Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
http://nikosklitsikas.gr/
http://nikosklitsikas.gr/
Η Ευρωπαϊκή Ένωση προτίθετσι να ενισχύσει το εμπάργκο και τις…
κυρώσεις εναντίον του «καθεστώτος της Συρίας«, το οποίο συνεχίζει να εφαρμόζει «καταπιέσεις και καταστολή» στη χώρα και καταδικάζει «τις συστηματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις παραβιάσεις στο διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο«, μας ενημερώνει με ανακοινωθέν η Ύπατη Εκπροσώπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας, η ανεπάγγελτη Federica Mogherini, μετά τη λήξη της Συνόδου Υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες.
Τουλάχιστον «περίεργη«, για να μην την χαρακτηρίσουμε γελοία, η εμμονή των ΝΑΤΟϊκών υπουργών των Εξωτερικών και της Mogherini, στην υποστήριξη των τζιχαντιστών, των δολοφόνων τρομοκρατών στη Συρία, ή κάτι άλλο συμβαίνει;
Aυτή η Ευρώπη, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τη χιτλερική Γερμανία…… είχαμε επισημάνει όταν είχαν εκ νέου ανανεώσει το δολοφονικό εμπάργκο εναντίον του λαού της Συρίας.
Άλλωστε, δεν πρέπει να μας διαφεύγει της προσοχής πως η Mogherini απέλυσε τον πρεσβευτή της Ε.Ε. στην Τουρκία!, τον Γερμανό διπλωμάτη Hansjörg Haber, όταν το απαίτησε ο Ερντογάν.
Μάλιστα, αυτή η απόφαση των Ευρωπαίων υπουργών των Εξωτερικών, συμπεριλαμβανομένου του Ν. Κοτζιά, έρχεται μετά την ήττα των τρομοκρατών στη Συρία και την απελευθέρωση του Χαλεπίου, αλλά και τις αποκαλύψεις του νέου προέδρου των ΗΠΑ για ίδρυση του «ισλαμικού κράτους» από την Χίλαρυ Κλίντον και την προεδρία Ομπάμα.
Κάποιος θα μπορούσε να ερμηνεύσει αυτή την απόφαση ως realpolitik των μεγάλων χωρών της Ε.Ε. που τα συμφέροντά τους, στα πλαίσια της νεοαποικιακής πολιτικής και τις κερδοφόρες επιχειρήσεις πωλήσεων όπλων.
Όμως, η συμφωνία της Ελλάδος σ’ αυτή την εγκληματική πολιτική, που αποσκοπεί;
Πρόκειται για μια «πολιτική» πλήρους στήριξης του Ερντογάν και της «δημοκρατικής Τουρκίας», όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ελευθερία του Τύπου, της διακίνησης πολιτικών ιδεών… είναι σεβαστά και παράδειγμα προς μίμηση.
Συνοπτικά κι απλώς περιγραφικά, ας δούμε τα πραγματικά γεγονότα και διεργασίες που αφορούν την πατρίδα μας και τις σχέσεις της με τη «φίλη και σύμμαχο» Τουρκία:
Η Τουρκία σήμερα:
– ζει μια οικονομική κρίση τεραστίων διαστάσεων, ειδικότερα μετά το τέλος του λαθρεμπορίου με το ισλαμικό κράτος και την κλοπή των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Συρίας, την εξαφάνιση του Τουρισμού λόγων των βομβιστικών επιθέσεων και των ένοπλων συγκρούσεων με τους Κούρδους, τη διακοπή των εξαγωγών προς τη Ρωσία…
– συγκλονίζεται από την εμπόλεμη κατάσταση στο εσωτερικό της με τους Κούρδους…
– έχει εισβάλει στη Συρία, με απώλειες στρατιωτών, τραυματισμούς και αιχμαλώτους… γεγονός που την έχει εκθέσει ακόμη και στον ΟΗΕ, για παραβίαση του διεθνούς δικαίου…
– έχει προχωρήσει σε εκκαθαρίσεις χιλιάδων ανώτατων στελεχών των ενόπλων δυνάμεών της, με αποτέλεσμα τη μείωση της στρατιωτικής της ισχύος…
– έχει κατεχόμενα Συριακά εδάφη (Αντιόχεια) με αραβικό πληθυσμό Σύρων, που της «παραχώρησαν» οι Γάλλοι αποικιοκράτες -ως κτήτορες της Συρίας-, πριν αποχωρήσουν…
Κι ενώ η Τουρκία βρίσκεται σ’ αυτή την τραγική κατάσταση, που δεν συνάντησε ποτέ ξανά στη σύντομη ιστορία της ως κατασκευασμένο «κράτος», γιατί ως έθνος δεν διαθέτει καμία ιστορία:
– διεκδικεί τουλάχιστον 18 Ελληνικά νησιά κι έχει «γκριζάρει» σχεδόν το μισό Αιγαίο…
– πραγματοποιεί καθημερινά δεκάδες παραβιάσεις τους Εθνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου μας…
– βάλλει ευθέως εναντίον του Πάνου Καμμένου, υπουργό Άμυνας της πατρίδας μας…
– αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λοζάννης…
– μετά από στρατιωτική εισβολή έχει υπό την κατοχή της το 40 % της Κύπρου, δηλαδή κυρίαρχων εδαφών της «μεγάλης δημοκρατικής ευρωπαϊκής οικογένειας», όπως αρέσκονται να διανθίζουν τις ομιλίες τους οι ευρωλιγούρηδες μαυρογιαλούροι μας…
και σήμερα θέλει να επιβάλλει το νέο σχέδιο Ανάν, με συζητήσεις περί «διζωνικής» ομοσπονδίας, δηλαδή διχοτόμησης της Κύπρου μας.
Κι όταν ο Κοτζιάς, όπως πάντα, συμφωνεί και προσυπογράφει όσα επιβάλλει το 4ο Ράιχ, ζήτησε μια έστω υποκριτική δήλωση συμπάθειας κι όχι αντίστοιχη μ’ αυτή εναντίον του λαού της Συρίας, από την «αριστερή» συντρόφισσα του, την ανεπάγγελτη Mogherini, για τη στάση της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο, που είναι «ισότιμα» μέλη αυτής της «μεγάλης δημοκρατικής ευρωπαϊκής οικογένειας«;
Στην κρίση του Μάρτη του 1987, όταν ο λαϊκός ηγέτης και πρωθυπουργός της Ελλάδας Ανδρέας Παπανδρέου, ζήτησε τη βοήθεια της Συρίας, η ανταπόκριση του Άσαντ ήταν αστραπιαία: «Τούρκος στρατιώτης σε ελληνικό έδαφος, σημαίνει επίθεση εναντίον της Συρίας»!
Σήμερα φαντάζει εξωτικό φρούτο μια Εθνική εξωτερική πολιτική κι ειδικότερα μια πολιτική που δεν διέπεται από μνημονιακή αμνησία.
Από την δουλική εξωτερική μας πολιτική τι ανταλλάγματα παίρνουμε, μιας που ο Τσίπρας το έθεσε ευθέως και χωρίς περιστροφές, με αφορμή τις τηλεοπτικές άδειες. Τι «παντελονιάζουμε» ως χώρα, σε σχέση με τη σοβινιστική κι ακραία εθνικιστική πολιτική του φασίστα Ερντογάν, ώστε να είμαστε υπάκουο χανουμάκι μιας ανεπάγγελτης Mogherini;
Προσφάτως ο Τσίπρας εκφώνησε στην Κούβα φλογερά λόγια για τον Φιδέλ και μίλησε για το παράδειγμά του. Ξέχασε πως προσωπικά ο Φιδέλ, ο λαός της Κούβας κι η κυβέρνησή της έχουν ως πρώτη προτεραιότητα την υποστήριξη της Συρίας του Άσαντ;
– διεκδικεί τουλάχιστον 18 Ελληνικά νησιά κι έχει «γκριζάρει» σχεδόν το μισό Αιγαίο…
– πραγματοποιεί καθημερινά δεκάδες παραβιάσεις τους Εθνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου μας…
– βάλλει ευθέως εναντίον του Πάνου Καμμένου, υπουργό Άμυνας της πατρίδας μας…
– αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λοζάννης…
– μετά από στρατιωτική εισβολή έχει υπό την κατοχή της το 40 % της Κύπρου, δηλαδή κυρίαρχων εδαφών της «μεγάλης δημοκρατικής ευρωπαϊκής οικογένειας», όπως αρέσκονται να διανθίζουν τις ομιλίες τους οι ευρωλιγούρηδες μαυρογιαλούροι μας…
και σήμερα θέλει να επιβάλλει το νέο σχέδιο Ανάν, με συζητήσεις περί «διζωνικής» ομοσπονδίας, δηλαδή διχοτόμησης της Κύπρου μας.
Κι όταν ο Κοτζιάς, όπως πάντα, συμφωνεί και προσυπογράφει όσα επιβάλλει το 4ο Ράιχ, ζήτησε μια έστω υποκριτική δήλωση συμπάθειας κι όχι αντίστοιχη μ’ αυτή εναντίον του λαού της Συρίας, από την «αριστερή» συντρόφισσα του, την ανεπάγγελτη Mogherini, για τη στάση της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο, που είναι «ισότιμα» μέλη αυτής της «μεγάλης δημοκρατικής ευρωπαϊκής οικογένειας«;
Στην κρίση του Μάρτη του 1987, όταν ο λαϊκός ηγέτης και πρωθυπουργός της Ελλάδας Ανδρέας Παπανδρέου, ζήτησε τη βοήθεια της Συρίας, η ανταπόκριση του Άσαντ ήταν αστραπιαία: «Τούρκος στρατιώτης σε ελληνικό έδαφος, σημαίνει επίθεση εναντίον της Συρίας»!
Σήμερα φαντάζει εξωτικό φρούτο μια Εθνική εξωτερική πολιτική κι ειδικότερα μια πολιτική που δεν διέπεται από μνημονιακή αμνησία.
Από την δουλική εξωτερική μας πολιτική τι ανταλλάγματα παίρνουμε, μιας που ο Τσίπρας το έθεσε ευθέως και χωρίς περιστροφές, με αφορμή τις τηλεοπτικές άδειες. Τι «παντελονιάζουμε» ως χώρα, σε σχέση με τη σοβινιστική κι ακραία εθνικιστική πολιτική του φασίστα Ερντογάν, ώστε να είμαστε υπάκουο χανουμάκι μιας ανεπάγγελτης Mogherini;
Προσφάτως ο Τσίπρας εκφώνησε στην Κούβα φλογερά λόγια για τον Φιδέλ και μίλησε για το παράδειγμά του. Ξέχασε πως προσωπικά ο Φιδέλ, ο λαός της Κούβας κι η κυβέρνησή της έχουν ως πρώτη προτεραιότητα την υποστήριξη της Συρίας του Άσαντ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου