Γράφει ο Ηλίας Κουσκουβέλης
Τα τελευταία τριάντα χρόνια η ελληνική εξωτερική αλλά και η αμυντική πολιτική έναντι της Τουρκίας έχουν βασισθεί σε δύο λανθασμένες υποθέσεις εργασίας.
Αρχικά ότι η συμπεριφορά του στρατοκρατικού καθεστώτος της Τουρκίας είχε αλλάξει ή μπορούσε να αλλάξει λόγω της ευρωπαϊκής της πορείας και λόγω των τεράστιων οικονομικών προβλημάτων της. Στη συνέχεια, ότι η πολιτική των Νεοοθωμανών έναντι της Ελλάδας και των γειτόνων της ήταν διαφορετική από εκείνη των στρατοκρατών.
Οι εν λόγω υποθέσεις εργασίας είναι, πρώτον, αντίθετες με τους από την εποχή του Θουκυδίδη διαπιστωμένους νόμους λειτουργίας του διεθνούς συστήματος: του ανταγωνισμού της ισχύος και της μεγιστοποίησης της ασφάλειας κάθε κράτους. Ήταν και είναι, δεύτερον, μεθοδολογικά λανθασμένες, καθώς εκφράζουν ένα ευνοϊκό για την Ελλάδα σενάριο, ενώ είναι γνωστό ότι η εξωτερική και κυρίως η αμυντική πολιτική χαράσσονται με βάση το χειρότερο πιθανό ενδεχόμενο. Και, τρίτον, ακυρώνονται από τη συμπεριφορά της Τουρκίας.
Η Τουρκία, λοιπόν, μετά από πολυετείς προσπάθειες να αποκτήσει τα μυστικά της πυρηνικής ενέργειας με την κατασκευή στο Άκουγιου και στη Σινόπη εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από πυρηνική, κάνει και τα επόμενα βήματα: αποκτά βαλλιστικούς πυραύλους. Ξεκίνησε από τον Δεκέμβριο του 2001, όταν δοκίμασε επιτυχώς έναν κινεζικής τεχνολογίας αλλά δικής της κατασκευής βαλλιστικό πύραυλο 150 χιλιομέτρων βεληνεκούς. Συνέχισε με την παράδοση περί το 2009 των πυραύλων Kasirga στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και, πριν μία εβδομάδα, έγινε η επίσημη παράδοση του πυραύλου Kasirga G.
Το συγκεκριμένο γεγονός -ένα ακόμη στην πορεία για τον υπερεξοπλισμό της γείτονος- πρέπει να μας ανησυχεί λόγω των πολύ αρνητικών συνεπειών που θα έχει για την Ελλάδα Ας εξετάσουμε τα βραχυπρόθεσμα στρατιωτικά πλεονεκτήματα για την Τουρκία, με την υπόθεση εργασίας ότι το βεληνεκές των τουρκικών πυραύλων θα περιορισθεί μόνο σε 150 χλμ. και θα φέρουν συμβατική γόμωση. Η Τουρκία:
θα έχει στο έλεος των πυραύλων της ολόκληρη τη Θράκη, την πλειοψηφία των νησιών του Αιγαίου, αλλά και την Κύπρο.
θα διαθέτει ένα ασφαλές πρώτο χτύπημα, καθώς αποτελεσματική άμυνα εναντίον βαλλιστικών πυραύλων δεν υπάρχει.
θα διαθέτει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού λόγω της μικρού χρόνου διάρκειας πτήσης των πυραύλων και, γενικότερα, την πρωτοβουλία των στρατιωτικών κινήσεων.
θα διαθέτει ένα ασφαλές πρώτο χτύπημα, καθώς αποτελεσματική άμυνα εναντίον βαλλιστικών πυραύλων δεν υπάρχει.
θα διαθέτει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού λόγω της μικρού χρόνου διάρκειας πτήσης των πυραύλων και, γενικότερα, την πρωτοβουλία των στρατιωτικών κινήσεων.
Στο διπλωματικό επίπεδο αυτό συνεπάγεται:
– αύξηση διεθνώς του κύρους της Τουρκίας, καθώς θα επιχειρήσει να προβάλει την πυραυλική της ικανότητα ως πλεονέκτημα έναντι κάποιων γειτόνων της.
– αύξηση της ισχύος της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας και μεγαλύτερη αξιοπιστία στο Τουρκικό casus belli.
– σημαντική βελτίωση των διαθεσίμων συντελεστών ισχύος σε περίοδο κρίσης ή σε διαπραγματεύσεις.
– αύξηση διεθνώς του κύρους της Τουρκίας, καθώς θα επιχειρήσει να προβάλει την πυραυλική της ικανότητα ως πλεονέκτημα έναντι κάποιων γειτόνων της.
– αύξηση της ισχύος της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας και μεγαλύτερη αξιοπιστία στο Τουρκικό casus belli.
– σημαντική βελτίωση των διαθεσίμων συντελεστών ισχύος σε περίοδο κρίσης ή σε διαπραγματεύσεις.
Η Ελλάδα, από την πλευρά της, θα πρέπει, λογικά πράττοντας, να εξισορροπήσει την τουρκική απειλή, αποκτώντας μία αντίστοιχη πυραυλική απειλή ή δημιουργώντας μία άλλη στρατιωτική απειλή ή επιβάλλοντας συστηματικά διπλωματικό κόστος στην Τουρκία.
Όμως οι πλέον δυσάρεστες συνέπειες θα εμφανισθούν μεσοπρόθεσμα όταν, όπως αποδεικνύεται από την ιστορία όλων των πυραυλικών προγραμμάτων, το βεληνεκές των Τουρκικών πυραύλων θα διπλασιασθεί, θα τριπλασιασθεί, κ.ο.κ., και ολόκληρη η Ελλάδα ή άλλες γειτονικές χώρες θα καλύπτονται από την ακτίνα δράσης τους. Για να ολοκληρωθεί δε η εικόνα, ας σκεφθεί ο οιοσδήποτε τι μπορεί να συμβεί αν τελικά η Τουρκία καταφέρει (τεχνολογικά και πολιτικά) να αποκτήσει έστω και μικρής ισχύος πυρηνικά όπλα, τα οποία θα τοποθετηθούν στους βαλλιστικούς της πυραύλους. Άλλωστε στην τελευταία του επίσκεψη στο Πακιστάν, ο Ερντογάν ζήτησε να του «δανείσουν» 4-5 πυρηνικές κεφαλές!
Η Τουρκία έχει διαβεί τον Ρουβίκωνα της πυραυλικής και της πυρηνικής τεχνολογίας. Σύντομα θα βρίσκεται ante portas. Απομένει ελάχιστος χρόνος για να αντιδράσουμε τόσο στο διπλωματικό όσο και στο επίπεδο των εξοπλισμών. Τούτο πρέπει να συνειδητοποιηθεί σε πείσμα της όποιας περιρρέουσας συβαριτικής νοοτροπίας και έχοντας στο νου τη διδαχή του Θουκυδίδη (Δ.92) ότι «τό Αντίπαλον καί Ελεύθερον καθίσταται».
Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
mignatiou.com
mignatiou.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου