Μητσοτάκης: Τα Εξάρχεια τρέμουν, ο Ρόμποκοπ έρχεται!

«Θα τελειώσω τα Εξάρχεια από τον πρώτο μήνα»!

    Πρόκειται για τη δεύτερη σημαντικότερη δήλωση  του Κυριάκου Μητσοτάκη από την ημέρα που ανέλαβε την προεδρία της ΝΔ. Η πρώτη παραμένει – με διαφορά – εκείνη με την οποία αυτοπροσδιορίστηκε σαν… πολιτικός εξόριστος από την ηλικία των έξι μηνών.

    Αν, όμως, η ανείπωτη τραγωδία της νηπιακής ηλικίας του κ.Μητσοτάκη αφορά τον ίδιο, το πάθος και αυτή η σπινθηροβόλα αποφασιστικότητα που θα πρέπει να ξεχείλιζε από το (γνωστό) βλέμμα του μόλις εκτόξευσε την τοποθέτησή του για τα Εξάρχεια, μας αφορούν όλους.

    Διότι εδώ αποδεικνύεται ότι δεν έχουμε, απλώς, έναν ακόμα υποψήφιο πρωθυπουργό. Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν Χαιλάντερ, έναν Τερμινέιτορ!

    Αυτά ως προς το σφρίγος του ανδρός. 

    Ως προς το πολιτικό του υπόβαθρο, επίσης δεν υπάρχουν αμφιβολίες:

    Πρώτον, ο κ.Μητσοτάκης δείχνει ότι είναι ένας άνθρωπος που έχει προτεραιότητες. Ξέρει να ιεραρχεί τα προβλήματα. Και κυρίως διαθέτει την ικανότητα να ξεχωρίζει τα ζητήματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία.

    Δεύτερον, διαθέτει ασφαλές πολιτικό κριτήριο και παροιμιώδη οξύνοια. Αντιλαμβάνεται ότι επειδή ο Τσίπρας του έχει βουτήξει μέσα από τα χέρια τον νεοφιλελευθερισμό, το ξεπούλημα και την πολιτική της κοινωνικής βαρβαρότητας σε εκείνον το μόνο που του έχει απομείνει να παίξει είναι με τα κουβαδάκια του «νόμος και τάξη». Και παίζει…

    Τρίτον,  ο κ.Μητσοτάκης δείχνει συνεπής με την πολιτική του καταγωγή. Πράγμα εξαιρετικά σημαντικό. Τόσο συνεπής ο άνθρωπος που ξεκινάει από εκεί που σταμάτησε ο πατέρας του, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο οποίος πριν από 25 χρόνια, απευθυνόταν στα ΜΑΤ με τα παρακάτω λόγια: «Εσείς είστε το κράτος»!   Άνθρωπος του μέλλοντος ο κ.Μητσοτάκης (ο νεώτερος).

    Τέταρτον, διαθέτει άριστη αίσθηση της αξίας των συμβολισμών στην πολιτική. Τα Εξάρχεια συμβολίζουν κάτι πέρα από τους «μπαχαλάκηδες». Και αυτό είναι το ανυπότακτο, το συλλογικό, το κοινωνικό μιας γειτονιάς που δίνει – μόνη της – τη μάχη απέναντι στα ναρκωτικά, τη μαφία του υποκόσμου, την αυθαιρεσία της εξουσίας και της παραεξουσίας. Όλα δηλαδή όσα το κράτος των Μητσοτάκηδων αρέσκεται να τα εμφανίζει σαν «μπάχαλο» ώστε να στοιχειώνει την ησυχία των «νοικοκυραίων».

    Μπράβο, λοιπόν, στον κ.Μητσοτάκη που αφενός έκανε τα Εξάρχεια να τρέμουν, αφετέρου βρήκε το ρόλο του. Το είπαμε και πριν: Ο τόπος αυτό χρειάζεται. Έναν Χαιλάντερ, έναν Τερμινέιτορ κι έναν Ρόμποκοπ. Μαζί!