Γερμανίδα καθηγήτρια έκλαψε με λυγμούς στο Δίστομο γιατί όπως είπε “ΤΩΡΑ ΞΕΡΩ”!

Μια Γερμανίδα καθηγήτρια  στο μουσείο Θυμάτων Ναζισμού του Διστόμου. Είδε, έκλαψε με λυγμούς βουβά και είπε:
“Τώρα ξέρω”! Πίσω της βουρκωμένοι 22 μαθητές της από το σχολείο Μ. Μπρεχτ της Νυρεμβέργης. Εδώ κι ένα χρόνο προγραμμάτιζαν αυτή την επίσκεψη. Όπως φάνηκε δεν περίμεναν να μάθουν αυτό που έμαθαν στο Δίστομο. Το μέγεθος της θηριωδίας τους συγκλόνισε. Τώρα ξέρουν…Πολλοί συμπατριώτες τους ακόμη δεν γνωρίζουν. Κάποιοι άλλοι παριστάνουν ότι δεν ξέρουν…

Η φιλόλογος και διευθύντρια του Λυκείου στο Δίστομο Βασιλική Καρανάσου οργάνωσε το ταξίδι των Γερμανών καθηγητών και των μαθητών τους. Ένα ταξίδι που αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις τους δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουν.

Το μικρό κείμενο που ακολουθεί είναι γραμμένο από τον Λουκά Δημάκα. Δημοσιογράφος και βετεράνος στρατιωτικός συντάκτης, γέννημα θρέμα του Διστόμου. Ήταν εκεί και γράφει:

“Φτάνουν τα δάκρυα και οι λυγμοί; Η Γερμανίδα καθηγήτρια του ” Γυμνασίου- Λυκείου Μπερτολτ Μπρεχτ “της Νυρεμβέργης έκλαψε βλέποντας το συγκλονιστικό βίντεο με τις μαρτυρίες στο Μουσειο Θυμάτων Ναζισμού Διστόμου. Και οι 22 γερμανοί μαθητές της συγκινήθηκαν όπως και ο συναδελφος της – που είχε έρθει και πάλι στο Δίστομο ως μαθητής! Τους έπιασα κουβέντα στην Πλατεία όπου ψώνιζαν.”Οχι δεν ήξερα για ό,τι είχε γίνει εδώ στο Δίστομο. Φρίκη. Μόνο πολύ γενικά και αόριστα ήξερα για την κατοχή στην Ελλάδα. Αλλά όχι αυτά… Τώρα ξέρω!” μου είπε, με την βοήθεια της Ειρήνης Πανουργιά. “Ξέρεις δεν είναι μόνο το Δίστομο…Είναι εκατοντάδες χωριά που σφάχτηκαν από τους Ναζί…” πρόσθεσα. “Ναι, τώρα έμαθα: Πάνω από χίλια…” συνέχισε βουρκωμένη. Γυρνώντας σπίτι είδα την γερμανική εκδοση του βιβλίου “Αθέριστος Ιούνης. Δίστομο 1944” της Καίτης Μανωλοπούλου (παρουσιάζεται σήμερα στο Μέγαρο Μουσικής). Αν και χαρισμένο από την συγγραφέα το πήρα και έτρεξα να προλάβω το πούλμαν με τους Γερμανούς μαθητές. Θα ήταν ένα καλό βοήθημα αν η καθηγήτρια ήθελε να μεταδώσει αυτά που ένιωσε στο Δίστομο, όπως πιστεύω..Δεν τους πρόλαβα- Έχουμε ακόμα δρόμο και βιβλία σαν αυτό της Μανωλοπούλου θα βοηθήσουν. Τα δάκρυα μπορεί να είναι προσωπική λύτρωση αλλά απαιτείται – και διεκδικούμε- ΠΛΗΡΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ!”

Στη φωτογραφία η Γερμανίδα καθηγήτρια (δεύτερη από δεξιά) λίγο πριν την αναχώρηση από το Δίστομο.