Ένας ακόμη άνθρωπος στο έλεος του καιρού και των ανθρώπων.
Οι περισοτεροι άστεγοι στο κεντρο της Αθήνας βρίσκονται στην μέση ηλικία (45 -60)…
Το αδίκηµα της ωρίµανσης.
Η ελληνική κοινωνία μέσα στην κρίση δεν συµβιβάζεται µε την έννοια της φθίσης και ίσως προβάλλει την απέχθειά της για τον µαρασµό, περιθωριοποιώντας σταδιακά τους ανθρώπους που βρίσκονται στην μέση ηλικία.
Σε πρώτο στάδιο οι άνθρωποι αυτοί, προσπαθούν απεγνωσμένα να κρατηθούν στο κοινωνικό ιστό.
Όταν αποτυγχάνουν, είτε γιατι δεν τα κατάφεραν, είτε γιατί το συστημά τους πέταξε εξώ, δυστυχώς οδηγούνται σε μια » οικειοθελή κατάρευση «
Έχουμε διάρρηξη της προηγούμενης ισορροπίας και την αδυναμία ανθρώπων να ρυθμίσουν νοήματα και σχέσεις.
Τα υποστηρίγματα της καθημερινότητας εμφανίζονται απογυμνωμένα δίχως κύρος.
Ορισμένοι που δεν έχουν φίλους και συγγενείς να τους στηρίξουν στα δύσκολα ,ίσως να ζήσουν τους χειρότερους φόβους να γίνονται πραγματικότητα.
Σήμερα στην θέση που βρίσκονται ( άνεργοι , άστεγοι ) ζητούν με χίλιους τρόπους, όχι κάτι εξωφρενικο , αλλά το στοιχειώδες: στέγη, τροφή και ίσως ένα χέριι να που να το κρατήσει .
Ένα πρώτο βήμα μέχρι να ανοίξει και πάλι περπατησιά στην ζωή .
Μέχρι να μπορέσει να ορίσει κάποια πράγματα στην ζωή του.
Μπορούμε να αρνηθούμε;
Κώστας Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου