Τελικά πήγαμε στ' αλήθεια στο φεγγάρι ή η προσσελήνωση έγινε σε… στούντιο; Θεωρίες συνομωσίας και απαντήσεις

Το ξέρετε ότι σας έχουν κοροϊδέψει; Ότι έχετε πέσει θύμα της μεγαλύτερης απάτης στην ιστορίας της ανθρωπότητας;

Ότι ποτέ κανένας άνθρωπος δεν πάτησε στο φεγγάρι; Ότι οι αποστολές στην Σελήνη δεν συνέβησαν ποτέ;

Σύμφωνα με την εκτίμηση μιας μερίδας ανθρώπων, οι προσεληνώσεις κινηματογραφήθηκαν στην θρυλική Περιοχή 51, στην έρημο της Νεβάδας. Η αμερικανική κυβέρνηση ήθελε τόσο απεγνωσμένα να νικήσει τους σοβιετικούς στον διαστημικό ανταγωνισμό, ώστε έφτιαξε τις έξι πλαστές αποστολές του προγράμματος Απόλλων.

Παρακάτω θ αναφέρουμε τα επιχειρήματα των «αρνητών» και την κατάρριψη τους ένα προς ένα.

επιχείρημα A: «Ρίξτε μια ματιά στα βίντεο των ανδρών που υψώνουν την αμερικανική σημαία στη Σελήνη. Όλες οι σημαίες κυματίζουν στον άνεμο. Η Σελήνη δεν έχει ατμόσφαιρα. Απουσία ατμόσφαιρας σημαίνει απουσία ανέμου. Απουσία ανέμου σημαίνει πως η σημαία δεν θα έπρεπε να κινείται!»

Κατάρριψη:  »Ώστε λοιπόν η σημαία κυματίζει στον άνεμο, ε; Για κάντε μου τη χάρη, σας παρακαλώ. Μπορεί να σας φαίνεται έτσι, αλλά για κοιτάξτε όλη την γύρω περιοχή. Αν οι άνεμοι πνέουν με τόση δύναμη γιατί η εξαιρετικά λεπτή σκόνη της Σελήνης κάθεται ακίνητη;

»Έχετε δίκιο ότι δεν υπάρχει άνεμος στο φεγγάρι. Αν κοιτάξετε ολόκληρη την ταινία που δείχνει τις σημαίες να κινούνται στον υποτιθέμενο άνεμο της Σελήνης, θα παρατηρήσετε ότι σε κάθε περίπτωση ένας αστροναύτης μετακινεί το κοντάρι, Το γεγονός ότι δεν υπάρχει άνεμος δεν θα έπρεπε να σας οδηγήσει στο συμπέρασμα, ότι εδώ δεν ισχύουν πλέον οι νόμοι της φυσικής. Αυτό δεν διαφέρει πολύ από την σκέψη ότι δεν θα αισθανθείτε πόνο αν κλωτσήσετε μια μπάλα του μπόουλινγκ χωρίς βαρύτητα, στο διάστημα (Ωχ, το πόδι μου!).

»Η σημαία έχει αδράνεια (ένα κινούμενο αντικείμενο διατηρείται σε κίνηση) και υπόκειται σε πολλές από τις ίδιες δυνάμεις που βρίσκουμε και στη Γη, με εξαίρεση τον άνεμο. Μετακινείστε το κοντάρι και η σημαία θα μετακινηθεί μαζί του. Καθώς η βαρύτητα στη Σελήνη είναι το ένα έκτο αυτής που υπάρχει εδώ πέρα, στον τρίτο βράχο από τον Ήλιο, οι περιστροφικές κινήσεις της σημαίας και του κονταριού δεν κατασιγάζουν τόσο σύντομα όσο θα φαντάζονταν κάποιοι».

επιχείρημα Β: «Τόνοι φωτογραφιών τραβήχτηκαν στη Σελήνη. Όμως άστρα δεν φαίνονται πουθενά. Ο ουρανός είναι κατάμαυρος. Η κοινή λογική μας λέει χωρίς αμφιβολία, ότι σε έναν σκοτεινό ουρανό θα φαίνονταν όλα τα λαμπερά άστρα».

Κατάρριψη: «Υπάρχει σοβαρός λόγος για τον οποίο δεν φαίνονται τα άστρα. Το φεγγάρι δεν έχει ατμόσφαιρα για να διαδοθεί το φως του ήλιου. Κατά τη διάρκεια της ημέρας η ατμόσφαιρα προκαλεί διάχυση του φωτός και ο ουρανός δείχνει λαμπερός. Στη Σελήνη δεν ισχύει αυτό. Το ηλιακό φως ανακλάται σε οτιδήποτε βρει στην επιφάνεια, κι έτσι το μέρος είναι υπερβολικά φωτεινό για να περπατήσει κανείς μετά την ανατολή του ήλιου. Τα αντικείμενα λάμπουν, όμως το κενό τού διαστήματος φαίνεται πάντα σκοτεινό. Οποιοσδήποτε ερασιτέχνης φωτογράφος μπορεί να σας πει ότι ο μόνος τρόπος για να φωτογραφήσετε ένα λαμπερό αντικείμενο είναι να κρατήσετε πολύ μικρό το διάφραγμα της μηχανής και να τραβήξετε μια πολύ γρήγορη φωτογραφία. Αν η κάμερα πάρει πολύ φως τότε το φιλμ θα εκτεθεί υπερβολικά. Τα άστρα όμως, βρίσκονται πάρα, πάρα πολύ μακριά και πολύ λίγο από το φως τους καταφέρνει να ταξιδέψει στο Σύμπαν. Κατά συνέπεια, τα άστρα είναι, απλώς πολύ αμυδρά για εκτεθούν στο φιλμ. Ακόμη κι επάνω στη Γη τη νύχτα, θα πρέπει κανείς να κρατάει το κλείστρο της μηχανής ανοιχτό για μεγάλο χρονικό διάστημα προκειμένου να αιχμαλωτίσει αρκετό φως για να δει τα άστρα. Το κλάσμα του δευτερολέπτου, που χρειάστηκαν οι αστροναύτες για να τραβήξουν την κάθε φωτογραφία, ήταν πολύ μικρό. Αν δεν με πιστεύετε, πάρτε ένα σκοτεινό βράδυ τη φωτογραφική σας μηχανή και φωτογραφίστε ένα λαμπερό φως, όπως αυτό της λάμπας του δρόμου. Εμφανίστε το φιλμ και σας εγγυώμαι πως δεν θα δείτε κανένα άστρο στην φωτογραφία»..

επιχείρημα Γ: «Όλοι οι πύραυλοι που στείλαμε στο διάστημα είχαν φλέγόμενη διέξοδο αερίων. Αν όμως κοιτάξουμε στο βίντεο το πάνω μέρος του σκάφους που αναχωρεί από τη Σελήνη δεν θα δούμε φλόγες να βγαίνουν από την εξάτμισή του. Προφανώς δεν απογειώθηκαν ποτέ από την Σελήνη».

Κατάρριψη: «Ναι, όλοι οι πύραυλοι που στέλνουμε στο διάστημα έχουν φλέγόμενη δίοδο αερίων. Όμως εδω κάτω στη Γη έχουμε οξυγόνο, που επιτρέπει στο καύσιμο να καίγεται. Στο διάστημα είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία. Χρησιμοποιούμε διαφορετικά χημικά. Όταν αναμιγνύονται παράγουν μια εκτόνωση. Όμως αυτή δεν είναι απαραίτητα μια λαμπερή κόκκινη ή γαλαζωπή φλόγα. Θυμηθείτε τα πειράματα χημείας στο γυμνάσιο. Κατέληγαν όλες οι χημικές αντιδράσεις στην παραγωγή φλόγας; Το πιθανότερο είναι πως όχι, αν και δεν είχαν πρόβλημα να παράγουν μια τεράστια ποσότητα αερίου, που έκανε να βρωμοκοπάει ολόκληρο το σχολικό κτίριο».

επιχείρημα Δ: «Είναι κι εκείνο το περίφημο φιλμ με τον Νιλ Άρμστρονγκ, που βγαίνει από τη σεληνάκατο πετώντας εκείνη την απερισκεψία: “Αυτό είναι ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, αλλά ένα γιγάντιο άλμα…”. Υπάρχει επίσης εικόνα από την εκτόξευση της ίδιας σεληνακάτου πίσω στο διάστημα. Κανείς δεν υπήρχε στο φεγγάρι πριν ή μετά την υποτιθέμενη προσεδάφιση, άρα πώς θα μπορούσαν να είναι αληθινές αυτές οι φωτογραφίες; Προφανώς τραβήχτηκαν εδώ, στη Γη».

Κατάρριψη: «Εδώ πρέπει να χρησιμοποιήσετε την φαντασία σας. Ας υποθέσουμε ότι πηγαίνετε να προσγειωθείτε για πρώτη φορά σε έναν παράξενο πλανήτη και ξέρετε ότι πρέπει να απαθανατίσετε σε φιλμ αυτό το πρώτο βήμα για χάρη των μεταγενέστερων. Πώς θα παίρνατε τη φωτογραφία ενός στιγμιαίου γεγονότος; Στην πραγματικότητα η λύση είναι πολύ απλή. Η φωτογραφική μηχανή ήταν προσαρτημένη σε έναν βραχίονα, που κρεμόταν από την βάση της σεληνακάτου. Στο τέλος της αποστολής η βάση της σεληνακάτου, με την μηχανή πάντα κολλημένη, έμεινε πίσω για να κινηματογραφήσει την εκτόξευση από την επιφάνεια της Σελήνης».

επιχείρημα Ε: «Ραδιενέργεια. Ραδιενέργεια. Ραδιενέργεια. Οι αστροναύτες έπρεπε να πετάξουν μέσα από μια ζώνη υψηλής ακτινοβολίας για να φτάσουν στο φεγγάρι. Ο πύραυλος έπρεπε να έχει τοιχώματα μολύβδου με πάχος αρκετά μέτρα για να εμποδίσει την ραδιενέργεια να σκοτώσει τους αστροναύτες. Οι πύραυλοι δεν ήταν από μόλυβδο κι επομένως είναι αδύνατον να πήγε ποτέ κάποιος στο φεγγάρι».

Κατάρριψη: «Είναι γνωστό ότι για να φτάσουν στη Σελήνη οι αστροναύτες έπρεπε να περάσουν μέσα από μια περιοχή ακτινοβολίας, γνωστή ως Ζώνη Βαν Αλλεν. Η ποσότητα ραδιενέργειας, ωστόσο, την οποία διαδίδουν οι οπαδοί της θεωρίας της απάτης, είναι εξαιρετικά υπερβολική.

»Υπολογίζεται ότι κάθε αστροναύτης εκτίθεται σε 1 rem ακτινοβολίας τη φορά, σύνολο 2 rem για κάθε ταξίδι με επιστροφή. Για να δούμε αυτή την τιμή αναλογικά, κάθε άνθρωπος επάνω στη Γη εκτίθεται σε 0,1- 0,2 rem ακτινοβολίας τον χρόνο. Η ραδιενέργεια προέρχεται από πηγές κάθε είδους: έδαφος, πετρώματα, κοσμικές ακτίνες, αέρας, τρόφιμα, νερό, αέριο ραδόνιο1 κι ένα σωρό άλλα. Εκείνοι που δουλεύουν με πυρηνικά υλικά μπορεί να εκτίθενται έως και σε 5 rem τον χρόνο, ενώ ο οργανισμός τους μπορεί να δεχθεί χωρίς παρενέργειες ακόμη και 25 rem σε μια μεμονωμένη κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Τα συμπτώματα της έκθεσης σε ραδιενέργεια συνήθως δεν είναι ορατά μέχρι το άτομο να δεχθεί ποσότητα 25 rem ή και μεγαλύτερη.
»Η NASA γνώριζε για τον άγνωστο κίνδυνο από την διέλευση μέσω της Ζώνης Βαν Άλλεν. Οι επιστήμονες είχαν υπολογίσει εκ των προτέρων ότι αν απέφευγαν τη διέλευση στη διάρκεια μιας περιόδου έντονης δραστηριότητας των ηλιακών καταιγίδων, οι αστροναύτες δεν θα εκτίθεντο σε θανατηφόρα επίπεδα ραδιενέργειας. Ο χρόνος της έκθεσης ήταν σχετικά βραχύς, της τάξεως μερικών ωρών, κι έτσι οι αστροναύτες κατόρθωσαν να περάσουν με ασφάλεια».
Ας κλείσουμε σιγά-σιγά αυτή την αντιπαράθεση…

Τελικές επισημάνσεις: «Υπάρχει σωρεία κι άλλων στοιχείων, που αποδεικνύουν ότι ο άνθρωπος ποτέ δεν προσεδαφίστηκε στη Σελήνη. Δεν υπάρχει απολύτως καμία απόδειξη, ότι ο άνθρωπος κατάφερε ποτέ να πάει στο φεγγάρι.»

Τελικές επισημάνσεις . «Είστε όλοι πολύ νέοι για να θυμάστε την εποχή που στείλαμε ανθρώπους στη Σελήνη. Επειδή εγώ είμαι γέρος, έχω μια ξεκάθαρη ανάμνηση στο μυαλό μου από το συγκεκριμένο γεγονός. Ενώ επρόκειτο για μια συναρπαστική στιγμή της ιστορίας, το γεγονός στην πράξη ήταν αφόρητα βαρετό. Βαρετό,σας λέω! Ώρες επί ωρών χωρίς τίποτα πέρα από κακές φωτογραφίες κι ελάχιστη δράση. Δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι — άραγε αν στ’ αλήθεια η NASA κινηματογράφησε αυτή την ιστορική στιγμή επάνω στη Γη, δεν θα μπορούσε να το κάνει πολύ καλύτερα; Σκεφτείτε μόνο, ότι θα μπορούσε να είναι η ταινία “Τιτανικός” της εποχής του — οι πάντες καρφωμένοι στις τηλεοράσεις τους για να παρακολουθήσουν μια ιστορία αγάπης και την τραγική τροπή των πραγμάτων, που ράγισε καρδιές. Προσθέστε και τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο εκείνου του καιρού, μαζί με ένα γλυκανάλατο τραγούδι τύπου Σελίν Ντιόν για συνοδευτικό.

»Σίγουρα, δεν υπάρχει τίποτε κακό στο να αμφισβητούμε τα πάντα. Στην πραγματικότητα πρέπει να ενθαρρύνουμε μια τέτοια νοοτροπία. Όμως το κλειδί στην επιστημονική μέθοδο είναι η ισορροπία. Το να εξετάζουμε απλώς και μόνο τη μια πλευρά των πραγμάτων δεν αποτελεί τη σωστή ερευνητική μέθοδο.

»Σίγουρα, υπάρχουν κάποιες ανακολουθίες στα γεγονότα. Αν όμως βάλει κανείς το μυαλό του να σκεφτεί θα αποδιώξει σε μεγάλο βαθμό τις όποιες αμφιβολίες. Μην ξεχνάτε άλλωστε, ότι στο σεληνιακό πρόγραμμα πήραν μέρος δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, όμως ούτε ένας (ή μία) δεν βγήκε μπροστά να σπάσει την σιωπή του (ή της). Προσθέστε σε αυτά τους δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, που υπήρξαν μάρτυρες της εκτόξευσης των διαστημοπλοίων Απόλλων. Το διαστημικό πρόγραμμα παρήγαγε απίστευτη ποσότητα τεκμηρίων και άφησε στο πέρασμά του τόσα ίχνη στο χαρτί, όσα δεν θα μπορεί να ονειρευτεί για άλλο ζήτημα ο ιστορικός του μέλλοντος. Ας μη μας διαφεύγουν και τα 400 κιλά σεληνιακών πετρωμάτων, που εξετάστηκαν από εκατοντάδες εκπαιδευμένους επιστήμονες,από όλα τα έθνη του κόσμου. Τα πετρώματα σίγουρα δεν έχουν γήινη προέλευση και οι επιστήμονες δεν αμφισβήτησαν ποτέ την γνησιότητά τους.

»Η μόνη οριστική λύση σε αυτή την διαμάχη θα ήταν να στείλουμε έναν ακόμη άνθρωπο στη Σελήνη. Όμως κι αυτή η αποστολή θα καταγγελλόταν ως απάτη. Αν εξακολουθήσουμε να βασίζουμε την άποψή μας στη μονόπλευρη δημοσιογραφία, κάποια μέρα θα ζούμε σε έναν κόσμο που θα πιστεύει πως η Γη είναι επίπεδη, ο Έλβις περπατάει ακόμη στο δρόμο, οι Αρειανοί έχτισαν τις μεγάλες πυραμίδες, το Περλ Χάρμπορ ήταν χολιγουντιανή παραγωγή και το Ολοκαύτωμα δεν συνέβη ποτέ».

To άρθρο βασίστηκε στο βιβλίο του Στιβ Σίλβερμαν «Το ψυγείο του Αϊνστάιν» από τις Εκδόσεις Νάρκισσος

Γιώργος Γ. – Antichainletter

Πηγή: ellinikahoaxes.gr