Η ίδια διηγείται στο globalcitizen.org: «Όταν ήμουν μικρό κορίτσι, στη γενέτειρά μου το Βέλγιο, με εξανάγκασαν να γίνω σκλάβα του σεξ. Η μητέρα μου με εξέδιδε, με μετέφερε παντού όπου και αν την καλούσαν.
Το αφεντικό του κυκλώματος, ήταν ένας βέλγος υπουργός και οι πελάτες μέλη της ευρωπαϊκής ελίτ, τους αναγνωρίζω τώρα από την τηλεόραση... Τα πρόσωπά τους είναι γνωστά στις μάζες- ενώ εγώ ερχόμουν αντιμέτωπη με τη σκοτεινή πλευρά της εξάρτησής τους από τη δύναμη- μια πλευρά που κανείς δεν θα πίστευε πως υπήρχε. Συνάντησα VIP's, Ευρωπαίους ηγέτες, και ακόμη και ένα μέλος βασιλικής οικογένειας.
Περίπου στα έκτα μου γενέθλια, το 1969, συμμετείχα σε όργιο για πρώτη φορά, σε ένα κάστρο. Με χρησιμοποίησαν σε ένα σαδομαζοχιστικό σόου, αλυσοδεμένη με ένα κολάρο σκύλου στο λαιμό μου, δίνοντάς μου να φάω ανθρώπινα περιττώματα. Αργότερα, με άφησαν εκεί σαν σπασμένο αντικείμενο, ένιωσαν τόσο ταπεινωμένη...
Βρήκα τη δύναμη και σηκώθηκα, και έμεινα όρθια να κοιτάζω το παράξενο πλήθος με αριστοκράτες που ήταν ντυμένοι χίπις να λικνίζονται στη μουσική και καταπίνοντας χαπάκια και τσιγαριλίκια που τους τα πρόσφεραν σε ασημένιους δίσκους οι σερβιτόροι. Έτρεμα από το φόβο, αλλά το σώμα μου ίσιωσε και έμεινε ακίνητο σαν τόξο πριν εκτοξευτεί το βέλος... άκουγα τη φωνή μου, που δεν έμοιαζε με τη δική μου, να αποδοκιμάζει τους ενήλικες, λέγοντάς τους ότι αυτό ήταν λάθος - ότι ήμουν έτοιμη να τα πω όλα και ότι θα πάνε όλοι στη φυλακή...
Οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν πολύ φτιαγμένοι για να με προσέξουν. Ένας άντρας με κοστούμι, με έπιασε με το βλέμμα του. Έδειχνε φοβισμένος, όπως και εγώ. Μετά εξαφανίστηκε. Δεν τον ξαναείδα στο κύκλωμα, αλλά έπειτα από χρόνια τον είδα στην τηλεόραση. Είχε γίνει ένας εξέχων πολιτικός του Βελγίου. Με οδήγησαν σε ένα κελάρι, όπου νόμιζα πως θα με σκότωναν. Αντ' αυτού, μου έδειξαν το φρέσκο σώμα ενός νέου θύματος».
Η ίδια μιλά και για τον αντίκτυπο της αρρωστημένης ζωής που την είχε σύρει η μητέρας της, στα σχολικά χρόνια. «Ήμουν ντροπαλή, χωρίς φίλους. Ήμουν ένα μηδενικό στο σχολείο και στο σχολείο κανείς δε νοιαζόταν για εμένα. Λάμβανα την προσοχή που μου έλειπε στο κύκλωμα. Ήταν ωραίο ισχυροί άντρες να σε βλέπουν ως το πιο όμορφο, αισθησιακό αντικείμενο. Αυτό ήταν το μόνο θετικό στη ζωή μου... Σε ηλικία 10 ετών, ένας καλεσμένος έφερε μαζί του και τον 20χρονο γιο του: ψηλός, ξανθός, γεμάτος ζωντάνια. Με πλησίασε και με αποκάλεσε μικρή πόρνη. Αν και δεν ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχα σε όργιο, πριν από 4 χρόνια, δεν είχα εκφράσει τα πραγματικά μου αισθήματα: ήμουν έξαλλη. "Νομίζεις πως μου αρέσει εδώ;" του είπα».
Ακολούθησε ένας χρόνος όπου η Anneke περιγράφει πως ήταν αρκετά έντονος, κατά τον οποίο ένιωσε ότι την αγαπούν, την κατανοούν αλλά ταυτόχρονα την κακοποιούσαν χειρότερα από ποτέ. Και όλα αυτά από τον ίδιο άντρα. «Ένα χρόνο μετά, όταν εκείνος είχε τελειώσει μαζί μου, ήμουν άχρηστη για το κύκλωμα και έπρεπε να με σκοτώσουν. Όταν τα βασανιστήρια μου άρχιζαν, αυτός γελούσε. Μου έσβηναν τσιγάρα στο σώμα μου... Με οδήγησαν σε ένα μικρό δωμάτιο όπου με ξάπλωσαν πάνω σε πάγκο χασάπη. Αυτός που με βασάνιζε, ήταν ένας από τους κατηγορούμενους στην περιβόητη υπόθεση Ντιτρού, το κύκλωμα παιδεραστίας που στοιχειώνει ακόμα την κοινωνία του Βελγίου,. Έπρεπε να είχα πεθάνει εκείνη τη νύχτα το 1974 πάνω στο πάγκο του χασάπη, αλλά σώθηκα τελευταία στιγμή.
Ενώ με βασάνιζαν, ο νεαρός διαπραγματευόταν με τον πολιτικό που ήταν επικεφαλής του κυκλώματος. Έκαναν συμφωνία: Θα δούλευε για τον πολιτικό, θα παρέτεινε τις σκιώδεις υπηρεσίες του, με αντάλλαγμα τη ζωή μου. Αυτή η μία καλή του πράξη τελικά του κόστισε τη ζωή...Μου είπαν να μη μιλήσω. Μου πήρε 40 χρόνια για να το κάνω... χρειάστηκαν χρόνια ψυχοθεραπείας ώστε τελικά να μπορέσω τελικά να μοιραστώ την εμπειρία μου για πρώτη φορά...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου