Η σκέψη πολλών «μαρξιστών» γνωρίζει από διαλεκτική όσο ένας τυφλός από χρώματα. Είναι μια σκέψη τυπική, αλγεβρική, τσιτατολογική, φορμαλιστική, πνιγμένη μέσα στο πέλαγος των «συγκεκριμένων τεκμηρίων» της ιστορικής επιφάνειας, της εξωτερικής φωτογράφησης των πραγμάτων: Είναι η «σκέψη» των στερεοτύπων…
Έτσι αυτός ο φορμαλισμός των στερεοτύπων αδυνατεί να διακρίνει τη διαλεκτική κίνηση, τις μεγάλες ιστορικές καμπές, τις κοινωνικές τομές και τις πολιτικές στροφές του ιστορικού γίγνεσθαι. Αδυνατεί να διακρίνει την αναντιστοιχία των παλιών Μορφών με τα Περιεχόμενα των νέων ιστορικών δεδομένων.
Αδυνατούν,
όλοι αυτοί οι φορμαλιστές («αριστεροί» και μη) να αντιληφτούν ότι κάτι το οποίον ήταν ΧΘΕΣ σωστό, ΣΗΜΕΡΑ μπορεί να είναι λάθος…
Με αυτήν τη μέθοδο των «στερεοτύπων» εξετάζουν και όλα τα μεγάλα ζητήματα που έχουν προκληθεί από την Παγκοσμιοποίηση. Και είναι τέτοια η τυπική και φορμαλιστική τους αλλοτρίωση και τύφλωση που δεν αντιλαμβάνονται ότι σε όλα αυτά τα μεγάλα ζητήματα της ΕΠΟΧΗΣ μας (του πλανητικού ιμπεριαλισμού-Νέα Τάξη), ΟΧΙ απλώς ευθυγραμμίζονται με τους στόχους, τις πρακτικές και τα ιδεολογήματα του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, αλλά αποτελούν και τους πιο αποτελεσματικούς προπαγανδιστές και «άλλοθι» της νέας πλανητικής βαρβαρότητας…
Αυτοί οι φορμαλιστές των «αριστερών» και «προοδευτικών» στερεοτύπων είναι που αποτελούν, σήμερα, το ιδεολογικό και πολιτικό «λίπος», αλλά και τη μοχθηρή αιχμή της Νέας Τάξης, σε ΟΛΑ τα κορυφαία ζητήματα της εποχής μας, σε ΟΛΟΥΣ τους νέους ΕΦΙΑΛΤΕΣ που «σπέρνουν» οι διεθνείς μαφιόζοι του χρήματος: Κατασκευές νέων δούλων («προσφυγικό» και «μεταναστευτικό» το λένε), «τρομοκρατία» (το άλλο φονικό όπλο της Νέας Τάξης), άλωση εθνικών κρατών και κάθε συνεκτικού κοινωνικού ιστού, πολυπολιτισμική και διαστροφική ισοπέδωση, μετατροπή των κοινωνιών σε αγέλες χωρίς πολιτική, ταξική οντότητα και εθνική ταυτότητα και πολλά άλλα…
Με τα παλιά στερεότυπα και αφοριστικά κλισέ αντιμετωπίζουν και την Εκκλησία.
Μένουν αποκλειστικά και στατικά στα «εγκλήματα» του εκκλησιαστικού ιερατείου και τον ιδεολογικό ρόλο του, αδυνατώντας να αντιληφτούν ότι το ΧΘΕΣ δεν είναι ΣΗΜΕΡΑ…
Σήμερα και η Εκκλησία, παρά τα όσα «εγκλήματά» της, βρίσκεται στο στόχαστρο της Νέας Τάξης. Και ακόμα ότι ο ιδεολογικός της ρόλος («εθνική» καπιταλιστική κατήχηση) δεν έχει απλώς ξεπεραστεί από την πραγματικότητα της Παγκοσμιοποίησης, αλλά λειτουργεί και ως ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ προς αυτήν: Τη Νέα Τάξη…
Αλλά και πάνω στα «εγκλήματα» του ιερατείου (υπαρκτά και μεγάλα), οι φορμαλιστές δεν θέλουν να διακρίνουν (είτε δεν μπορούν) ότι τα ιερατεία (τα ποικίλα ιερατεία) δεν ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ με το κοινωνικό σώμα: Το λαό και τους «πιστούς», στην προκειμένη περίπτωση.
Άλλο, λοιπόν, το Ορθόδοξο σώμα της Εκκλησίας, άλλο η Ορθόδοξη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που έχει χαραχτεί, στο πολύχρονο ιστορικό γίγνεσθαι, στο κοινωνικό σώμα, ΚΑΙ άλλο οι διαχειριστές του Ορθόδοξου δόγματος και των Ιδεών.
Μπορούμε αλήθεια να εξαφανίσουμε την αντικειμενικότητα της αριστερής συνείδησης που έχει σφυρηλατηθεί μέσα στη διαλεκτική των ιστορικών αγώνων επειδή οι σημερινές «αριστερές» ηγεσίες έχουν μετατραπεί σε ανδρείκελα του 4ου Ράιχ;;;
Και το χειρότερο: Μπορούμε να ΤΑΥΤΙΣΟΥΜΕ αυτήν την αγωνιστική παράδοση με τους σφετεριστές της και τους σημερινούς μεταλλαγμένους της ενσωματωμένης «αριστεράς»;;;
Γιατί αυτήν την αντιδιαλεκτική μέθοδο την εφαρμόζουμε στο Ορθόδοξο σώμα; Γιατί ταυτίζουμε την Ορθόδοξη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ενός λαού που αποτελεί ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ δεδομένο (σφυρηλατημένη μέσα από 2.000 χρόνια), με το ιερατείο και τις προδοσίες του;
ΟΛΟΙ αυτοί των «αριστερών» στερεοτύπων δεν θέλουν να αντιληφτούν ότι σήμερα αυτόν τον ΣΥΝΕΚΤΙΚΟ Ορθόδοξο ιστό θέλουν να σβήσουν οι κυρίαρχοι του κόσμου, κτυπώντας την Εκκλησία.
ΚΑΙ σ’ αυτές τις επιδιώξεις της νέας ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας το εκκλησιαστικό ιερατείο, ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ, με τα ποικίλα «εγκλήματά» του και τους ιστορικούς σφετερισμούς του, αποτελεί το ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΜΜΑΧΟ της Νέας Τάξης.
Αντί, συνεπώς, να ξεσκεπάζουμε ρόλο του ιερατείου (ιμάντα διάλυσης της Ορθοδοξίας) το χρησιμοποιούμε για να κατεδαφίσουμε την Ορθοδοξία, συμμαχώντας, ουσιαστικά, με το Φίλη και τους πολύχρωμους εθνομηδενιστές, με όλους αυτούς τους επαγγελματίες γενίτσαρους της Νέας Τάξης…
Αλλά οι «αριστεροί» φορμαλιστές είναι τόσο τυφλωμένοι που δεν μπορούν να διακρίνουν και κάτι ακόμα: Ότι σήμερα δεν είναι το εκκλησιαστικό ιερατείο ΜΟΝΟ με το 4ο Ράιχ, αλλά όλα τα ιερατεία και αυτά τα δήθεν «κομμουνιστικά».
Είναι αυτά τα «αριστερά» και «κομμουνιστικά» ιερατεία που στα λόγια καταδικάζουν την Παγκοσμιοποίηση, αλλά στην ΠΡΑΞΗ αποτελούν τα πιο αποτελεσματικά δεκανίκια (ακόμα πιο αποτελεσματικά από την ξεδοντιασμένη εκκλησιαστική γραφειοκρατία), της Νέας Τάξης: Τους ΠΡΟΔΟΤΕΣ των Λαϊκών Κινημάτων και τους ιδεολογικούς ροπαλοφόρους των νέων ιδεολογημάτων του χρήματος…
Αλήθεια αυτοί οι υστερικοί του «κομμουνιστικού» φορμαλισμού εναντίον της Ορθοδοξίας, δεν αναρωτήθηκαν το ΓΙΑΤΙ στην εμπροσθοφυλακή των «αγώνων» εναντίον της Εκκλησίας βρέθηκαν πρώην «κομμουνιστές», μεταλλαγμένοι σε γενίτσαρους του «φωταδισμού»: Του σημιτικού εκσυγχρονισμού…
Εκεί οδεύει ταχέως κάθε υστερικός εχθρός της Εκκλησίας, κάθε φορμαλιστής αντικληρικών στερεοτύπων, κάθε σχηματική σκέψη που πνίγεται στα «συγκεκριμένα εγκλήματα» του εκκλησιαστικού ιερατείου…
Σημείωση: Θα συνεχίσουμε με κάποια παλιά μας κείμενα σχετικά με τη Νέα Τάξη και την Εκκλησία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου