Εurope, quo vadis? Η Ευρώπη μεταλλάσσεται;

Γιώτα Χουλιάρα
Aρχισυνταξία
giota.houliara@gmail.com

“Europe, quo vadis?” Παραφράζοντας τον γνωστό πίνακα “Domine, quo vadis?” που φιλοτέχνησε ο Ιταλός ζωγράφος του Μπαρόκ, Αννιμπάλε Καρράτσι το 1602 στο

editorial αυτής της έκδοσης, θέτουμε για μια ακόμη φορά το ερώτημα που πάει τελικά η Ευρώπη.

Ο συγκεκριμένος πίνακας, ο οποίος φιλοξενείται σήμερα στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου ήταν παραγγελία του Καρδινάλιου Πιέτρο Αλντομπραντίνι. Η αμοιβή του Αννιμπάλε Καρράτσι ήταν μια αλυσίδα από χρυσάφι.

Το έργο απεικονίζει ένα περιστατικό με θρησκευτικό θέμα το οποίο παρουσιάζεται σπάνια στην εικονογραφία γιατί δεν αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη. Σύμφωνα με την αφήγηση, κατά τη διάρκεια των διωγμών του Νέρωνα, ο Απόστολος Πέτρος διέφυγε από τη Ρώμη. Ενώ περπατούσε στην Αππία Οδό είχε ένα όραμα του Χριστού ο οποίος κουβαλούσε το Σταυρό του. Τότε ρώτησε, “Κύριε, πού πηγαίνεις;” Η απάντηση που έλαβε ήταν πως ο Χριστός πήγαινε στη Ρώμη για να σταυρωθεί και πάλι. Αργότερα ο Πέτρος επέστρεψε στη Ρώμη όπου και μαρτύρησε.

Η Ευρώπη έχοντας περάσει από πολεμικές συγκρούσεις και αναταράξεις, αλλά και οικονομικές κρίσεις, οδηγεί τους λαούς της σε μια παρατεταμένη σταύρωση. Μια σταύρωση που ενδέχεται να οδηγήσει στην μεγαλύτερη γεωπολιτική μετάλλαξη των τελευταίων δεκαετιών.

Η σκανδάλη πυροδοτήθηκε με το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος τον περασμένο Ιούνιο. Η εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ ήρθε να επιβεβαιώσει τις αλλαγές. Οι λαοί δεν επιτρέπουν πλέον στην ελίτ να τους επιβάλλει τον εκλεκτό που επιθυμεί. Ο Τραμπ ωρίμασε και ανδρώθηκε στον σκληρό κόσμο των επιχειρηματικών αντιπαραθέσεων. Η πολιτική και η διπλωματία εκλείπουν από την ατζέντα του και, όπως κάθε επιχειρηματίας, όταν έχει συνασπισμούς απέναντί του, επιθυμεί να τους διασπάσει. Αυτό επιθυμεί και για την Ευρώπη.

Η αλήθεια είναι πως η σημερινή γερμανοκρατούμενη Ευρώπη φτάνει στο τέλος της, καθώς η σκληρή πολιτική των προτεσταντών έναντι του καθολικού Νότου και της ορθόδοξης Ελλάδας, οι οποίοι συνδέουν το χρέος με την αμαρτία, έχει ξεσηκώσει τους ευρωπαϊκούς λαούς. Οι εκλογικές αναμετρήσεις στην Γαλλία την άνοιξη (προεδρικές και βουλευτικές εκλογές), στην Ολλανδία την ίδια περίοδο, ενδεχομένως στην Ιταλία στις αρχές του καλοκαιριού, θα πυροδοτήσουν τη νέα σκανδάλη, η οποία και θα εκπυρσοκροτήσει με στόχο τις γερμανικές εκλογές της 24ης Σεπτεμβρίου.

Η Γαλλία, όμως, θα είναι εκείνο το κομμάτι του ευρωπαϊκού εκλογικού παζλ που θα επηρεάσει στο μέγιστο την επανεκλογή ή μη της Άνγκελα Μέρκελ στην Καγκελαρία. Ο Σουλτς ποντάροντας στην πιο ήπια τακτική του, εκμεταλλεύεται την κόπωση των Χριστιανοδημοκρατών, ενώ τον δικό της ρόλο έπαιξε και η μεταναστευτική κρίση.

Στο Geopolitics and Daily News έχοντας εστιάσει στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη των λαών έναντι των οικονομολόγων και τεχνοκρατών, θα τολμούσαμε να προβλέψουμε ότι η Ευρώπη μεταλλάσσεται. Δεν πορεύεται απλά. Μεταλλάσσεται σε μια μια νέου τύπου ευρωμεσογειακή ένωση που θα μπορούσε να αποτελέσει και την εγγύηση(;) για λύση της μεταναστευτικής κρίσης. Να θυμίσουμε πως ήδη από το 2008, ο τότε Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί είχε προτείνει την Μεσογειακή Ένωση (Union méditerranéenne) ως την μόνη λύση. Η ιδέα είχε ως σκοπό την ύπαρξη συνδέσμου ανάμεσα στην Ευρώπη, στη Βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή.

Το πώς θα μετεξελιχτεί η συγκεκριμένη προσπάθεια στην εποχή της Μετά-Δύσης (Post-West) όπως αυτή αναδεικνύεται από την εποχή της Μετά-Αλήθειας (Post Truth) μένει να το δούμε. Πώς θα εκμεταλλευτούν οι Έλληνες, τα αιώνια παιδιά της Παγκόσμιας Ιστορίας («Έλληνες αεί παίδες εισίν» από το έργο Τιμαίος του Πλάτωνα) είναι ένα ερώτημα που θα πρέπει να κάνουμε στους πολιτικούς φορείς της χώρας. Είμαστε έτοιμοι γι΄ αυτή την εποχή των παγκόσμιων γεωπολιτικών αλλαγών; Eίναι έτοιμη η Ελλάδα να αναλάβει την γεωπολιτική θέση που δικαιωματικά της αξίζει;

Θα επανέλθουμε επί του θέματος αμέσως μετά τη Διεθνή Διάσκεψη για θέματα ασφαλείας του Μονάχου η οποία θα πραγματοποιηθεί 17-19 Φεβρουαρίου όπου θα λάβουν χώρα πολλά για την εποχή της Μετά-Δύσης.

geopolitics.com.gr