Μερικά χρήσιμα νούμερα που πρέπει να έχουμε υπ’ όψη μας. Τον τελευταίο καιρό, όλη η δημόσια συζήτηση στην Ελλάδα περιστρέφεται γύρω από τη συνεδρίαση της ευρωομάδας της 5ης Δεκεμβρίου και κατά πόσο σ’ αυτή θα αποφασιστεί μια ρύθμιση του υπέρογκου ελληνικού δημόσιου χρέους, ώστε να καταστεί «βιώσιμο»…
του ΟΘΩΝΑ ΚΟΥΜΑΡΕΛΛΑ
Από αυτήν τη ρύθμιση υποτίθεται, ότι εξαρτώνται πολλά για την Ελλάδα, από τη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο ελληνικό «πρόγραμμα», έως την παραμονή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στη διακυβέρνηση, ή την…
πρόωρη προσφυγή σε εκλογές και από την ένταξή μας στην περίφημη ποσοτική χαλάρωση του κ. Ντράγκι μέχρι την έξοδό μας στις «αγορές» αργότερα μέσα στο 2017.
Φυσικά όλα αυτά τα «θαυμαστά» προϋποθέτουν τη δική μας καρτερική συμμετοχή με το να στερούμαστε ολοένα και πιο πολλά και να προσφέρουμε ακόμα περισσότερα σε μια ατέρμονα διαδικασία θυσιών, που θα έχουν όμως ως «αντίδωρο» μετά την αξιολόγηση και τις αποφάσεις που θα προκύψουν, είτε την παραμονή του κ. Τσίπρα στη διακυβέρνηση, είτε την άνοδο του κ. Μητσοτάκη. Μη μου πείτε, «εξαιρετική» προοπτική για όλους μας, είτε το ένα, είτε το άλλο, που αξίζει το κόπο όλη αυτή η… κουβέντα….
Ωστόσο ας ρίξουμε μια ματιά σε ορισμένα στοιχεία και να δούμε ποιο είναι αυτό το χρέος που θα μας το «ρυθμίζουν» (αν), βραχυπροθέσμως, μεσοπροθέσμως και ίσως μακροπροθέσμως, προς αγαλλίαση των δημοσιογράφων και των πολιτικών, που θα έχουν να συζητούν στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις, στην προσπάθειά τους να πείσουν, ότι όλα αυτά που μας συμβαίνουν καλώς γίνονται. Αφού δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς κι εμείς οφείλουμε να υπομένουμε και να λέμε…
κι ευχαριστώ στους «αλληλέγγυους» ευρωπαϊκούς θεσμούς, που μόνο για το καλό μας πράττουν και μας βοηθούν από «παράταιροι» να γίνουμε «κανονικοί»….
Το χρέος της Ελλάδας λοιπόν στις 31 Δεκεμβρίου 2001, που μπήκαμε στο ευρώ, ανέρχονταν σε 145 διςευρώ.
Μόλις σε επτά (7) χρόνια το χρέος ξεπετάχτηκε στα 300 δις ευρώ στις 31 Δεκεμβρίου του 2009. Υπερδιπλασιάστηκε.
Έξι (6) χρόνια μνημονίων, λιτότητας και καταναγκασμών και το χρέος ανέρχεται σε 325 περίπου δις ευρώ. Πιο μεγάλο ακόμα!
Τα πρώτα 7 χρόνια μέχρι το 2010 -σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία- είχαμε πληρώσει, επίσης, περίπου 450 δις ευρώ σε τόκους και σε χρεολύσια, ενώ από το 2010 μέχρι σήμερα πληρώσαμε -ούτε λίγο, ούτε πολύ- άλλα 260 δις ευρώ.
Συνολικά από το 2002 μέχρι σήμερα έχουμε πληρώσει πάνω από 710 δις ευρώ για το χρέος, ενώ χρωστάμε άλλα 325 δις. Δηλαδή, για ένα αρχικό χρέος 145 δις έχουμε πληρώσει και μας ζητούν να πληρώσουμε ακόμα πάνω από ένα τρισεκατομμύριο ευρώ (1,035 τρις για την ακρίβεια)!!!!
Ακόμα και ούτε 1 ευρώ εάν δεν πληρώναμε όλο αυτό το διάστημα από το 2002 μέχρι σήμερα για το αρχικό χρέος, αυτό ανατοκιζόμενο ετησίως με ένα μέσο επιτόκιο πχ 6% (υποτίθεται ότι με την είσοδό μας στην ΟΝΕ πετύχαμε πολύ χαμηλότερα επιτόκια, συνεπώς το 6% που υπολογίζω είναι εξ αρχής υπερβολικό), το χρέος μας σήμερα θα ανέρχονταν το πολύ σε 347 δις ευρώ.
Αν συνυπολογίσουμε και τα ελλείμματα της πρώτης 7ετίας στην ΟΝΕ (2002-2009) που σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία δεν ξεπερνούν τα 60-70 δις ευρώ -αλλά δανειζόμασταν για να τα καλύψουμε-, τα οποία -πάλι αν δεν πληρώναμε τίποτα στο μεσοδιάστημα- ανατοκιζόμενα με το ίδιο μεσοσταθμικό επιτόκιο 6% θα είχαν φτάσει σήμερα περίπου στα 138 δις ευρώ, τότε το συνολικό δημόσιο χρέος της χώρας, αν δεν είχαμε πληρώσει ούτε 1 ευρώ μέχρι σήμερα θα ανέρχονταν σε 347+138 = 485 δις ευρώ (προσοχή, με συνυπολογισμό των τόκων)!.
Επειδή όμως εμείς οι Έλληνες δεν είμαστε «μπαταχτζήδες», όμως είμαστε ωραίοι κι ως γνωστόν οι ωραίοι έχουν χρέη, τους πληρώναμε ανελλιπώς και συνεχίζουμε να τους πληρώνουμε, έχοντας φορέσει ένα «καπέλο» 1035-485 = 550 δις ευρώ, μόνον!!!!
Κι όλα αυτά διότι εκχωρήθηκε το εκδοτικό δικαίωμα του νομίσματος σε ξένα κέντρα (ευρωπαϊκούς «θεσμούς» τους λέμε τώρα) κι έτσι ο μόνος τρόπος αποπληρωμής του αρχικού χρέους των 145 δις (που ήταν κατά 80% δραχμικό και μετετράπη σε μία μόνο νύκτα σε σκληρό συνάλλαγμα), ήταν ο νέος δανεισμός με νέα επιτοκιακή επιβάρυνση (πανοτόκια), που σηματοδότησε με μαθηματική ακρίβεια αυτή την εκθετική εκτίναξή του.
550 δις ευρώ απ’ ευθείας τοκογλυφική επιβάρυνση στο χρέος, εξ αιτίας της προδοτικής εκχώρησης του εκδοτικού δικαιώματος, χωρίς να συνυπολογίσουμε καθόλου το τεράστιο κόστος της αποπαραγωγικοποίησης της εθνικής οικονομίας, την τεράστια ανεργία, τη φτώχεια, τους θανάτους, τη δημογραφική κατάρρευση, τη μετανάστευση των νέων και τόσα άλλα που ουκ έστιν αριθμός και χαρακτηρίζουν την κατάσταση στην κατεχόμενη Ελλάδα. Οικονομολόγοι υπολογίζουν ότι το συνολικό κόστος των επισυμβάντων καταστροφών στη χώρα λόγω της παραμονής μας στην ευρωζώνη και της μέχρι τώρα πληρωμής του παράνομου χρέους ξεπερνά ήδη το 1,5 τρις σε ευρώ!
Αυτό είναι το κόστος του ευρώ και προκαλώ τον οποιοδήποτε ευρωλάγνο πολιτικό, δημοσιογράφο, ή καθηγητή της οικονομολογίας, να διαψεύσει τα παραπάνω στοιχεία, δείχνοντας μου που είναι το λάθος.
Κανείς δεν πρόκειται να τολμήσει καν να απαντήσει, διότι όλοι γνωρίζουν ότι αυτή είναι η αλήθεια και είναι η μόνη! Και είναι αυτή, διότι έτσι σχεδιάστηκε η ευρωζώνη ως μηχανισμός της παγκοσμιοποίησης, να απομυζά κάθε πόρο από τις κοινωνίες και να τους μεταφέρει ψηλά σε μια ολοένα και ολιγαριθμότερη οικονομική υπερεθνική ελίτ και το ευρώ ως εργαλείο δημιουργίας χρέους αποδεικνύεται ως το πλέον αποτελεσματικό όπλο μαζικής καταστροφής χωρών και ολόκληρων λαών.
Να γιατί εμείς στο ΕΠΑΜ επιμένουμε για:
- Κήρυξη του χρέους ως παράνομου και καταχρηστικού που σχεδιάστηκε ύπουλα με τρόπο ώστε όσο το πληρώνεις αυτό να αυξάνει και άμεση οριστική παύση αποπληρωμής του.
- Έξοδο από την ευρωένωση και διεκδίκηση αποζημιώσεων για ολόκληρη τη ζημιά που υπέστη τα χρόνια αυτά η εθνική οικονομία, αλλά και για τα ανείπωτα πάθη της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού από το αποτρόπαιο κατοχικό καθεστώς και τα μνημόνιά του.
- Καθιέρωση εθνικού κρατικού νομίσματος για να γίνουμε νοικοκύρηδες στο σπίτι μας και να εξασφαλίσουμε τη χρηματοδότηση με υγιείς πόρους της αναγκαίας παραγωγικής ανασυγκρότησης.
- Απόδοση των ευθυνών σε όλο το ντόπιο πολιτικό προσωπικό και τους συνεργάτες του, που επέτρεψαν την καταστροφή και υπηρέτησαν με έμμεσο, ή άμεσο τρόπο το κατοχικό καθεστώς.
- Ριζική αλλαγή ολόκληρου του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας του κράτους μέσω συνταγματικής εθνοσυνέλευσης και νέου σύγχρονου δημοκρατικού συντάγματος.
Και το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο είναι η μόνη πολιτική δύναμη που έχει τους ανθρώπους, το σχέδιο, τη γνώση και την πίστη για να εφαρμόσει όλα αυτά και να φέρει την πατρίδα και το λαό σε υπήνεμο λιμάνι.
Ο Όθωνας Κουμαρέλλας είναι αρχιτέκτονας και μέλος της ΠΓ του Ε.ΠΑ.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου