ΤΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΩΟ ΤΟΥ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ, ΠΟΥ… ΞΕΧΑΣΕ ΝΑ ΠΑΡΑΘΕΣΕΙ Ο ΝΙΚΟΛΑΚΗΣ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΕΤΟΣ

Γράφει ο Αθανάσιος Βασιλόπουλος

Στον φάκελο του ειδεχθούς εγκληματία Άρη Βελουχιώτη -που σήμερα βρίσκεται στα αρχεία του υπουργείου ΠΡΟ-ΠΟ- και στο… κοστούμι που φορούσε όταν φωτογραφήθηκε

στην Ασφάλεια αναφέρθηκε η Real News (του Νικολάκη Χατζηνικολέτου, δηλαδή των Βαρδινογιανναίων…), σε… επετειακό της δημοσίευμα για την 28^η Οκτωβρίου, που έσπευσαν να αναπαράγουν πολλά λιγωμένα καθεστωτικά ΜΜΕ.

Βεβαίως, εκτός από το κουστούμι και το ξυρισμένο πρόσωπο του «ανθρώπου – σύμβολο της αντίστασης» (όπως τον αποκαλούν…), στο δημοσίευμα υπάρχουν και μερικά στοιχεία από τον φάκελο, που αφορούν κάποιες κατά καιρούς συλλήψεις  του κτήνους, για κομμουνιστική δράση.

Αλλά δεν οφείλονταν μόνο στην κομμουνιστική του δράση οι συλλήψεις του αρχιδολοφόνου. Αλλά και σε αδικήματα όπως η κλοπή, η πλαστογραφία και η λωποδυσία.

Ιδού το ποινικό μητρώο του «πρωτοκαπετάνιου» της «εθνικής αντίστασης», το οποίο… ξέχασε να παραθέσει ο Χατζηνικολέτος:

1ον) Υπ’ αριθμόν 988/24.07.1925 Απόφαση Πλημ/κείου Θεσσαλονίκης: Δύο (2) ετών φυλάκιση για κλοπή.

2ον) Υπ’ αριθμόν 1254/20.09.1929 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Εικοσαήμερη φυλάκιση για αυτοδικία.

3ον) Υπ’ αριθμόν 509/23.05.1930 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Δύο (2) μήνες φυλάκιση για αντίσταση κατά της αρχής.

4ον) Υπ’ αριθμόν 108/25.06.1934 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Τέσσερις (4) μήνες φυλάκιση για πλαστογραφία.

5ον) Υπ’ αριθμόν 849/05.09.1934 Απόφαση Πλημ/κείου Μυτιλήνης: ενός (1) μηνός φυλάκιση για πλαστογραφία.

6ον) Υπ’ αριθμόν 13030/20.09.1934 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Δυόμιση μήνες φυλάκιση για ψευδορκία.

7ον) Υπ’ αριθμόν 1835/03.11.1937 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Τριών (3) μηνών φυλάκιση για πλαστογραφία.

8ον) Υπ’ αριθμόν 1989/1939 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Έξι (6) μηνών φυλάκιση για ψευδορκία.

Και ως επίλογο στην κακοποιά δράση του κτήνους, σας παραθέτουμε και μια ιστορία, δημοσιευμένη στο βιβλίο «Κουραδοκόφτης» του αριστερού συγγραφέως Ηλία Πετροπούλου, για να καταλάβετε περί τίνος επρόκειτο: «Το 1942-43 είχε αρχίσει ν’ ακούγεται ευρύτερα το όνομα του Βελουχιώτη. Μια μέρα, ενώ έγραφα τα μαθήματά μου, έστηνα αυτί για να παρακολουθήσω την κουβέντα του πατέρα μου με τον αδερφό του, οπότε τον άκουσα να λέει: Αλέξη, ξέρεις ποιος είναι αυτός ο Βελουχιώτης; Ο θείος μου δεν ήξερε. Και ο πατέρας μου του εξήγησε: είναι ο Κλάρας που μας έκλεψε τις καρέκλες! Όταν έφυγε ο θείος Αλέξης, ρώτησα τον πατέρα μου τι είχε συμβεί. Και τότε άκουσα τη σχετική αφήγησή του. Γύρω στα 1930, ο πατέρας μου και ο θείος Αλέξης είχανε, για λίγα χρόνια, ένα θερινό κινηματογράφο στο Θησείο, όπου χρησιμοποιούσαν καρέκλες ενοικιασμένες από μια αποθηκάρα. Ένα Φθινόπωρο, λοιπόν,  ήρθανε τα κάρα και φορτώσανε τις επιστρεφόμενες καρέκλες, που όμως δεν κατέληξαν ποτέ στον προορισμό τους. Την επομένη κατέφτασε ο ιδιοκτήτης της αποθηκάρας και ζήταγε τις καρέκλες του, προς μεγάλην απορία του πατέρα μου. Τελικώς και οι δύο κατέβηκαν στην πιάτσα των κάρων, στο Μοναστηράκι, για να λύσουν το μυστήριο. Οι καραγωγείς τους διαβεβαίωσαν ότι είχανε αφήσει τις καρέκλες στο τάδε οικόπεδο, σύμφωνα με τις οδηγίες που τους είχε δώσει ένας νεαρός απεσταλμένος του πατέρα μου. Όμως ο πατέρας μου δεν είχε στείλει κανέναν απεσταλμένο. Έτσι, όλοι μαζί κατέληξαν στη Γενική Ασφάλεια, που εντόπισε στο τάκα-τάκα τον δράστη – ήταν ο Κλάρας, ο μετέπειτα Βελουχιώτης».

Να τον χαίρεστε, κομμούνια , τον «πρωτοκαπετάνιο» σας!