ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ!

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Υπήρξαν πολλοί που έσπευσαν μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ και τις φιλοτουρκικές δηλώσεις κάποιων συνεργατών του, ότι τώρα η Τουρκία θα εντείνει την
νεοοθωμανική της προκλητικότητα και ότι οι εξελίξεις βοηθούν την Τουρκία καθώς είχε κάνει και την προσέγγιση με την Ρωσία.

Είναι όμως τα πράγματα έτσι ?

Επί χρόνια η Τουρκία και πιο πολύ ο Ερντογάν είχε κινηθεί στο πεδίο των διαφορών και των αντιπαραθέσεων μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, παίζοντας ένα «ανατολίτικο» ρόλο-παζάρι πάντα με γνώμονα να κερδίσει όσα περισσότερα μπορεί.

Η εκλογή του Τραμπ φέρνει τουλάχιστον στο πεδίο της αντιπαράθεσης με την Ρωσία μια σημαντική αλλαγή, καθώς ο νέος Αμερικανός πρόεδρος θα επιδιώξει την συνύπαρξη με τους Ρώσους σε σημαντικά θέματα και κυρίως στον πόλεμο στην Συρία και στο Ιράκ, για να μην λησμονούμε και τις άκρως αντιισλαμικές του θέσεις που έχουν εκνευρίσει την Άγκυρα.

Όπως τόνισε ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, εκείνο που θα πρέπει να επιδιώξει τώρα η Αμερική είναι όχι να ανατραπεί ο Άσαντ όπως το επιδίωκε με μανία η προηγούμενη αμερικανική κυβέρνηση και ο Ερντογάν, αλλά να εξοντωθεί το ισλαμικό κράτος όπως εξ αρχής το πολεμά η Μόσχα .Δηλαδή μια σημαντική προσέγγιση με τον Πούτιν.

Η προσέγγιση αυτή αφήνει ένα κενό τουρκικής πολιτικής που δεν θα μπορεί να παίξει όπως το έκανε μεταξύ των δυο αντιπάλων, αφού οι δυο αντίπαλοι θα γίνουν συνεργάτες σε ένα σημαντικό θέμα, για την Άγκυρα υψίστης σημασίας, όπως οι εξελίξεις στην Συρία.

Το άγχος της Άγκυρας είναι όπως είναι γνωστό οι Κούρδοι της Συρίας και φυσικά το κουρδικό στην ίδια την Τουρκία. Επίσης είναι γνωστό πως οι Αμερικανοί θεωρούν τους Κούρδους σαν τον καλύτερο σύμμαχο τους στην περιοχή, ενώ και το Ισραήλ ακολουθεί φιλοκουρδική πολιτική. Αλλά και η Μόσχα έχει αναγνωρίσει την μεγάλη συμβολή των Κούρδων στον πόλεμο εναντίον του ISİS.

Το άγχος αυτό έχει κάνει τον Ερντογάν να προχωρεί σε αψυχολόγητες κινήσεις, όπως η σύλληψη της ηγεσίας του φιλοκουρδικού κόμματος στην Τουρκία και η συνέχιση της στήριξης των ισλαμικών ομάδων στην Συρία, αλλά δεν τολμά να επιτεθεί κατά των Κούρδων στο συριακό έδαφος γιατί κάτι τέτοιο θα το πλήρωνε ακριβά, παρά του ότι θα το ήθελε πολύ.

Η αλλαγή των συσχετισμών στην ευρύτερη περιοχή φέρνουν νέα δεδομένα που κινούνται σε αντίθετη προς την τουρκική κατεύθυνση, αλλά και αποτελούν κόλαφο για την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιμένει στην ανατροπή του Άσαντ και στην ψυχροπολεμική πολιτική κατά της Μόσχας. Ακόμα και η αλλαγή στην Βουλγαρία, αλλά και στην Μολδαβία, είναι ηχηρά χαστούκια και προς την Άγκυρα και προς το Βερολίνο.

Ακόμα και η διάθεση του Τραμπ να μειώσει τις αμερικανικές δαπάνες προς το ΝΑΤΟ μειώνοντας ουσιαστικά την δυναμικότητα και την ισχύ του, είναι ενάντια προς την Τουρκία που πάντα επιδίωκε να εκμεταλλεύεται μέσα στο ΝΑΤΟ την γεωστρατηγική της θέση, αλλά και προς την Γερμανία και την φιλοπόλεμη πολιτική της στην ανατολική Ευρώπη και την Ουκρανία.

Τέλος μια πιθανή κρίση εξ ανατολών στο Αιγαίο δεν θα την ήθελαν στην δεδομένη συγκυρία με την εξέλιξη του πολέμου στην Μέση Ανατολή και την συνεχιζόμενη απειλή της εισαγωγής των Τζιχαντιστών στην Δύση, ούτε οι Ρώσοι που θα αποκόβονταν από την ανατολική Μεσόγειο και πολύ περισσότερο οι Αμερικανοί, γιατί θα κατέρρεε η συμμαχική τους ασπίδα στην ευαίσθητη αυτή περιοχή.

Όλα αυτά θα πρέπει να τα λάβουμε σοβαρά υπόψη για να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε καλυτέρα τις μελλοντικές εξελίξεις και κυρίως να μπορέσουμε να έχουμε φωνή και λόγο.

Μόνο όμως, αν αποδεσμευτούμε από τους… «ευρωπουθενάδες», που μας έχουν «μπλοκάρει» με ασφυκτικό τρόπο.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
nikosxeiladakis.gr