ενισχυμένη, ίσως και πάνω από τα 17 εκατομμύρια που ήταν οι αρχικές εκτιμήσεις των αρμοδίων. Κι' όσο κι' αν οι τιμές του προσφερόμενου τουριστικού προϊόντος έχουν μειωθεί σχετικά λόγω κρίσεως και ολοένα επέκτασης του φθηνού μοντέλου all inclusive που επιλέγει η συντριπτική πλειοψηφία των ξένων επισκεπτών, το οικονομικό όφελος από τον τουρισμό θα είναι υπολογίσιμο, στις δύσκολες μέρες που ζούμε. Ωραία, λοιπόν. Και... μετά;
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα βιώνει μια τουριστική «έκρηξη». Συνήθως για λόγους συγκυριακούς (αναταραχή σε γειτονικούς τουριστικούς προορισμούς, επιλογή των μεγάλων ξένων τουριστικών πρακτορείων για λόγους ανταγωνισμού, παγκόσμιες αθλητικές διοργανώσεις στην χώρα μας, πετυχημένες διαφημιστικές καμπάνιες του ΕΟΤ, κλπ), πιο σπάνια στο απώτερο παρελθόν λόγω συγκροτημένης δομικής τουριστικής πολιτικής. Το χρόνιο πρόβλημά μας, ήταν και παραμένει πως σχεδόν ποτέ δεν επιδιώξαμε μελετημένα και σχεδιασμένα να εκσυγχρονίζουμε διαρκώς (ιδίως σ' εποχές που ο ανταγωνισμός θέριευε) την τουριστική βιομηχανία μας. Την ονομάσαμε «βαριά», όταν είδαμε ότι μπορεί ν' αποτελέσει μοχλό οικονομικής ανάπτυξης, επαναπαυθήκαμε σ' αυτό, και κατά πως το' χουμε εθνικό χούι, την αφήσαμε να μαραζώσει...
Μείναμε στο... ρομαντικό «λίγα πεύκα, λίγα μάρμαρα λευκά και μια θάλασσα που λάμπει από φρεσκάδα... να τι θα πει Ελλάδα!», και περιμέναμε πως αυτή η γραφική αυτοπεριγραφή μας θ' αρκούσε να μας αναδείξει τουριστικό παράδεισο και πόλο έλξης των ξένων στον αιώνα τον άπαντα! Δεν φροντίσαμε καν να διατηρήσουμε τα «λίγα πεύκα» (το αντίθετο, μάλιστα), τα «λίγα μάρμαρα» τα βάλαμε σε μουσεία που όμως υπολειτουργούν ακόμη και τις μέρες που δεν μαστίζονται από απεργίες, όσο για την θάλασσα ακόμη κι' όπου συνεχίζει να «λάμπει από φρεσκάδα», ή την αφήσαμε χωρίς τις απαραίτητες συνοδευτικές υποδομές για να την απολαύσεις, ή όπου τις επιχειρήσαμε τις αφήσαμε να κοστολογούνται πανάκριβα, 5-10 ευρώ η ξαπλώστρα, άλλα τόσα η ομπρέλα και η φραπεδιά στα 8 ευρώ-χωρίς καν ένα ποτήρι παγωμένο νερό.
Αντί να μεριμνήσουμε (με το κράτος να βάζει τους κανόνες και τους επιχειρηματίες να τους ακολουθούν) να στήσουμε μια σύγχρονη και ανταγωνιστική τουριστική υποδομή σ' όλα τα επίπεδα, γεμίσαμε την Ελλάδα με προσβλητικής επάρκειας room to let από την μια, και πανάκριβες ξενοδοχειακές μονάδες από την άλλη, των οποίων οι προσφερόμενες υπηρεσίες τις περισσότερες φορές είναι σε πλήρη αναντιστοιχία με την τιμή τους. Οι υγειονομικοί έλεγχοι περίπου ανύπαρκτοι (οι αρμόδιες υπηρεσίες η χρηματίζονταν, η... διαμαρτύρονταν για έλλειψη προσωπικού σ' ένα υδροκεφαλικό δημόσιο!), οι αγορανομικοί για γέλια (ναι, ακόμη και στην ελεύθερη αγορά υπάρχουν κανόνες για την αισχροκέρδεια!), το κάποτε αποτελεσματικό φόβητρο της «τουριστικής αστυνομίας»... Θεός συγχωρέστο! Σε πλήρη υπολειτουργία οι άλλοτε κραταιές «σχολές τουριστικών επαγγελμάτων»-ποιός άλλωστε θέλει καταρτισμένους επαγγελματίες του κλάδου, όταν «βολεύεται» φθηνότερα με «μαύρη» εργασία ξέμπαρκων αλλοδαπών και άνεργων ημεδαπών που πασχίζουν να βγάλουν το καλοκαίρι;
Χώρα με την μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Ευρώπη και τα περισσότερα (και πανέμορφα!) νησιά, καταφέραμε να έχουμε τις χειρότερες λιμενικές υποδομές στον κόσμο-παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι ξένοι για τα νησιά μας έρχονται κάθε καλοκαίρι. Και καταταλαιπωρούνται στοιβαγμένοι σε παμπάλαια, ως επί το πλείστον, ακτοπλοϊκά, που όταν δεν... μένουν μεσοπέλαγα από βλάβες (το... ανέκδοτο με την «Δημητρούλα» δεν είναι της προπολεμικής ιστορίας!), έχουν κόστος εισιτηρίου επιπέδου κρουαζιερόπλοιων! Αυτά τα τελευταία, αφού οι συνδικαλισταράδες επέτρεψαν τελικά να πιάνουν στα λιμάνια μας, δεν βρίσκουν... λιμάνια να πιάσουν και στα περισσότερα νησιά μένουν «αρρόδου», βγάζοντας τις χιλιάδες τουρίστες στις προβλήτες με... λάντζες! Ιστορίες για αγρίους στο σύγχρονο και ανταγωνιστικό τουριστικό παγκόσμιο τοπίο. Που τις διηγούνται... αποτρεπτικά όσοι ξένοι τις βίωσαν-και όλοι ξέρουμε πως η καλύτερη τουριστική διαφήμιση είναι αυτή που γίνεται από στόμα σε στόμα....
Πανάκριβα «κεντρικά» αεροδρόμια, που ανεβάζουν σημαντικά το κόστος του τουριστικού «πακέτου» και (σε συνδυασμό με την υπόλοιπη εικόνα...) υποχρεώνουν τους μεγάλους τουριστικούς πράκτορες να κατευθύνουν το τουριστικό ρεύμα σε άλλους συμφερότερους (και γενικά ελκυστικότερους) προορισμούς και «περιφερειακά» παντελώς ακατάλληλα και ανεπαρκή για τον φόρτο που καλούνται να διεκπεραιώσουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα Η Κέρκυρα, που πάντα «βουλιάζει» από καλοκαιρινούς επισκέπτες.
Νησιά χωρίς νερό και ρεύμα ( η φετινή ξεφτίλα της Σαντορίνης, θα φανεί σ' επισκεψιμότητα πιθανότατα τα επόμενα χρόνια...) λόγω έλλειψης σχεδιασμού και υποδομών. Για τον ηλεκτρισμό, μάλιστα, σε νησιά που... τα παίρνει και τα σηκώνει ο άνεμος και τα καίει ο ήλιος, στοιχεία της φύσης που άνετα θα μπορούσαν να τα καταστήσουν ενεργειακά αυτάρκη. Και μια Αθήνα, «διαμαντόπετρα στης γης το δακτυλίδι...», που αντί να γίνει 12μηνος «τουριστικός προορισμός» (που είναι τα μεγαλόπνοα σχέδια μετά την ευωχία του 2004, κατά το παράδειγμα της μεταολυμπιακής Βαρκελώνης;), αποφεύγεται ακόμη και ως «ενδιάμεση στάση», λόγω ανασφάλειας, παραβατικότητας, αταξίας, συνεχών απεργιών και ακρίβειας...
Φέτος, τουριστικά πήγαμε καλά. Ωραία, λοιπόν. Και... μετά;
ΚΛΙΚΑΡΕ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕ FOLLOW ΣΤΟΝ ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ
ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΟΥ
ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ LIKE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου