Μόνο τυχαία δεν ήταν η μάλλον ψυχρή στάση που τήρησε απέναντι στον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο Ρώσος ηγέτης, Βλαντιμίρ Πούτιν, καθώς φαίνεται ότι η εξέλιξη της εξομάλυνσης των σχέσεων Μόσχας και Άγκυρας, περνά μέσα από το μέτωπο της Συρίας…
Η εικόνα άρχισε να ξεκαθαρίζει μετά την αποτυχία των Ομπάμα και Πούτιν να ανακοινώσουν συμφωνία για το μέτωπο της Συρίας, η οποία θα άλλαζε την πορεία των γεγονότων και παρότι οι συνομιλίες ξαναρχίζουν σήμερα, το μεγάλο «αγκάθι» φαίνεται αν είναι η αμερικανική αδυναμία να παρακάμψουν τις τουρκικές αντιρρήσεις για την ισλαμιστική οργάνωση Αλ Νούσρα.
Το σημείο στο οποίο διχάζονται Μόσχα και Ουάσιγκτον είναι ποιοι συνιστούν εξτρεμιστικά στοιχεία, πέραν της συμφωνίας για το ISIS και την Αλ Κάιντα, τα οποία θα εξαιρεθούν από τη συμφωνία και θα συνεχίσει να επιδιώκεται ο αφανισμός τους. Η Αλ Νούσρα έσπευσε να αλλάξει την ονομασία της και να διακηρύξει την απομάκρυνσή της από την Αλ Κάιντα, αλλά προφανώς δεν έπεισε κανέναν, ενώ συνεχίζει κατά τα φαινόμενα να απολαμβάνει της τουρκικής «εμπιστοσύνης», παρασέρνοντας σχεδόν και τις Ηνωμένες Πολιτείες…
Το ζήτημα είναι όμως ποια θα είναι η επιρροή των τελευταίων εξελίξεων στο πολεμικό μέτωπο, αφού οι συριακές δυνάμεις πολιορκούν ξανά το Χαλέπι έχοντας ανακαταλάβει στρατηγικής σημασίας νοτιοδυτικά σημεία της πόλης και κοιτούν στα ανατολικά τα οποία ελέγχουν δυνάμεις των αντικαθεστωτικών.
Εάν δεχθεί κανείς ότι ο έλεγχος της πόλης του Χαλεπίου θα επηρέαζε καταλυτικά την έκβαση του πολέμου, τότε η μη συμφωνία ΗΠΑ-Ρωσίας συνεπάγεται τη μεγαλύτερη δυνατή προσπάθεια από την πλευρά Σύρων κυβερνητικών, Ιρανών και Ρώσων να επιχειρήσουν να ελέγξουν στρατιωτικά την πόλη. Δεν είναι τυχαίο ότι μια από τις αμερικανικές προϋποθέσεις για συμφωνία, είναι το σταμάτημα των επιχειρήσεων…
Κάπου εκεί μεγιστοποιείται και ο κίνδυνος εμπλοκής της Τουρκίας προς αποτροπή του ενδεχομένου κατάληψης του Χαλεπίου (αν και τυπικά ενδιαφέρεται επί της ουσίας, κυρίως να μην ενωθούν οι κουρδικές περιοχές, κάτι που ενδιαφέρει και τον Άσαντ και τους Ιρανούς), κάτι που θα τίναζε στον αέρα την προσπάθεια εξομάλυνσης με τη Μόσχα.
Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να οδηγήσει και σε πλήρη επιβεβαίωση όσων αναλυτών έχουν προειδοποιήσει ότι οι τουρκικές δυνάμεις έχουν εισέλθει σε μια περιοχή – κινούμενη άμμο (βόρεια Συρία) και θα μπορούσαν να παγιδευτούν σε συριακό έδαφος επί μακρόν.
Η όλη διαπραγμάτευση σε κινεζικό έδαφος είχε φαίνεται και «θεατρική» διάσταση, αφού οι Αμερικανοί, όντας αισιόδοξοι ότι θα μπορούσε να ανακοινωθεί συμφωνία στις συνομιλίες Κέρι-Λαβρόφ που βρέθηκαν στην Κίνα όπου διεξήχθη η σύνοδος των G20, θα πρέπει να σοκαρίστηκαν όταν αφαιρέθηκε την τελευταία στιγμή το πόντιουμ στο οποίο θα έκανε δηλώσεις ο Ρώσος ΥΠΕΞ, κι ενώ είχαν κληθεί δημοσιογράφοι για να καταγράψουν τις δηλώσεις.
Εμφανίστηκε μόνο ο Κέρι για να ανακοινώσει ότι δεν υπήρξε συμφωνία, ενώ ο Μπάρακ Ομπάμα δεν έκρυβε την απογοήτευσή του για την εξέλιξη, εκφράζοντας ζωηρές αμφιβολίες για το αν και κατά πόσον η διπλωματία θα μπορούσε ποτέ να φέρει αποτέλεσμα σε αυτό το πρόβλημα, χωρίς βέβαια να εξειδικεύσει ποια ακριβώς εναλλακτική λύση θα έβλεπε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου