Το δράμα της ελληνικής διάσωσης

Έχουμε δυστυχώς την εντύπωση ότι, δεν έχουμε μάθει απολύτως τίποτα από τα τρομακτικά σφάλματα του παρελθόντος – γεγονός που θα σήμαινε πως δεν κινδυνεύουμε μόνο να τα επαναλάβουμε, αλλά να κάνουμε ακόμη χειρότερα.

Όλο και περισσότερες μελέτες τεκμηριώνουν ότι, η Ελλάδα υπήρξε το δύστυχο θύμα μίας καλοστημένης παγίδας, με στόχο τη διάσωση των διεθνών επενδυτών – με κριτήριο τα δάνεια που της παρείχαν από το 2010 οι Ευρωπαίοι, καθώς επίσης το ΔΝΤ, μέσω των οποίων έγινε η μεγαλύτερη μεταφορά χρεών στην παγκόσμια ιστορία, από τον ιδιωτικό στο δημόσιο τομέα.

Συμπεριλαμβανομένου του τρίτου προγράμματος, το οποίο δεν έχει ακόμη εκταμιευθεί ολόκληρο, από τα 301,9 δις € που έλαβε συνολικά η Ελλάδα, λιγότερα από 10 δις € οδηγήθηκαν στον κρατικό προϋπολογισμό – έναντι θηριωδών μνημονίων, μέσω των οποίων επιβλήθηκαν εξοντωτικά μέτρα της τάξης των 60 δις € που μείωσαν ανάλογα το ΑΕΠ της χώρας, προκαλώντας της μία καταστροφή άνευ προηγουμένου.

Τα μέτρα αυτά ήταν αφενός μεν φόροι, αφετέρου μειώσεις των δημοσίων δαπανών, στην ίδια περίπου αναλογία (ανάλυση) – με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική κατάρρευση της οικονομίας, από την οποία θα υποφέρουν πολλές γενιές Ελλήνων. Ειδικότερα, τα δάνεια που συνόδευσαν το πρώτο και δεύτερο μνημόνιο, καθώς επίσης η χρήση τους, φαίνονται στο γράφημα που ακολουθεί (πηγή):

Όπως διαπιστώνεται από το γράφημα, τα 86,9 δις € χρησιμοποιήθηκαν για την εξόφληση των υφισταμένων χρεών, κυρίως απέναντι στις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, τα 52,3 δις € για τόκους, τα 37,3 δις € για την αύξηση των κεφαλαίων των τραπεζών που ανήκουν πλέον σε ξένους ιδιοκτήτες (μαζί με ένα μεγάλο μέρος της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων που θα κατασχεθεί και θα πλειστηριασθεί), ενώ τα 29,7 δις € για το PSI – επομένως, μόλις 9,7 δις € οδηγήθηκαν στον προϋπολογισμό.

Όσον αφορά τα δάνεια που συνοδεύουν το τρίτο μνημόνιο, η διάθεση τους φαίνεται στο επόμενο γράφημα – υπενθυμίζοντας πως δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, ενώ κάθε φορά η Ελλάδα εκβιάζεται με την επόμενη δόση, έτσι ώστε να λαμβάνει όλο και πιο επώδυνα μέτρα. Τα μέτρα αυτά θα την οδηγήσουν τελικά στη χρεοκοπία και πιθανότατα, εκούσια παραδόξως, στη δραχμή – προκαλώντας επί πλέον την οργή των Ευρωπαίων Πολιτών, οι οποίοι δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβουν ότι δεν είμαστε εμείς υπεύθυνοι για τα χρήματα που θα χάσουν, αλλά οι κυβερνήσεις τους που διέσωσαν τις τράπεζες.

Τέλος, σε σχέση με το PSI, με το οποίο πτώχευσε επίσημα η Ελλάδα, παραδίδοντας τα κλειδιά της και μετατρεπόμενη σε προτεκτοράτο, ενώ χρεοκόπησαν επί πλέον οι τράπεζες, καθώς επίσης αρκετοί δημόσιοι οργανισμοί, μη έχοντας πια τη δυνατότητα να «μεταφράσει» το χρέος της σε δραχμές (ανάλυση), το γράφημα που ακολουθεί περιγράφει με το χειρότερο δυνατό τρόπο το έγκλημα:

.

Όπως φαίνεται καθαρά, το αντάλλαγμα της απίστευτης αυτής ανοησίας, εάν όχι προδοσίας, ήταν σε τελική ανάλυση (πηγή) μόλις 51,3 δις € – το μεγαλύτερο μέρος των οποίων επιβάρυνε την ίδια τη χώρα μας, όπως τις τράπεζες, τους δημοσίους οργανισμούς και τους Έλληνες ομολογιούχους. Όσον αφορά τώρα το δήθεν κέρδος μας από τους τόκους, εάν η Ελλάδα δεν είχε τότε χρεοκοπήσει και συμμετείχε στα προγράμματα της ΕΚΤ, θα δανειζόταν σήμερα με επιτόκια κάτω του 2%, όπως όλες οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης – κάτι που θα ίσχυε επίσης για τις τράπεζες, οι οποίες δεν θα κινδύνευαν να χρεοκοπήσουν ξανά.

Ολοκληρώνοντας την περιγραφή της τραγωδίας, έχουμε δυστυχώς την εντύπωση ότι, δεν έχουμε μάθει απολύτως τίποτα από τα τρομακτικά σφάλματα του παρελθόντος, ούτε πολλοί από εμάς, ούτε οι πολιτικοί (άρθρο) – γεγονός που σημαίνει πως δεν κινδυνεύουμε μόνο να τα επαναλάβουμε, αλλά να κάνουμε ακόμη χειρότερα. Ευχόμαστε και ελπίζουμε φυσικά να διαψευσθούμε – αφού, εάν παρ’ ελπίδα επαληθευθούμε, αυτά που θα συμβούν στην Ελλάδα δεν μπορεί σήμερα να τα φαντασθεί κανένας.

Άρης Οικονόμου

analyst.gr