Ο ανασχηματισμός των εθνικών κατηγοριών, με την κατάργηση της Δ’ κατηγορίας, που ήταν μέχρι πριν από δύο χρόνια η πρώτη τη τάξει Ερασιτεχνική, και ο ταυτόχρονος «υποβιβασμός» της Γ’ κατηγορίας στη θέση της Δ’, συντόμευσε τη διαδρομή προς τα κάτω, αλλά και προς τα πάνω. Δηλαδή μια ομάδα με δυναμική, όπως η ΑΕΚ, ο Άρης ή η Λάρισα, «πίνουν το πικρό ποτήρι» για δύο χρόνια και μετά επανεμφανίζονται στην Α’ επαγγελματική κατηγορία ως νέες και ωραίες ΠΑΕ, ελεύθερες από χρέη και υποχρεώσεις.
Πέρα από το γεγονός ότι η διαδρομή από την πτώχευση και την ερασιτεχνική κατηγορία συντομεύτηκε κατά έναν χρόνο λόγω της αναδιάταξης των κατηγοριών, «πάγωσε» η θέσπιση και εφαρμογή του κανονισμού που (θα) έλεγε πως όποια ΠΑΕ υποβιβάζεται στην ερασιτεχνική κατηγορία λόγω χρεών θα είναι υποχρεωμένη να αγωνίζεται σε αυτή για δύο χρόνια. Αρχικά είχε γίνει λόγος για τρεις σεζόν, αλλά, από τη στιγμή που ουδέποτε θεσπίστηκε αυτός ο κανονισμός, δεν έχει σημασία αν θα ήταν για δύο ή τρεις αγωνιστικές περιόδους.
Κάνουν τα στραβά μάτια
Είναι προφανές ότι τόσο η Ομοσπονδία όσο και η Πολιτεία – όσο άμεσα ή έμμεσα εμπλέκεται – δεν είχαν καμία διάθεση να καταργήσουν ή να δυσκολέψουν την πατέντα της «κάθαρσης» κάποιων Ποδοσφαιρικών Ανώνυμων Εταιριών μέσω του υποβιβασμού.
Ένα «καθαρό» νομικό πρόσωπο, ένα νέο ΑΦΜ, που θα έχει μπροστά ηχηρά ονόματα, όπως της ΑΕΚ, του Άρη κ.λπ., επέχουν θέση ισχυρών αναχωμάτων σε μια πραγματικότητα που θέλει ποδοσφαιριστές να χάνουν τα χρήματα που τους οφείλονται και το Δημόσιο να μπαίνει σε διαδικασία να «κυνηγήσει» φυσικά πρόσωπα για τις οφειλές, τις οποίες και δεν προβλέπεται να εισπράξει 100%.
Όλη αυτή η κατάσταση υποστηρίζεται από μεγάλο ποσοστό οπαδών των ομάδων, αλλά και από τον Τύπο. Δηλαδή ανθρώπους τους οποίους κυνηγάει το Δημόσιο για κάποιες εκατοντάδες ευρώ οι οπαδοί είναι ικανοί να τους «κρεμάσουν», αλλά, αν είναι να «γραφτούν στο χιόνι» τα χρέη της ομάδας που υποστηρίζουν, προσυπογράφουν με τα δύο χέρια.
Ανάλογη κατάσταση υπάρχει και στον Τύπο, τον αθλητικό κυρίως, όπου οι διεκδικήσεις και τα δικαιώματα των παικτών που θίγονται από το εκάστοτε «φούντο» είτε υποβαθμίζονται είτε δεν εμφανίζονται καν στη θεματολογία. Την ώρα μάλιστα που και οι εργαζόμενοι στον Τύπο αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα: μειώσεις, καθυστερήσεις καταβολής δεδουλευμένων κ.λπ.
Δύσκολα θα μείνουν 18
Υπάρχουν ΠΑΕ που επέλεξαν να εξυγιανθούν οικονομικά αγωνιζόμενες στην Α’ επαγγελματική κατηγορία, εφαρμόζοντας σκληρή «μνημονιακή πολιτική» ως προς τις αμοιβές παικτών και προσωπικού. Τον δρόμο αυτόν επέλεξε η ΠΑΕ Παναθηναϊκός εδώ και δύο χρόνια και προσπαθούν να τον «περπατήσουν» ομάδες όπως ο Πανιώνιος, ο ΟΦΗ, ο ΠΑΣ Γιάννινα, ενώ δεν είναι τυχαίο ότι η ΠΑΕ ΠΑΟΚ προχώρησε σε μεγάλη μείωση του μπάτζετ της ομάδας, προσδοκώντας σε ρύθμιση των «παγωμένων» μεν, αλλά υπαρκτών χρεών που έχει.
Ωστόσο εκφράζονται αμφιβολίες από τους ίδιους τους ανθρώπους της Λίγκας για το αν το πρωτάθλημα που άρχισε το περασμένο Σάββατο θα ολοκληρωθεί με τις 18 ομάδες που βρέθηκαν στην αφετηρία του. Το σύνολο των βεβαιωμένων χρεών των ΠΑΕ προς το Δημόσιο, παίκτες και τρίτους έφτασε πλέον σε νούμερο με... 9 ψηφία.
Φαγητό σε τάπερ!
Μπορεί αυτή την εποχή να ακούγονται εντυπωσιακά νούμερα για μετεγγραφές και συμβόλαια, αλλά αυτή για την ελληνική πραγματικότητα είναι μια κατάσταση που αφορά ελάχιστους ποδοσφαιριστές. Μόλις πριν από 18 μήνες ο τέως προπονητής της ΑΕΚ Έβαλντ Λίνεν είχε δηλώσει πως οι παίκτες του δεν είχαν κουράγιο να κάνουν προπόνηση επειδή ήταν νηστικοί. Σε άλλη ομάδα του κέντρου, η πραγματικότητα ήθελε τους παίκτες να βάζουν από 5 ευρώ ρεφενέ βενζίνη για να πάνε για προπόνηση και, όταν δεν είχαν ούτε τόσα, ζητούσαν δανεικά.
Υπήρξαν περιστατικά με παίκτες (και μεγάλων ομάδων) που άφηναν τα αυτοκίνητά τους τρία στενά μακριά από το σπίτι τους και δεν άναβαν φώτα νωρίς το βράδυ, για να μην καταλάβουν οι ιδιοκτήτες των διαμερισμάτων ότι ήταν μέσα και τους ζητήσουν το νοίκι. Φυσικά το ενοίκιο έπρεπε, με βάση τα συμβόλαιά τους να το πληρώνει η ΠΑΕ, αλλά, επειδή δεν πλήρωνε ή καθυστερούσε, οι ιδιοκτήτες «έστηναν καρτέρι» στους παίκτες.
Σε άλλες περιπτώσεις πετάχτηκαν στον δρόμο από τους ιδιοκτήτες των διαμερισμάτων που τους πλήρωνε, υποτίθεται, η ΠΑΕ με την οποία είχαν συμβόλαιο.
Έχουν καταγραφεί περιστατικά σπάνιας, για τα ποδοσφαιρικά δεδομένα, αλληλεγγύης, με παίκτες που είχαν (ή έχουν) οικονομική άνεση από συμβόλαια... άλλων χρόνων, να τραπεζώνουν ή να χαρτζιλικώνουν τους νεότερους κυρίως, που ήταν επί μήνες απλήρωτοι. Πολλοί νέοι παίκτες, στη Β’ κατηγορία, αλλά και στην Α’, έπαιρναν δέματα με φαγητό από τους γονείς τους, αν έμεναν σε διαφορετικές πόλεις, ή τρέφονταν με φαγητό που τους πήγαινε με τάπερ η μητέρα τους, αν έμεναν κοντά!
Αυτή είναι η πραγματικότητα στο μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Ομάδες που είναι τακτοποιημένες οικονομικά και πληρώνουν στην ώρα τους τα πολλά ή λίγα χρήματα που συμφωνούν βάσει συμβολαίων – π.χ. Ολυμπιακός, Ξάνθη, Αστέρας Τρίπολης, Ατρόμητος – είναι εξαιρέσεις στον κανόνα που έχει διαμορφωθεί.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου