Παρλάπιπας: GPS βραχιόλια σε παράνομους μετανάστες από ΗΠΑ και Γερμανία.

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2017

GPS βραχιόλια σε παράνομους μετανάστες από ΗΠΑ και Γερμανία.

πηγή φωτογραφίας: Breitbart.com
Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε από τον Αλέξανδρο Νίκλαν τον Μάρτιο του 2016 και δημοσιεύτηκε στο τεύχος 106 του περιοδικού Hellenic Nexus (Απρίλιος 2016 ).

Το άρθρο με τίτλο: Παρακολούθηση (Αν)ασφάλειας εστίαζε στο πώς θα υπάρξει προπομπός παρακολουθήσεων με ειδικές συσκευές GPS.

Μόλις πριν από δύο ημέρες (8/1/2017) ο Υπουργός Δικαιοσύνης της Γερμανίας Heiko Maas δήλωσε δημόσια πώς η Γερμανία θα προχωρήσει σε εφαρμογή του σχεδίου. Άλλη μια απόδειξη πώς όσα γίνονται από την μια πλευρά του Ατλαντικού σύντομα εφαρμόζονται και απέναντι.

Παρακολούθηση (Αν)ασφάλειας

Τον Ιανουάριο του 2015 ο τότε υποψήφιος για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων Chris Christie ανέφερε μια πρόταση που εστίαζε στο όνομα της ασφάλειας όπου θα δοκιμαζόταν μια πιλοτική εφαρμογή συνεχούς παρακολούθησης. Η πρόταση αφορούσε την ανεξέλεγκτη ροή από μετανάστες καθώς η δυσκολία να εντοπιστούν, αφού μπουν στις ΗΠΑ και διαφύγουν ελέγχων, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με μια διαδικασία όπως αυτή της FedEx για τα εμπορεύματα. Δηλαδή, οι μετανάστες να φορέσουν chip σε ειδικό βραχιόλι GPS όπως αυτό που φέρουν οι φυλακισμένοι στις ΗΠΑ, είτε να «μαρκάρονται» με RFID tag ως τατουάζ ( !!! ) και να εντοπίζονται/ανιχνεύονται από κάποια υπηρεσία η οποία θα δημιουργηθεί γι’ αυτό τον σκοπό.

Η ιδέα του πολιτικού Chris Christie δεν είναι άγνωστη στον χώρο της ασφάλειας. Η συνεχής παρακολούθηση κίνησης και παρουσίας αντικειμένων και υποκειμένων δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Ειδικά όσον αφορά την «παθητική ανίχνευση» (σ.σ. χωρίς εκπομπή από το αντικείμενο/υποκείμενο) αυτό ήδη έχει συζητηθεί σε διεθνές επίπεδο. Η χρήση, για παράδειγμα, νέων ταξιδιωτικών εγγράφων που θα φέρουν χαρακτηριστικά «βιομετρικά» (what you own, what you know, who you are) έχει επισημανθεί και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μετά την απαίτηση των ΗΠΑ να διαμορφωθεί μια νέα διαδικασία ελέγχου για την ασφάλεια πτήσεων, και όχι μόνο.

Είναι προφανές πώς το παραπάνω είναι μια μορφή μαρκαρίσματος που προσβάλει και δημιουργεί προϋποθέσεις ρατσιστικής συμπεριφοράς, αφού βασίζεται στην διάκριση προέλευσης του κάθε ατόμου, ενώ παράλληλα με την παρουσία του επάνω στο σώμα του κάθε ανθρώπου θα θυμίζει εποχές πολύ επώδυνες για την ανθρωπότητα, όπου τότε έκαναν χρήση των αστεριών και των σειριακών αριθμών πριν τους στείλουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί.

Είναι αρκετά εύκολο κάποιος να παρατηρήσει πώς πρόκειται για μια απολυταρχική και φασιστική συμπεριφορά προς το σύνολο των μεταναστών ανά τον κόσμο. Αρκετοί την παρομοιάζουν, όπως αναφέρθηκε και πριν, με το λουράκι εντοπισμού ποινικών εγκληματιών σε κάποιες χώρες. Είναι όμως το ίδιο; Όχι φυσικά. Και πέρα από τους λόγους που είναι ελπίζουμε ορατοί σε όλους και απασχολούν διακρίσεις που δημιουργούν και ένα race profiling με πολύ αρνητικές έννοιες, υπάρχουν και κάποιες πιο «υπόγειες προειδοποιήσεις».

Είναι δεδομένο πώς σε κάθε περίπτωση εφαρμογής κάποιου μέτρου ασφαλείας, αυτό θα γίνει κλιμακωτά και θα αναπτυχθεί πρώτα σε μια κρίσιμη μάζα αντικειμένων/υποκειμένων και μετά θα προχωρήσει σε πλήρη εφαρμογή. Στην περίπτωση των παραπάνω μπρασελέ, το πρώτο στάδιο ήταν προφανώς οι φυλακισμένοι βαρυποινίτες που ίσως να υπάρχει και μια πραγματική δικαιολογία όσον αφορά την προστασία της Τάξης. Τώρα όμως στο όνομα της ασφάλειας των υποκειμένων (μετανάστες) τα νέα «μαρκαρίσματα παθητικής ανίχνευσης» είναι προπομπός για ένα concept πολλά υποσχόμενο που δεν θα παραβιάζουν (τύποις) το γράμμα του νόμου, κινούμενα στα περιθώρια ως μέσα ανίχνευσης και εντοπισμού.

Επομένως, ο σχηματισμός ενός ηλεκτρονικού προφίλ για τον κάθε ελεγχόμενο μέσα από το βραχιόλι GPS ή ακόμα και το RFID tag, υπάρχει ήδη, ενώ κατά παράβαση κάθε διεθνούς νόμου, είναι υπό διαχείριση και καταγραφή ιδιωτικού νομικού προσώπου, χωρίς καν επίβλεψη κρατικής Αρχής. Μάλιστα, η επέκταση του συγκεκριμένου project προβλέπει μια δορυφορική πλέον παρακολούθηση, αφού το tagging θα συνεχίζεται και εκτός συνόρων (εντός Ε.Ε και με χώρες που θα συναφθεί συμφωνία) για λόγους προστασίας, ασφάλειας και υγείας τόσο του ελεγχόμενου όσο και των υπολοίπων που θα έρθουν σε επαφή μαζί με το υποκείμενο υπό έλεγχο.

Είναι πολύ σημαντικό να γίνει αντιληπτό εδώ πώς μιλάμε για μια πλήρη ανίνευση και καταγραφή δεδομένων μέσω «παθητικής ανίχνευσης» χωρίς την συγκατάθεση του ελεγχόμενου, καθώς το «μαρκάρισμα» θα μπορεί να αδρανοποιηθεί μόνο από την ανάδοχο ιδιωτική εταιρία και την εκάστοτε κρατική Αρχή, αν και εφόσον αποφανθεί δικαστικός εκπρόσωπος πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο.

Μια πλήρη βάση δεδομένων, αρχικά για τους μετανάστες και πρόσφυγες ασύλου που θα θεωρούνται ως ύποπτοι (μαζί με τους καταδικασμένους εγκληματίες), θα είναι και το πρώτο ικανό δείγμα που θα αποφέρει μετρήσιμα αποτελέσματα για όσους ενδιαφέρονται για την ανάπτυξη παρόμοιων καταστάσεων μετέπειτα.

Όλο αυτό ως εγχείρημα συνοδεύεται από την τελική απέλαση των όποιων υποκειμένων κριθούν καταδικαστέα ή εντελώς «απροσάρμοστα» στις συνθήκες διαβίωσης στην χώρα που εισήλθαν ή αιτήθηκαν ασύλου.

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΑΣΗ.

Ξεφεύγοντας τώρα από τα δεδομένα και τα συμπαγή στοιχεία, θα αναγκαστούμε να κάνουμε μερικά λογικά άλματα στηριζόμενοι αποκλειστικά σε προσωπική κρίση και σε θεωρητικά συμπεράσματα.

Αρχικά μπαίνει το ερώτημα τι είναι τόσο ιδιαίτερο για να αναφερθεί κάποιος τώρα στο συγκεκριμένο σύστημα παρακολούθησης , την στιγμή που βρίσκεται σε ενέργεια κοντά μια δεκαετία σχεδόν;

Ο λόγος είναι ότι πλέον προχωράει για άδεια σε ευρεία εφαρμογή από όλη την Ε.Ε. σε ένα κρίσιμο αριθμό πληθυσμού εισερχομένων στην ήπειρο. Ήδη η χρήση των παραπάνω βάσεων δεδομένων σε συνδυασμό με τον ερχομό των «έξυπνων συνόρων» με χρήση νέων τεχνολογικών μέσων παρουσιάζει μια εικόνα απόλυτου ελέγχου μετακινήσεων και αναγνώρισης αντικειμένων/υποκειμένων για κάθε μετανάστη και πρόσφυγα, αρχικά τουλάχιστον.

Η πλήρης καταγραφή των μεταναστών και των προσφύγων στηρίζεται φυσικά στο ότι είτε έχουν περάσει παράνομα τα σύνορα και διώκονται νομικά, είτε ότι θέλουν να ενταχθούν σε μια άλλη χώρα και πρέπει να δημιουργηθεί ένα profile για αυτούς. Τι γίνεται όμως όταν όλα αυτά θα εφαρμόζονται και στους νόμιμους ιθαγενείς;

Μόλις πριν μερικούς μήνες, η κυβέρνηση των ΗΠΑ απαίτησε ουσιαστικά από όλες τις χώρες της Ε.Ε αλλά και όλες εκείνες που είναι μέσα στην συμφωνία VISA WAIVER να αποδώσουν στοιχεία που αφορούν ταξιδιώτες από και προς την Ευρώπη και τις ΗΠΑ αντίστοιχα. Ο κατάλογος αυτός πρέπει να περιέχει σημαντικά στοιχεία ιδιωτικής φύσης (π.χ. διεύθυνση, τηλέφωνο, ονοματεπώνυμο, αριθ. Διαβατηρίου κτλ. ). Για να γίνει αντιληπτή η σημαντικότητα αυτών των δεδομένων θα πρέπει κάποιος να αντιληφθεί πώς βάσει αυτών μπορεί οποιοσδήποτε να γνωρίζει τα πάντα γύρω από τα πρόσωπα που δύναται να του προξενούν ενδιαφέρον, ειδικά αν αυτά τα πρόσωπα είναι υψηλής σημαντικότητας.

Ας το φανταστεί τώρα κάποιος ως ένα σύνολο ψηφιακών σημείων ενδιαφέροντος που περιμένουν τον χάρτη για να εμπλουτίσουν την όποια αναφορά. Έτσι απλά με μια προσθήκη GPS στίγματος από κινητό τηλέφωνο, μπορεί να αναλυθεί προφίλ κινήσεων και πράξεων. Όμως η ανίχνευση μέσω κινητού τηλεφώνου χρειάζεται δικαστική εντολή και ενημέρωση φορέα επικοινωνίας για το ότι ο συνδρομητής του θα μπει σε μια τέτοια διαδικασία. Τι θα μπορούσε όμως να σήμαινε μια τέτοια ενέργεια αν η ανίχνευση ολοκληρωνόταν από ένα μπρασελέ ή ένα RFID tag που θα πέρναγε από «έξυπνα σύνορα» και θα αλληλεπιδρούσε με άλλα «στίγματα/μαρκαρίσματα» που φέρουν άλλα ελεγχόμενα υποκείμενα;

Αν όλες αυτές οι πληροφορίες ήταν ήδη διαθέσιμες και διαχειρίσιμες από ένα πρόσωπο νομικό, ιδιωτικής φύσης που δεν θα δεσμεύεται από δικαστικές εκτελεστικές εντολές;

Στην Μ. Βρετανία, μια χώρα που ήδη υπάρχει αυτή η μέθοδος tagging για λόγους εθνικής ασφαλείας σε υπόπτους για τρομοκρατία (Anti terrorism act 2008) αλλά και βάσει του νόμου περί ασύλου (Asylum and Immigration Act 2004 ), η εταιρία G4S είναι ο κύριος ανάδοχος διαχείρισης των δεδομένων που υπάρχουν ως ροή από «μαρκαρισμένους πρόσφυγες». Με 400 εκατομμύρια λίρες ανέλαβε το έργο για τα επόμενα έξι έτη, έχοντας και το δικαίωμα πρόσθεσης στοιχείων από το εθνικό σύστημα υγείας και άλλες κρατικές υπηρεσίες στο προφίλ του κάθε «ανιχνευόμενου».

Το πείραμα δεν είναι κάτι άγνωστο ούτε κάτι πολύ μακρινό. Ας μην ξεχνάμε πώς ήδη υπάρχει η βάση δεδομένων της Europol (Eurodac/SLTD) που αποτελεί τον προπομπό των παραπάνω, ενώ η σημερινή τεχνολογική ικανότητα διασύνδεσης θα μπορεί να δώσει άμεσα στοιχεία για τον ελεγχόμενο. Σίγουρα μια κατάσταση που δικαιολογείται εν πολλοίς στο όνομα της ασφάλειας και της κοινωνική Τάξης, μόνο που υπάρχουν σημαντικές υποσημειώσεις.

Πρώτον τα στοιχεία που συλλέγονται τώρα, ελέγχονται και είναι διαχειρίσιμα από επίσημες Αρχές της Ε.Ε και πάντα με δικαστική εντολή. Ενώ αυτό που θα προσπαθήσουν να επιβάλουν πλέον, θα μπορεί να λειτουργήσει, όπως στην Βρετανία, μέσω ενός ιδιωτικού φορέα που θα διαχειρίζεται προσωπικά δεδομένα όλων χωρίς μάλιστα να υπάρξει ικανότητα να προσβληθεί από οποιονδήποτε. Είναι σημαντικό εδώ να αναφερθεί, επίσης, πώς μόλις προ μερικών εβδομάδων η Ευρώπη ήρθε σε αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ πάνω σε θέματα ανταλλαγής προσωπικών δεδομένων και ζητήθηκε η δεύτερη να συμμορφωθεί στις απαιτήσεις της πρώτης.

Ακόμα πιο ενδιαφέρον προκαλεί η δημιουργία ενός εμπορικού κύκλου συναλλαγών γύρω από αυτά τα δεδομένα των ανθρώπων υπό έλεγχο. Ακριβώς επειδή οι ίδιοι μην έχοντας ελευθερία κινήσεων αλλά και με γνώμονα την πάταξη κάθε παρανομίας, το κράτος στην Βρετανία πρόσφατα έδωσε δικαίωμα έναρξης συμβάσεων και συνεργασιών της G4S με «πιστοποιημένες» επιχειρήσεις που θα δίνουν «εγκεκριμένες» υπηρεσίες προς τους ελεγχόμενους όσον αφορά στέγαση, προσωπικές αγορές και συνήθειες, υγεία, σίτιση, κοκ. Μόνο για το 2015 ο κύκλος αυτών των εργασιών υπολογίστηκε περίπου στα 150 εκατομμύρια στερλίνες.

Η αμέσως επόμενη ερώτηση είναι όμως είναι πιο δύσκολη. Πώς από το σημείο ελέγχου που αφορά την ανίχνευση και τον εντοπισμό μεταναστών που θεωρούνται ύποπτοι για κίνδυνο ασφαλείας, θα φτάσει η επιχείρηση σε όλο το φάσμα των κατοίκων της Ε.Ε., νόμιμων και παράνομων;

Η πρόταση κλειδί εδώ είναι «έξυπνα σύνορα». Σύμφωνα με τις νέες συνθήκες, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η Ε.Ε. προχωράει στην εφαρμογή τεχνολογικών μέτρων ελέγχου ταξιδιωτών με ειδικές διαδικασίες αναγνώρισης και ταυτοποίησης ταξιδιωτικών εγγράφων. Ο έλεγχος θα γίνεται και σε διαδικασίες “stop & control” που θα εφαρμόζονται εντός των εδαφών των κρατών μελών. Αυτό συνεπάγεται πώς οι ταξιδιώτες θα πρέπει μόνιμα να φέρουν μαζί τους τα νέα ταξιδιωτικά έγγραφα (βιομετρικά διαβατήρια + RFID) που θα αποτελούν σίγουρα το δεύτερο ηλεκτρονικό στίγμα (μετά το κινητό τηλέφωνο τους) που θα είναι ανιχνεύσιμο.

Κάνοντας ένα βήμα πίσω τώρα για να έχει κάποιος μια ολοκληρωμένη εικόνα , μπορεί να δει τα ακόλουθα που είτε ισχύουν σήμερα, είτε θα ισχύσουν πολύ σύντομα.

1) Ένα ηλεκτρονικό σύστημα εντοπισμού και παρακολούθησης που μπορεί να αποδώσει , στίγματα αναφοράς παρουσίας σε πραγματικό χρόνο για μετανάστες και πρόσφυγες.

2) Βάσεις δεδομένων με ολοκληρωμένες καταχωρήσεις στοιχείων για κάθε ταξιδιώτη παράνομο και νόμιμο.

3) Διασύνδεση των παραπάνω μεταξύ Ε.Ε., ΗΠΑ και Αυστραλίας σε πρώτη φάση.

4) Χρήση όλων αυτών των στοιχείων από κρατικούς αλλά και ιδιωτικούς οργανισμούς χωρίς απολύτως καμία ανάγκη δικαστικής εντολής όσον αφορά την ιδιωτικότητα, τουλάχιστον για τους νόμιμους κατοίκους.

5) Πεδίο εμπορικών συναλλαγών μεγάλης έκτασης με στόχευση πάνω στον ανθρώπινο παράγοντα που είναι υπό παρακολούθηση πάντα εν αγνοία του.

6) Μελλοντικές δραστηριότητες που θα προκύψουν και ακόμα δεν είναι εμφανείς όπως, λόγου χάρη, η διαμόρφωση κοινωνικών καταστάσεων αλλά και η ρύθμιση συνθηκών ασφαλείας (μείωση/αύξηση) στοχεύοντας την σύνθεση των πληθυσμών ανά περιοχή βάση ιδιότυπων χαρακτηριστικών των ομάδων αυτών σε γένος, φυλή κτλ.

Μια εικόνα που προκαλεί απορία, ενδιαφέρον αλλά και ανησυχία όσον αφορά το τι έρχεται ή τι είναι ήδη εδώ και διαμορφώνει μια ασφαλή μεν αλλά πλήρως ελεγχόμενη κατάσταση. Μια κατάσταση που μπορεί πραγματικά να απεικονιστεί ικανοποιητικά με την λατινική φράση του Ρωμαίου ποιητή Juvenal «Quis custodiet ipsos custodies» («ποιος θα μας φυλάξει από τους ίδιους τους φύλακες; )

Πηγές αναφορών: