αδιαφορώντας για την «σιωπή» που έχει κηρύξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για το σκάνδαλο που σφράγισε τη δολοπλοκία κατά του Κώστα Καραμανλή, απτόητη παραθέτει στοιχεία και αποδείξεις που διώχνουν όλη τη λάσπη που εκδότες σαν τον Ψυχάρη ρίχνουν στο πρόσωπο του πρώην Πρωθυπουργού. Επίσης στέλνει και ένα μήνυμα στη νέα ηγεσία της ΝΔ λέγοντας: «η Νέα Δημοκρατία, το κόμμα που εκφράζει την ιστορική παράταξη της Κεντροδεξιάς, ουδέποτε έχει αρνηθεί την Ιστορία του, τις ρίζες του, τις ιστορικές παρακαταθήκες του».Τα άρθρα της πρώην υπουργού της ΝΔ, απάντηση στους λασπολόγους του Κώστα Καραμανλή.
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη για τον ύποπτο ρόλο του Ραντεμάχερ στο σκάνδαλο της ΕΛΣΤΑΤ:
Η παρέμβαση της Κομισιόν στην υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ δεν είναι απλώς απαράδεκτη επειδή τρεις κοτζάμ Επίτροποι (εκ των οποίων ο ένας αντιπρόεδρος της Επιτροπής – και μάλιστα για θέματα του Ευρώ) διανοήθηκαν να προχωρήσουν σε μια τέτοια κίνηση, κάνοντας υποδείξεις στην ελληνική Δικαιοσύνη.
Είναι και ύποπτη: Διότι συνδέει μια πολιτική υπόθεση (που απλώς έχει ένα ποινικό σκέλος), μια υπόθεση με σοβαρές πολιτικές ρίζες, με την ίδια την χρηματοδότηση της χώρας.
Είναι σαφές ότι τα δύο δεν συνδέονται: Μπήκαμε μεν στα μνημόνια μέσω της τεχνητής διόγκωσης του ελλείμματος, αλλά ουδέποτε αμφισβητήθηκαν ούτε οι δεσμεύσεις που ανέλαβε η χώρα κατόπιν, ούτε το γεγονός ότι εξαιτίας της καταστροφικής οικονομικής πολιτικής που ακολούθησε η κυβέρνηση Παπανδρέου από τον Οκτώβριο ως τον και τον Δεκέμβριο του 2009 η οικονομία εκτροχιάστηκε, ούτε το γεγονός ότι εξ αυτού έκλεισαν οι αγορές (και χρειάστηκε να καταφύγουμε στη διεθνή βοήθεια και επιτήρηση), ούτε τα δάνεια που λάβαμε έκτοτε.
Η διασύνδεση που κάνουν οι τρεις Επίτροποι είναι ακόμη πιο απαράδεκτη και από την παρέμβασή τους.
Και ακόμη χειρότερα: Οι Ντομπρόβσκις, Μοσκοβισί και Τίσεν, θέτουν, ως μη όφειλαν, σε κίνδυνο την χρηματοδότηση της χώρας, όχι επειδή αυτό επιθυμούν, αλλά επειδή κάτι θέλουν να κρύψουν, κάποιους θέλουν να καλύψουν.
Και αυτοί που η τριάδα θέλει να καλύψει δεν βρίσκονται στην Ελλάδα – αν ήταν γι’ αυτό, δεν θα είχαν πρόβλημα να τους θυσιάσουν.
Αυτοί που θέλουν να καλύψουν βρίσκονται στην καρδιά του συστήματός τους. Ο λόγος για τη Eurostat και τον επικεφαλής της από το 2008, Βάλτερ Ραντερμάχερ, που προηγουμένως είχε χρηματίσει πρόεδρος της Γερμανικής Στατιστικής Υπηρεσίας (Destatis).
Ο ρόλος του στην Ελλάδα υπήρξε καθοριστικός. Και εξαιρετικά επιλεκτικός. Για παράδειγμα, έβρισκε όλα καλά καμωμένα τον καιρό που στην ΕΛΣΤΑΤ επικρατούσε η ενός ανδρός αρχή, αλλά παρενέβη με αρνητικό τρόπο όταν η Αθήνα ανακοίνωσε πρωτογενές πλεόνασμα τον Φεβρουάριο του 2014.
Ραντερμάχερ εναντίον Σαμαρά
«Δεν υπάρχουν ακόμη αξιόπιστοι αριθμοί για το έλλειμμα και το ύψος του χρέους για το 2013», είχε πει στις 8 Φεβρουαρίου 2014, προσθέτοντας ότι «μέχρι το τέλος Μαρτίου όλοι οι αριθμοί που ανακοινώνονται είναι καθαρές εικασίες»!
Είχε μάλιστα προσθέσει και κάτι εξαιρετικά επιθετικό για την τότε κυβέρνηση. Όπως είπε, «δεν υπολογίζουμε τους αριθμούς έτσι όπως θα το επιθυμούσε ο Έλληνας Πρωθυπουργός Σαμαράς, αλλά όπως το προβλέπουν οι νόμοι και τα πρότυπα. Σημειώνουμε τις πολιτικές επιθυμίες. Αυτό είναι όλο».
Όλα αυτά, τα είχε πει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Sueddeutsche Zeitung», υπό τον τίτλο «Ωραίοι λογαριασμοί από την Αθήνα» και τον υπότιτλο «Ο Γενικός Διευθυντής της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας σχετικοποιεί την δήλωση της ελληνικής κυβέρνησης ότι η χώρα πέτυχε το 2013 για πρώτη φορά και πάλι ένα πλεόνασμα στον προϋπολογισμό. Ανθεκτικοί αριθμοί θα υπάρχουν μόλις στο τέλος Μαρτίου, μέχρι τότε όλα είναι καθαρές εικασίες».
Σύμφωνα με την εκτίμηση της γερμανικής εφημερίδας, «ο επικεφαλής της Eurostat αντικρούει με αυτό έμμεσα τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Αντώνη Σαμαρά», καθώς «ο συντηρητικός επικεφαλής της κυβέρνησης είχε τελευταία ανακοινώσει στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ότι η Ελλάδα πέτυχε το 2013 για πρώτη φορά εδώ και χρόνια ένα πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό άνω του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ».
Σύμφωνα πάντα με την εφημερίδα, ο κ. Ραντερμάχερ διευκρίνισε ότι η Υπηρεσία του, «εργάζεται ανεξάρτητα από πολιτικές ελπίδες».
Κατόπιν τούτου, η δημοσιογράφος σχολίαζε πως «το γεγονός ότι ο κ. Σαμαράς παρά ταύτα ήδη ανακοινώνει αριθμούς οφείλεται στην δύσκολη πολιτική κατάσταση», καθώς «για τον συνασπισμό συντηρητικών και σοσιαλιστών είναι πρακτικά σημαντικό για την επιβίωσή τους να μπορούν να επιδείξουν επιτυχίες στον δρόμο προς την έξοδο από την δραματική κρίση».
Διότι, σχολίαζε πάντα η δημοσιογράφος, «ένα πλεόνασμα στον λεγόμενο πρωτογενή προϋπολογισμό στον υπολογισμό του οποίου δεν συμπεριλαμβάνονται ούτε το κόστος για την αποπληρωμή του χρέους ούτε πχ. τα δισεκατομμύρια ευρώ για την κεφαλαιοποίηση των τραπεζών αποτελεί προϋπόθεση ώστε οι χώρες της Ευρωζώνης και πιθανώς και το ΔΝΤ να είναι πρόθυμες να συνεχίσουν την βοήθεια προς την υπερχρεωμένη χώρα και μετά το μέσο το 2014».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, συζητείται ένα τρίτο πακέτο βοήθειας, το οποίο θα μπορούσε να προβλέπει νέα δάνεια και ή/ διευκολύνσεις στην αποπληρωμή του χρέους. «Χωρίς ειδήσεις επιτυχίας, δεν υπάρχουν οικονομικές ελαφρύνσεις», αναφερόταν χαρακτηριστικά. Επιπλέον, θα μπορούσε η πολιτική αντιπολίτευση να εδραιώσει οριστικά το προβάδισμά της και να επιβάλει νέες εκλογές, εκτιμούσε η εφημερίδα. «Ο Αλέξης Τσίπρας, επικεφαλής των Αριστερών, ζητά πρόωρες βουλευτικές εκλογές. Ο συνασπισμός του προηγείται του κυβερνητικού συνασπισμού σε όλες τις δημοσκοπήσεις και θα μπορούσε στις ευρωεκλογές να βγει νικητής. Ο κ. Σαμαράς απορρίπτει νέες εκλογές», υπογράμμιζε το δημοσίευμα.
Το ότι η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη το επιβεβαιώνουν εσωτερικά οι «τροϊκανοί» ελεγκτές των βιβλίων, συνέχιζε το δημοσίευμα, αναφέροντας ότι οι ειδικοί που ελέγχουν επιτόπου εάν οι μεταρρυθμίσεις υλοποιούνται και οι στόχοι του προϋπολογισμού επιτυγχάνονται, φεύγουν από το φθινόπωρο του 2013 ξανά και ξανά από την Αθήνα χωρίς τελικά συμπεράσματα. Η τελευταία έκθεση της τρόικας βασίζεται σε αριθμούς από τον Ιούνιο του 2013.
Οι αριθμοί τους οποίους η Ελλάδα δηλώνει στην Στατιστική Υπηρεσία συγκεντρώνονται από τις τοπικές αρχές. Στις ευρωπαϊκές συνθήκες προβλέπεται ότι κάθε κράτος παράγει «με δική του ευθύνη» τα στοιχεία του, είχε δηλώσει ο κ. Ραντερμάχερ, προσθέτοντας ότι η Υπηρεσία του ελέγχει την διαδικασία καθώς και τα μεγαλύτερα ποσά και συναλλαγές. Εάν αποκαλυφθούν παραποιήσεις, υπάρχει η απειλή για βαριές ποινές τόσο εναντίον του κράτους όσο και εναντίον προσώπων.
«Δεν είμαστε απλώς ένας καλόπιστος και ευγενικός θεσμός, από το 2010 διαθέτουμε σημαντικές δυνατότητες ελέγχου και κυρώσεων», υπογράμμιζε ο κ. Ραντερμάχερ, μιλώντας στη γερμανική εφημερίδα.
Ο κ. Ραντερμάχερ είχε επίσης επισημάνει ότι η Αθήνα υπολογίζει διαφορετικά από ό,τι οι συνεργάτες του. «Εμείς υπολογίζουμε και δημοσιοποιούμε το έλλειμμα βάσει του κριτηρίου του Μάαστριχτ, στην Αθήνα μιλούν για πρωτογενές έλλειμμα», είχε πει. «Η συνθήκη του Μάαστριχτ προβλέπει την καταγραφή όλων των σχετικών οικονομολογικών στοιχείων, όπως και την κεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Ο πρωτογενής προϋπολογισμός, αντιθέτως, είναι περισσότερο μια ένδειξη του εάν το κράτος ασκεί πειθαρχημένη δημοσιονομική πολιτική, του ότι προ επιτοκίων ξοδεύει λιγότερα από ό,τι εισπράττει. Αυτή την πειθαρχία πρέπει ο κ. Σαμαράς να αποδείξει. Οι αριθμοί τους οποίους χρειάζεται για αυτό περιλαμβάνονται όμως ακριβώς σε αυτούς τους οποίους περιμένουν και οι συνεργάτες του Ραντερμάχερ», κατέληγε το δημοσίευμα.
Ραντερμάχερ εναντίον Καραμανλή
Σε μια άλλη συνέντευξή του, στις 12 Ιουλίου του 2013, ο κ. Ραντερμάχερ, μιλώντας στη βελγική εφημερίδα Le Soir, έφθασε στο σημείο να παρομοιάσει τις «διώξεις» που υφίσταται στην Ελλάδα ο κ. Α. Γεωργίου με την… κόλαση του Δάντη και δήλωνε την κατηγορηματική αντίθεση της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας με κάθε είδους διώξεις.
Όπως είχε πει, το πρόβλημα μέχρι το 2010 ήταν πως τα μεγάλα κράτη δεν επέτρεπαν να δοθεί στην Eurostat η τελική εξουσιοδότηση να πάει σε ένα Κράτος-Μέλος της ΕΕ, σε περίπτωση σοβαρού προβλήματος, ώστε να ελέγξει τα λογιστικά του βιβλία. (Θα ήταν χρήσιμο να μας πει σε ποια άλλη χώρα πήγε επιτόπου και έλεγξε τα βιβλία της…)
Στο ερώτημα «οι ποινικές διώξεις που διεξάγονται έναντι του νυν διευθυντή της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας δεν είναι ανησυχητικές για τη φερεγγυότητα της χώρας;», απαντούσε:
«Θα έλεγα ότι είναι τουλάχιστον παράξενο γεγονός. Και δύσκολο να το κατανοήσουμε οι εκτός Ελλάδας: Για πρώτη φορά, υπάρχει Γενικός Διευθυντής της Στατιστικής Υπηρεσίας ο οποίος κάνει τη δουλειά του με μία απλώς τεχνική προσέγγιση - όχι πολιτική - και ο οποίος δεν συνδέεται με κανένα κόμμα. Και αυτός ο πρώτος ανεξάρτητος υπεύθυνος κατηγορείται τώρα ότι υπερέβαλε σε ό,τι αφορά στους αριθμούς. Ενώ οι προκάτοχοί του, οι οποίοι επί χρόνια παρέδιναν λανθασμένα στοιχεία, δεν ενοχλούνται διόλου. Αυτό μοιάζει με την κόλαση του Δάντη».
Στο ερώτημα του δημοσιογράφου «υπήρχαν όμως και κανόνες που επέτρεπαν να αποκρυφτεί μέρος του χρέους, όπως εκείνοι με τα swaps», είχε απαντήσει:
«Τo πρόβλημα των swaps συζητήθηκε επί μακρόν, ανάμεσα στο 2005 και το 2008 και τελικώς αποφασίσθηκε πως έπρεπε να δηλωθεί η ύπαρξή τους. Αλλά οι Ελληνικές Αρχές μας έλεγαν ότι τα swaps δεν ήταν σημαντικά για τον υπολογισμό του ελλείμματος τους, πράγμα που απλά δεν ήταν αληθές. Ακόμη μία φορά, δεν ήμασταν σε θέση να αποδείξουμε το αντίθετο. Αποκτήσαμε πρόσβαση στα ελληνικά ντοκουμέντα μόνο το 2010. Επισκέφθηκα τότε προσωπικά την Ελλάδα, για μεγάλο χρονικό διάστημα και συζήτησα με πολλά μέλη της κυβέρνησης, ζητώντας τους να μας παραδώσουν όλα τα στοιχεία εκείνα που χρειαζόμασταν. Δημοσιεύσαμε τότε, το Νοέμβριο του 2010, οριστικά στοιχεία που έδειχναν ένα έλλειμμα της τάξης του 16% του ΑΕΠ».
Τι ωραία που ήταν τα swaps!
Αυτά, τον Ιούλιο του 2013. Και όσον αφορά στην περίοδο 2005 – 2008. Διότι στις 4 Φεβρουαρίου του 2011, μιλώντας στα «Νέα», ο κ. Ραντερμάχερ είπε άλλα για τα swaps. Για την ακρίβεια, τότε τα είχε βρει όλα καλώς καμωμένα!
Σύμφωνα με όσα είχε πει… δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τα αμφιλεγόμενα συμβόλαια ανταλλαγής χρέους, τα γνωστά swaps, που συνήψε η Ελλάδα την περίοδο 2000 – 2001.
(Πρόκειται για πράξεις που βοήθησαν την Ελλάδα να μειώσει τεχνητά το δημόσιο χρέος της και να ενταχθεί στην ευρωζώνη το 2001).
«Η υπόθεση έχει λυθεί», είχε αποφανθεί ο κ. Ραντερμάχερ.
Προφανώς οι εξηγήσεις (ότι τότε η συγκεκριμένη πρακτική ήταν θεμιτή στην ΕΕ), κρίθηκαν επαρκείς και επομένως… ούτε γάτα ούτε ζημιά!
Ο Ραντερμάχερ είχε επίσης πει ότι το 2008 η Eurostat είχε ζητήσει από όλα τα κράτη μέλη της ευρωζώνης να δηλώσουν αυτού του είδους τις συναλλαγές και ότι ενώ οι άλλες χώρες είχαν συμμορφωθεί, δεν συνέβη το ίδιο με την Ελλάδα.
(Οπότε, το 2008 υπήρχε πρόβλημα, αλλά το 2011 όχι!)
«Δεν ισχύει αυτό που λέγεται ότι είμαστε πιο αυστηροί με την Ελλάδα, είναι παρεξήγηση ότι είμαστε πιο καθολικοί από τον Πάπα ή πιο ορθόδοξοι από τον Πατριάρχη», δήλωσε. «Απλά, οι κανόνες ισχύουν για όλα τα κράτη-μέλη».
Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν ίσχυε. Όπως προκύπτει, ο κ. Ραντερμάχερ υπήρξε αυστηρός με την Ελλάδα όποτε κυβερνούσε η Νέα Δημοκρατία και γινόταν επιεικής, δίνοντας άφεση αμαρτιών, όταν αναφερόταν στις περιόδους διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ.
Το 2008 και το 2014 είχε να κάνει με «κακούς», αλλά το 2010 και το 2011 ήταν όλα μέλι-γάλα!
Άλλα ο ένας, άλλα ο άλλος
Τον Μάρτιο του 2012, όταν στη Βουλή διεξήχθη επί τους θέματος της ΕΛΣΤΑΤ μια εξεταστική επιτροπή-παρωδία, ο κ. Ραντερμάχερ και ο πρώην επίτροπος Οικονομικών (και τότε Ανταγωνισμού) Χοακίν Αλμούνια, είχαν απαντήσει εγγράφως.
Στο υπόμνημά του, ο κ. Ραντεμάχερ στήριζε τις προσεγγίσεις του επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου, περί υποχρεωτικότητας εφαρμογής του εγχειριδίου ESA 95 της Eurostat, βάσει του οποίου αναθεωρήθηκε το έλλειμμα του 2009 στο 15,4%.
Αλλά ο Χοακίν Αλμούνια, δικαιώνοντας εν μέρει τις προσεγγίσεις των πρώην μελών της ΕΛΣΤΑΤ που ήλθαν σε σύγκρουση με τον πρόεδρό της, στο δικό του υπόμνημα ανέφερε πως ο κώδικας ορθής πρακτικής για τις ευρωπαϊκές στατιστικές, που δίνει στον επικεφαλής τής κάθε εθνικής Στατιστικής Αρχής «αποκλειστική αρμοδιότητα» για τα θέματα που καλύπτει, «δεν αποτελεί νομικά δεσμευτική πράξη».
Αναφορικά με την ένταξη των ΔΕΚΟ στο έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης, ο κ. Ραντεμάχερ ανέφερε πως η ταξινόμηση των ΔΕΚΟ είχε ζητηθεί απ' την Ελλάδα ήδη από το 2002. Τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της ΕΕ «ταξινομούν ορισμένες κρατικές επιχειρήσεις στον τομέα της γενικής κυβέρνησης: άλλες έχουν ταξινομηθεί για πολλά χρόνια και σε άλλες υπήρξαν αλλαγές στην ταξινόμηση τα τελευταία χρόνια», πάντα υπό τον επιτόπιο έλεγχο της Eurostat, διευκρίνιζε ο επικεφαλής της Eurostat.
Στο ερώτημα για το πώς ενημερώθηκε η υπηρεσία του για την ύπαρξη δύο διαφορετικών εκτιμήσεων των χρεών των νοσοκομείων (εκείνη των βεβαιωμένων χρεών 2,2 δις που ανακοίνωνε επίσημα η στατιστική υπηρεσία και η αναφορά του Δημήτρη Αβραμόπουλου στη Βουλή για χρέη 5,5 δις), ο κ. Ράντεμάχερ απαντούσε πως «η απάντηση του υπουργού στη Βουλή, ήταν ένα δημόσιο έγγραφο διαθέσιμο στον δικτυακό τόπο του ελληνικού Κοινοβουλίου».
Σημειώστε, πως ο Κώδικας Πρακτικής των Ευρωπαϊκών Στατιστικών της Eurostat εγκρίθηκε και ισχύει από το 2005 για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες ως πλαίσιο αναφοράς, όχι ως ευρωπαϊκός νόμος υπεράνω των εθνικών νόμων. Περιλαμβάνει 15 αρχές και για κάθε μία από αυτές περιγράφεται ένα σύνολο αριθμοδεικτών ή ενδεικτών (indicators), οι οποίοι αποτελούν συνοπτική αναφορά σε καλές πρακτικές όσον αφορά την εφαρμογή στην πράξη των 15 αρχών. Η αριθμητική τιμή των αριθμοδεικτών αυτών, ή ενδεικτών, υπολογίζονται στην βάση ερωτηματολογίων προς τις Στατιστικές Αρχές.
Ένας από τους αριθμοδείκτες αυτούς είναι ο εξής: Ο επικεφαλής της Στατιστικής Αρχής, και όπου ενδείκνυται οι επικεφαλής των Στατιστικών Τμημάτων, Διευθύνσεων, Φορέων, είναι οι μοναδικοί υπεύθυνοι για να αποφασίζουν για τις στατιστικές μεθοδολογίες, πρότυπα, και διαδικασίες, για το περιεχόμενο και χρόνο των στατιστικών ανακοινώσεων. Ο ενδείκτης αυτός, μαζί με άλλους έξι ενδείκτες, σχετίζεται με την πρώτη Αρχή του Κώδικα, την Αρχή της Επαγγελματικής Ανεξαρτησίας.
Τι προκύπτει από όλα τα παραπάνω; Ότι κάθε φορά έκαναν ό,τι τους βόλευε! Γι’ αυτό και άλλοτε εφαρμοζόταν προαιρετικά ο Κώδικας Καλών Πρακτικών και άλλοτε υποχρεωτικά.
Τι προκύπτει επίσης; Ότι η Κομισιόν και οι Επίτροποί της δικαίως ανησυχούν – οπότε και σπασμωδικά παρεμβαίνουν.
Δεδομένου ότι ουδείς έχει αμφισβητήσει το Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Προσαρμογής και την χρηματοδότηση της χώρας, ούτε πρόκειται κανείς να πει ότι κακώς δανειστήκαμε – αφού ο κ. Παπανδρέου φρόντισε να οδηγήσει σε εκτροχιασμό την οικονομία στους τρεις πρώτους μήνες της διακυβέρνησής του με παροχές και αναταξινομήσεις ΔΕΚΟ και πληρωμές που έπρεπε να γίνουν το 2010, αλλά τις έκανε μέσα στο 2009, όπως αυτές των νοσοκομείων – δεν είχαν κανέναν λόγο να ανησυχούν.
Ανησυχούν, επειδή είχαν ανεχθεί τις αλχημείες του Παπανδρέου και τις είχαν επικροτήσει και επικυρώσει.
Διαφορετικά, για ποιο λόγο προσπαθούν να εμποδίσουν μια χώρα να αποκαλύψει το πολιτικό ψέμα, βάσει του οποίου εξελέγησαν δύο κυβερνήσεις – του Παπανδρέου και του Τσίπρα;
Τι λόγος τους πέφτει αν θέλουμε να δείξουμε στον λαό ότι δεν πρέπει να εμπιστεύεται τους ψεύτες με τα «λεφτά υπάρχουν»;
Αλλά ακόμη και στην Ελλάδα, αυτό που πολλοί δεν κατάλαβαν είναι ότι το συγκεκριμένο θέμα που ξεκίνησε ως πολιτικό και κατέληξε σε ποινικό, ουδέποτε έχασε την πολιτική του διάσταση.
Διότι τόσο το 2009, όσο και το 2015 ειπώθηκαν τα ίδια ψέματα στον ίδιο λαό: Με το ίδιο ψέμα κέρδισαν τις εκλογές ο Γ. Παπανδρέου και ο Αλ. Τσίπρας, με το ίδιο ψέμα έχασαν τις εκλογές ο Κ. Καραμανλής και ο Α. Σαμαράς – αλλά και ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, τον Σεπτέμβριο του 2015.
Ο κ. Παπανδρέου πήρε τις εκλογές του 2009 με το «λεφτά υπάρχουν».
Ο κ. Τσίπρας πήρε τις εκλογές του 2015 (και τις δύο) με το «τέρμα στη λιτότητα» (δηλαδή… λεφτά υπάρχουν!)
Και οι δύο έπρεπε μετά να εξηγήσουν τα ψέματά τους και αναζήτησαν «εξωτερικούς εχθρούς» για να φορτώσουν σ’ αυτούς τα δεινά της χώρας.
Με λίγα λόγια, Παπανδρέου και Τσίπρας είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Με λίγα λόγια, η Νέα Δημοκρατία, την πρώτη φορά υπό τον Κ. Καραμανλή και τη δεύτερη υπό τον Α. Σαμαρά και στη συνέχεια υπό τον Β. Μεϊμαράκη, έπεσε θύμα του ίδιου ψέματος, της ίδιας προπαγάνδας, των ίδιων δημαγωγών.
Διότι, όπως έλεγε και ο Γκέμπελς, υπουργός Προπαγάνδας και Δημόσιας Διαφώτισης της ναζιστικής Γερμανίας, δεν κουραζόταν να επαναλαμβάνει ότι «ο λαός πιστεύει ευκολότερα ένα μεγάλο ψέμα από ένα μικρό ψέμα»!
Από την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ και την διόγκωση του ελλείμματος του 2009, χαμένη βγήκε η Νέα Δημοκρατία, καθώς στοχοποιήθηκε για όλα τα επόμενα χρόνια.
Τώρα αυτό που επιχειρείται να συμβεί πάλι, είναι τον λογαριασμό να τον πληρώσει και πάλι το «θύμα» του ψεύδους, δηλαδή η Νέα Δημοκρατία.
Αλλά η Νέα Δημοκρατία, το κόμμα που εκφράζει την ιστορική παράταξη της Κεντροδεξιάς, ουδέποτε έχει αρνηθεί την Ιστορία του, τις ρίζες του, τις ιστορικές παρακαταθήκες του.
Κρατήθηκε όρθια και ζωντανή μέσα σε μνημονιακές καταιγίδες και προπαγανδιστικές λαίλαπες, αν και τα τελευταία χρόνια καταβλήθηκε κάθε προσπάθεια προκειμένου αυτή η μεγάλη παράταξη να διαιρεθεί και να τεμαχιστεί – πότε με τη δημιουργία νέων κομμάτων (που κάθε φορά αποσπούσαν ένα κομμάτι της) και πότε με τις συνεχείς και απεγνωσμένες προπαγανδιστικές προσπάθειες και αφορμές για να την εμφανίσουν διασπασμένη και αλληλοσπαρασσόμενη.
Και βρήκαν την ευκαιρία με τις τελευταίες εξελίξεις στην υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ.
Δηλαδή, εκεί που μας χρωστάγανε, γυρεύουν και το βόδι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου