι συντηρητικές Δυνάμεις του Ιράν ήταν εξαιρετικά κατακερματισμένες και οι ψήφοι τους μοιράστηκαν μεταξύ των τεσσάρων υποψηφίων. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν ο Συντηρητικός επιλαχών MOHAMMAD BAGHER GHALIBAF να κερδίσει μόλις το 16,5% των ψήφων, ποσοστό που υστερεί κατά πολύ του 50,9% που κατείχε ο Η. RUHANI. Με την υποστήριξη τόσο των Μεταρρυθμιστών όσο και των μετριοπαθών Συντηρητικών, ο Η. RUHANI κατάφερε να κερδίσει μια μικρή πλειοψηφία και να αποφύγει την τελευταία στιγμή τις επαναληπτικές εκλογές.

Έκτοτε, Μεταρρυθμιστές και Μετριοπαθείς έχουν καταφέρει ακόμα περισσότερες εκλογικές νίκες, κερδίζοντας επιπλέον έδρες στο Συμβούλιο των Εμπειρογνωμόνων και στο ιρανικό Κοινοβούλιο «Majlis», τον περασμένο Φεβρουάριο. Η συμμαχία τους, αν και συνεχώς μεταβαλλόμενη, είναι πλέον ένα μεγάλο και ευρέως ελκυστικό κίνημα, το οποίο φαίνεται έτοιμο να ενώσει τις δυνάμεις του με τον Η. RUHANI για άλλη μια φορά.

Τα νέα πολιτικά δεδομένα για τους συντηρητικούς

Με έναν τέτοιο ισχυρό συνασπισμό να τον στηρίζει, ο RUHANI δεν πρόκειται να αποτελέσει εύκολο στόχο για τους εκλογικούς του αντιπάλους. Ωστόσο, στις 23 Φεβρουαρίου το συντηρητικό «Λαϊκό Μέτωπο των Ισλαμικών Επαναστατικών Δυνάμεων του Ιράν» πραγματοποίησε το πρώτο του -σε εθνικό επίπεδο- Συνέδριο με την ελπίδα να οδηγήσει τον RUHANI σε ήττα. Μέχρι στιγμής, το κόμμα διαθέτει 21 πιθανούς υποψηφίους, αλλά ο πλέον δημοφιλής υποψήφιος είναι ο αξιοσέβαστος EBRAHIM RAISI, o οποίος, από τον Μάρτιο του 2016 έχει υπηρετήσει ως θεματοφύλακας του «ΑSΤΑΝ QUDS RAZAVI», ενός από τα πιο εύπορα φιλανθρωπικά ιδρύματα του Ιράν, που είναι υπεύθυνο για τη διαχείριση αρκετών θρησκευτικών χώρων και οργανισμών σε όλη τη χώρα.

Κατά το παρελθόν έτος, η δημόσια εικόνα του Ε. RAISI βελτιώθηκε ση μαντικά, κάτι που έχει οδηγήσει σε εικασίες ότι ενδεχομένως να είναι και ο αντικατάστασης του ανώτατου Θρησκευτικού Ηγέτη του Ιράν, AYATOLLAH ΚΗΑΜΕΝΕΙ. Φυσικά, ο Ε. RAISI δεν είναι ο μοναδικός υποψήφιος για το εν λόγω αξίωμα, καθώς ο επικεφαλής του δικαστικού Σώματος του Ιράν, SADEQ LARIJANI, o προκάτοχός του, MAHMOUD HASHEMI SHAHROUDI, ακόμα και ο ίδιος ο Η. RUHANI, έχουν χαρακτηρισθεί από τον Τύπο πιθανοί υποψήφιοι.

Ωστόσο, κατά το προηγούμενο έτος οι LARIJANI και RUHANI ενεπλάκησαν σε σκάνδαλα και σε μεταξύ τους αντιπαραθέσεις. Ο Ε. RAISI, στο μεταξύ, έχει παραμείνει, ως επί το πλείστον, ουδέτερος και υπεράνω του κομματισμού που έχει καθηλώσει τους ανταγωνιστές του. Έχοντας έξυπνα αποφύγει την αποξένωση από οποιαδήποτε από τις μεγαλύτερες εκλογικές περιφέρειες του Ιράν, ο Ε. RAISI έχει αποδείξει ότι μπορεί να είναι μία επιλογή που ενδεχομένως θα κατορθώσει να ενώσει τους Συντηρητικούς της χώρας.

Εντούτοις, αυτή η φαινομενική δύναμη θα μπορούσε να αποτελέσει ευάλωτο σημείο σε μια πολιτική εκστρατεία. Εάν ο RAISI συμφωνήσει να θέσει υποψηφιότητα για την Προεδρία, θα διακινδυνεύσει να βρεθεί σε έντονες αντιπαραθέσεις με τους ανταγωνιστές του και ενώπιον μίας δυνητικά ισχυρής Συμμαχίας Μεταρρυθμιστών και Μετριοπαθών, θα υπάρξει πολύ μεγάλη πιθανότητα να χάσει -ένα αποτέλεσμα που θα μπορούσε να βλάψει το status του. Συνεπώς, ο RAISI θα μπορούσε να επιλέξει να απορρίψει την υποψηφιότητα, εκτός εάν ο ίδιος ο ανώτατος Θρησκευτικό Ηγέτης του Ιράν του ζητήσει να την αποδεχθεί.

Εάν ο RAISI αρνηθεί να υποβάλει υποψηφιότητα για την Προεδρία του Ιράν, στους Συντηρητικούς θα απομείνει μόνο μία αξιόλογη εναλλακτική: O ALI LARIJANI, Πρόεδρος του ιρανικού Κοινοβουλίου «Majlis» και αδελφός του επικεφαλής του δικαστικού Σώματος της χώρας. Η οικογένεια LARIJANI αποτελεί ισχυρή δύναμη στην πολιτική ζωή του Ιράν, και ως πρώην Δκτής των «Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν» (IRGC) o LARIJANI εξακολουθεί να διατηρεί στενούς δεσμούς με τον Στρατό.

Επιπλέον, όπως και ο αδελφός του SADEQ, αλλά και όπως ο Ε. RAISI, έτσι και ο Α. LARIJANI είναι πολύ κοντά στον ΚΗΑΜΕΝΕΙ. Αν και ο ίδιος δεν έχει την υποστήριξη των σκληροπυρηνικών Συντηρητικών του Ιράν, ο Α. LARIJANI θα μπορούσε να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των παραδοσιακών Συντηρητικών και των Μετριοπαθών καλύτερα από ό,τι θα μπορούσε ο Η. RUHANI.

To πρόβλημα είναι ότι ο Α. LARIJANI δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για τη θέση. Στην πραγματικότητα, υπήρξε υποστηρικτικής του Η. RUHANI και κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχίσει να τον υποστηρίζει στις επερχόμενες εκλογές. Επιπλέον, η στενή σχέση του Α. LARIJANI με τον ΚΗΑΜΕΝΕΙ δείχνει ότι ο ανώτατος Θρησκευτικός Ηγέτης του Ιράν προς το παρόν είναι ικανοποιημένος με τη διατήρηση της σημερινής Κυβέρνησης της Τεχεράνης ως έχει.

O παράγοντας των «Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν»

Σε αντίθεση με αυτό που κάποιοι μπορεί να πιστεύουν, ομοίως οι «Φρουροί της Επανάστασης του Ιράν» ενδέχεται να ικανοποιηθούν από μια δεύτερη εκλογική νίκη του Η. RUHANI. Av και ο Πρόεδρος του Ιράν και οι ηγέτες των «Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν» διαφωνούν σε μια σειρά θεμάτων -ειδικά σε ό,τι αφορά κοινωνικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις- η πρόσφατη εκλογή του D. TRUMP, o οποίος επιλέγει να τηρήσει επιθετική στάση απέναντι στο Ιράν, έχει σχεδόν καταστρέψει οποιαδήποτε πιθανότητα αναθέρμανσης των σχέσεων μεταξύ Washington και Τεχεράνης για τα επόμενα χρόνια.

Εφόσον εξακολουθούν να υπάρχουν εντάσεις, θα συνεχίσει και η επιρροή των «Φρουρών της Επανάστασης του Ιράν» στην ιρανική πολιτική. Η πολιτική Trump δεν πρόκειται να αλλάξει, ασχέτως των πολιτικών του Ιράν. Αυτό σημαίνει ότι οι πρακτικές του σώματος των «ΦΡΟΥΡΩΝ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ» (IRGC) δεν αποτελούν πολιτικά κολάσιμες τακτικές που ναρκοθετούν την εξωτερική πολιτική της Τεχεράνης. Πριν από 5 χρόνια, οι ΗΠΑ είχαν επιβάλει κυρώσεις στη «ΜΑΗΑΝ AIR» εξαιτίας των σχέσεων που διατηρεί με το «IRGC» και εξαιτίας ισχυρισμών σύμφωνα με τους οποίους μεταφέρει όπλα στη Συρία και στην Υεμένη, καλώντας και την Ε.Ε. να πράξει αναλόγως, ωστόσο σήμερα δε διαφαίνεται κάποιος πολιτικό δέλεαρ για το Ιράν ώστε να περιορίσει τέτοιες δράσεις.

Σημειώνεται ότι το κύρος των «IRGC» είχε δεχθεί πλήγμα ενόψει της επαναπροσέγγισης των ΗΠΑ και του Ιράν, καθώς τα συμφέροντά τους (των «IRGC») στον τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου και η σημασία τους ως στρατιωτικού προπυργίου εναντίον της επιθετικότητας της Δύσης είχαν διακυβευθεί. Πλέον σήμερα φαίνεται πως η απομόνωση του Ιράν από τις ΗΠΑ και η αμερικανική επιθετική πολιτική για χάρη του Ισραήλ αποτελεί μίας πρώτης τάξεως ευκαιρίας για το συνασπισμό των IRGC και του RUHANI.

Ένα ενδεικτικό παράδειγμα που αποδεικνύει τον ανωτέρω ισχυρισμό προέκυψε στις 04-03-17 πλοίο του ΠΝ των ΗΠΑ άλλαξε πορεία, προκειμένου να προσεγγίσει πολεμικά πλοία των «Φρουρών της Επανάστασης» στα Στενά του Hormuz, δίνοντας συνέχεια σε μία σειρά ναυτικών επεισοδίων στα Στενά. Από την πλευρά των ΗΠΑ αναφέρθηκε ότι το αμερικανικό πλοίο πλησίασε τα ιρανικά πλοία σε απόσταση μικρότερη από 550 μ., αναγκάζοντάς τα να αλλάξουν κατεύθυνση. Τα ανωτέρω έφεραν ως συνέπεια ο ιρανός Πρόεδρος, Η. RUHANI, να εκδώσει προειδοποιητική ανακοίνωση προς τους «εχθρούς του Ιράν» προβάλλοντας την στρατιωτική ισχύ της χώρας.

Το ίδιο αποτέλεσμα

Ανεξάρτητα από το αν ο Η. RUHANI κερδίσει άλλη μία θητεία ή εκτοπισθεί από έναν πιο συντηρητικό αντίπαλο, οι πολιτικές της Τεχεράνης δεν θα αλλάξουν πολύ στο άμεσο μέλλον. Παρά το γεγονός ότι ο RUHANI έχει προσπαθήσει να διευρύνει τις αρμοδιότητες της εγγενώς αδύναμης Προεδρίας του Ιράν, με την ελπίδα ότι θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει καλύτερα την επιρροή των φορέων που διορίζει ο ανώτατος Θρησκευτικός Ηγέτης της χώρας, ο ίδιος δεν έχει κάνει μεγάλη πρόοδο.

Σήμερα, ο Ιρανός Πρόεδρος εξακολουθεί να μην μπορεί να καθορίσει αυτοτελώς την εξωτερική πολιτική της χώρας του, δεν μπορεί να εγκρίνει νομοθεσία ή να αναπτύξει τον Στρατό. Αντ ‘αυτού, η κατεύθυνση της χώρας καθορίζεται από ιδρύματα, στο τιμόνι των οποίων βρίσκεται ο ανώτατος Θρησκευτικός Ηγέτης του Ιράν, ως κριτής της πολιτικής.

Στην πλειοψηφία τους, οι Μετριοπαθείς του Ιράν και οι παραδοσιακά Συντηρητικοί συμφωνούν ότι η χώρα πρέπει να επανασυνδεθεί με την παγκόσμια οικονομία. Αλλά διαφωνούν στο πεδίο των κοινωνικών μεταρρυθμίσεων και πολλές από τις προτάσεις του RUHANI σε αυτόν τον τομέα έχουν απορριφθεί από άλλα τμήματα της Κυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένου του δικαστικού συστήματος. Ακόμα και έτσι, ο Πρόεδρος επιμένει να στηρίζει τα προγράμματά του και είναι σίγουρο ότι θα τεθούν εκ νέου προς συζήτηση στον ιρανικό λαό, καθώς πλησιάζει η εποχή της προεκλογικής εκστρατείας του Απριλίου- Μαΐου.

Το Συμβούλιο των Εμπειρογνωμόνων του Ιράν αναμφίβολα θα συζητήσει για τα εν λόγω θέματα κατά την συνέλευσή του. Επειδή ο Ε. RAISI είναι μέλος του προαναφερόμενου Συμβουλίου, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η πλάστιγγα θα γύρει υπέρ του για την Προεδρία του Ιράν και για το αξίωμα του ανώτατου Θρησκευτικού Ηγέτη του Ιράν, κατά τη διάρκεια του επερχόμενου forum.

H τελευταία φορά που το Συμβούλιο επέλεξε έναν διάδοχο για ανώτατο Θρησκευτικό Ηγέτη του Ιράν ήταν στη δεκαετία του 1980, όταν πρότεινε τον AYATOLLAH HOSSEIN ALI MONTAZERI ως διάδοχο του ανώτατου Θρησκευτικού Ηγέτη του Ιράν, ΑΥΑΤΟΙ.Ι.ΑΗ RUHOLLA KHOMEINI. Ωστόσο, όταν μεταγενέστερα ο MONTAZERI είχε μια διαφωνία με τον ΚΗΟΜΕΙΝΙ, ο διορισμός του πρώτου ανακλήθηκε το 1989. Η εν λόγω αποτυχία υπογράμμισε πόσο «ανούσια» είναι η διαδικασία της διαδοχής, ενόσω ο νυν ανώτατος Θρησκευτικός Ηγέτης είναι ακόμη εν ζωή. Αλλά, καθώς ο AYATOLLAH ALI KHAMENEI πλησιάζει το ογδοηκοστό έτος της ηλικίας του, θα είναι δύσκολο οι διαδοχές για την Προεδρία του Ιράν και για το αξίωμα του ανώτατου Θρησκευτικού Ηγέτη του Ιράν να μην είναι στενά συνυφασμένες.

Κρίνοντας από τον σχεδιασμό του Ιράν, βάσει των διεθνών εξελίξεων, οι Προεδρικές Εκλογές του Ιράν θα κριθούν, εν πολλοίς, από τις εξελίξεις για την εκλογή νέου Ayyatollah, ακόμα και αν αυτή έρθει σε μεταγενέστερο χρόνο. Εφόσον RUHANI και RAISI και LARIJANI διαθέτουν ισχυρά εχέγγυα για εκλογή τους σε αυτή τη θέση είναι δύσκολο να δεχτούν να εμπλακούν στην εκλογική διαδικασία για το προεδρικό χρίσμα, το οποίο δεν είναι η ανώτερη πολιτειακή θέση. Ωστόσο, όπως προαναφέρθηκε, η πραγματική δυνατότητα για αυτή την εκλογή προκύπτει από τους 88 του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων. Εν τέλει, όποιο και αν θα είναι το πρόσωπο που θα προκύψει από τις Προεδρικές Εκλογές, η πολιτική του Ιράν δε θα διαμορφωθεί από τον ίδιο, αλλά από τον νυν και τον επόμενο Ayyatollah.

geopolitics.com.gr