«Ο χρόνος τελειώνει», λένε οι θεσμοί -Ποια μέτρα απαιτούν εδώ και τώρα

Θέμα μίας ή δύο ημερών είναι, σύμφωνα με ευρωπαϊκές πηγές, η αποστολή στην Αθήνα του κειμένου επί του οποίου η κυβέρνηση θα πρέπει να συμβιβαστεί, προκειμένου να επιστρέψει το
κουαρτέτο στα μέσα της επόμενης εβδομάδας.

Με φόντο την αμηχανία της ελληνικής πλευράς και τον εκνευρισμό που προκάλεσε η εμπλοκή στο Eurogroup, οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι το ΔΝΤ είναι αυτή τη στιγμή ο απόλυτος ρυθμιστής της διαπραγμάτευσης. Αν και η ευρωπαϊκή πλευρά έχει εκφράσει επιφυλάξεις και έχει εγείρει ενστάσεις για τους υπολογισμούς του Ταμείου, αυτές προς το παρόν μένουν στο εσωτερικό του Κουαρτέτου, ενώ προς τα έξω το μπλοκ των δανειστών εμφανίζεται ενιαίο, δυσκολεύοντας τους χειρισμούς της κυβέρνησης.

Το βασικό πρόβλημα είναι ότι ενώ το ευρωπαϊκό σκέλος εμφανίζεται στις σχετικές βολιδοσκοπήσεις διατεθειμένο να παζαρέψει με την Αθήνα ένα πιο εύπεπτο πολιτικά πακέτο μέτρων, το Ταμείο επί του παρόντος είναι αμετακίνητο από τις θέσεις του για προληπτική νομοθέτηση μέτρων από το σκληρό πυρήνα του Προϋπολογισμού, αν παραμείνει ο στόχος για πλεονάσματα 3,5%. Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι ακόμα κι αν η Κομισιόν διαφοροποιηθεί δημοσίως από το ΔΝΤ, ο κυρίαρχος ρόλος του γερμανικού παράγοντα και των δορυφόρων του στο Eurogroup δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για «αναίμακτο» συμβιβασμό.

Οι ίδιες πηγές δεν κρύβουν, μάλιστα, τον προβληματισμό τους για το κατά πόσο η στάση του Ταμείου είναι ειλικρινής ή προσχηματική, αναζητώντας απλώς οδό αποχώρησης από το ελληνικό πρόγραμμα και αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Από τις επίσημες δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων είναι προφανής αφενός η αμηχανία του πώς θα διαχειριστούν μόνοι τους το ελληνικό πρόβλημα χωρίς το... μπαμπούλα του Ταμείου αφετέρου η πιθανότητα ακόμα μεγαλύτερων καθυστερήσεων.

Αυτό που γίνεται σαφέστερο κάθε 24ωρο που περνά είναι ότι πέρα από τις ισορροπίες στο εσωτερικό των δανειστών, τα θέματα που η κυβέρνηση διατυμπάνιζε με στόμφο ότι έχουν κλείσει οριστικά, είναι πλέον ορθάνοικτα. Αυτό που βρίσκεται ήδη στο τραπέζι είναι η αφαίμαξη και της γενιάς των 500 ευρώ, καθώς και η περαιτέρω συρρίκνωση των εισοδημάτων των συνταξιούχων. 

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ξένων τεχνοκρατών, για κάθε 300 ευρώ «κούρεμα» στην έκπτωση φόρου- δηλαδή στο έμμεσο αφορολόγητο- ο Κρατικός Προϋπολογισμός κερδίζει περίπου 0,5% του ΑΕΠ, δηλαδή περίπου 900 εκατ. Ευρώ. Αν η έκπτωση φόρου πέσει από τα 1.900 ευρώ στα 1.000 ευρώ, τότε το αφορολόγητο περιορίζεται στις 4.545 ευρώ από 8.636 ευρώ σήμερα, δηλαδή στα επίπεδα που επιθυμεί το ΔΝΤ και το όφελος για τον Προϋπολογισμό θα φτάσει στα 2,7 δις ευρώ. Από την άλλη μεριά, η πλήρης κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς» συνεπάγεται μειώσεις ως και 35% στους ήδη συνταξιούχους και εξοικονόμηση πάνω από 3 δις ευρώ για τον Κρατικό Προϋπολογισμό.

Η θέση του Ταμείου είναι σαφής: Τα θέλει όλα, προκειμένου να εξασφαλιστούν περί τα 4,5 δισ ευρώ. Η συμβιβαστική λύση, που «ψάχνει» η ελληνική πλευρά προβλέπει κάποια από αυτά να νομοθετηθούν τώρα- με την επισήμανση ότι δεν θα χρειαστεί να εφαρμοστούν το 2019- και τα υπόλοιπα να καλυφθούν από το διευρυμένο «κόφτη».