Όταν η οικονομία πρέπει να στηρίξει ένα νόμισμα και όχι το νόμισμα την οικονομία, τότε έχει πλέον πεθάνει

Η ευρωπαϊκή κρίση δεν έχει ξεπεραστεί. Αντίθετα, το ευρώ δεν θα διατηρηθεί για πολύ ακόμη στη ζωή, αφού ήταν από την πρώτη ημέρα της δημιουργίας του ένα θνησιγενές νόμισμα. 

Η υιοθέτηση του αποτελούσε ένα γεωπολιτικό εγχείρημα, με στόχο την ίδρυση του οικονομικού ΝΑΤΟ – ήταν όμως εντελώς αποσυνδεδεμένο από τις χρηματαγορές, καθώς επίσης από την πραγματική οικονομία.

Πρόκειται λοιπόν για ένα καθαρά μονεταριστικό νόμισμα, χωρίς πατρίδα, το οποίο δεν θα μπορούσε ποτέ να λειτουργήσει σωστά – πόσο μάλλον αφού κατέστρεψε τον εξισορροπητικό μηχανισμό των συναλλαγματικών ισοτιμιών, ο οποίος εξασφάλιζε την ανταγωνιστικότητα των χωρών της Ευρωζώνης.

Απλά και μόνο οι προσδοκίες μίας ονομαστικής ανάπτυξης της Ευρωζώνης έως το 2008, ανέβαλλαν τη νεκρική ακαμψία του ευρώ. Το αργότερο όμως μετά το ξέσπασμα της κρίσης και τη μετατροπή του ευρώ σε ένα νόμισμα των σκλάβων της Γερμανίας, έγινε φανερό το εξής: όταν η οικονομία πρέπει να στηρίξει ένα νόμισμα και όχι το νόμισμα την οικονομία, τότε έχει πλέον πεθάνει.

Στην περίπτωση τώρα μίας καινούργιας κρίσης, όπως αυτή που βίωσε η Ευρωζώνη το 2011, τότε θα μπορούσε να γίνει το ευρώ ξανά αντικείμενο κερδοσκοπίας. Εκείνη την εποχή η Ιταλία απειλούσε να εξέλθει από την Ευρωζώνη, με λογικό επακόλουθο τη διάλυση της νομισματικής ένωσης.

Για να μεταπεισθεί, ασκήθηκαν κερδοσκοπικές πιέσεις στα ομόλογα της – με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί η χώρα να υιοθετήσει την πολιτική λιτότητας που της επέβαλλε η Τρόικα, μέσω του πρώην στελέχους της Goldman Sachs, του κ. Monti.

Η Ιταλία όμως θα το επιχειρήσει ξανά, αφού δεν έχει καμία άλλη επιλογή, εάν δεν θέλει να καταστραφεί εντελώς η οικονομία της – οπότε θα επιτεθούν ξανά οι κερδοσκόποι στα ομόλογα της και η ΕΚΤ δεν θα καταφέρει να τη στηρίξει. Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι η οριστική διάλυση της Ευρωζώνης – όσο και αν προσπαθήσουν να την εμποδίσουν οι Η.Π.Α., όπως σήμερα στην περίπτωση της Ελλάδας.  

ΠΗΓΗ