Γιατί το πως παραγγέλνεις με την παρέα σου είναι τρόπος ζωής.
Ντάξει, δεν είναι και οι πλάκες του Μωυσή. Είναι όμως όσα μας έμαθε η ζωή. Περιμένουμε και τις δικές σου εμπειρίες στα σχόλια.
Πριν παραγγείλετε, οφείλετε να καταλήξετε στο τι θα πάρετε. Αν ο ένας παίρνει σουβλάκια, ο άλλος πίτσα και ο άλλος burger θα χάσετε τη μπάλα. Τι είστε; Κακομαθημένα 7χρονα που θέλουν να γίνεται μόνο το δικό τους;
Αν υπάρχουν κουπόνια για προσφορές, το θέμα παραγγελία λύνεται με ψηφοφορία. Το κουπόνι δεν σημαίνει απαραίτητα πως η πρόταση είναι δελεαστική.
Δεν βάζουμε ποτέ τον ξεχασιάρη της παρέας να παραγγείλει. Θα ξενερώσετε τις ζωές σας όταν έρθει η σακούλα.
Αν υπάρχει σκύλος στο σπίτι, φροντίζουμε και το λέμε στο μαγαζί. Αλλιώς κρίμα το παλικάρι που θα τα φέρει και κρίμα τα σουβλάκια που θα καταλήξουν στον σκύλο.
Στην περίπτωση που θες να παραγγείλεις από το γραφείο, δεν αναφέρεις απλά την επωνυμία της εταιρείας και την διεύθυνση. Φροντίζεις να γίνεις όσο πιο λεπτομερής γίνεται ώστε να μην ψάχνεται ο διανομέας. Να αναφέρεις δηλαδή τον όροφο στον οποίο βρίσκεσαι, το εσωτερικό του γραφείου σου και πιθανόν κάποια άλλη χρήσιμη πληροφορία – π.χ. ότι η είσοδος είναι κάπου στ’ αριστερά.
Αν το συγκεκριμένο βράδυ υπάρχει μεγάλο ντέρμπι, παραγγέλνεις μία ώρα νωρίτερα.
Ποτέ κανείς δεν κατάφερε να βρει το χρυσό αλγόριθμο ώστε σε μέρα με ντέρμπι η παραγγελία να σκάει στο ημίχρονο. Να τρως δηλαδή χωρίς να χάνεις το ματς.
Πίτσα με αντζούγιες δεν έφαγαν ούτε τα Χελωνονιντζάκια.
Οι πατάτες δεν πάνε μόνο στη μέση. Σεβόμαστε τον καλοφαγά φίλο που θέλει μία μερίδα μόνος του για να χορτάσει.
Αυτός ωστόσο που δηλώνει «θα τσιμπήσω μία-δύο» και τρώει μια μερίδα μόνος του, αξίζει διπλοπέλεκυ στο σβέρκο του.
Ο άνθρωπος που παραγγέλνει οτιδήποτε χωρίς κρέας, αξίζει δούλεμα για τουλάχιστον 1 μήνα.
Περίεργος δεν είναι αυτός που τρώει το τυλιχτό με καλαμάκι κοτόπουλο. Είναι αυτός που ενώ δεν έχει να βγει με γκόμενα, αποφεύγει το τζατζίκι στο χοιρινό.
Στην περίπτωση που έχετε ξεπεράσει τα 40 ευρώ και δεν σας έχουν στείλει ούτε μία Coca Cola δώρο, το μαγαζί είναι για να φάει άκυρο. Εκτός και αν έχει τόσο ωραίο σουβλάκι.
Αυτός που ξέχασε κάτι από την παραγγελία του, έχει περίπου 10 λεπτά μέσο χρόνο για να καλέσει και να την συμπληρώσει. Στο πάνω από μισάωρο «κρατάει» την παραγγελία.
Την ώρα του τηλεφωνήματος δεν φωνάζουμε σαν Ούννοι, ώστε να μην γίνουν λάθη στην παραγγελία.
Ρωτάς πάντα τον μέσο όρο αναμονής της παράδοσης.
Αν έχουμε 50ευρο επιβάλλεται να ενημερώσουμε το μαγαζί.
Αντιστοίχως, πρέπει να έχουμε και τα λεφτά έτοιμα. Αυτός ο άνθρωπος πρέπει να φύγει σφαίρα για την επόμενη παράδοση.
Όταν παίρνεις τηλέφωνο επειδή η παραγγελία έχει αργήσει και σου λένε «μόλις έφυγε», 9 στις 10 φορές ο διανομέας δεν έχει καν ξεκινήσει.
Ζητωκραυγάζουμε όταν ακούσουμε από το παράθυρο το μηχανάκι να σταματά και το ντουλαπάκι του διανομέα ν’ ανοίγει.
Όταν η παραγγελία είναι 19,50 και έχεις 20ευρο, δεν του λες «κράτα». Βάζεις και κάτι παραπάνω.
Εννοείται πως μαζεύεις την απόδειξη. Είναι τέτοιες εποχές για να παίζεις με τον Eucleides Tsakalotos;
Αν κάποιος από την παρέα έχει πεταχτεί να τσιμπήσει εξάδες μπίρες από το σούπερ μάρκετ, εννοείται πως δεν θα του ζητήσεις λεφτά για τα σουβλάκια του.
Με το delivery ταιριάζει είτε μπίρα, είτε Coca Cola. Οτιδήποτε άλλο είναι απλά περίεργο.
Ο κόμπος της σακούλας, είναι πολλές φορές πιο περίπλοκος και από τον κύβο του Ρούμπικ, πιο ζόρικος από τον Γόρδιο Δεσμό, πιο εκνευριστικός από γιαγιά που οδηγεί με 30χλμ στην Εθνική Οδό.
Δεν υπάρχουν ντροπές στο τελευταίο κομμάτι της πίτσας. Όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε.
Τα κομμάτια της πίτσας που περίσσεψαν, είναι ιδανικό πρωινό για την επόμενη μέρα (σ.σ.: ο αρχισυντάκτης μας Ντίνος Ρητινιώτης πιστεύει το ίδιο και για το πιτόγυρο αν βγάλεις την ντομάτα).
Αυτοί που φεύγουν παίρνουν μαζί τους και τα σκουπίδια. Αλλιώς τους παίρνει ο διάολος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου