Ο Παπαγγελόπουλος ήταν σαφής: Το ΚΥΣΕΑ Σημίτη είναι εξίσου ένοχο με τον Τσοχατζόπουλο

O Αλ. Τσίπρας ανοίγει μέτωπο με το κεντρικό σύστημα της διαπλοκής

Πολιτικά, το μεγάλο νέο που προέκυψε από τη συζήτηση για τη διαπλοκή στη Βουλή ήταν η επίθεση που εξαπέλυσαν ο πρωθυπουργός και ο αναπληρωτής υπουργός Διαφάνειας εναντίον των κυβερνήσεων Σημίτη. Εχει μεγαλύτερο βάρος αυτό, έπεται της προσωπικής αντιπαράθεσής του με τον Μητσοτάκη. Διότι, αν το σύστημα της διαπλοκής παίζει σήμερα τα ρέστα του και έχει αναθέσει στην Κεντροδεξιά ρόλο «απελπισμένου συνηγόρου», αυτό δεν το κάνει για λογαριασμό της φιλελεύθερης παράταξης.

Το κάνει για χάρη του εκσυγχρονιστή πρώην πρωθυπουργού, που κρύβεται κάπου στο βάθος. Και αν ο Τσίπρας τα βάζει με το Mega, τον ΔΟΛ, τον ΣΚΑΪ, το κάνει όχι γιατί τους αντιπαθεί, αλλά διότι πιστεύει ότι εκεί βρίσκεται ο ιδεολογικός πυρήνας, η γιάφκα της παλαιάς Κεντροαριστεράς, την ηγεσία της οποίας διεκδικεί. Αν θέλουμε να καταλάβουμε, λοιπόν, τι πραγματικά συνέβη στη Βουλή, πρέπει να προσέξουμε ότι ο Τσίπρας κατήγγειλε «τα σκάνδαλα των κυβερνήσεων Σημίτη, που θα κυνηγούν το ΠΑΣΟΚ δεκαετίες».

Πρέπει να σημειώσουμε τη δημόσια προειδοποίησή του στην αμήχανη Φώφη, ότι ο πρώην πρωθυπουργός οργανώνει δείπνα ανατροπής της. Πρέπει να υπογραμμίσουμε τη χείρα βοηθείας που της έδωσε, βγάζοντας στη σέντρα τον υποψήφιο διάδοχό της Ανδρέα Λοβέρδο. Πρέπει να υπογραμμίσουμε την αιχμή του για το ΚΕΕΛΠΝΟ και την έρευνα εις βάρος «γνωστών διαφημιστικών εταιριών». Πρέπει να σημειώσουμε την αποστροφή Παπαγγελόπουλου, ότι δεν είναι μόνο ο Ακης και ο Σμπώκος, «υπάρχουν ευθύνες και στο ΚΥΣΕΑ της εποχής για τους εξοπλισμούς».

Το μεγάλο νέο της προ ημερησίας, λοιπόν, είναι ότι ο Τσίπρας ανοίγει μέτωπο με το κεντρικό σύστημα της διαπλοκής, τον Σημίτη και όχι με ένα υποσύστημα, όπως θεωρεί τη σημερινή Ν.Δ. Επί της ουσίας τώρα, δεν πρόκειται να μασήσω τα λόγια μου: το επιτελείο Μητσοτάκη δεν έκανε τίποτε άλλο κατά τη διάρκεια της επτάωρης αναμέτρησης από το να μετακινεί συνεχώς τα γκολπόστ, προκειμένου ο Κυριάκος να αντέξει τις κατά κύματα επιθέσεις του αντιπάλου του. Ο Μητσοτάκης τα κατάφερε σχετικώς είτε μπαχαλοποιώντας τη συζήτηση είτε υποβάλλοντας προτάσεις (του το πίστωσε ο Παπαγγελόπουλος) ή ρίχνοντας κι εκείνος ονόματα διαπλοκής, Β΄ Εθνικής όμως.

Εδωσε μεγάλη μάχη -ειδικά στη δευτερολογία-, αλλά δεν απέφυγε την παραβίαση της εστίας του. Ο Τσίπρας ήταν στη μέρα του, στο γήπεδό του. Οταν ο πρωθυπουργός επιχειρεί να σε ταυτίσει με Βγενόπουλο, Χριστοφοράκο, Κοντομηνά, αντιπερισπασμοί του τύπου Μαντζουράνη, Λαζόπουλου, Καραγιώργη είναι ελάχιστα αποτελεσματικοί. Μόνο στην αναφορά Μητσοτάκη για τα «πόθεν έσχες» των καναλαρχών (σε τυχόν λαθρέμπορους) έδειξε να αιφνιδιάζεται ο Τσίπρας. Η Ν.Δ. πρέπει να ξεχάσει τη συζήτηση αυτή το ταχύτερο και να γυρίσει σελίδα.

Μανώλης Κοττάκης