Προβληματισμένα είναι τα Επιτελεία από την κατάσταση σε επιμέρους, αλλά κρίσιμες διαθεσιμότητες και δυνατότητες των μέσων που χρησιμοποιήθηκαν
κατά την άσκηση ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ 2016. Το θέμα είναι ότι όλοι αναγνωρίζουν ότι μόνο πολιτικές μπορεί να είναι οι κινήσεις που θα δώσουν λύσεις, αφού "λεφτά δεν υπάρχουν" και οι στρατιωτικοί μπορούν να κάνουν πολλά, "αλλά δεν είναι μάγοι", όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά από ανώτατο αξιωματικό του Στρατού.
κατά την άσκηση ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ 2016. Το θέμα είναι ότι όλοι αναγνωρίζουν ότι μόνο πολιτικές μπορεί να είναι οι κινήσεις που θα δώσουν λύσεις, αφού "λεφτά δεν υπάρχουν" και οι στρατιωτικοί μπορούν να κάνουν πολλά, "αλλά δεν είναι μάγοι", όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά από ανώτατο αξιωματικό του Στρατού.
Τα βασικά προβλήματα εντοπίζονται στην χρήση των ελικοπτέρν εφόδου ελικοπτέρων UH-1H Huey, αντί σύγχρονων ελικοπτέρων της κατηγορίας (τα NH90 είτε παραληφθούν, είτε όχι αποκλείεται να διαδεχθούν τα UH-1H Huey για πολλούς και διάφορους λόγους, με πρώτο και κύριο το τεράστιο κόστος χρήσης ανά ώρα πτήσης και την επιχειρησιακή ακαταλληλότητά τους) στις αεροκίνητες ενέργειες και των δύο Τελικών Φάσεων, όπου επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά η αδυναμία αερομεταφοράς μιας πλήρως εξοπλισμένης ομάδας ανά Ε/Π.
Η αδυναμία αυτή, δεν φαίνεται δυνατόν να μπορεί να καλυφθεί με δεδομένη την οικονομική καταστροφή, παρά μόνο με την παραλαβή, άνευ κόστους 30-50 ελικοπτέρων UH-60L από τα αμερικανικά αποθέματα, όποτε και αν υπάρξει διαθεσιμότητα.
Δεν είναι υπερβολή να σημειωθεί ότι κινδυνεύει να χαθεί μια σύγκρουση από την αδυναμία ύπαρξης σύγχρονων ελικοπτέρων εφόδου, δηλαδή ταχείας και άμεσης μετακίνησης μιας ομάδας πεζικού, με χαμηλό κόστος χρήσης ανά ώρα πτήσης.
Από εκεί και πέρα, τεράστιο πρόβλημα υπάρχει με τα ΤΟΜΠ Μ113, τα οποία σε όλα τα σενάρια μάχης θεωρούνται ως εν δυνάμει "παγίδες θανάτου" για το προσωπικό που τα χρησιμοποιεί: Με την ευρεία χρήση, πλέον ελαφρών αντιαρματικών όπλων στο τουρκικό οπλοστάσιο, αλλά και την ύπαρξη εκατοντάδων ΤΟΜΑ AIFV με πυροβόλο των 25 χλστ. στο τουρκικό οπλοστάσιο, η παρουσία των Μ113 στο πεδίο της μάχης, είτε μεταφέροντας πεζοναύτες σε αποβατικές ενέργειες, είτε συνοδεύοντας (θεωρητικά, γιατί απλώς δεν μπορούν να τα προλάβουν λόγω χαμηλής ταχύητητας) στο πεδίο της μάχης LEO2HEL ή ακόμα και τα LEO2A4, είναι "τελειωμένα".
Η παρατεταμένη απουσία των Πλοίων Ταχείας Μεταφοράς τύπου Zubr λόγω μη ύπαρξης οικονομικής δυνατότητας για αγορά ανταλλακτικών, έχει επιφέρει τεράστιο πλήγμα στις δυνατότητες του ΠΝ στο τομέα των αποβάσεων.
Για να καταστεί πλήρως αντιληπτό το τι συμβαίνει, η ύπαρξη δύο ZUBR ως βασικών προαπαιτούμενων στην δράση της Δύναμης "Δ" δηλαδή της ειδικής δύναμης ταχείας απέμβασης του ΓΕΕΘΑ, είναι εκ των ουκ άνευ! Και δεν υπάρχουν!
Οχι τόσο για να μεταφέρουν δύναμη αποβατικής κρούσης (δεν θεωρείται πιθανό να μπορέσουν να επιβιώσουν ακόμα και αυτά τα υπερταχέα σκάφη την στιγμή που θα έπρεπε να διασχίσουν το Αιγαίο για να επιχειρήσουν π.χ. ανακατάληψη ενός νησιού του μεγέθους της Ικαρίας) όσο για να μεταφέρουν δυνάμεις ΠΡΙΝ ξεκινήσουν οι εχθροπραξίες, όταν θα καταστεί αντιληπτό από τα μέσα πληροφοριών ότι υπάρχει συσσώρευση και πιθανή εκδήλωσεη μείζονος επιθετικής ενέργειας του εχθρού, που πλέον δήλωσε κανονικά δια του Ρ.Τ.Ερντογάν ότι ουσιαστικά δεν αναγνωρίζει την βασική συνθήκη που διαμορφώνει το status qvo στο Αιγαίο.
Πάντως και τα δύο τελευταία ζητήματα, το ζήτημα των ΤΟΜΑ και των ZUBR θα μπορούσαν ίσως να λυθούν σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο: Αρκεί ο Α.Τσίπρας να ζητήσει από τον Ρώσο πρόεδρο Β.Πούτιν να ναλάβει την επίλυσή τους. Τόσο η προσφορά εκατοντάδων μεταχειρισμένων BMP-2, όσο και η υπογραφή FOS για τα ZUBR, επί τη βάσει ενός μακροχρόνιου δανεισμού, έχουν πέσει στο τραπέζι από ρωσικής πλευράς.
Τα BMP-2 θα μπορούσαν να κλείσουν άμεσα και εύκολα το τεράστιο χάσμα ισχύος με τον τουρκική πλευρά: Με το πυροβόλο των 30 χλστ., την υψηλή ταχύτητα, την δυνατότητα ασφαλούς μεταφοράς επτά στρατιωτών και την χρήση ακόμα και αντιαρματικών πυραύλων, η ρωσική πρόταση για δωρεάν παραχώρηση 200 οχημάτων θα διευκόλυνε κατά πολύ ακόμα και απο πολιτικής άποψης την ελληνική θέση.
Οι Ρώσοι δέχθηκαν να "παγώsουν" την διακρατική για τα BMP-3HEL, ύψους 1,2 δισ. ευρώ, αλλά προτείνουν να εκμεταλλευθούμε τη νυν γραμμή υποστήριξης και την ελληνική τεχνογνωσία στα BMP-1 για να εντάξουμε εύκολα και ανέξοδα ένα σοβαρό και επιβιώσιμο όπλο στο ελληνικό οπλοστάσιο.
Tα BMP-2 έχουν αποδείξει την αξία τους και στο πόλεμο της Γεωργίας το 2008 και στις συγκρούσεις στην ανατολική Ουκρανία και κυρίως στη Συρία.
Πρακτικά το πρόβλημα, εκτός από οικονομικό, είναι και πολιτικό. Το ίδιο ισχύει για τα ελικόπτερα εφόδου. Αντί να γίνονται απίθανοι σχεδιασμοί για την απόκτηση αναγνωριστικών ελαφρά εξοπλισμένων ΟΗ-58 Kiowa, η προμήθεια UH-60L, είναι σαφώς πιο κρίσιμη.
http://www.pronews.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου