Αλλάζοντας εμείς… αλλάζει κι η Ελλάδα!

Ναι, ξέρω φίλε, οι αντοχές όλων μας δοκιμάζονται όσο ποτέ άλλοτε, όσο και τα όριά μας, που τα ξεπεράσαμε προ πολλού! Δε φταίμε εμείς που βαδίσαμε το δρόμο ,που μας δείχνανε, στο βαθμό που δεν είχαμε αντιληφθεί πόσο ήταν ολισθηρός και πόσο μας εκμαύλισε και μας εξαχρείωσε ως ....

υπάρξεις!

Τώρα τον εαυτό μας βρίσκουμε και το ψεύτικο κι άρρωστο εγώ «πετάμε» στα σκουπίδια, στην ίδια μεριά που πετάξαμε κι αυτούς που μας προδώσαν! Δώσαμε αξία σε κούφια λόγια, στη σοβαροφάνεια της αγυρτείας, στους «σφαγείς» μας! Όποιον κι αν ψηφίζαμε το ίδιο «τέρας» έβγαινε με άλλο προσωπείο, δεξιό, κεντρώο ή αριστερό!

Είναι τουλάχιστον γελοίο πια να ασχολούμαστε με φτηνά ιδεολογήματα κι ενοχές, τη στιγμή που όλο το «πολιτικό» σκηνικό-το ξέρουμε δα-ήταν ένα φιάσκο κι ακόμα και το Σύνταγμά μας «νόμος» και τρόπος υποταγής! Χάσαμε τη ζωή μας στα σκουπίδια, που μας πλασάρανε ως πεποιθήσεις, τρόπο ζωής και νοοτροπίες! Καιρός τη δύναμη και την αξιοπρέπειά μας να πάρουμε πίσω, γιατί αυτά μας έκλεψαν! Κλέψανε τον βαθύτερο, τον αληθινό μας εαυτό και την ψυχή μας, το πιο ακριβό «δώρο» ζωής, τη μόνη μας αληθινή κι αθάνατή μας φύση! Έτσι «βούλιαξε» η ζωή στο ψέμα, στη ματαιότητα, στη μαυρίλα!

Όσο ποτισμένη με αίμα και προδομένη είναι αυτή η πατρίδα, άλλο τόσο λεηλατημένη καταπονημένη, τσακισμένη και «βιασμένη» είναι η ύπαρξή μας! Εμείς είμαστε η πατρίδα, που καλούμαστε αυτή την κρίσιμη ώρα να σώσουμε-κι είναι ιστορική αυτή η ώρα!

Όλους σε μια «φυλακή» αβάσταχτη μας έριξαν του ίδιου του εαυτού μας , που τον δίχασαν και μόνος παράδερνε στα κύματα του πιο «μαύρου», του πιο απάνθρωπου και βάρβαρου συστήματος, που γέννησε ποτέ ο πλανήτης! Πόλεμος, ανταγωνισμός, ψέμα, μίσος και φθόνος στοίχειωσαν τις ζωές μας και μια απέραντη ανασφάλεια, καχυποψία και φόβος για τον διπλανό, που πάνω του ξεσπούσε η αντάρα μας, η καχυποψία, η ανασφάλεια κι ο τρόμος !Έτσι έγινε «εχθρός» ο διπλανός μας κι εμείς μόνοι και δυστυχείς!

Τα διάφορα υποσυνείδητα μηνύματα που μας περνούσαν μας αποξένωσαν ,μας κομμάτιασαν και χάσαμε το δρόμο της καρδιάς και της ευθύνης! Όμως δεν είμαστε προορισμένοι στην κόλαση του άρρωστου κι υπερτροφικού «εγώ» να ζούμε, ούτε η φύση μας το αντέχει αυτό! Είμαστε από τη φύση μας όντα πολιτικά, που σημαίνει κοινωνικά, και τώρα βρίσκουμε τον άλλο δρόμο με τρόπο βάναυσο κι οδυνηρό. Η πιο σημαντική «είδηση» είναι ότι μέσα μας αλλάζουμε… κι αυτό είναι τόσο καταλυτικό, όσο δεν φανταζόμαστε!

Η απαίτηση για συνεννόηση, για αγώνα συλλογικό είναι πια όρος επιβίωσης για εμάς και την πατρίδα! Οι «ταμπέλες», οι διαιρέσεις, οι διαχωρισμοί, οι ιδεοληψίες –φαντασιώσεις και τα στερεότυπα, που «τεχνητά» εν πολλοίς μας υπέβαλαν ,είναι ο πραγματικός εχθρός κι όχι ο διπλανός μας, που τόσο αβασάνιστα και άδικα απορρίπτουμε!

Εμείς κρατάμε τη λύση και τη σωτηρία μας στα δικά μας χέρια! Εμείς, που η ζωή μας έκανε σκληρούς σαν τον βράχο και τόσο δυνατούς και γενναίους, όσο δεν φανταζόμαστε! Εκείνο που μας λείπει είναι η αρετή της διάκρισης κι η εμπιστοσύνη στο διπλανό μας!

Όταν χρόνια σε έχουν «φυλακισμένο» στο σκοτάδι, πώς να ξεχωρίσεις το φως, που ποτέ δεν σου επέτρεψαν να δεις; Πώς να εμπιστευτείς και ποιους ,όταν οι πάντες σε προδώσαν; Πού να σταθείς και τι ν’ αφουγκραστείς, όταν στη ρηχότητα, στην ευτέλεια και στο ψέμα και στο πηχτό σκοτάδι της «φυλακής» σου σε έριξαν; Κι όμως είμαστε οι πιο πολλοί στην ίδια θέση, και –θέλουν δε θέλουν πια-πιο πολλά μας ενώνουν, παρά μας χωρίζουν!

Είμαστε ο πολύπαθος Ελληνικός λαός, που τον σταυρώνουν Φαρισαίοι υποκριτές! Τον ποδοπατάνε, τον ευτελίζουν κατακλέβοντας τον κόπο του ,«σκοτώνοντάς» τον κάθε μέρα!

Όλοι μαζί ενωμένοι θα τη βρούμε τη δύναμη ,που μας έκλεψαν, γιατί ήδη βρίσκουμε το δρόμο της καρδιάς, τον μόνο πραγματικό δρόμο, που στη λύτρωση και στην ελευθερία οδηγεί, παρά τις οδύνες της νέας «γέννας».

Είναι και κάποιοι λίγοι «τρελοί» και «γραφικοί» ανάμεσά μας, ευαγγελιστές κι «απόστολοι» της αλήθειας, προάγγελοι της νέας εποχής, που ανατέλλει στις καρδιές μας! Είναι απίστευτο το πώς επιβεβαιώνονται και ως «σεσημασμένοι αιρετικοί» « χτυπιούνται» από το σύστημα της απάτης με χίλιους τρόπους -αθέατους για το ευρύ κοινό!

Αυτοί ως δάσκαλοι κι οδηγοί ,που συναισθάνονται τη «βαριά» τους ευθύνη μπορούν να βοηθήσουν στο «ταξίδι» μας αυτό-καθένας με τον τρόπο του- ώσπου οι πιο πολλοί να βρούμε μέσα μας το φως, που μας ενώνει και μας ανασταίνει ως ανθρώπους κι ως Έλληνες! Και τότε θα γίνουμε ο λαός που επιθυμούμε, αυτοί που θα οδηγήσουν την Ελλάδα στην ανάσταση και στο «φως», που της αξίζει!

Έλλη Διαμαντοπούλου, μέλος του ενιαίου παλλαικού μετώπου.


πηγη