Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Οι προεδρικές εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούν παρελθόν. Ο Ντόναλντ Τράμπ, στις 20 Ιανουαρίου του 2017, ορκίζεται Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και αναλαμβάνει τις τύχες της υπερδύναμης.
Μαζί όμως αναλαμβάνει και τη διαχείριση μιας σειράς καυτών θεμάτων και κρίσεων στη διεθνή αρένα. Μιλάμε για κρίσεις γεωπολιτικές, κρίσεις στρατιωτικές και κρίσεις οικονομικές. Ο Μπαράκ Ομπάμα, όσο και να πονάει κάποιους να το ακούνε,
δεν άφησε τον πλανήτη σε καλή κατάσταση και κληροδοτεί τεράστιους πονοκεφάλους στον κ. Τράμπ.
Το γεγονός ότι ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος δεν προέρχεται από το πολιτικό κατεστημένο της Ουάσιγκτον, είναι καταρχήν ένα θετικό γεγονός. Παρόλα αυτά, για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας, το γεγονός αυτό δημιουργεί κινδύνους. Υπάρχει κίνδυνος να γίνει αντικείμενο επιρροής έναντι ακραίων φωνών και προσώπων, τα οποία λόγω των εξαιρετικά ισχυρών απόψεων και εμμονών που διατηρούν σε προσωπικό επίπεδο, μπορεί να οδηγήσουν το νέο Πρόεδρο σε λάθος αποφάσεις σε κρίσιμα θέματα διεθνούς πολιτικής.
Όπως ανέφερα οι προεδρικές εκλογές αποτελούν πλέον παρελθόν και υπάρχει νέος Προέδρος από το Γενάρη. Από εδώ και στο εξής η χώρας μας πρέπει να ασχοληθεί, και μάλιστα να τρέξει, έτσι ώστε ο νέος Πρόεδρος και το επιτελείο του, να ενημερωθούν τεκμηριωμένα για τα θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος και τις κρίσεις που υφίστανται στην κρίσιμη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Δεν υπάρχει κρίση και θέμα εξωτερικής που να απασχολεί την Ελλάδα πιο πολύ από αυτό της υφιστάμενης κρίσης στη γειτονική Τουρκία. Η τακτική του Ταγίπ Ερντογάν στο εσωτερικό της χώρας του, οι κινήσεις του στην ευρύτερη περιοχή, και ακόμη πιο πολύ η αναθεωρητική στρατηγική του έναντι της Ελλάδας, πρέπει να αποτελέσουν θέματα κορυφής όσο αφορά την ενημέρωση του νέου Προέδρου και του επιτελείου του για την ελληνική κυβέρνηση. Και όχι μόνο για την ελληνική κυβέρνηση αλλά και για την αξιωματική αντιπολίτευση, λόγω του θεσμικού της ρόλου. Εξάλλου είναι θετικό το γεγονός, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όποιες και να ήταν οι απόψεις του στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, φρόντισε επιμελώς, σε αντίθεση με κάποιους άλλους, να τις κρατήσει για τον εαυτό του, αναγνωρίζοντας της σοβαρότητα του θέματος και τους κινδύνους που εγκυμονεί μια επιπόλαιη αντιμετώπιση.
Ο Στρατηγός Φλήν και η Τουρκία…
Ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος, από την πρώτη στιγμή της προεκλογικής εκστρατείας αντιμετώπισε το σφοδρή αντίθεση του συστήματος εθνικής ασφάλειας του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, με τη συντριπτική πλειοψηφία των προσωπικοτήτων που το απαρτίζουν να έχουν ταχθεί δημόσια εναντίον του. Αυτό δημιουργεί ταυτόχρονα θετικό πρόσημο, διότι ο κ. Τράμπ έχει την ευκαιρία να μην εγκλωβιστεί στις κατεστημένες απόψεις και αγκυλώσεις αυτού του συστήματος. Την ίδια στιγμή δημιουργεί και μια αβεβαιότητα που προξενεί ανησυχία.
Τα πρόσωπα, με εμπειρία σε θέματα εθνικής ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής, που τον πλαισίωναν στην προεκλογική περίοδο ήταν ελάχιστα. Κανείς δεν ήταν όμως πιο κοντά από τον Αντιστράτηγο εν αποστρατεία, Μάϊκλ Φλήν, ο οποίος ήταν μόνιμα μαζί του στο αεροπλάνο και δίπλα του σε κάθε προεκλογική ομιλία. Αυτό καθιστά τον Στρατηγό Φλήν, πρόσωπο κλειδί στην διαμόρφωση των θέσεων του κ. Τράμπ, στα θέματα αυτά. Μάλιστα το όνομα του διατελέσαντα, Διευθυντή της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Αμερικανικού Πενταγώνου, συζητείται έντονα για τη θέση του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλεια του νέου Προέδρου. Εάν αυτό γίνει θα είναι ο άνθρωπος που θα βρίσκεται λίγα μέτρα από το Οβάλ Γραφείο, και θα έχει ανά πάσα στιγμή το αυτί του Προέδρου.
Στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ο Στρατηγός Φλήν, διατύπωσε κάποιες ενδιαφέρουσες και ταυτόχρονα ανησυχητικές απόψεις για την Τουρκία και τις εξελίξεις γύρω από το πραξικόπημα. Οι απόψεις αυτές πρέπει να προκαλέσουν συναγερμό στην Αθήνα και να ξεκινήσει άμεσα η προσπάθεια να ακουστεί η ελληνική άποψη στην ομάδα Transition του Ντόναλντ Τράμπ.
Ο Στρατηγός, αναφερόμενος στην Τουρκία ανέφερε, «Χρειάζεται να διορθώσουμε την εξωτερική μας πολιτική και να αναγνωρίσουμε την Τουρκία ως προτεραιότητα. Χρειάζεται να δούμε τον κόσμο από την αντίληψη της Τουρκίας. Τι θα είχαμε κάνει εάν με τα την 9/11 ακούγαμε τα νέα ότι ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, ζει σε μια όμορφη βίλα σε Τουρκικό Θέρετρο, ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί 160 πρότυπα σχολεία που χρηματοδοτούνται από τους Τούρκους φορολογούμενους.»
«Πρέπει να αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι η Τουρκία είναι κρίσιμη για τα συμφέροντα των ΗΠΑ.»
Χαρακτήρισε την πολιτική Ομπάμα έναντι της Τουρκίας «μη σοφή πολιτική.»
Οι απόψεις του Στρατηγού Φλήν, εδράζονται στο στρατιωτικό του παρελθόν και στη θητεία του σε κρίσιμες θέσεις στο Πεντάγωνο. Παραδοσιακά η Τουρκία έχει σθεναρή υποστήριξη στο Αμερικανικό Πεντάγωνο. Επίσης ο Στρατηγός διακρίνεται από πάθος εναντίον των εξτρεμιστών ισλαμιστών και σε αυτούς εντάσσει και τον Φετουλάχ Γκιουλέν, τον οποίο υπονοεί στις παραπάνω απόψεις. Μάλιστα, σε άρθρο του, τον έχει παρομοιάσει με τον Αγιατολάχ Χομεϊνί, και έχει την άποψη ότι πρέπει να εκδοθεί στην Τουρκία.
Έχει επίσης, παρομοιάσει την περίπτωση Γκιουλέν με αυτή τον ιδρυτών της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» και τους υποκινητές της «Αραβικής Άνοιξης», κινήματα τα οποία, σωστά, αποτελούν κόκκινο πανί για αυτόν. Ορμώμενος από αυτές τις απόψεις έχει αντιταχθεί στις αιτιάσεις ότι η πρόσφατη αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία, ήταν στημένη από τον Ερντογάν, για να του δώσει την ευκαιρία να πραγματοποιήσει τις διώξεις που κάνει τον τελευταίο καιρό.
Άλτ Στρατηγέ…
Η κριτική του Στρατηγού για τις δραστηριότητες του Φετουλάχ Γκιουλέν στο εσωτερικό των ΗΠΑ, μπορεί να είναι σωστή, όπως είναι σωστές οι απόψεις του για τη «Μουσουλμανική Αδελφότητα» και την «Αραβική Άνοιξη».
Εκείνο όπως που δεν δικαιολογείται, με δεδομένη και την εμπειρία του στη θέση του Επικεφαλής της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Πενταγώνου, είναι η ασυλία που απλόχερα δίνει στον Ταγίπ Ερντογάν και το απολυταρχικό καθεστώς του.
Δεν μπορεί να μην γνωρίζει τη βρώμικη διπρόσωπη πολιτική του Ερντογάν έναντι του Ισλαμικού Κράτους. Δεν μπορεί να μην γνωρίζει ότι η στρατηγική που ακολουθεί ο απολυταρχικός ηγέτης της Τουρκίας, είναι ταυτόσημη με αυτή της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» της οποίας ήταν και είναι θερμός υποστηρικτής, όπως επίσης και έναντι της «Αραβικής Άνοιξης».
Δεν τα γνωρίζει δηλαδή αυτά ο Στρατηγός Φλήν; Και πώς είναι δυνατόν ο πιθανός Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας ή Υπουργός Άμυνας του νέου Αμερικανού Προέδρου, να διάγει φιλικά έναντι ενός ηγέτη και ενός καθεστώτος, που φυλακίζει ηγέτες αντίπαλων πολιτικών κομμάτων, μέλη του Κοινοβουλίου, κλείνει μέσα ενημέρωσης, και φυλακίζει δημοσιογράφους;
Καλό θα είναι όλα αυτά να τα αναλογιστεί ο Στρατηγός. Ειδικά τώρα που ο Ντόναλντ Τράμπ, θα καθίσει στο Οβάλ Γραφείο και αυτός, πολύ πιθανόν, θα βρίσκεται δίπλα του.
Ας αναλογιστεί ή ας του επισημάνουν κάποιοι ότι οι πολιτικές και η στρατηγική που ακολουθεί ο Ερντογάν και το απολυταρχικό καθεστώς του, αντιβαίνουν κάθετα αυτές της Δύσης, του ΝΑΤΟ και του ελεύθερου κόσμου.
Ναι, αποτελεί γεγονός, ότι η πολιτική του Μπαράκ Ομπάμα έναντι της Τουρκίας του Ταγίπ Ερντογάν στερείται σοφίας. Αλλά όχι για τους λόγους που επικαλείται και φαίνεται να πιστεύει ο Στρατηγός. Το μη σοφό της πολιτικής Ομπάμα έναντι της Τουρκίας του Ερντογάν έχει να κάνει με το ότι δεν στάθηκε από νωρίς σθεναρά απέναντι του και δεν έκανε ότι ήταν απαραίτητο για να αποτρέψει την κατρακύλα μιας κρίσιμης στρατηγικά για τη Δύση χώρας στον απολυταρχισμό και την αμφισβήτηση των πολιτικών της Δύσης.
Αυτό είναι το μη σοφό και όχι το ότι δεν τον στήριξε στο δρόμο προς τον απολυταρχισμό και την καταστρατήγηση της Δημοκρατίας. Αυτό πρέπει άμεσα να κατανοήσει ο Στρατηγός, εάν επιθυμεί να προσφέρει καλές και σοφές υπηρεσίες στον δικαιολογημένα άπειρο σε θέματα εθνικής ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής νεοεκλεγέντα Αμερικανό Πρόεδρο και τις ΗΠΑ ως έθνος που αποτελεί για δεκαετίες φάρο για την Δημοκρατία και την Ελευθερία σε παγκόσμια κλίμακα.
Ο Ντόναλντ Τράμπ, δεν έχει περγαμηνές εθνικής ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής. Πολλοί από τους προκατόχους του δεν είχαν επίσης. Ένας από αυτούς είναι και Ο Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος είχε και λιγότερη διεθνή εμπειρία από τον κ. Τράμπ όταν ανέλαβε το 2008. Ο κ. Τράμπ ως επιχειρηματίας σε διεθνές επίπεδο, έχει μια γνώση του διεθνούς συστήματος και αυτό μπορεί να τον βοηθήσει να μπει γρήγορα στο νόημα αυτών των δύσκολων θεμάτων.
Απόψεις σαν αυτές του Στρατηγού Φλήν για την Τουρκία και τον Ερντογάν, εάν πραγματικά είναι αυτές που πιστεύει και προωθεί, μόνο καλές υπηρεσίες δεν θα προσφέρουν στο νέο Αμερικανό Πρόεδρο.
Είναι θετικό που ο κ. Τράμπ αρνήθηκε να συναντήσει τον Ερντογάν στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. ¨Όπως επίσης είναι θετικό ότι συνάντησε το Στρατηγό Σίσι, Πρόεδρο της Αιγύπτου, και τον Πρωθυπουργό του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Και οι δυο αυτοί ηγέτες μπορεί να τον πληροφορήσουν άριστα για το ποιόν του Ταγίπ Ερντογάν.
Εν αναμονή!
Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Διεθνολόγος Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University και Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου