Η viral επιστολή εκπαιδευτικού από την Κρήτη στον Φίλη - « Κύριε υπουργέ σας παρακαλώ, σας ικετεύω»

Η ανοιχτή επιστολή του Κωνσταντίνου Κανελλή, συνταξιούχου δασκάλου από το Ηράκλειο, προς τον Υπουργό Παιδείας Νίκο Φίλη κάνει το γύρο του διαδικτύου, με τις

αντιδράσεις των χρηστών του ίντερνετ να είναι μοιρασμένες. Στην επιστολή που δημοσιεύει το Ekriti.gr o κ. Κανελλής, αναφέρεται σε όλες τις αλλαγές στις οποίες προβαίνει το τελευταίο διάστημα ο υπουργός, ενώ μεταξύ άλλων ζητά να μην καταργηθεί η πρωινή προσευχή στα σχολεία, ενώ γίνεται αναφορά στον όρο «έθνος» που όλο και περισσότερο εκλείπει.

Η επιστολή του κ. Κανελλή:

«Αξιότιμε κύριε ΥΠΟΥΡΓΕ της ΠΑΙΔΕΙΑΣ, σας γνωρίζω ότι έχω καλά, προς τον παρόν στην υγεία μου, το αυτό δε επιθυμώ και για Σας.Σας απευθύνω αυτή την επιστολή, με όλο το σεβασμό που μπορώ να επιστρατεύσω, ως ένας ταπεινός εργάτης, επί σαράντα και χρόνια της Παιδείας και ειδικότερα της εκπαίδευσης, για να επικοινωνήσω μαζί  σας και να σας παρακαλέσω για ένα και μόνο πράγμα. Ελπίζω η παράκλησή μου αυτή να βρει ευήκοον αυτί και να εισακουσθεί. Δεν θα ασχοληθώ με τα άλλα εξίσου σοβαρά και σπουδαία πράγματα που έχετε επιτελέσει στο σπουδαίο και σημαντικό υπουργείο σας, προς το παρόν, το Υπουργείο της Παιδείας, όπως από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους ονομάζεται.

Παλαιότερα βέβαια είχε έμπροσθεν και το πολύ σπουδαίο επίθετο, «ΕΘΝΙΚΗ», το οποίο ένας αποτυχημένος πρωθυπουργός, που αποδείχτηκε άπατρις και ανθέλληνας  κατάργησε, ενώ είχε διατελέσει και ο ίδιος επί πολλά χρόνια υπουργός της Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Γιώργος Παπανδρέου το όνομά του. Αλήθεια κρίμα το όνομα.
Δεν θα ασχοληθώ λοιπόν με άλλα «επιτεύγματα» όπως η μείωση του ωραρίου των σχολείων, που μ’ αυτόν τον ύπουλο, μυστηριώδη και ταχυδακτυλουργικό τρόπο, πετύχατε εξοικονόμηση προσωπικού, την κατάργηση των ολοήμερων σχολείων που δυστυχώς ή ευτυχώς εγώ προσωπικά είχα την τύχη να στήσω και να οργανώσω στο νομό Ηρακλείου ως  διευθυντής Α/θμιας  Εκπ/σης κατά τη χρονική περίοδο 2002-2004 και κατά συνέπεια εξοικονόμηση προσωπικού και άλλα.

Αλήθεια κύριε ΥΠΟΥΡΓΕ, είστε ένας πραγματικός, με πείρα και γνώση, μάγος, ή εξακολουθείτε να παραμένετε ένας μαθητευόμενος μάγος που στο τέλος θα αναγκαστείτε να φωνάξετε με γοερές κραυγές τους πραγματικούς και άξιους μάγους  να σώσουν την ΠΑΙΔΕΙΑΝ και ΕΣΑΣ από τα θανατερά σεισμογενή κύματα που προκαλείτε;
Ξεχάσατε κύριε υπουργέ μια χαρακτηριστική λαϊκή παροιμία, οι παροιμίες «ειρήσθω εν παρόδω» φρονηματίζουν, φωτίζουν, καθοδηγούν, ανοίγουν δρόμους, που λέει με απλότητα και σαφήνεια. «Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται». Είστε καλός καπετάνιος; Κρατάτε σθεναρά με σοφία και σύνεση το τιμόνι κύριε ΥΠΟΥΡΓΕ στο πλοίο που λέγεται «ΠΑΙΔΕΙΑ»;
Γιατί δε μελετάτε έσω και λίγο, το βίο και την πολιτεία προηγούμενων και επιτυχημένων υπουργών της ΠΑΙΔΕΙΑΣ;
Γιατί δε μελετάτε μεταρρυθμίσεις που άντεξαν και αντέχουν στο χρόνο; Όπως η μεγάλη μεταρρύθμιση του Γέρου της Δημοκρατίας, με τον αξέχαστο και φέροντα Παιδεία Λουκή Ακρίτα και τον αξεπέραστο Παπανούτσο;
Γιατί δεν μελετάτε «Γλυνό και Δελμούζο»;

Γιατί δεν παραδειγματίζεστε από έναν Δεσποτόπουλο; Από έναν Δημήτριο Τσάτσο; Ακόμα, ακόμα, από έναν Γεράσιμο Αρσένη που τόσο πολεμήσατε με το «κάτσε καλά Γεράσιμε»; Μια Διαμαντοπούλου που κατάφερε και συνέταξε ένα νόμο που ψήφισαν όλες οι πτέρυγες της ΒΟΥΛΗΣ, εκτός από μία; Ο υπουργός που διακονεί και υπηρετεί την ΠΑΙΔΕΙΑΝ είναι  άκρως απαραίτητο να φέρει ο ίδιος ΠΑΙΔΕΙΑ. Να είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων, άνθρωπος της συναίνεσης. Διαλεκτικός, άνθρωπος με κατανόηση προς όλους, με υποχωρητικότητα. Άνθρωπος που με τους λόγους του, αλλά και με τα έργα του ενώνει και δεν διχάζει. Ας θυμηθούμε το μεγάλο μας ποιητή Γιάννη Ρίτσο. «Εμείς αδελφέ μου τραγουδάμε για να σμίξουμε, να σμίξουμε τον κόσμο».

Άνθρωπος που καθοδηγεί, που εμπνέει , που εμψυχώνει, που μοιράζει αγάπη και αποδέχεται όλες τις απόψεις, δεν απορρίπτει κανένα, δεν αποκλείει κανένα. Θα σας θυμίσω λίγο την Α’ προς Κορινθίους Επιστολή του πρώτου μετά τον Ένα, απόστολου των εθνών Παύλου. Κεφ.Γ παρ. 1 «Εάν λαλώ τας γλώσσας των ανθρώπων και των αγγέλων, αγάπη δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλλαλάζον. Και εάν έχω προφητείας και εξεύρω πάντα τα μυστήρια και πάσαν την γνώσιν και εάν έχω πάσαν την πίστην, ώστε να μετατοπίζω όρη, αγάπην δε μη έχων, είμαι ουδέν. Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί. Η αγάπη δεν φθονεί, η αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται, δεν ασχημονεί, δεν ζητεί τα εαυτής, δεν παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το κακόν. Δεν χαίρεται την αδικίαν, συγχαίρει δε εις την αλήθειαν. Πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει».

Όμως για να επανέλθω στο θέμα μου, άλλο θέλω να σας παρακαλέσω. Να σας παρακαλέσω θερμά, όσο πιο θερμά γίνεται και θα επιμένω, θα επιμένω να σας παρακαλώ, αλλά και να σας πιέζω, όσο μου επιτρέπουν οι  λίγες δυνάμεις μου, για το ιδιαίτερο και φυσικά όχι προσωπικό αίτημά μου.

Να σας πιέζω για το αίτημα αυτό, ως φτωχός και ταπεινός εργάτης της εκπαίδευσης που υπηρέτησε σε βουνά και λαγκάδια, σε κάμπους και αγριάδες, προκειμένου να μάθω μερικά γράμματα στα Ελληνόπουλα, όπου δεν είχα τι να φάω, νερό να πιώ, όπου με περιτριγύριζαν και με απειλούσαν ποντίκια, φίδια, σκορπιοί και δύσκολοι άνθρωποι και σεις σήμερα με ελαφρά την καρδίαν μου κατακόβετε τη σύνταξη κάθε τόσο, παρά τις υποσχέσεις για μια παραπάνω σύνταξη και δεν σας καίγεται καρφάκι, αλλά έχετε και την αναίδεια να αυθαδιάζετε και να προκαλείται βάναυσα τους φέροντες ΠΑΙΔΕΙΑΝ.  Ας είναι όμως και ας μου συγχωρεθεί ο θυμός.

ΚΥΡΙΕ ΥΠΟΥΡΓΕ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΣΑΣ ΙΚΕΤΕΥΩ μην καταργήσετε την ΠΡΩΙΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ από τα σχολεία. Γιατί η πρωινή προσευχή στο σχολείο, αυτή η μικρή και σύντομη, θεία λειτουργία, δίνει την πολύτιμη ευκαιρία για να συναντηθούν, μαθητές, μικροί και μεγαλύτεροι. Δάσκαλοι και γονείς. Αυτοί όλοι μαζί, πολύ απλά και αβίαστα σμίγουν. Συγκροτούν δηλαδή, εντελώς με την θέλησή τους, αυτό που στη γλώσσα της επιστήμης της κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης ονομάζεται «Εκπαιδευτική Κοινότητα» και όλοι μαζί με κοινή βούληση και θέληση αβίαστα και φυσικά ανεβαίνουν σε υψηλότερα επίπεδα αυτοσεβασμού, πολιτισμού, πνευματικής λειτουργίας και δίδουν σιωπηλά μια υπόσχεση στον ουράνιο πατέρα. ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΚΑΛΟΙ. ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΙ  ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΒΕΛΤΙΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥΣ ΜΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΗ. ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΙΟ ΚΑΛΟΙ.

Αλήθεια κύριε υπουργέ μου. Τι πιο ωφέλιμο για την κοινωνία; Τι πιο πολιτισμένο; Τι πιο πνευματικό; Στη συνέχεια θα σφραγίσουν αυτή την υπόσχεση, αγγελικές φωνές. Φωνές «Χερουβείμ και Σεραφείμ». Αν πραγματικά δεν είναι άγγελοι οι μικροί μαθητές τότε ποιοι είναι οι άγγελοι; Και θα υψώσουν με την γλυκιά και ελπιδοφόρα φωνή προς τα ουράνια το, «Συ που κόσμους κυβερνάς και ζωή παντού σκορπάς άκου τούτη τη στιγμή των παιδιών σου τη φωνή».

Αν υπάρχει μια πιο φρονιματιστική διδασκαλία, ένα καλύτερο περιεκτικότερο και σπουδαιότερο διδακτικό και παιδαγωγικό μέσο αγωγής και συναναστροφής των μικρών παιδιών της Ελλάδας, θα περιμένω με αγωνία, με αγωνία πολύ μεγάλη να με πληροφορήσετε, ώστε να ησυχάσω και  εγώ ο αναχρονιστικός, ο οπισθοδρομικός και μη προοδευτικός δάσκαλος. Έχω καταλάβει πολύ καλά ότι ως απόγονος των ηττημένων που είστε, ύστερα από ένα σκληρότατο, απάνθρωπο, αποτρόπαιο και απερίγραπτο εμφύλιο πόλεμο, ζητάτε σήμερα με την εξουσία στα χέρια σας, την αντεκδίκηση. Στη γαλλική γλώσσα λέγεται «Ρεβάνς».

Προσέξατε όμως κύριε Υπουργέ μου. Η δύστυχη πατρίδα μας, σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε, έχει ανάγκη από συνένωση. Καταλαγή.  Αγάπη. Σύμπνοια. Ομοθυμία. Συλλογική προσπάθεια. ΟΜΟΝΟΙΑ. Συγκέντρωση και συντονισμό των όποιων δυνάμεων της απομένουν. Δεν είναι ώρα για διχόνοιες. Δεν είναι ώρα για εμφύλιους σπαραγμούς. Δεν είναι ώρα για αδελφοκτόνες πράξεις. «Κουράστηκα το αίμα μου να δίδω σε μια άρρωστη συνέχεια πατρίδα». Ένα κλαδάκι το σπάζεις κύριε υπουργέ μου πολύ εύκολα. Πολλά κλαδάκια μαζί σ’ ένα δέμα, όσο δυνατός και να είσαι δεν το σπας. Πολύ απλά μα γλαφυρά και με ανάλογο τόνο στην φωνή τους,  μας  μάθαιναν  οι δάσκαλοί μας: «Η ομόνοια χτίζει σπίτι και η διχόνοια το γκρεμίζει». Ας μην επιζητούμε άλλο στην χώρα μας το γκρέμισμα. Φτάνει πια το γκρέμισμα. Για όνομα του Θεού.

Με σεβασμό
Προς το ιερό χαρτοφυλάκιο του Υπουργού της ΠΑΙΔΕΙΑΣ Λεωνίδας Κων/νου Κανελλής, συν/χος δάσκαλος

Υ.Γ. 1ο  Εσείς και η παρέα σας κύριε υπουργέ της Παιδείας, της έρευνας και των Θρησκευμάτων, είστε άθεοι. Με γειά σας με χαρά σας. Είναι γνωστό ότι το διάταγμα περί ανεξιθρησκίας υπογράφτηκε από τον αυτοκράτορα της ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ, Κωνσταντινουπόλεως δηλαδή, το 313 μ.Χ. Εγώ όμως κύριε υπουργεί και η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Πιστεύουμε στον σταυρωθέντα   Χριστό, ομολογήσαμε την πίστη μας με το βάπτισμά μας και την αγάπη μας και τον απόλυτο σεβασμό μας με τη Θεία Κοινωνία, σεβόμαστε απόλυτα την πίστη κάθε άλλου ανθρώπου επί  της γης, απαιτούμε όμως και επιδιώκουμε την πιστή εφαρμογή του συντάγματος και των νόμων περί θρησκεύματος των Ελλήνων και προκαλούμεθα με τα δήθεν αριστερίστικα καμώματα και τερτίπια σας. Ρίξτε μια ματιά στον κόσμο που εισρέει στις εκκλησίες κατά τη γιορτή της Μεγαλόχαρης, του Ιησού Χριστού και των αγίων. Γιατί δεν το κάνετε; Πάρτε μια ιδέα. Εξάλλου η ορθοδοξία, με όλες τις υπερβολές της, ανά στους αιώνες, τα λάθη της, τις παραλήψεις της, δεν έπαψε ποτέ να είναι  ο υπ αριθμόν ένα πυλώνας στήριξης του Ελληνισμού.
Υ.Γ. 2ο  Εσείς κ. υπουργέ, ως υπουργός των Θρησκευμάτων πιο θρήσκευμα διακονείτε;
Υ.Γ. 3ο  Κάποτε υπήρχε και ακουγόταν συχνά η λέξη ΕΘΝΟΣ. Τι λέει για τη λέξη αυτή ο καθηγητής της γλωσσολογίας Γ. Μπαμπινιώτης;
«Έθνος. Σύνολο ανθρώπων που γίνονται αντιληπτοί και από τους ίδιους και από τους άλλους ως ομοιογενείς σύνολο, καθώς συνδέονται μεταξύ τους με δεσμού κοινής καταγωγής και ιστορικό παρελθόν, κοινά στοιχεία πολιτισμού, κοινά ιδανικά και πολλές φορές κοινή γλώσσα και θρησκεία, ενώ παράλληλα έχουν συνείδηση της διαφοράς τους από τα άλλα σύνολα ανθρώπων».
Από τη λέξη έθνος, ουσιαστικό κατά τη γραμματική πολλών και μεγάλων γλωσσολόγων, προέρχεται και παράγεται το τριγενές και  τρικατάληκτο επίθετο, εθνικός, εθνική, εθνικό.  Τι λέει ο κ. καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης για το επίθετο αυτό: «Εθνικός: αυτός που σχετίζεται με το ΕΘΝΟΣ».
«Τα χρώματα της Ελλάδος είναι το γαλάζιο και το λευκό. Σημαία/χαρακτηριστικά/υπόθεση/θέμα/ευεργέτης/ακεραιότητα/έργο/υπηρεσία/άμυνα/ένδυμα/καθήκον/εκπαίδευση/νόμισμα/ήρωας/ανάγκη/υπηρηφάνεια/αξιοπρέπεια/πολιτική/ασφάλεια/ενότητα/κίνδυνος/μειονότητα/τραγωδία/ανεξαρτησία/παράδοση/πένθος/αποκατάσταση/συμφορά/καταστροφή/επέτειος/χορός/κτήματα/εθνική συνέλευση/εθνική αντιπροσωπεία/εθνική αντίσταση/εθνική εορτή/εθνικός κήπος/εθνικός ύμνος/εθνική ενδυμασία/εθνική ομάδα/εθνικός δρόμος/εθνική οικονομία/εθνικό εισόδημα/εθνικό κεφάλαιο/εθνική άμυνα».
Θα προσθέσω και απορώ που δεν το συμπεριλαμβάνει στα παραπάνω ο κύριος καθηγητής ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ. Αναρωτηθείτε κ. Φίλη. Είστε υπουργός της ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ;  Περιμένω εναγωνίως τη δημοκρατική απάντησή σας.
Υ.Γ. 4ο «Μακάριοι οι διωχθέντες ένεκεν δικαιοσύνης ότι αυτοί κληρονομήσουσι τη βασιλεία των ουρανών».
Υ.Γ. 5ο Η χώρα μας σήμερα κ. ΥΠΟΥΡΓΕ της ΠΑΙΔΕΙΑΣ περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή και εποχή, έχει ανάγκη από ένα εκπαιδευτικό σύστημα, σταθερό, ρεαλιστικό, ουσιώδες, αληθινό. Κομμένο και ραμμένο πάνω στα μέτρα του Έλληνα που να αποπνέει ελληνικότητα, συνέχεια του πνεύματος και του πολιτισμού της Ελλάδας και να μη αποτελεί αντίγραφο άλλων, κυρίως ξένων, εκπαιδευτικών συστημάτων, όπου θα αξιολογούνται όλοι και όλα.

Ένας ταπεινός δάσκαλος που πάλεψε σκληρά για να μάθει πέντε γράμματα στα ελληνόπουλα, επιζητώντας επίμονα Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία, για όλους τους  απανταχού Έλληνες. Λεωνίδας Κων/νου Κανελλής συν. δάσκαλος π. δ/ντής Α/θμιας Εκπ/σης Νομού Ηρακλείου

Πηγή: ekriti.gr