Ο σταυρός δεν είναι ένα απλό σύμβολο, είναι η αφετηρία της ζωής του συνειδητοποιημένου χριστιανού. Είναι ο τρόπος ζωής του.

Ο σταυρός δεν είναι ένα απλό σύμβολο, είναι η αφετηρία της ζωής του συνειδητοποιημένου χριστιανού. Είναι ο τρόπος ζωής του.

Πάνω σε αυτόν τον σταυρό, ο Υιός του Θεού που έγινε άνθρωπος, πλήρωσε με το αίμα Του για όλες τις αμαρτίες του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά. Όλες οι αμαρτίες, όλα τα βάρη και όλες οι ασθένειες, όλων των ανθρώπων, όλων των φυλών και όλων των εποχών, έπεσαν πάνω στον αναμάρτητο, τον άγιο Ιησού Χριστό και ο Πατέρας Θεός έστρεψε το κεφάλι Του, μη μπορώντας να βλέπει τον μονογενή Του Υιό πάνω στο σταυρό, με τις αμαρτίες όλου του κόσμου πάνω Του.

Και ο Ιησούς, μόνος πάνω σε αυτόν τον σταυρό, επωμισμένος όλες τις αμαρτιές πάνω Του, κραύγασε : »Πατέρα, γιατί με εγκατέλειψες». Ναι ήταν η πρώτη φορά που Ο Ιησούς ένιωσε την απουσία της αγάπης του Πατέρα Του. Γιατί άραγε; Επειδή ό Πατέρας, αγάπησε και τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο που αγάπησε και τον Υιό Του τον μονογενή. Ποιός άλλος πατέρας θα θυσιάζε τον μοναχογιό του, για να σωθούν κάποιοι άλλοι; Ο ουράνιος Πατέρας το έκανε για να σωθείς εσύ κι εγώ, που Τον έχουμε απορρίψει, που τον λυπούμε, που τον βρίζουμε. Τι θυσία αγάπης!!! »Επειδή, με τέτοιον τρόπο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε έδωσε τον Υιό του τον μονογενή, για να μη χαθεί καθένας, ο οποίος πιστεύει σ’ Αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή» ( Ιωάννη 3:16 ).

Τι απομένει λοιπόν; Να πάμε νοερά με συντριμμένη, μετανοημένη καρδιά στο σταυρό του Γογοθά, να δούμε τις πληγές του Χριστού και τις αμαρτίες μας καρφωμένες πάνω Του, να δεχτούμε προσωπικά αυτή την ανεπανάλειπτη θυσία, να ζητήσουμε συγχώρεση για την όλη την αμαρτωλή μας ζωή, να Τον ευχαριστήσουμε που πέθανε αντί για μας τους ανάξιους και αμαρτωλούς, και να ζητήσουμε το άγιο αίμα Του να μας ξεπλύνει, γιατί » το αιμά του Χριστού, καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτιάς» ( Α’ Ιωάννη 1:7 ) και να τον ακολουθήσουμε σε μία νέα, άγια ζωή όπως και ο ‘Ιδιος μας είπε: »Αν κάποιος θέλει νάρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, και ας σηκώσει τον σταυρό του καθημερινά, και ας Με ακολουθεί.» ( Λουκ. 9:23 ). Ναι η χριστιανική ζωή έχει σταυρό, έχει θυσία.

Καθώς και ο Ιησούς είπε: » ‘Οποιος αγαπάει πατέρα ή μητέρα περισσότερο από Μένα, δεν είναι άξιος για Μένα και όποιος αγαπάει γιο ή θυγατέρα περισσότερο από Μένα, δεν είναι άξιος για Μένα. Και όποιος δεν παίρνει τον σταυρό του, και ακολουθεί πίσω από Μένα, δεν είναι άξιος για Μένα.’Οποιος βρει τη ζωή του, θα τη χάσει και όποιος χάσει τη ζωή του για Μένα, θα τη βρει». ( Ματθ. 10:38 ). Κάτι αναλογο είπε και σε έναν πλούσιο νεό, που τον ρώτησε τι να κάνει για να αποκτήσει αιώνια ζωή. Και ο Ιησούς, αφού τον κοίταξε καλά, τον αγάπησε, και του είπε:» ‘Ενα σού λείπει, πήγαινε πούλησε όσα έχεις, και δώσε στους φτωχούς και θα έχεις θησαυρό στον ουρανό και έλα, ακολούθα Με , αφού σηκώσεις τον σταυρό» ( Μαρκ. 10:21 ). Ναι τον ίδιο σταυρό που σήκωσε και ο Σίμωνας ο Κυρηναίος, βοηθώντας Τον στα Πάθη του. »Και ενώ έβγαιναν έξω, βρήκαν έναν άνθρωπο Κυρηναίο, που τον έλεγαν Σίμωνα. Αυτόν αγγάρευσαν για να σηκώσει τον σταυρό Του» ( Ματθ. 27:32 ).

Ο απόστολος Παύλος μας λέει: »Κάθε ένας, ας μην αποβλέπετε στα δικά του, αλλά κάθε ένας ας αποβλέπει και σ’ εκείνα που είναι των άλλων. Να είναι, μάλιστα, σε σας το ίδιο φρόνημα, που ήταν και στον Ιησού Χριστό, ο Οποίος ενώ υπήρχε σε μορφή Θεού, δεν νόμισε αρπαγή το να είναι ίσα με τον Θεό, αλλά κένωσε τον Εαυτό Του, παίρνοντας μορφή δούλου, αφού έγινε όμοιος με τους ανθρώπους και καθώς βρέθηκε κατά το σχήμα ως άνθρωπος, ταπείνωσε τον Εαυτό Του γινόμενος υπάκουος μέχρι θανάτου, θανάτου μάλιστα σταυρού. ( Φιλιππ. 2:4-8 ). Αν ο ίδιος ο Υιός του Θεού υπέστη τέτοια ταπείνωση για χάρη μας, δε θα έπρεπε κι εμείς να κάνουμε τι ίδιο;

Αυτός είναι ο λόγος του σταυρού, που σώζει τον άνθρωπο: Και ο οποίος λέει, ότι ο Χριστός εξάλειψε το χειρόγραφο με τα διατάγματα, που ήταν εναντίον μας ( τις αμαρτίες μας) και το αφαίρεσε από το μέσον, καρφώνοντάς το επάνω στον σταυρό και αφού απογύμνωσε τις αρχές και τις εξουσίες, τις καταντρόπιασε δημόσια, όταν επάνω του θριάμβευσε εναντίον τους ( Κολοσσ. 2:14 ). Αυτός όμως ο λόγος τού σταυρού σ’ εκείνους μεν που χάνονται είναι μωρία, σε αυτούς όμως που σώζονται είναι δύναμη Θεού ( Α’ Κορ. 1:18 ).

Ας αποβλέψουμε λοιπόν στον Ιησού, τον αρχηγό και τελειωτή τής πίστης, ο Οποίος, εξαιτίας τής χαράς που ήταν μπροστά του, υπέφερε σταυρό, καταφρονώντας τη ντροπή, και κάθησε στα δεξιά τού θρόνου τού Θεού. ( Εβρ. 12:2 ). Η αναστασή Του δε θα λάμβανε χώρα, αν πρώτα δεν περνούσε από το Γολγοθά, από το σταυρό. Το ίδιο και για μας.

Το αίμα του Ιησού ακόμα τρέχει στο σταυρό του Γολγοθά. Δε χρειάζεται όμως να πάς στα Ιεροσόλυμα. Ο σταυρός του Γολγοθά θα εμφανιστεί μπροστά σου όπου κι αν είσαι. Αρκεί να γονατίσεις, να κλείσεις τα μάτια σου, και να πεις με μετανοημένη καρδιά: » Ιησού Χριστέ, είμαι ένας αμαρτωλός, όμως ξέρω ότι Εσύ πέθανες για να ζήσω εγώ, Συγχώρεσε με.»

Σταύρος Π.