Ο πολιτικός – κοινοβουλευτικό λόγος δεν πείθει τους πολίτες, είτε γιατί έχει βαρεθεί τα ίδια πρόσωπα, είτε γιατί αρνείται να τους ακούσει. Βλέποντας τις δημοσκοπήσεις, αυτό το κοινωνικό σύνολο όχι μόνο να αυξάνεται, άλλα αυτοαπομονώνεται ή προσανατολίζεται σε μια ψήφο αντισυστημικής διαμαρτυρίας, θεωρώντας ότι η πολιτική ελίτ θα τιμωρηθεί γιατί αδυνατεί να εκφράσει τα αιτήματα της εποχής.
Η στάση αυτή των πολιτών συνιστά επικίνδυνο στοιχείο, για τους θεσμούς, και την ίδια την κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Μια κοινωνία που οδηγείται στην άποψη ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να ανταποκριθεί αξιόπιστα στα προβλήματά της.
Ο Ελληνικός λαός ανεξάρτητα με το τι συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν αποδέχτηκε ακόμη την κατάργηση των ιδεολογιών, την πολιτιστική του ταυτότητα και το έθνος κράτος στο όνομα της παγκοσμιοποίησης.
Η συγκυβέρνηση ίσως γεννά ένα τέτοιο βήμα, κατάργησης ιδεολογιών, συμβόλων κ.α. Αυτό το παρατηρούμε τελευταία με διάφορα νέα κόμματα – κινήματα, αλλά και με τις αλλαγές των καταστημένων κόμματων στα σύμβολα τους, χωρίς να παρουσιάζουν πολιτικά προγράμματα και ιδεολογικά σύμβολα, που να προσδιορίζουν την ταυτότητας τους, αλλά αόριστα και γενικά συνθήματα.
Το ερώτημα που μπαίνει είναι μήπως οδηγούμαστε σε μια γενικευμένη απαξίωση της πολιτικής; Η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο από το ίδιο το πολιτικό σύστημα.
Εκτός αν ακολουθούμε τη διεθνή πολιτική που θέλει την πολιτική ελίτ μεσάζον, και διαιτητή ανάμεσα στα οικονομικά συμφέροντα των κοινωνικών ομάδων πίεσης.
Στη χώρας μας κυρίως από τη μεταπολίτευση και μετά, δεν υπάρχουν μη κομματικοί θεσμοί που θα μπορούσαν να διασφαλίσουν τα κοινωνικά συμφέροντα, χωρίς κρατική παρέμβαση για την προστασία του.
Για να αποκτηθεί και πάλι η αξιοπιστία, θα πρέπει ο πολιτικός λόγος να πείθει ότι υπάρχει εθνική στρατηγική. Η Ελληνική κοινωνία θα πρέπει να πεισθεί ότι υπάρχει λύση για σηκωθεί από τον καναπέ του και να παρατήσει τον καφέ του.
Για να γίνει αυτό βασικό στοιχείο είναι να αποκατασταθεί η πολιτική ηθική, η οποία θα γεφυρώσει το χάσμα που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα πολιτικής και ηθικής. Οι κανόνες της διαφάνειας, οι νόμοι, το κράτος κ.α είναι απρόσωποι και δεν συγκινούν τους πολίτες. Αυτό που καλούνται να κάνουν οι πολιτικοί μας, είναι να υπηρετήσουν τους θεσμούς με ήθος και όχι να τους διοικούν για το πελατειακό κομματικό τους συμφέρον.
Γι’ αυτό σήμερα είναι ανάγκη τα κόμματα να θεμελιώσουν ένα νέο πολιτικό ιδεολογικό λόγο, με σύγχρονη διατύπωση και κοινωνική αντίληψη. Μια αντίληψη που να έχει εθνική κοινωνική στρατηγική, και όχι μεγαλοστομίες, για να προωθηθούν τα κομματικά συμφέροντα, για να παραμείνουν στην εξουσία, κρύβοντας την αλήθεια και την πραγματικότητα. Αν συνεχίσουν τις μεγαλοστομίες δεν θα μπορέσουν να πείσουν την κοινωνία και όσο περνά ο χρόνος ο πολίτης θα ξεκόβει από την πολιτική και κυρίως οι νέοι που προσδοκούν πολλά για το μέλλον τους, από το πολιτικό σύστημα.
Σε περίπτωση που συνεχιστεί να παρουσιάζονται κόμματα – κινήματα χωρίς προγράμματα, ιδεολογικές θέσεις σε αυτή την κρίσιμη στιγμή που περνά η χώρα και η συνεχείς φτωχοποίηση του λαού, δεν είναι πολύ δύσκολο να δούμε και πάλι εικόνες και συνθήματα όπως αυτά του Ιουνίου 2011, και όσο παρακολουθούμε εικόνες σαν κι’ αυτή της προχθεσινής συνεδρίασης του κοινοβουλίου.
Όταν οι πολιτικοί μας καταλάβουν ότι η πολιτική είναι λειτούργημα και ο υπουργός υπηρέτης των λαϊκών συμφερόντων, μόνο τότε θα μπορέσει να αναβαθμιστεί το πολιτικό σύστημα και οι οργανισμοί του, για να μην οδηγηθούμε σε ισοπεδωτικές και επικίνδυνες για τη δημοκρατία απόψεις, του τύπου όλοι ίδιοι είναι, όλοι είναι διαφθαρμένοι, κ.α
ΚΛΙΚΑΡΕ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕ FOLLOW ΣΤΟΝ ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ
ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΟΥ
ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ LIKE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου