Η Πατρίδα ζει της τελευταίες ημέρες μια ολικής καταστροφής…

Η Πατρίδα ζει της τελευταίες ημέρες μια ολικής καταστροφής…
Η απόλυτη παρακμή ενός πολιτικού συστήματος από τη μια και έκπτωτων αξιών από την άλλη πιστοποιούν αυτή τη καταστροφή.

Ένας όχλος ανδρικών και γυναικείων υποκειμένων σουλατσάρουν ανάμεσα στους καημούς, τα βάσανα και τις ελπίδες ενός λαού, για να καταλήξουν σε μαονί έδρανα πατώντας στα κόκκινα χαλιά ενός πολυτελούς οίκου ανοχής, που το ονόμασαν «κοινοβούλιο», κρατώντας ψηλά τη σημαία της καταρρακωμένης ηθικής, μιας παλιάς "αυτοκρατορικής" ιστορίας του παρελθόντος. 
Απατεώνες, εταίρες, ερμαφρόδιτοι, λωποδύτες, ανάξιοι, μπράβοι, παραχαράκτες, ηλίθιοι πορφυρογέννητοι, "κοσμούν" μια τρομακτική φωτογραφία μιας γονατισμένης Πατρίδας…
Γυναίκες και άντρες αμόρφωτοι, που περιστρέφονται σε ένα Κολωνακιώτικο τετραγωνικό χιλιόμετρο κινούν τα νήματα ενός ψυχορραγούντος Έθνους.
Γυναίκες και άντρες χωρίς αρχές και ηθική...
Χωρίς οράματα... 
Χωρίς το Πατριωτικό κύτταρο να δακρύζει μέσα τους...
Χωρίς αιδώ να επιδίδονται σε ένα ξέφρενο οικονομικό αλισβερίσι εις βάρος ενός ολοκλήρου λαού και μιας χιλιοβασανισμένης Πατρίδας.
Γυναίκες και άντρες δημιουργήματα ενός τηλεοπτικού οχετού, ζητούν να διαφεντεύουν τις τύχες μιας ντροπιασμένης Πατρίδας...
Γυναίκες και άντρες που είδαν το "μεροκάματο" τους να συρρικνώνετε, ζητούν μια θέση στο ήλιο κάτω από το θόλο του κοινοβουλευτικού οίκου ανοχής …
Πατσαβουριασμένες αρτίστες… τσαλαπατημένοι άπλυτοι ηθοποιοί… ξεπεσμένες X μοντέλες… λιποαναρροφημένες πουτάνες… γερασμένοι πούστηδες… μαζί με ένα συνονθύλευμα "επιστημονικού" κιτς από δικηγορίσκους, γιατρουδάκια, δημοσιογραφίσκους, στοιβάζονται στο πολυτελή μπουρδέλο της πλατείας Συντάγματος...
Και στην άλλη άκρη τα λιγοστά παιδιά της Πατρίδας… 
Ανήμπορα… 
Σαστισμένα…
Πεινασμένα...
Ντροπιασμένα...
Στην άλλη άκρη, το κλάμα και η οδύνη…
Η ντροπή κι ο εξευτελισμός…
Και μια Ελλάδα που η σημαία - σεντόνι της δε φτάνει να σκεπάσει τις ντροπές της.
Μια Ελλάδα που χορεύει προς το Ζάλογγο… κρατώντας απ' το χέρι τον Λαό της.
στη στεριά δε ζει το ψάρι.......
..............ούτε άνθος στην αμμουδιά.............. αδέλφια!
{Χάρης Καφετζόπουλος}