 | ||
| Mαρμάρινο ἀναθηματικὸ ἀμφίγλυφο ἀνάγλυφο, ἀπὸ τὸ Nέο Φάληρο Ἀττικής, γύρω στὸ 410 π.X. Στὴ μία πλευρά ἀπεικονίζεται ἡ ἀρπαγὴ τῆς Nύμφης Bασίλης ἀπὸ τὸν ἥρωα Ἔχελο. Tὸ τέθριππο ἂρμα, στὸ ὁποῖο ἐπιβαῖνει τὸ ζεῦγος, ὁδηγεῖ ὁ Ἐρμῆς. Στὴν ἄλλη πλευρὰ τοῦ ἀναγλύφου τὸ κέντρο τῆς παράστασης καταλαμβάνει ὁ κερασφόρος Kηφισός. Ἀπεικονίζονται στὸ ἄκρο ἀριστερὰ ἡ Ἄρτεμις καὶ ἕνας θεὸς καὶ δεξιὰ ἀπὸ τὸν Kηφισὸ τρεῖς Nύμφες. |
Ὑπάρχουν λαοὶ ποὺ δὲ κατανόησαν ποτὲ τὴν ὑπόστασί τους ὡς ἐθνικότητα. Αὐτοὶ εἶναι κυρίως οἱ νομαδικοὶ λαοὶ καὶ τὰ «παράσιτα» τῆς ἀνθρωπότητος.
Ὑπάρχουν ἄλλοι λαοί, οἱ ὀποῖοι δὲν ἐπιζήτησαν τίποτα, παρ’ ἐκτὸς τὴν ἀσφάλεια τὴ δική τους καὶ τῶν δικαίων τους. Αὐτοὶ αὐτοκηρύσσωνται «οὐδέτεροι» , παράδειγμα οἱ Ελβετοί.
Ὑπάρχουν τρίτοι λαοὶ ποὺ δὲν ἔπαψαν νὰ ἀποβλέπουν σὲ κατακτήσεις πρὸς ἐπαύξησι τῶν ὁρίων τους εἰς βάρος τῶν γειτόνων τους. Αὐτοὶ εἶναι οἱ κατακτητικοί, οἱ πολεμοχαρεῖς λαοί, οἱ στρατοκρατικοί, ὅπως οἱ Τοῦρκοι.
Ὑπάρχουν τέταρτοι λαοί, ἀνάλογοι μὲ τοὺς τρίτους, οἱ ὁποῖοι μὲ τὶς κατακτήσεις τους ἀποβλέπουν σὲ πλουτισμὸ ὑλικό, σὲ ἐνίσχυσι ἀπὸ τὴν ἐπιβολὴ πρὸς τοὺς ἄλλους, σὲ ἀνταγωνισμὸ πρὸς τοὺς ὑπόλοιπους λαούς. Αὐτὲς εἶναι οἱ «ἀποικιακές» Δυνάμεις, οἱ ὁποῖες ἀφαιροῦν ἐκτάσεις καὶ ἀγαθὰ ἀπὸ τὶς ἀσθενεῖς χῶρες ἢ καιροφυλακτοῦν νὰ ἀρπάξουν ἐκτάσεις καὶ ἀγαθὰ ἰσχυρῶν χωρῶν γιὰ νὰ τὶς ἐξασθενήσουν. (Δὲν νομίζω νὰ χρειάζονται παραδείγματα τέτοιων λαῶν…)
Ὑπάρχουν ὅμως καὶ πέμπτοι λαοί, οἱ ὁποῖοι δὲ σκέφτηκαν ποτὲ νὰ ὑποτάξουν ἄλλους, ποὺ δὲν ἀμέλησαν ποτὲ νὰ ἀμυνθοῦν ὑπὲρ ἑαυτῶν καὶ κίνητρο τῆς δράσης τους ἔχουν τὴν εὐγενὴ ἰδέα τοῦ φωτισμοῦ τοῦ κόσμου (μὲ τὴν παροχὴ στοὺς ἄλλους λαοὺς τὰ φῶτα τους), τοῦ ἐκπολιτισμοῦ τῆς οἰκουμένης (μὲ τὸν ἲδιον τους τὸν πολιτισμό), τοῦ ἐξευγενισμοῦ τῆς ἀνθρωπότητος (μὲ τὴν ἴδια τους τὴν εὐγένεια).
Μοναδικὸ τέτοιο παράδειγμα εἶναι ἡ Ἑλληνική φυλή. Ἡ ἔνωσις τῶν ἀμφικτυόνων τὸ ἀποδεικνύει, ἡ ἄμυνα κατὰ τῶν Περσῶν τὸ καταμαρτυρεῖ, ἡ ἐκπολιτιστικὴ ἐκστρατεία τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου τὸ βροντοφωνεῖ.
Ἀλλὰ οἱ τελευταῖοι αὐτοὶ λαοὶ εἶναι οἱ πλέον δυστυχεῖς. Καὶ εἶναι δυστυχεῖς οἱ λαοὶ τοῦ Φωτός, γιατὶ ἔχουν ἐχθροὺς ὅλους τοὺς ἄλλους λαούς, ποὺ δὲν κατάφεραν νὰ ἀνέλθουν στὴν ὑψηλὴ βαθμίδα τῆς ἐθνικῆς ἀρετῆς ποὺ αὐτοὶ κατέχουν, καὶ ἐπίσης ἔχουν ἐχθροὺς αὐτοὺς ποὺ δὲν ἀνέχονται τὴν ὑπεροχὴ τῆς ἠθικῆς καὶ τοῦ πνεύματος.
Ἐπίσης εἶναι δυστυχεῖς γιατὶ στὴν ἀέναη πάλη τους γιὰ τὴν συντήρισιν τὴ δική τους καὶ τὸν φωτισμὸν τῶν ἄλλων, ἔχουν περιόδους ἐξάντλησης.
Πέφτουν σὲ νάρκη τότε, φαίνονται ἀνίκανοι ν’ἀφυπνιστοῦν, καὶ οἱ ἐχθροί τους χαίρονται, μὲ φθόνο.
Ἀλλὰ ἔχουν καὶ τὸ προνόμιο οἱ λαοὶ τοῦ Φωτὸς νὰ μὴν πεθαίνουν ποτέ. Κάτω ἀπὸ καταπιέσεις, ἐξευτελισμούς, ἐξάντλησι, καὶ ἐνῶ ὅλοι τοὺς θεωροῦν νεκρούς (ἀκόμη καί αὐτοἰ οἱ ἴδιοι), ἔξαφνα ἀνασταίνονται γίγαντες ὅπως καὶ πρίν, ἀπτόητοι ὅπως πάντοτε, ἀναλλοίωτοι ὅπως οἱ αἰῶνες, ἀπρόσιτοι ὅπως ἡ ζωογόνα τους ἰδέα. Καὶ μεγαλουργοῦν πάντοτε καὶ ἐπιβάλλονται καὶ ἀναζοῦν ὅπως ἡ φλόγα ποὺ τῆς ρίχνεις νέο λάδι…
Αὐτὴ εἶναι ἡ ψυχολογία τῶν αἰφνιδίων, τῶν ἀπροσδόκητων ἐξεγέρσεων τῶν «Λαῶν τοῦ Φωτός», ἐξεγέρσεις στὶς ὁποῖες κανεὶς δὲ πιστεύει προτοῦ γίνουν, καὶ τρίβουν οἱ πάντες τοὺς ὁφθαλμοὺς ὅταν συντελεσθοῦν.
Αὐτὴν τὴν περίοδο διανύουμε, τὴν περίοδο μιᾶς ἀπροσδόκητης ἐξέγερσης, ποὺ θὰ ἀποτινάξῃ τὸ σκότος ποὺ ἐπέβαλλαν στὴν Ἑλληνικὴ Ψυχὴ οἱ ἐγχώριοι πατριδοκάπηλοι καὶ οἱ ξενόφερτοι οὐραγοὶ τῆς παγκοσμιοποίησης…
"Οι απόψεις του
ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου"
ΚΛΙΚΑΡΕ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕ FOLLOW ΣΤΟΝ ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ
ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΟΥ
ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ LIKE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου