Μιλάμε για πρωθυπουργοκεντρικό πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα και το λέμε έτσι απλά, χωρίς να έχουμε συναίσθηση του τι ακριβώς λέμε.
Ο εκάστοτε πρωθυπουργός λοιπόν είναι:
1) Ο απόλυτος νομοθέτης, αφού η Βουλή δεν ψηφίζει προτάσεις νόμων των βουλευτών (όπως προβλέπει το Σύνταγμα), αλλά μόνο σχέδια νόμου του πρωθυπουργού μέσω των υπουργών του.
1) Ο απόλυτος νομοθέτης, αφού η Βουλή δεν ψηφίζει προτάσεις νόμων των βουλευτών (όπως προβλέπει το Σύνταγμα), αλλά μόνο σχέδια νόμου του πρωθυπουργού μέσω των υπουργών του.
2) Ο αρχηγός της εκτελεστικής εξουσίας, αφού ο τυπικά αρχηγός της, δηλ. ο ΠτΔ δεν μπορεί ούτε διάγγελμα να εκφωνήσει χωρίς την έγκριση του πρωθυπουργού.
3) Ο ανώτατος δικαστής και εισαγγελέας, αφού την ηγεσία της Δικαιοσύνης την διορίζει ο ίδιος και μέσω αυτής στην ουσία ελέγχει την επαγγελματική εξέλιξη των δικαστών. Ο ίδιος καθορίζει και τους μισθούς τους.
4) Ο ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης, αφού η μισθοδοσία του κλήρου και ο εκβιασμός του διαχωρισμού Εκκλησίας και κράτους ανήκουν στον ίδιο.
Τι κάνουν οι πολίτες, σ’ αυτό το ολοκληρωτικό σύστημα; Απλά επιλέγουν τον εκάστοτε πρωθυπουργό.
Και ποιος είναι αυτός; Μα εκείνον που θέλει η ολιγαρχία (ντόπια και ξένη) να προωθήσει.
Να τον χαιρόμαστε. Είστε ευχαριστημένοι;
Μόνη λύση, η αλλαγή της μορφής του πολιτεύματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου