ποιός πραγματικά δεν θέλει την Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Ευτυχώς, Τσίπρας και Καμμένος αντελήφθησαν την σημασία του εγχειρήματος που προτείναμε και κατέγραψαν μια ιστορική στιγμή: Για πρώτη φορά μετά τον Β´ ΠΠ, όλη η υφήλιος κατακεραυνώνει την παρανοϊκή πολιτική Μέρκελ – Σόιμπλε και τον ολέθριο ρόλο τους. Από την Le Monde, την WSJ μέχρι το Spiegel. Από τον Πιτέλλα μέχρι τον ΥΠΕΞ του Λουξεμβούργου, ακούγεται η άποψη ότι η γερμανική κυβέρνηση ξυπνά τις μαύρες μνήμες του παρελθόντος!
Οι κινήσεις της σημερινής κυβέρνησης, ειδικά τα τελευταία εικοσιτετράωρα κατάφεραν να αφυπνίσουν Ιταλία και Γαλλία επισημαίνοντας τον κίνδυνο, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να έχει στο πλευρό της τις δύο μεγαλύτερες δυνάμεις της Ευρωζώνης.
Απέναντι της, οι χώρες – δορυφόροι που εντέλει αποδεικνύεται γιατί μπήκαν στην Ευρωζώνη. Οι Γερμανοί άλλωστε δεν ξέχασαν ποτέ τους «συμμάχους» τους στις γενοκτονίες, είτε μιλάμε για την Λιθουανία είτε για τους Χριστοφοράκους και Παπακωνσταντίνου.
Η παγκοσμιοποίηση του Ελληνικού ζητήματος αποτελεί την μέγιστη επιτυχία και το σημείο – κλειδί. Ακόμα και αν ο Ολάντ «σπάσει», πράγμα που δεν πρέπει να συμβεί, ακόμα και η περίπτωση ρήξης, θα είναι τελείως διαφορετική.
Μέχρι προχθές η ρήξη θα ήταν η τιμωρία για τους «τεμπέληδες και απατεώνες Έλληνες».
Σήμερα, η ρηξη ισοδυναμεί με «δολοφονια της Ελλάδας από την εγκληματική Γερμανία».
Μπορεί να μην αρέσει σε κάποιους, αλλά τέτοια διεθνοποίηση Ελληνικού ζητήματος ειχε επιτύχει μόνον ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Ιωάννης Μεταξάς και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Εύγε σε Τσίπρα και Καμμένο που άντεξαν. Σήμερα δικαιώνονται.
Όπως θα δικαιωνόταν και ο Βαρουφάκης, εάν δεν ειχε γίνει λαγός από την ψηφοφορία.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου