Γράφει ο Πολυδεύκης
Εδώ και μήνες είμαστε μάρτυρες των οικονομικών μέτρων τα οποία έχουν λάβει εκατέρωθεν ΗΠΑ και Γερμανία. Αρχικά ήταν οι γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες οι οποίες τιμωρήθηκαν σκληρά για αθέμιτο ανταγωνισμό στις ΗΠΑ. Εν συνεχεία η Ε.Ε.
τιμώρησε την Apple για τον ίδιο λόγο, μία κίνηση η οποία χαρακτηρίστηκε ως πράξη αντιποίνων της Γερμανίας προς την Ουάσιγκτον. Το τελευταίο επεισόδιο (μέχρι στιγμής) δόθηκε με την αγωγή των ΗΠΑ προς τη Deutsche Bank.
Η αρχική εκτίμηση που είχε διαρρεύσει στην αρχή αυτού του κύκλου αντιποίνων μεταξύ Ουάσιγκτον και Βερολίνου ήταν πως οι ΗΠΑ επιθυμούν να συνετίσουν τη Γερμανία για την παροχή «παραθύρου» στις οικονομικές κυρώσεις για την προσάρτηση της Κριμαίας. Η αλήθεια είναι ότι η Deutsche Bank είχε παράσχει τη δυνατότητα στο ιδιωτικό κεφάλαιο της Ρωσίας να βρει διέξοδο στις οικονομικές κυρώσεις με το ανάλογο αντάλλαγμα φυσικά, σε μία συμφωνία που θύμιζε εν πολλοίς τη Συμφωνία Ρίμπεντροπ-Μολότωφ.
Την προηγούμενη εβδομάδα ο Γερμανός Πρέσβης στην Ουκρανία προχώρησε σε μία δήλωση, η οποία είναι αμφίβολο αν έχει τη σύμφωνη γνώμη των ΗΠΑ. Κατά τα λεγόμενά του «το θέμα της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ δεν είναι στα άμεσα σχέδια της στρατιωτικής Συμμαχίας.Η Ουκρανία στην παρούσα φάση δεν είναι έτοιμη να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και το θέμα δεν απασχολεί προς το παρόν τη Συμμαχία».
Τα λεγόμενα του Γερμανού Αξιωματούχου είναι σίγουρο ότι προέρχονται από την κεντρική αρχή του Βερολίνου. Ωστόσο δεν φαίνεται οι ΗΠΑ να συμφωνούν (ούτε φυσικά να διαψεύδουν), αφού κανένας αμερικανός αξιωματούχος δεν προέβη σε ανάλογες δηλώσεις. Στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής στη Βαρσοβία (τον Ιούλιο τρέχοντος έτους) το ΝΑΤΟ απλά επιβεβαίωσε τη δέσμευσή του για την πολιτική ανοικτών θυρών προς το Κίεβο για το μέλλον, στην περίπτωση που εκπληρωθούν όλα τα προαπαιτούμενα από την Ουκρανία. Τούτο απέχει αρκετά από τις δηλώσεις του Ernst Wolfgang Reichel οι οποίες είναι αρκετά πιο κατηγορηματικές και σαφείς.
Οι δηλώσεις αυτές έγιναν σχεδόν ταυτόχρονα με την ολοκλήρωση των επισκέψεων και επαφών στην Ουκρανία των ΥΠΕΞ Γαλλίας και Γερμανίας, J. M. AYRAULT και F. W. STEINMEIER, αντίστοιχα. Η δημοσιοποίηση της νέας στρατηγικής ειρηνικής διευθέτησης της ουκρανικής κρίσης απέχει κατά πολύ από τα όσα ήλπιζε το Κίεβο, κυρίως στο θέμα του Donbass.
Σύμφωνα με τις δηλώσεις των δύο αξιωματούχων απαιτείται η εφαρμογή των συμφωνιών του Minsk, η κατάπαυση του πυρός και η απόσυρση στρατευμάτων από τρεις «πιλοτικά» περιοχές, στη διαχωριστική ζώνη. Επίσης οφείλει να επιλυθεί το ζήτημα του εκλογικού νόμου και του ειδικού καθεστώτος στις περιοχές του Donbass. Σε δεύτερη φάση απαιτείται το ουκρανικό κοινοβούλιο να εγκρίνει νόμο για τις τοπικές εκλογές και να αυξήσει τις ζώνες ασφαλείας από 3 σε 10, απόσυρση των βαρέων όπλων, άμεση πρόσβαση παρατηρητών και παρακολούθηση δεδομένων από τον ΟΑΣΕ. Η τελευταία φάση περιλαμβάνει την έγκριση από το ουκρανικό κοινοβούλιο της τελικής ημερομηνίας εκλογών στο Donbass, ολοκλήρωση των συνταγματικών μεταρρυθμίσεων για την αποκέντρωση, απελευθέρωση κρατουμένων και παραχώρηση αμνηστίας, δημιουργία νέων σημείων ελέγχου και άνοιγμα στις δομές πρόσβασης στα σύνορα με τη Ρωσία.
Ουσιαστικά φαίνεται πως η νέα αυτή πρόταση από Γαλλία και Γερμανία συντάσσεται περισσότερο με τις γραμμές της Μόσχας, που επέμενε από την αρχή σε μία σαφή αλληλουχία βημάτων. Ήδη αυτές οι δηλώσει έχουν ξεσηκώσει τους βουλευτές του «πατριωτικού στρατοπέδου». Είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο Ουκρανός Πρόεδρος δε θα μπορέσει ποτέ να συγκεντρώσει την απαιτούμενη πλειοψηφία για τις ανωτέρω τροπολογίες και την έγκριση των προτεινόμενων νόμων. Οποιαδήποτε τέτοια πράξη θα θεωρηθεί εθνική προδοσία και θα πυροδοτήσει την ήδη εκρηκτική κατάσταση στο Κίεβο.
Με αυτά τα δεδομένα φαίνεται πως η προσέγγιση της Ε.Ε. έναντι του ουκρανικού ζητήματος αρχίζει να διαφοροποιείται και ιδιαίτερη σημασία αποκτά πλέον η αντίδραση της Ουάσιγκτον, στην οποία ευελπιστεί η κεντρική αρχή του Κιέβου. Δεν θα εκπλήξει πάντως κανέναν αν ξαφνικά δούμε να παραβιάζεται η εύθραυστη εκεχειρία, με ουσιαστικό τρόπο και όχι απλά με μεμονωμένα επεισόδια, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα. Η συμφωνία Ρίμπεντροπ-Μολότωφ, μπορεί να επαναληφθεί ξανά σχεδόν ογδόντα χρόνια μετά, με ενεργειακά και οικονομικά ανταλλάγματα, όπως και τότε, αλλά με διαφορετικό πεδίο δράσης, αντί της Πολωνίας την πολυπαθή Ουκρανία.
militaire.gr
militaire.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου