Εγγονός ενός ήρωα, υιός ενός αξιωματικού που άφησε εποχή στο ΠΝ. Ο Αχιλλέας Θεοφανίδης γιος του Γιάννη -Ντάνυ- Θεοφανίδη,
έγραψε ένα μικρό κείμενο στην προσωπική του ιστοσελίδα στο facebook για τον παππού του Υποναύαρχο Ιάσων Θεοφανίδη, που είχε γράψει ιστορία στο ΠΝ.
Το κείμενο ενός νέου ανθρώπου που δικαιολογημένα αισθάνεται υπερηφάνεια για παππού και πατέρα:
Στην φωτογραφία είναι ο παππους μου Υποναύαρχος Ιάσων Θεοφανίδης. Στην διάρκεια του 2ου Πολέμου πήρε μέρος στην άμυνα της Θεσσαλονικης και μετέπειτα κατέφυγε στην Αίγυπτο όπου συμμετείχε στην ανακατάληψη των πλοίων στο κίνημα των κομμουνιστών. Τραυματιστηκε με 9 σφαίρες στην κοιλιακή χώρα και ως εκ θαύματος σώθηκε. Αν και τα τραύματα του ήταν σοβαρά ανέλαβε κυβερνήτης στο Πάνθηρα και έφυγε στις Ινδίες. Αργότερα αναλαμβάνει κυβερνήτης στο Α/Τ ΚΡΗΤΗ όπου και παίρνει διαταγές για βομβαρδισμό των Γερμανικών θέσεων στην τότε ακόμη αποκλεισμένη Ρόδο υπό την διοίκηση του Στρατηγού Οττο Βάγκνερ, Διοικητή των Δυνάμεων του Άξονος στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο. Η επιχείρηση ήταν επιτυχής και σε μικρο χρονικό διάστημα διατάσσεται από τους ανωτέρους του να παραδοθεί. Παραδίνεται με τον όρο ότι η παράδοση θα γίνει στον Ελληνα Κυβερνήτη του Α/Τ ΚΡΗΤΗ και όχι στους Άγγλους αφού μόνο αυτούς αναγνώριζε σαν αντιπάλους ! (Η συμφωνία υπεγραφη δυο φορές μετά την απαίτηση των Αγγλων Αυτή τη φορά όμως στον Αρχιστράτηγο της Μέσης Ανατολής Τσάρλς Πάγκετ (Charles Tolver Paget) και στον Ναύαρχο (Tennant) αλλά αυτό δεν έχει σημασία τώρα..).
Μετα την υπογραφή το ΚΡΗΤΗ συνόδευσε την Γερμανική τορπιλάκατο πίσω στη Ροδο. Οι Γερμανοί όταν είδαν να εξέρχεται στην ξηρά ο Έλληνας Κυβερνήτης παρατάχθηκαν παρουσιάζοντας όπλα και μετέπειτα γίνετε στο φρούριο η υποστολή της Γερμανικής Σημαίας.
Τα νέα είχαν ήδη διαδοθεί σε όλο το νησί και ο κόσμος είχε πλημμυρίσει τον λιμένα. Το ΚΡΗΤΗ ήταν το πλοίο που τους έφερε την Ελευθερία. Μετά από τόσους αιώνες τα Δωδεκάνησα ήταν ελεύθερα και οι Γερμανοί ήταν οι τελευταίοι τους κατακτητές.
Θα μπορούσα να γράψω περισσότερα αλλά σαν μέρα που είναι σήμερα θέλω να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία του προγόνου μου, που μαζί με πολλούς άλλους αγωνιστές, στρατιώτες, ναύτες, και πολίτες δώσανε τη ψυχή τους για την ελευθεριά μας. Είμαι υπερήφανος όπου ο παππούς μου είχε την τύχη και την τιμή να είναι μέρος της.
Μπορεί να νομίζουμε ότι πόλεμος δεν γίνεται πια αλλά τίποτα δεν είναι δεδομένο. Μακάρι να μην γίνει ποτέ η τουλάχιστον να μην ζήσουμε να το δούμε. Όμως αν γίνει, τότε αυτοί που θα κληθούν να μας υπερασπιστούν είναι αυτοί οι άνθρωποι που φοράνε τη στολή με περηφάνια.
Ένα άλμπουμ με αναμνηστικές φωτογραφίες του παππού μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου