Να σημειωθεί ότι το Καλοκαίρι του 2014 είχε βρεθεί στο επίκεντρο αυτή η πρόταση ενώ εξετάζεται ως επιλογή εδώ και 3 χρόνια...
Το ΔΝΤ δίνει απαντήσεις σχετικά με την πρόταση για την επέκταση των λήξεων ομολόγων όταν το χρέος μιας χώρας μοιάζει να είναι μη βιώσιμο.
Το πρόβλημα της διακράτησης
Οι περισσότερες επικρίσεις της προτεινόμενης πολιτικής αναδιαμόρφωσης του χρέους είναι προσχηματικές - αλλά υπάρχει μια θεμιτή ανησυχία για την αναδιαμόρφωση του χρέους.
Η αναδιαμόρφωση είναι ένας τύπος αναδιάρθρωσης του χρέους, ηπιότερου τύπου.
Ως εκ τούτου, επιδρά αναπόφευκτα στη συμπεριφορά του πιστωτή.
Όταν το ΔΝΤ λέει σε μια χώρα (πελάτη) ότι η συνδρομή του θα εξαρτάται από την αναδιαμόρφωση των ομολόγων βραχυπρόθεσμης διάρκειας, τότε είναι σαν να λέει σιωπηρά σε μια χώρα να αναδιαρθρώσει τα χρέη της και να αναλάβει τον κίνδυνο της νομικής αυτής δράσης.
Αυτή η ανησυχητική προοπτική μπορεί πράγματι να οδηγήσει μια χώρα να αναβάλει την απόφαση να ζητήσει τη συνδρομή του Ταμείου περισσότερο από ό, τι θα έπρεπε.
Τα περισσότερα κρατικά ομόλογα που διέπονται από τους νόμους της Νέας Υόρκης ή της Αγγλίας, ενσωματώνουν τώρα ρήτρες συλλογικής δράσης (CACs).
Οι CACs επιτρέπουν σε μια αυξημένη πλειοψηφία ομολογιούχων (συνήθως 75%) να συμφωνήσουν σε μια αναδιάρθρωση του χρέους, με συνέπεια να δεσμεύσουν και τους μειοψηφούντες με τους όρους της αναδιάρθρωσης.
Κατά συνέπεια, η δυσκολία έγκειται στην εξασφάλιση της συγκατάθεσης του 75% των κατόχων κάθε σειράς ομολόγων που επηρεάζονται από την αναδιαμόρφωση.
Αυτό δεν θα είναι ένα εύκολο έργο, αν οι κάτοχοι πιστεύουν ότι τα χρήματα του επίσημου τομέα θα πρέπει να πληρωθούν στο ακέραιο και εγκαίρως, με το πιο πιθανό αποτέλεσμα είναι να αρνηθούν την πρόσκληση της αναδιαμόρφωσης.
Υπό αυτά τα δεδομένα, το βασικό κίνητρο για τους πιστωτές να ψηφίσουν υπέρ μιας αναδιαμόρφωσης είναι εντελώς αρνητικό, καθώς δεν είναι άλλο από την απειλή μιας χρεοκοπία και ενδεχομένως μιας άτακτης αναδιάρθρωσης χρέους.
Ωστόσο, ένας ορισμένος αριθμός δανειστών θα αμφισβητήσει την μπλόφα εάν η χώρα οφειλέτης είναι γεωπολιτικά σημαντική.
Αυτό τοποθετεί το Ταμείο σε δύσκολη θέση: είτε θα δανείσει τον οφειλέτη όλα τα χρήματα που απαιτούνται για την αποπληρωμή στο άρτιο των χρεών που λήγουν κατά τη διάρκεια του προγράμματος είτε ενδεχομένως να αναγκάσει τη χώρα σε μια ακατάστατη αναδιάρθρωση χρέους.
Κίνητρα
Υπάρχει μια εναλλακτική λύση.
Η αναδιαμόρφωση Reprofiling προκαλεί δύο δυσκολίες για έναν επενδυτή.
Πρώτον, παρατείνει το πιστωτικό άνοιγμα του επενδυτή στη χώρα για την περίοδο της αναδιαμόρφωσης (Περίοδος παράτασης).
Δεύτερον, αυξάνει την έκθεση στον πιστωτικό κίνδυνο του δανειστή προς την έκταση των πρόσθετων ποσών τόκων που προκύπτουν κατά τη διάρκεια της περιόδου παράτασης.
Τίποτα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της πρώτης δυσκολίας (παράταση της έκθεσης), αν και σε σύγκριση με μια πλήρους κλίμακας αναδιάρθρωση του χρέους, μια αναδιαμόρφωση "κλειδώνει" την έκθεση μόνο για ένα μικρό χρονικό διάστημα.
Το δεύτερο αποτέλεσμα, ωστόσο, είναι θεραπεύσιμο.
Το ΔΝΤ θα μπορούσε να επιτρέψει ένα μέρος του δανεισμού στη χώρα - οφειλέτη, ώστε να "εξουδετερώσει" τον πρόσθετο πιστωτικό κίνδυνο που προκύπτει από την επέκταση.
Ο απλούστερος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό θα ήταν να χρησιμοποιήσει ένα μέρος των δανείων στο πλαίσιο του προγράμματος του ως προπληρωμή των κουπονιών που λήγουν κατά τη διάρκεια της περιόδου παράτασης.
Τα χρηματικά αυτά ποσά θα μπορούσαν να δοθούν στον εκκαθαριστή των ομολογιών ή στον δημοσιονομικό αντιπρόσωπο για την κάλυψη των αναγκών που προκύπτουν από την επέκταση.
Ο εκδότης θα προσφέρει τη ρύθμιση αυτή στους κατόχους ως κίνητρο για να ψηφίσουν υπέρ της αναδιαμορφώσεως.
Άλλες δομές των συναλλαγών είναι επίσης δυνατές, αλλά πιο περίπλοκες.
Θα μπορούσε να δημιουργηθεί και να χρηματοδοτηθεί με ένα μέρος των εκταμιεύσεων του ΔΝΤ ένα όχημα ειδικού σκοπού (SPV).
Στη συνέχεια, το SPV θα εξασφαλίσει ένα προσυμφωνημένο αριθμό των κουπονιών που λήγουν για τα προς αναδιαμόρφωση ομολόγων.
Ο στόχος, θα είναι ο ίδιος.
Να "εξουδετερώσει" κάποιες ή όλες από τις πρόσθετες επιβαρύνσεις του πιστωτικού ανοίγματος που θα προκύψει από την αναδιαμόρφωση.
Οι αρχιτέκτονες αυτής της πιστωτικής ενίσχυσης πρέπει να προετοιμαστούν για την πιθανότητα ότι τόσο το κράτος - οφειλέτης όσο και το ΔΝΤ θα "ρίξουν στην πετσέτα" και θα παραδεχτούν την ανάγκη για μια μεγάλης κλίμακας αναδιάρθρωση του χρέους, ακόμη και πριν από την περίοδο λήξης της παράτασης.
Τι θα γίνει τότε με τα χρήματα που βρίσκονται σε απόθεμα για την εξασφάλιση της πληρωμής των τοκομεριδίων που ισχύουν κατά την περίοδο της παράτασης;
Για να υπάρξει κάποια δικαιοσύνη, οι πιστωτές δεν θα πρέπει να στερηθούν του ευεργετήματος των εν λόγω κεφαλαίων.
Τα χρήματα, μετά από όλα, θα είναι ένα μέρος της ευκαιρίας που παρέχεται στους πιστωτές, προκειμένου να τους πείσουν να ψηφίσουν υπέρ της αρχικής πρότασης αναδιαμόρφωσης.
Όμως, η συμφωνία θα μπορούσε να δομηθεί έτσι ώστε, σε περίπτωση πρόωρης λήξης της περιόδου της παράτασης, τυχόν αδιάθετοι πόροι που είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα για την κάλυψη των κουπονιών θα πρέπει να δοθούν ως προκαταβολή σε ενδεχόμενη αναδιάρθρωση.
Θέσεις των εμπλεκομένων
Εφ 'όσον οι ομολογιούχοι πιστεύουν ότι ένα πλήρες πακέτο διάσωσης του ΔΝΤ δεν θα είναι επικείμενο, η ρύθμιση αυτή θα πρέπει να είναι ελκυστική.
Υπάρχει, βέβαια, πάντα η πιθανότητα ότι θα απαιτηθεί και μια βαθύτερη αναδιάρθρωση του χρέους, όταν η διάρκεια της παράτασης τελειώνει.
Για να επιτευχθεί μια ισορροπημένη βάση θα πρέπει οι πιστωτές να βεβαιωθούν ότι θα υπάρξει σίγουρη προοπτική αναδιάρθρωσης του χρέους.
Αντιμέτωποι με αυτή την εναλλακτική λύση, οι περισσότεροι δανειστές θα συμφωνήσουν.
Από τη σκοπιά του Ταμείου, αυτό είναι μια αποτελεσματική χρήση των πόρων του Ταμείου σε σχέση με τον δανεισμό του οφειλέτη με το ποσό που είναι αναγκαίο για την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων ομολόγων.
Το ΔΝΤ έχει συμμετάσχει σε αυτή την πολιτική μια φορά πριν.
Ως μέρος της διαδικασίας της ανταλλαγής των ομολόγων Brady στη δεκαετία του 1990, το Ταμείο επέτρεψε ένα μέρος των εκταμιεύσεων του προγράμματος του να χρησιμοποιηθεί από τις χώρες-οφειλέτες για να αγοράσουν εξασφαλίσεις, οι οποίες τότε είχαν δεσμευθεί για να εξασφαλίσουν Brady Bonds.
Τα ομόλογα Brady αντηλλάγησαν για τα δάνεια εμπορικών τραπεζών ως μέρος της αναδιάρθρωσης.
Στην πραγματικότητα, τα χρήματα του επίσημου τομέα χρησιμοποιήθηκαν για να προκαλέσουν τους ιδιώτες πιστωτές να συμμετάσχουν σε μια αναδιάρθρωση του χρέους.
Από την άλλη πλευρά, μια συναινετική αναδιαμόρφωση σημαίνει ότι η οφειλέτρια χώρα δανείζεται πολύ λιγότερο από το ΔΝΤ από ό, τι πραγματικά χρειάζεται.
Τούτου λεχθέντος, η χρήση των ρητρών συλλογικής δράσης σε ομόλογα κράτους θα προκαλέσει την ενεργοποίηση των CDS (credit default swaps) και πιθανώς να οδηγήσουν σε προσωρινή υποβάθμιση της αξιολόγησης.
Το βασικό ζήτημα είναι να εφαρμοστεί η αναδιαμόρφωση ώστε να αποφευχθεί η ανάγκη για τη χώρα να αναχρηματοδοτήσει τα χρέη της στο εγγύς μέλλον, ώστε οι ενέργειες αυτές να έχουν περιορισμένο αντίκτυπο.
Με αυτήν την πράξη, το ΔΝΤ έχει επιτύχει αναμφισβήτητα το σημαντικότερο στόχο του, να σταματήσουν οι επενδυτές να θεωρούν ότι τα κρατικά ομόλογα δεν έχουν κίνδυνο.
Μια ατυχής κληρονομιά της κρίσης χρέους της Ευρωζώνης και πιο πρόσφατα, της διάσωσης της Ουκρανίας είναι η ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι οι επίσημοι πιστωτές δεν θα ανεχθούν αναδιαρθρώσεις κρατικού χρέους, τουλάχιστον σε χώρες που μπορεί να υποστηριχθεί ότι ενέχουν κάποιο κίνδυνο να γίνουν μεταδοτικές ή αποσταθεροποιητικές.
Η κατάρριψη αυτής της παραδοχής, ότι μια σιωπηρή εγγύηση του επίσημου τομέα πρέπει να αποτελεί την ύψιστη προτεραιότητα για τα θεσμικά όργανα που εμπλέκονται, μπορεί να βελτιωθεί η επενδυτική συμπεριφορά.
“Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα
περιεχόμενα του άρθρου”
ΚΛΙΚΑΡΕ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕ FOLLOW ΣΤΟΝ ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ
……
ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΟΥ ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ LIKE
ΠΗΓΗ
www.bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου