ΑΠΟ ΠΟΥ ΕΡΧΟΜΑΙ; ΠΟΥ ΠΑΩ;

Η ζωή μετά το θάνατο
Το ταξίδι της ψυχής σου

Από πού έρχομαι; Πού πάω;

 

Συμπαντική Ζωή

Πρώτη έκδοση 1993
Εκδότης:
Universelles Leben, Haugerring 7
W-97070 Wόrzburg, Germany

Αριθμός βιβλίου S 407 el

Μετάφραση από τα Γερμανικά.
Τίτλος πρωτοτύπου στα Γερμανικά:...

Επιφυλάσσονται όλα τα δικαιώματα
διάδοσης και ανατύπωσης αποσπασμάτων

 

Όταν έρχομαι σ’ αυτή τη γη, κανείς δεν ξέρει ποιος είμαι εγώ και από πού προέρχομαι.
Όταν φύγω, κανείς δεν ξέρει ποιος ήμουν και πού έχω πάει.

Αυτό το βιβλίο περιέχει γνώσεις που προέρχονται από τις πιο υψηλές πνευματικές σφαίρες.

Δίνει απάντηση σε ερωτήσεις που υπάρχουν, από τότε που υπάρχει η ανθρωπότητα.

Καθημερινά πεθαίνουν άνθρωποι. Οι περισσότεροι από εμάς φοβούνται το θάνατο. Μας τρομάζει και διερωτόμαστε: “Τι θα συμβεί σ’ εμένα μετά το θάνατο;”

Πολλοί λένε: “Δεν γνωρίζουμε τι υπάρχει μετά. Κανένας δεν έχει ποτέ επιστρέψει από τους μεταθανάτιους κόσμους”. Ακόμα και οι χριστιανικές εκκλησίες δεν είναι σε θέση να μας δώσουν μια ικανοποιητική απάντηση, σ’ αυτό το υπαρξιακό ζήτημα.

Για όποιον θεωρεί τη “ζωή” σαν την ύπαρξη μεταξύ της γέννησης και του θανάτου, η καταγωγή του και ο μελλοντικός του προορισμός παραμένουν ένα μυστήριο.

Σ’ αυτό το βιβλίο δεν παρουσιάζουμε μυστήρια, αλλά την αλήθεια, που πολλοί δεν γνωρίζουν πια, δηλαδή πως ο θάνατος δεν είναι μια κάθετη τομή στη ζωή μας, αλλά η πόρτα που διαβαίνουμε προς την ύπαρξη σε μια άλλη διάσταση.

Η πόρτα που μας οδηγεί σε μια ζωή που θα είναι τόσο πιο φωτεινή, όσο πιο συνειδητά ο άνθρωπος έχει φέρει σε πέρας την αποστολή της γήινής του ζωής.

Ο θάνατος είναι, επομένως, ένας σταθμός της πορείας, που η ψυχή μας διανύει για να φτάσει σε μια τέλεια ζωή!

Εάν αντιληφθούμε τι είναι αληθινά η ζωή, δεν έχουμε πια λόγο να φοβόμαστε το θάνατο. Η ζωή μας συνεχίζεται και εμείς οι ίδιοι καθορίζουμε πως.

Οι φίλοι του Χριστού στη Συμπαντική Ζωή

Würzburg, Σεπτέμβρης 1986

 

I ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

ΑΠΟ ΠΟΥ ΕΡΧΟΜΑΙ; ΠΟΥ ΠΑΩ;

Η ζωή μετά το θάνατο – Το ταξίδι της ψυχής σου

 

1- Εισαγωγή

Τι είναι η ζωή;

Η ζωή, η ζωή μας, είναι μήπως εκείνο το μικρό χρονικό διάστημα μεταξύ της αρχής και του τέλους της γήινης ζωής, μεταξύ της γέννησης και του θανάτου, μεταξύ των δύο αναπόφευκτων γεγονότων, που τις περισσότερες φορές είναι σημαδεμένα από δυσκολίες και βάσανα; Μπορεί μονάχα να λεχθεί, πως η ζωή μιας ανθρώπινης ύπαρξης αρχίζει με τη σύλληψή της, αναπτύσσεται μέσα στη μητρική κοιλότητα, μετά ο άνθρωπος γεννιέται, ζει μερικές δεκαετίες, πεθαίνει και μετά τον ενταφιασμό επιστρέφει στο στάδιο των εξ ων συνετέθη; (των ξεχωριστών συστατικών από τα οποία αποτελείτο;) Ή μήπως υπάρχει κάτι άλλο; Η ψυχή είναι μόνο ένα συμπλήρωμα του γήινου σώματος μαζί με το οποίο διαλύεται; Ο οργανισμός του ανθρώπου είναι μήπως καθορισμένος αποκλειστικά από κληρονομικούς παράγοντες των γονέων και προγόνων; Το σώμα αναπτύσσεται και ωριμάζει μόνο σύμφωνα με τους νόμους της κληρονομικότητας;

Πολλοί είναι πεπεισμένοι γι’ αυτό. Άλλοι αποδέχονται με μεγαλύτερη ή μικρότερη πεποίθηση την ύπαρξη του ανθρώπου ή μέρος αυτού – δηλαδή της ψυχής – μετά το θάνατο. Μερικοί πιστεύουν πως ο νεκρός αναπαύεται μέσα στον τάφο, μέχρι την ανάσταση του σώματος, γι’ αυτό και χαράσσουν πάνω στην επιτάφια πλάκα: “Αναπαύεται εν ειρήνη”. Θεωρούν πως, παρά την εμφανή διάλυση, το σώμα θα μπορέσει να αναστηθεί εκ νέου.

Όποιος ζητά διευκρινήσεις για τη ζωή και το θάνατο από τις χριστιανικές εκκλησίες, ανακαλύπτει πως αυτές δεν είναι σε θέση να δώσουν ουδεμία εξήγηση, σε σχέση με το τι συμβαίνει μετά το θάνατο, από τη στιγμή που η Βίβλος δεν περιέχει συγκεκριμένες πληροφορίες πάνω σ’ αυτό το θέμα. Πολλά πρόσωπα που είναι δεμένα στην εκκλησία, φοβούνται πως θα πρέπει να υποφέρουν μέσα στην κόλαση, μετά το θάνατο ή πως θα καταδικαστούν αιώνια, μετά τη δευτέρα παρουσία.

Ο σύγχρονος και εξελιγμένος άνθρωπος του εικοστού αιώνα, αποφεύγει το θέμα του θανάτου. Για εκείνον υπάρχει μόνο η πραγματικότητα, που καταφέρνει να συλλάβει με τις πέντε αισθήσεις και με το νου. Αυτός θεωρεί μόνο τη ζωή του σώματος, που αυτός πειραματίζεται, σαν μια εναλλαγή περιοδικών φάσεων. Αν και η αληθινή του καταγωγή και το νόημα του πεπρωμένου του παραμένουν γι’ αυτόν ένα άλυτο αίνιγμα, αυτός είναι πεπεισμένος πως η ζωή συνίσταται σ’ αυτό που συγκεκριμένα πειραματίζεται σε υλικό επίπεδο. Επειδή η συνείδησή του είναι επηρεασμένη από τον υλισμό, αυτός αποφεύγει να αναλογιστεί για το τέλος της γήινής του ζωής, δηλαδή για το θάνατο, επειδή θεωρεί πως ο θάνατος σβήνει την ύπαρξή του.

Ο άνθρωπος αγαπά επομένως, τη ζωή του, που έστω και αν του φέρνει διάφορες αντιξοότητες, του προσφέρει επίσης ποικίλες ικανοποιήσεις και ενδιαφέροντα. Θα ήθελε να ζήσει επί μακρόν και να μη βλέπει να πεθαίνουν ούτε οι άλλοι. Συχνά οι φίλοι και οι συγγενείς προσπαθούν να διατηρούν στη ζωή, εκείνον που είναι ήδη σημαδεμένος από το θάνατο. Ο φόβος και η αμάθεια έχουν κάνει το θάνατο για πολύ καιρό ένα ταμπού. Αυτή η συμπεριφορά έχει αλλάξει εδώ και λίγα χρόνια, αφότου μερικοί γιατροί ανέλαβαν την αποστολή να βοηθούν τους ετοιμοθάνατους ασθενείς, αντί να τους αγνοούν, όταν κάθε θεραπεία καθίσταται περιττή.

Οι εμπειρίες που έχουν γίνει στα όρια του θανάτου, έχουν προβληματίσει και επιτρέπουν ν’ αντικριστεί αυτό το γεγονός κάτω από ένα νέο φως. Αυτές έχουν ενθαρρύνει τη διεύρυνση του περιορισμένου ορίζοντα της γνώσης της ζωής. Κατά συνέπεια, ένας αυξανόμενος αριθμός ατόμων προγεύεται ή πιστεύει ήδη στην αλήθεια, που είναι έμφυτη στην αντίληψη της ζωής των ανθρώπων, που ζούνε σε χώρες λιγότερο υλιστικές από τις δικές μας, που θεωρούν το θάνατο σαν ένα σταθμό, που αποτελεί μέρος ενός φυσικού κύκλου της ζωής. Αυτοί είναι πεπεισμένοι πως, μετά από το θάνατο του σώματος, ο λεγόμενος “νεκρός” – δηλαδή η ψυχή του – συνεχίζει να ζει. Είναι γνωστό, επίσης, σε πολλούς πως – στη διάρκεια του πρόσκαιρου – η ψυχή μπορεί να ζήσει διάφορες γήινες ζωές, προσλαμβάνοντας διάφορα γήινα σώματα.

Και σ’ εμάς επίσης, απλές λαϊκές δοξασίες διδάσκουν, πως η ύπαρξη συνεχίζεται. Όταν, σήμερα, οι επιστήμονες που μελετάνε το φαινόμενο του θανάτου δημοσιεύουν τα αποτελέσματα των επιστημονικών τους ερευνών, συμβαίνει να διαβάζουμε πράγματα εν μέρει γνωστά. Πράγματι, ακόμα κι’ αν οι θεωρίες των φυσικών επιστημών και τα δόγματα της εκκλησίας έχουν καταφέρει να σιγήσουν αρχαίες αλήθειες, ξεριζώνοντάς τες από τη συνείδησή μας, δεν έχουν καταφέρει να αποδείξουν το αντίθετο και ούτε ν’ αλλάξουν τα πραγματικά γεγονότα, απορρίπτοντας τα απλά.

Το περιεχόμενο αυτού του βιβλίου αναφέρεται στις θεμελιώδεις εμπειρίες της ανθρωπότητας. Διορθώνει όμως πολλά σημεία και προσθέτει πληροφορίες εν μέρει νέες, φτάνοντας στον κόσμο πέραν της ύλης, μέσα στον κόσμο του Πνεύματος. Η πηγή γνώσης από την οποία αντλούμε και που διαδίδουμε, είναι εκείνη του Πνεύματος. Το Θείο, έχει αποκαλύψει σε κάθε εποχή και αποκαλύπτει επίσης και σήμερα, αυτές τις θεμελιώδεις αλήθειες, δια μέσου προφητικού στόματος.

Εμείς δεν κάνουμε άλλο, παρά να ντύσουμε με λόγια αυτή την αλήθεια, που μας δίνεται από τη θεϊκή Πηγή.

2 – Ο θάνατος δεν είναι καταστροφή, αλλά μεταμόρφωση

“Vita mutatur, non tollitur”.

Η ζωή μετασχηματίζεται, δεν καταστρέφεται (αρχαία επιγραφή). Τα πάντα είναι ενέργεια, τίποτε δεν χάνεται. Η ζωή είναι μια μορφή ενέργειας! Όπως οι ειδικοί των φυσικών επιστημών δεν είναι σε θέση, μέχρι σήμερα, να ορίσουν ακριβώς την προέλευση της ενέργειας, το πώς και το γιατί του σχηματισμού της, αυτοί δεν είναι ούτε σε θέση να εξηγήσουν τη ζωή, μα μπορούν μόνο να την περιγράψουν. Αυτή η μορφή ενέργειας, που είναι η ζωή, διαφεύγει της επιστημονικής έρευνας και το ίδιο ισχύει και για την ψυχή μας.

Η ψυχή είναι ένα ουσιώδες μέρος εκείνης της ύπαρξης, που ονομάζεται άνθρωπος. Πού βρισκόταν η ψυχή, πριν ο άνθρωπος γεννηθεί; Πού διαμένει, όταν το σώμα διαλύεται στα συστατικά του;

Το υλικό σώμα, σαν ζωντανός οργανισμός, αποτελείται από ύλη σε κατάσταση μετασχηματισμού. Μετά το θάνατο, όταν η ψυχή εγκαταλείπει το σώμα, αυτό το τελευταίο διαλύεται εκ νέου στα χωριστά υλικά συστατικά με μια διαδικασία μετασχηματισμού. Μα τι συμβαίνει λοιπόν σ’ αυτό το σημείο με τη “ζωή”, τι συμβαίνει με την ψυχή;

Μια έρευνα προσανατολισμένη αποκλειστικά προς την ύλη, δεν θα μπορέσει να εξηγήσει, παρά τη μεγάλη επιστημονική προσπάθεια, το πιο φυσικό για εμάς πράγμα: τη ζωή που μας περιβάλλει με αναρίθμητες μορφές, στα ζώα, στα φυτά και στα μικρόβια.

Από ένα αυγό πεταλούδας, γεννιέται η κάμπια, που με τη σειρά της περιτυλίγεται μέσα σ’ ένα κουκούλι και μετασχηματίζεται σε χρυσαλλίδα, απ’ την οποία αναπτύσσεται η νέα πεταλούδα. Η ζωή μετασχηματίζεται, μα δεν καταστρέφεται!

Μέσα στις νέες αποκαλύψεις, το θεϊκό Πνεύμα μάς εξηγεί πως τα πάντα είναι ενέργεια. Η ζωή είναι ενέργεια και δεν μπορεί να καταστραφεί, ούτε μπορεί να καταλήξει στο τίποτε. Αυτή, αλλάζει μονάχα μορφή. Η αρχική μορφή της ζωής είναι πνευματική: η ζωή είναι, αφ’ εαυτής Πνεύμα. Η ψυχή μας είναι μια μορφή ζωής και πνευματικής ύπαρξης.

Για πολλούς ανατολικούς λαούς είναι αδιαμφισβήτητη αλήθεια πως η ψυχή υπάρχει ήδη πριν από τη σύλληψή της και πως “επιζεί” μετά το θάνατο του σώματος. Επομένως, εμείς υπάρχουμε πριν από τη γέννησή μας, με μορφή ψυχής, η οποία – εφ’ όσον είναι ένα πνευματικό σώμα – κατοικεί μέσα στους πνευματικούς κόσμους.

Μπορούμε να βρούμε όλα αυτά και πολλά άλλα ακόμα, στις νέες αποκαλύψεις:

Η ψυχή μας βρίσκεται σε πορεία από πολύ καιρό. Αυτή είχε αρχή μέσα στους πνευματικούς κόσμους και τώρα βρίσκεται στο ταξίδι επιστροφής, προς τον Οίκο του Αιώνιου Πατέρα, προς τα Ουράνια Βασίλεια του φωτός. Το ταξίδι της περνά διαμέσου των βασιλείων των ψυχών και των σφαιρών εξαγνισμού. Κάτω από ορισμένες περιστάσεις, αυτή μπορεί να “μπει” σε ένα ανθρώπινο σώμα για να εξοφλήσει ένα μέρος των ενοχών της κατά τη διάρκεια της γήινης ζωής, μέσα στη διάσταση του χρόνου και του χώρου. Εάν καταφέρει να εξαγνιστεί, μπορεί να συνεχίσει την πορεία της προς την αιώνια Πατρίδα μέσα στους πιο φωτεινούς κόσμους των σφαιρών εξαγνισμού. Αυτό σημαίνει πως έχει κάνει πρόοδο. Η γήινη ζωή είναι επομένως ένας μεταβατικός μονάχα σταθμός του ταξιδιού της ψυχής, στη διάρκεια του οποίου, αν αυτή εξελίσσεται και εξυψώνεται πνευματικά, έχει τη δυνατότητα να φτάσει την αρχική φωτεινότητα και αγνότητα, δηλαδή την υψηλή δόνηση που είχε αρχικά.

Τη στιγμή της σύλληψης, η ψυχή, που είναι μια πνευματική μορφή με καθορισμένα και ειδικά χαρακτηριστικά ολότελα “προσωπικά”, πλησιάζει στο υλικό σώμα και εισχωρεί έπειτα μέσα στο σώμα, τη στιγμή της γέννησης του βρέφους, παραμένοντας συνδεδεμένη μέχρι το φυσικό του θάνατο.

Όλες οι ζωτικές διαδικασίες του ανθρώπου έχουν αρχή μέσα στην ψυχή. Είναι διαμέσου της ψυχής, που η θεϊκή ζωτική ενέργεια ρέει μέσα στο φυσικό σώμα και το ζωογονεί.

Τα πάντα είναι ενέργεια, καθώς επίσης και οι αισθήσεις μας, οι σκέψεις, τα λόγια, οι πράξεις! Η ψυχή είναι το “βιβλίο της ζωής” που καταγράφει τα πάντα.

Ακόμα και μετά την εγκατάλειψη του γήινου σώματος, μέσα στην ψυχή παραμένουν αποθηκευμένα, όλα όσα ο άνθρωπος έχει ζήσει σαν αισθήματα, σκέψεις, λόγια και πράξεις. Τούτο σημαίνει πως εμείς μεταφέρουμε μαζί μας, μέσα στις πνευματικές σφαίρες, την ταυτότητά μας, τη συνείδησή μας, τα ελαττώματα και τις αδυναμίες, καθώς επίσης και την εσώτερη χαρά και τη σχέση μας με το Θεό. Καθετί που είναι αρνητικό, βαραίνει την ψυχή μας, που σκιάζεται και αμαυρώνεται, ενώ οι θετικές σκέψεις και πράξεις ελαφραίνουν την ψυχή και την καθιστούν πιο φωτεινή.

Πρωταρχικός μας σκοπός θα έπρεπε να ήταν, να έχουμε στο τέλος της γήινης ζωής ένα θετικό απολογισμό, δηλαδή να έχουμε ελευθερώσει την ψυχή από όλα τα βάρη και τις σκιές. Ο βαθμός σκίασης ή λαμπρότητας της ψυχής τη στιγμή του θανάτου μας είναι θεμελιώδους σημασίας, αφού άλλωστε από αυτό εξαρτάται το τι θα απογίνει η ψυχή μετά το φυσικό θάνατο

 

3 – Τι ακριβώς συμβαίνει κατά τη στιγμή του θανάτου;
Τι πειραματίζεται η ψυχή κατά τη στιγμή του αποχωρισμού από το σώμα.

Στο τέλος της γήινης ζωής, για κάθε άνθρωπο, φτάνει η στιγμή του αποχωρισμού της ψυχής από το σώμα. Ο θάνατος δεν συμβαίνει με τον ίδιο τρόπο, σύμφωνα με ακριβείς κανονισμούς. Κάθε άνθρωπος πεθαίνει με διαφορετικό τρόπο.

Οι σύγχρονες μελέτες για το θάνατο αντλούν τις πληροφορίες τους από τις αναφορές προσώπων κλινικά νεκρών, που επανήλθαν στη ζωή. Αυτά τα πρόσωπα έχουν υποστεί, σχεδόν όλα, ένα λίγο πολύ απρόβλεπτο και βίαιο θάνατο, που δεν υπήρξε όμως οριστικός.

Οι δηλώσεις, αναφορικά, έχουν μεγάλες ομοιότητες. Στην αρχή γίνεται η εμπειρία του λικνίσματος μέσα στον αέρα, εκτός του φυσικού σώματος ή πάνω από αυτό. Σ’ αυτή την κατάσταση η ψυχή αντιλαμβάνεται επακριβώς ό,τι συμβαίνει στο περιβάλλον, για παράδειγμα στο χειρουργείο ή στον τόπο του δυστυχήματος. Στη συνέχεια, η ψυχή συχνά κάνει την εμπειρία ότι περνά διαμέσου μιας σκοτεινής σήραγγας ή ότι κατευθύνεται σε ένα φωτεινό σημείο. Μερικοί λένε πως έχουν φτάσει σε μια φωτεινή πηγή, όπου έχουν αισθανθεί ήχους, αρμονία ή ένα είδος μουσικής των σφαιρών. Δεδομένου ότι αυτές οι ψυχές δεν έχουν ακόμα αποχωριστεί εντελώς από το σώμα, οι προσπάθειες των γιατρών, για επαναφορά στη ζωή, στρέφονται με επιτυχία.

Ένας φυσικός θάνατος επέρχεται, όμως, με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Η ζωή αποσύρεται αργά από το σώμα κατά τη διάρκεια ετών. Κάθε τόσο υπεισέρχονται κυκλοφοριακές διαταραχές. Το ένα ή το άλλο όργανο δεν λειτουργούν πια όπως πριν, το σώμα γίνεται όλο και πιο αδύνατο.

Στη διάρκεια αυτής της περιόδου, δίνονται στην ψυχή πολλές πιθανότητες για να προετοιμαστεί για τον αποχωρισμό από το σώμα. Κατά τη διάρκεια του βαθύ ύπνου του σώματος, η ψυχή μπορεί να εξέλθει και να εξασκηθεί στην “ελευθερία κίνησης”, μαζί με το δικό της φύλακα άγγελο. Όπως ένας ασθενής μετά από μια μεγάλη παραμονή στο κρεβάτι πρέπει να μάθει ξανά να περπατά, έτσι το ίδιο και η ψυχή πρέπει να αποκτήσει ξανά οικειότητα με την ελευθερία κίνησης μέσα στο πνευματικό πεδίο.

Έπειτα φθάνει η στιγμή του θανάτου. Αμέσως πριν εξέλθει από το σώμα, η ψυχή ξαναβλέπει όλη τη ζωή της, σαν σε μια ταινία στον επιταχυντήρα. Η ψυχή ξαναβλέπει και κρίνει με πλήρη συνείδηση το παρελθόν της, με όλες τις λεπτομέρειες και τα αισθήματα. Η εκτίμηση γίνεται με διαφορετικά κριτήρια από εκείνα που χρησιμοποιήθηκαν προηγουμένως από τον άνθρωπο, λαμβάνοντας υπόψη προπαντός, πόση αλτρουιστική αγάπη κατάφερε να πραγματώσει. Η ψυχή κρίνει, επομένως, τις σκέψεις και τις πράξεις που έχουν επιτελεστεί από την ανθρώπινη ύπαρξη.

Εάν ο άνθρωπος είναι προετοιμασμένος να πεθάνει, η ψυχή του μπορεί να αποχωριστεί από το σώμα με σχετική ευκολία. Ο φύλακας άγγελός του και οι ψυχές των άλλοτε φίλων και συγγενών βοηθούν σ’ αυτή τη φάση. Αυτοί, πλησιάζουν τη ψυχή που αποχωρίζεται από την ύλη και την βοηθούν να φτάσει στη θέση της στους μεταθανάτιους κόσμους.

Εάν ο άνθρωπος δεν είναι προετοιμασμένος για το θάνατο, εάν έχει ζήσει κατά τρόπο εντελώς υλιστικό, χωρίς πνευματικά ενδιαφέροντα, χωρίς μια σχέση με το Θεό, η ύπαρξή του, οι σκέψεις του, όλη του η συνείδηση είναι προσκολλημένα στις ανθρώπινες και γήινες συνθήκες ζωής, στις οποίες προσκολλάται με σπασμωδικό τρόπο. Δεν μπορεί να φανταστεί άλλη ζωή, εκτός από την ανθρώπινη υλική.

Οι πνευματικές υπάρξεις επιθυμούν να βοηθήσουν και αυτή επίσης την ψυχή να αποχωριστεί από το σώμα, αλλά όσο ο άνθρωπος δεν αποδέχεται και δεν αναγνωρίζει το θάνατο, αυτή η βοήθεια είναι πολύ περιορισμένη. Οι αγνές πνευματικές υπάρξεις σέβονται την ελεύθερη βούληση.

Μια ψυχή τόσο ισχυρά δεμένη στη γήινη ζωή, θα παραμείνει λίγο πολύ συνδεδεμένη σ’ αυτή διαμέσου ρευμάτων ενέργειας και μετά την έξοδό της από το σώμα. Αυτή αρπάζεται, κατά κάποιο τρόπο στο φυσικό της σπίτι, αφού έχει την αίσθηση ότι μπορεί να ζήσει μόνο μέσα σ’ ένα υλικό σώμα. Αυτή αντιλαμβάνεται ακόμα αυτό που συμβαίνει στο χωρίς ψυχή σώμα της, είτε αυτό ενταφιάζεται, είτε αποτεφρώνεται.

4 – Η ψυχή αποχωρίζεται από το σώμα κατά τρόπο σύμφωνο με το βαθμό εξέλιξής της.

Βάσει του πώς έχει ζήσει και προσανατολίσει την ψυχή του ο άνθρωπος, έτσι αυτή αντιλαμβάνεται και ζει και μετά τον αποχωρισμό της από το σώμα.

Τι συμβαίνει, για παράδειγμα, στην ψυχή σ’ ένα θανατηφόρο δυστύχημα; Εάν η ψυχή εκσφενδονίζεται βίαια εκτός του σώματος, αυτή δεν μπορεί ν’ αποχωριστεί από αυτό, σύμφωνα με το Νόμο. Αυτό σημαίνει πως, αν και είναι έξω από το σώμα, αυτή είναι λίγο – πολύ συνδεδεμένη με το φυσικό σώμα, ανάλογα με το βαθμό πνευματικότητας στον οποίο είχε φτάσει ο άνθρωπος. Εάν η ψυχή αποχωρίζεται ξαφνικά, δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει τη νέα κατάσταση, παρά τη βοήθεια των πνευματικών όντων ή των άλλων ψυχών. Λόγω του κλονισμού που υπέστη, η ψυχή θεωρεί ότι είναι ακόμα μέσα στο σώμα, επειδή αισθάνεται ακόμα για πολύ τον τρόμο και τον πόνο και δεν είναι σε θέση να συνειδητοποιήσει αμέσως τη νέα κατάσταση.

Ο γιατρός έχει κιόλας πιστοποιήσει το φυσικό θάνατο, το πτώμα μπορεί να έχει ήδη ενταφιαστεί, ενώ η ψυχή μπορεί να περάσει μέρες ή ακόμα εβδομάδες και μήνες ή ένα πιο μεγάλο χρονικό διάστημα, με την πεποίθηση πως είναι ακόμα ένα ανθρώπινο ον, ίσως ασθενές ή ανάπηρο, μα όχι νεκρό!

Η ψυχή συνεχίζει να ζει μ’ αυτές τις εντυπώσεις, που αντιλαμβάνεται υπό μορφή εικόνων. Με αυτές τις εικόνες η ψυχή έχει την ψευδαίσθηση ότι ζει πραγματικά μέσα στο φυσικό σώμα με αισθήσεις, σκέψεις, λόγια και πράξεις. Μερικές φορές μεταβαίνει στο χώρο εργασίας που είχε πριν, έχοντας την ψευδαίσθηση πως είναι ένα ακόμη ανθρώπινο ον. Κινείται μέσα στην οδική κυκλοφορία και χρησιμοποιεί τα δημόσια μέσα μεταφορών. Όμως, αφού βγει από το σώμα, δεν έχει πια ευαισθησία. Μπορεί να περιφέρεται για μεγάλο χρονικό διάστημα πάνω σ’ αυτή τη γη, μέχρι που αντιλαμβάνεται πως ορισμένα πράγματα εξελίσσονται διαφορετικά από ό,τι ήταν συνηθισμένη, όταν βρισκόταν με γήινη μορφή.

Μπορεί να συμβεί, για παράδειγμα, να αναζητά τη συντροφιά των φίλων και να διερωτάται: ” Κανένας δεν με προσέχει πια, η θέση της εργασίας μου είναι καταλυμένη από άλλους, είμαι εντελώς απομονωμένος. Γιατί έτσι;”.

Μόνο μετά από μια τέτοια περισυλλογή οι πνευματικές υπάρξεις μπορούν να βοηθήσουν την ψυχή. Μόνον όταν η ψυχή συνειδητοποιήσει ότι είναι από λεπτή ύλη και πως το φυσικό της σώμα είναι ενταφιασμένο από καιρό, μπορεί να αφυπνιστεί χάρη στην παρέμβαση του φύλακα αγγέλου της και να αρχίσει ξανά να πορεύεται, βάσει της δικής της κατάστασης συνείδησης. Υπάρχουν ψυχές που δέχονται τις οδηγίες και αφήνονται να καθοδηγηθούν μέσα στα βασίλεια των ψυχών. Άλλες πηγαίνουν στον τάφο για να περιμένουν την ανάσταση της σάρκας, όπως είχαν διδαχτεί, όταν “ζούσαν”.

Όπως ειπώθηκε στην αρχή, η ψυχή καταγράφει όλες τις εμπειρίες που κάνει ο άνθρωπος στη διάρκεια της ζωής, καθώς επίσης και όλες τις θρησκευτικές διδασκαλίες. Εάν ο άνθρωπος έχει διαπαιδαγωγηθεί σύμφωνα με ένα δεδομένο θρησκευτικό σχήμα και του οποίου έχει αποδεχτεί τις αρχές, η ψυχή του θα ανήκει σ’ αυτό το σχήμα και μετά από το φυσικό θάνατο.

Αυτό συμβαίνει ειδικά, όταν η εκκλησία έχει καταφέρει να τον πείσει πως είναι ο μοναδικός μεσολαβητής της σωτηρίας και πως για να επιτευχθεί είναι αναγκαίο να γίνουν αποδεκτές όλες οι διδασκαλίες της. Σ’ αυτή την περίπτωση η αποχωρισμένη από το σώμα ψυχή συνεχίζει να ζει με την πεποίθηση πως ανήκει ακόμα στην εκκλησία της. Αυτή είναι επιπλέον πεπεισμένη, πως ο Θεός βρίσκεται μόνο μέσα στα οικοδομήματα των εκκλησιών. Αλλά ο Θεός δεν είναι δεμένος σε κανένα χώρο: σαν Κοσμικό Πνεύμα, Αυτός είναι πανταχού παρών και είναι, επομένως και μέσα στην ίδια την ψυχή.

Εφόσον η ψυχή δεν το αντιλαμβάνεται και παραμένει προσκολλημένη σε ό,τι της έχουν εμφυτεύσει οι γήινοι δάσκαλοι, αυτή η επιρροή εξακολουθεί να την περιορίζει. Αυτή κλείνεται σε όσα οι αγγελιαφόροι φωτός της Αιώνιας Αλήθειας επιθυμούν να την κάνουν να αντιληφθεί και δεν θα μπορέσει να συνεχίσει την πορεία στους μεταθανάτιους κόσμους. Αυτή θα προσπαθεί συνεχώς να μετενσαρκώνεται.

Πόσο διαφορετικός είναι ο θάνατος ενός ανθρώπου, πραγματικά ενωμένου με το Θεό! Μπορεί πράγματι να ορισθεί σαν μια “επιστροφή στο σπίτι”. Ένας τέτοιος άνθρωπος γνωρίζει, πως η ψυχή του προέρχεται από το Θεό και γνωρίζει πως δέχεται από Εκείνον τη ζωτική ενέργεια. Ξέρει πως μέσα στην ψυχή του περικλείεται η αιώνια αθάνατη Ζωή. Η ψυχή, ο υιός ή η κόρη του Θεού, είναι πάντα συνδεδεμένη με τον Πατέρα και επιθυμεί να επιστρέψει σ’ Εκείνον. Αυτός ο άνθρωπος ξέρει πως το υλικό σώμα είναι σαν ένδυμα που αφαιρείται όταν δεν χρειάζεται πια. Μερικά χρόνια πριν από την επιστροφή στο σπίτι, η ψυχή δέχεται παλμούς, που την παρακινούν να αποχωριστεί σιγά – σιγά από το γήινο σώμα.

Ειδικές δονήσεις φωτός διεισδύουν μέσα στην ψυχή, που πολύ αργά αποσύρει και μαζεύει τις ζωτικές της ενέργειες από το φυσικό σώμα. Τη στιγμή της απόσπασης, αυτός ο ενωμένος στο Θεό άνθρωπος, είναι περιτριγυρισμένος από ψυχές που προέρχονται από υψηλότερες περιοχές, από πρώην μέλη της οικογένειας και από τον φύλακα άγγελο. Η ψυχή που κατοικεί ακόμα μέσα στον άνθρωπο, δοκιμάζει μια μεγάλη χαρά, αφού γνωρίζει πως ο Θεός, ο Κύριος, την καλεί κοντά Του.

Όσο ο άνθρωπος αναμένει τον λεγόμενο θάνατο, του επιτρέπεται να ρίξει μια τελευταία ματιά στη ζωή του που έχει περάσει για να μπορέσει να συγχωρέσει, όποιον πρέπει ακόμα να συγχωρέσει. Μερικές φορές του επιτρέπεται να δει υπάρξεις από κόσμους μακρινούς, να γευτεί μια αίσθηση πληρότητας. Τελικά, το γήινο σώμα κλείνει τα μάτια, αναπνέει μερικές φορές με δύναμη. Ο άνθρωπος βλέπει πνευματικά όντα ή φωτεινές ψυχές πιο εξελιγμένες. Στη συνέχεια εκπνέει για τελευταία φορά, ενώ η ψυχή εξέρχεται από το σώμα. Την ίδια στιγμή, αυτή η ευέλικτης διάπλασης λεπτή ύλη αναπτύσσεται. Η ψυχή έχει μια δική της σταθερότητα και ζει συνειδητά και με χαρά, μέσα στο πεδίο πνευματικών δονήσεων, στο οποίο έχει τώρα προωθηθεί.

Η ψυχή, που περιβάλλεται από το φως, δέχεται τώρα οδηγίες από το φύλακα άγγελο ή από ψυχές που προέρχονται από μακρινούς κόσμους. Η ψυχή αισθάνεται μελωδίες, που αποτελούνται από τις δονήσεις του πλανήτη, από τον οποίο αυτή αισθάνεται να έλκεται.

Κάθε ψυχή καθοδηγείται με τρόπο διαφορετικό, βάσει του επιπέδου συνείδησής της. Μερικές φορές βλέπει μπροστά της ένα δρόμο, μια σήραγγα, ένα μαγευτικό λιβάδι. Η ψυχή που είναι ενωμένη με το Θεό, κοιτάζει ακόμα γύρω της, εμπιστεύεται στο Θεό τους θλιμμένους συγγενείς και προχωρεί.

Αυτή η ψυχή έχει κάνει πρόοδο στη διάρκεια της γήινης ζωής, που μόλις έχει λήξει: έχει πλησιάσει στον Πατέρα, με τον Οποίο επιθυμεί να ενωθεί ξανά, έχει κάνει βήματα εμπρός, πάνω στο δρόμο της επιστροφής στο φως.

 

5 – Πού θα κατοικήσουν οι ψυχές μας;

Σύμφωνα με το νόμο της πνευματικής έλξης που λέει: “το όμοιο έλκει το όμοιό του”, η ψυχή θα κατευθυνθεί προς την σφαίρα εξαγνισμού που αντιστοιχεί σ’ αυτή, προς τις όμοιες με εκείνη ψυχές.

Εάν ο άνθρωπος έχει ζήσει με εγωκεντρικό τρόπο και ήταν σκλάβος των ενστίκτων και επιθυμιών του, εάν ήταν άπληστος, θέλοντας να κατέχει και δεν είχε πραγματώσει την αλτρουιστική αγάπη, εάν είχε αισθήματα μίσους και ζηλοφθονίας και είχε ακολουθήσει μόνο τις διασκεδάσεις, αυτές οι αρνητικότητες έχουν αποτυπωθεί μέσα στην ψυχή του. Εκείνο που ο άνθρωπος δεν έχει καταφέρει ν’ αναγνωρίσει και να αποβάλλει στη διάρκεια της γήινης ζωής, παραμένει μέσα στην ψυχή μετά τον αποχωρισμό της από το φυσικό σώμα. Και μέσα στους μεταθανάτιους επίσης κόσμους η ψυχή μπορεί να συνεχίσει την ανάπτυξή της και να εξυψωθεί, όχι όμως τόσο γρήγορα και εύκολα όπως πάνω στη γη, μέσα σ’ ένα ανθρώπινο σώμα.

Παρ’ όλ’ αυτά, εάν δεν καταφέρει να αντιληφθεί ή να δεχτεί την αποστολή που έχει να πραγματώσει πάνω στη γη, όταν φτάσει στα αστρικά βασίλεια, θα αναζητήσει τη συντροφιά ψυχών που τρέφουν τα ίδια ενδιαφέροντα ή θα στραφεί στη γη και θα συχνάζει σ’ εκείνους τους τόπους, όπου κάποτε ικανοποιούσε τα πάθη της.

Οι ψυχές που αισθάνονται έντονα την έλξη της ύλης και ειδικά εκείνες που είναι προσκολλημένες σε καθορισμένες κακές έλξεις, σπάνια κατοικούν στα αστρικά βασίλεια. Αυτές είναι οι ονομαζόμενες “ψυχές δεμένες πάνω στη γη” που στρέφονται ξανά προς την ύλη και προσπαθούν να επηρεάσουν τους ανθρώπους που έχουν μια δόνηση όμοια με τη δικιά τους για να ζήσουν διαμέσου τους εκείνο, που οι ίδιες, σαν ψυχές, δεν είναι πια σε θέση να κάνουν.

Είναι εκατομμύρια οι αμαθείς ψυχές, που είναι δεμένες με τη γη και που ζούνε ανάμεσά μας και μας περιτριγυρίζουν από παντού, με την επιθυμία να συμμετέχουν στη ζωή μας. Αυτές προσκολλούνται ομαδικά στους ολότελα υλιστές ανθρώπους, επηρεάζοντάς τους και απορροφώντας τις ζωτικές δυνάμεις τους. Κάθε φορά που καλλιεργούμε κακές σκέψεις και αρνητικά αισθήματα, δίνουμε την πιθανότητα στις προσκολλημένες στη γη ψυχές να ασκούν επιρροή πάνω μας. Αυτές οι ψυχές που αντιστοιχούν στον εξασθενημένο βαθμό δόνησής μας, μας αφαιρούν δυνάμεις και κάνουν τα πάντα για να μας διατηρήσουν σ’ αυτή τη χαμηλή δόνηση, κι’ ακόμα, αν είναι δυνατό, να μας τραβήξουν ακόμα πιο χαμηλά.

Εάν ο άνθρωπος έχει ήδη συντονίσει την ψυχή του σε υψηλότερα πεδία δόνησης, όταν αυτή εξέλθει από το σώμα, θα την ελκύσουν κόσμοι πιο υψηλοί. Εάν η ψυχή έχει αφιερωθεί στο Θεό, το Αιώνιο Είναι, μπορεί να καθοδηγηθεί από τις υψηλές δυνάμεις του Είναι. Θα της δοθούν οι οδηγίες που της χρειάζονται και θα κάνει χρήσιμες για την ανάπτυξή της εμπειρίες. Η πνευματική της συνείδηση θα αναπτυχθεί βαθμιαία, οι έμφυτες σ’ αυτή θεϊκές δυνάμεις θα αναπτυχθούν. Η ψυχή που δέχεται τις οδηγίες και τις διδασκαλίες, θα εξακολουθήσει να εξελίσσεται επίσης και στο βασίλειο των ψυχών.

Απ’ όσα έχουν λεχθεί, γίνεται σαφές πως, μετά τον αποχωρισμό από το σώμα, η ψυχή θα πάει σ’ έναν κόσμο που δεν της είναι ξένος, μα που αντιστοιχεί στο βαθμό της συνείδησής της. Όποιος επιθυμεί να μάθει πώς θα είναι για εκείνον αυτός ο κόσμος, θα πρέπει να προσπαθήσει να γνωρίσει τον εαυτό του. Η ψυχή θα μεταβεί στον κόσμο, πάνω στον οποίο ο άνθρωπος έχει ήδη συντονιστεί στη διάρκεια της γήινης ζωής!

Αρκεί, λοιπόν, να αναρωτηθούμε: “Οι σκέψεις μας είναι θετικές ή αρνητικές; Τείνω προς την ζηλοφθονία, προς το μίσος, προς την κακοβουλία, προς την ζήλια, προς την απληστία, προς την εχθρότητα, προς την φιλονικία; Ή έχω σκέψεις αγάπης και αλτρουισμού προς τον πλησίον;” Από τις απαντήσεις μπορούμε να συμπεράνουμε τον τωρινό βαθμό ανάπτυξης της ανθρώπινής μας ύπαρξης και της ψυχής μας. Ανάλογος με αυτόν είναι επίσης ο μετά θάνατο κόσμος, ο οποίος τώρα μας έλκει.

 

6 – Ποια η σημασία του πένθους των συγγενών για την ψυχή;

Όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει, αφήνει θλιμμένους συγγενείς. Πολύ συχνά ο θάνατος ενός ανθρώπου αντιπροσωπεύει μια στιγμή βαθύ πόνου στη ζωή των συγγενών, που δίνει στη ζωή τους έναν εντελώς νέο προσανατολισμό. Όμως, οι συγγενείς, θα έπρεπε να προσπαθούν να ξεπεράσουν το συντομότερο τον πόνο και τη βαθιά θλίψη. Για το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων είναι δύσκολο να αποδεχτούν το θάνατο ενός αγαπητού προσώπου, χωρίς να υποφέρουν για τον αποχωρισμό του. Μερικοί δεν καταφέρνουν να δεχτούν αυτό το γεγονός, να πιστέψουν στο νόημα αυτού που έχει συμβεί, πριν να το έχουν καταλάβει. Γι’ αυτό αισθάνονται πόνο. Η αποδοχή του γεγονότος ότι ο θάνατος ενός αγαπητού προσώπου πάντοτε είναι ένα καλό, έστω και αν προς στιγμή δεν είμαστε σε θέση να καταλάβουμε το νόημα, τις περισσότερες φορές είναι δυνατό μόνο μετά από κάποια περίοδο πόνου.

Η ψυχή που έχει επίσης βγει από το σώμα, αισθάνεται αυτό τον πόνο και αυτό την ανακόπτει στην πορεία της, στην εξέλιξή της. Εάν τα πενθούντα πρόσωπα αρπάζονται στο νεκρό σαν να ήταν ιδιοκτησία τους, προσπαθώντας να τον κρατήσουν με την επιθυμία να επιστρέψει, δένουν την ψυχή στη γήινη σφαίρα. Αυτοί, κατά βάθος, σκέφτονται μόνο τους εαυτούς τους και όχι τη σωτηρία εκείνου που λένε πως αγαπάνε τόσο πολύ. Η αγάπη τους και ο πόνος τους είναι στην πραγματικότητα εγωισμός.

Η ψυχές έχουν μια ευαισθησία πολύ πιο υψηλή από τους ανθρώπους. Αυτές υποφέρουν για τον πόνο που δοκιμάζουν οι συγγενείς εξ αιτίας τους.

Οι συγγενείς θα πρέπει, επομένως, να απευθύνουν σκέψεις αγάπης προς την ψυχή που επιστρέφει στον οίκο, παρακαλώντας το Θεό να την καθοδηγήσει στην πορεία εξαγνισμού της. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να κατακρατούνται οι ψυχές με πένθη, θρήνους και ακόμα περισσότερο με άμεσες προς αυτές αιτήσεις.

Αν μπορούσαμε να αντιληφθούμε πλήρως τη χάρη και την αγάπη του Θεού, θα έπρεπε να χαιρόμαστε ότι, μια αγαπητή μας ψυχή πορεύεται πριν από εμάς στους μεταθανάτιους κόσμους και πως αυτή θα έλθει να μας συναντήσει, όταν και εμείς θα αρχίσουμε το ταξίδι προς τους πνευματικούς κόσμους.

 

7 – Το νόημα της γήινής μας ζωής

Όσο δυνατός και αν ήταν ο τρόμος για το θάνατο ενός συγγενή, εμείς οι άνθρωποι τείνουμε να αποβάλλουμε αμέσως από τη συνείδησή μας τη σκέψη του θανάτου. Αυτός μας θυμίζει, πράγματι, μια όψη της ζωής που ξεχνάμε πολύ εύκολα, με τον ξένοιαστο και προσκολλημένο στις συνήθειές μας τρόπο ζωής και που συχνά θέλουμε να ξεχνάμε. Κάθε απρόοπτο γεγονός, κάθε κακοτυχία που μας ταράζει βαθιά, μας προσφέρει μια ευκαιρία σκέψης και περισυλλογής. Ο πόνος μάς τραντάζει από την επιφανειακή “φυτοζωία” και μας οδηγεί στο βάθος της ύπαρξής μας, αγγίζει εκείνα τα σημεία της ψυχής μας, όπου είναι ναρκωμένες οι δυνάμεις, για να διάγουμε μια ζωή πιο εξυψωμένη. Σε αυτές τις στιγμές νοιώθουμε τους παλμούς του Πνεύματος, που διαφορετικά καταπνίγονται από το πανδαιμόνιο των ανθρώπινών μας δραστηριοτήτων.

Δεν θα πρέπει να αγνοούμε αυτή την προειδοποίηση του Θεού που μας καλεί να διακρίνουμε τις προτεραιότητες της ζωής. Θα πρέπει να αντιληφθούμε πως το νόημα της γήινής ζωής, δεν συνίσταται στο να ζούμε γευόμενοι όλα όσα προσφέρει η ζωή.

Η γήινή μας ζωή είναι ένα σχολείο ζωής, είναι μια περίοδος εκμάθησης που οφείλουμε να αξιοποιήσουμε. Εάν η ψυχή δεν φτάσει το στόχο που είχε θέσει γι’ αυτή τη γήινη ζωή, στις μέλλουσες ενσαρκώσεις θα πρέπει να αντιμετωπίσει ξανά τα ίδια καθήκοντα και να καταβάλλει προσπάθεια, μέχρι να πληρώσει όλους τους ανοικτούς λογαριασμούς και να εξοφλήσει κάθε ενοχή.

Γι’ αυτό είναι σημαντικό να προσβλέπουμε στις αιώνιες αξίες.

Στη διάρκεια αυτής της γήινης ζωής είναι καθήκον μας να μετασχηματίσουμε καθετί το αρνητικό σε θετικό κατά τρόπο που στο τέλος, ο απολογισμός στο βιβλίο της ζωής να είναι θετικός. Χάρη σ’ αυτή τη διαδικασία εξαγνισμού, η ψυχή μπορεί να ξαναγίνει μια αγνή και φωτεινή πνευματική ύπαρξη και να επιστρέψει στο Πατέρα.

Εμείς δεν μπορούμε να λυτρωθούμε από μόνοι, μα μονάχα αν αναγνωρίσουμε πως ο Χριστός, με τη θυσία Του στο Γολγοθά, έχει διοχετεύσει μια νέα δύναμη μέσα σε κάθε ψυχή, μια δύναμη που μας στηρίζει, μας βοηθά και μας οδηγεί ξανά στον οίκο. Αυτή η δύναμη ονομάζεται η σπίθα του Χριστού ή η λυτρωτική σπίθα. Όμως, αν ένας άνθρωπος δεν αναγνωρίσει το καθήκον που έχει πάνω στη γη και δεν είναι διαθέσιμος να εργαστεί πάνω στον εαυτό του για να εξαγνιστεί, και επί πλέον, δεν δέχεται συνειδητά το Χριστό σαν Λυτρωτή του, Του Οποίου η δύναμη μετασχηματίζει καθετί το αρνητικό σε θετικό, η ψυχή του δεν θα μπορέσει να εξελιχθεί. Αυτή θα παραμείνει μέσα στις σφαίρες εξαγνισμού ανάμεσα σε όμοιες ψυχές, σύμφωνα με το νόμο που λέει, το όμοιο έλκει το όμοιό του.

Εμείς ζούμε το τέλος των καιρών. Η ύλη θα διαλυθεί! Εδώ και 2000 χρόνια το Πνεύμα μάς προτρέπει να συντονιστούμε στη Συνείδηση του Χριστού. Πρέπει να αναγνωρίσουμε πως το Πνεύμα της ζωής είναι μέσα μας. Ο καθένας μας γνωρίζει τις εντολές της ζωής και κανένας δεν μπορεί να πει πως δεν έχει ποτέ ακούσει να μιλούν γι’ αυτές. Επανειλημμένα παροτρυνόμαστε να λάβουμε υπ’ όψη την ψυχή μας, που είναι το αιώνιο μας πνευματικό σώμα, όπως επίσης να σκεφτόμαστε, να μιλούμε και να ενεργούμε κατά τρόπο θετικό.

Ο πρωταρχικός σκοπός της ζωής μας είναι να ζήσουμε, δηλαδή, να πραγματώσουμε και να εφαρμόσουμε την πιο σημαντική εντολή που λέει: “Αγάπα το Θεό, τον Πατέρα σου, υπεράνω όλων και τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου!”.

Αν έχουμε ζήσει σύμφωνα με αυτή την αρχή, μετά το φυσικό θάνατο η ψυχή μας μπορεί να ελευθερωθεί και να συνεχίσει την εξέλιξή της.

Να γιατί το Πνεύμα του Θεού παροτρύνει τον καθένα μας: “Δίνε σημασία στην ψυχή σου!”.

Η ψυχή εγκαταλείπει το φυσικό σώμα που πεθαίνει. Αυτή η φάση του αποχωρισμού συμβαίνει με διαφορετικό τρόπο για τον καθένα μας, μα ένας νόμος ισχύει για όλους μας: “Όπως ο άνθρωπος έζησε, έτσι θα συνεχίσει να ζει η ψυχή και έτσι επίσης τα αισθήματά της”.

Ας προσπαθήσουμε επομένως από τώρα, ώστε η ψυχή μας να ελευθερωθεί από τις ενοχές και τις σκιές και να γίνει αγνή και φωτεινή. Θεϊκές δυνάμεις μέσα μας και γύρω μας, μας βοηθούν να πλησιάσουμε βήμα – βήμα στο στόχο, την αιώνια Πατρίδα του φωτός, της ειρήνης και της αγάπης.

II ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ 

1 – Πρόλογος

Πάνω στο θέμα που έχει εδώ αναπτυχθεί, η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΖΩΗ έχει οργανώσει σεμινάρια σε πολλές πόλεις. Κατά τη διάρκεια διαλόγων, στο τέλος των διαλέξεων, είχε διαφανεί πάντα μεγάλο ενδιαφέρον για θέματα που πήγαιναν πέρα από το ειδικό θέμα της εκάστοτε διάλεξης και που εξυπηρετούσαν στο να συμπληρώσουν και να προσθέσουν λεπτομέρειες.

Αφού συγκεντρώθηκαν και επιλέχτηκαν οι ερωτήσεις που είχαν γίνει στα διάφορα σεμινάρια, διαπιστώθηκε πως μερικές από αυτές είχαν τεθεί πολλές φορές, με διαφορετικό τρόπο.

Πιστεύοντας πως αυτές ενδιαφέρουν πολλούς αναγνώστες, το δεύτερο μέρος είναι αφιερωμένο σε μια σειρά ερωτήσεων και απαντήσεων πάνω σε θεμελιώδη θέματα.

 

2 – Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε όποιον είναι στα πρόθυρα του θανάτου;

1η ερώτηση

Πώς πρέπει να συμπεριφέρονται συγγενείς και φίλοι, όταν μια ψυχή είναι έτοιμη να εγκαταλείψει το σώμα, δηλαδή όταν ένας αδελφός ή μια αδελφή εισέρχονται στη φάση του θανάτου;

Απάντηση

Προσπαθήστε να σκεφτείτε αυτό που θα κάνετε, αν ένα αγαπητό πρόσωπο ήταν έτοιμο να αναχωρήσει για ένα μακρινό ταξίδι.

Ο αποχαιρετισμός παρουσιάζεται οδυνηρός, από τη στιγμή που αυτό το πρόσωπο μας αφήνει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Γι’ αυτό θα προσπαθήσουμε να καταστήσουμε πιο ήπιο τον αποχωρισμό. Προπάντων δεν θα αφήσουμε μονάχο ένα πρόσωπο, αλλά θα του κρατήσουμε συντροφιά, παραμένοντας κοντά του, μέχρι που θα χαθεί στον ορίζοντα. Πριν από την αναχώρηση, θα το βοηθήσουμε να κανονίσει και να τακτοποιήσει όλα όσα έχει ακόμα να διευθετήσει. Θα του εμπνεύσουμε δύναμη και εμπιστοσύνη με θετικές σκέψεις και θα του συμπαρασταθούμε με τις ευχές μας. Επιπλέον δεν θα του καταστήσουμε άσκοπα δύσκολο τον αποχωρισμό από τη ζωή.

 

2η ερώτηση

Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τον ετοιμοθάνατο;

Απάντηση

Ο ετοιμοθάνατος δεν θα πρέπει να εγκαταλείπεται στον εαυτό του. Θα πρέπει να του παρασταθεί ένα πρόσωπο που το αγαπά πολύ, που να μην παρεμβαίνει ούτε σε επίπεδο ψυχής, ούτε σε ανθρώπινο επίπεδο, μα που είναι απλά παρόν με μια σιωπηλή προσευχή και με σκέψεις στοργικές.

Μπορούμε να δώσουμε καλές συμβουλές σε έναν (συνάνθρωπο??) που βρίσκεται πάνω στο κρεβάτι του θανάτου, μα δεν θα το ωθήσουμε να επανορθώσει την τελευταία στιγμή, όλα εκείνα που δεν είχε καταφέρει να κάνει στη διάρκεια μιας ζωής. Μπορούμε να αναφερθούμε με προσοχή στα πιο σημαντικά πράγματα.

Θα πρέπει πάνω απ’ όλα να βοηθήσουμε την ψυχή που προετοιμάζεται για το ταξίδι. Κατά τη διάρκεια των ωρών που προηγούνται του θανάτου, δηλαδή του αποχωρισμού από το σώμα, η ψυχή είναι σε περισσότερη εγρήγορση, από ό,τι ήταν κατά τη διάρκεια της γήινης ζωής.

Αυτή καταγράφει κάθε αίσθημα, κάθε σκέψη και κάθε λόγο. Η βοήθειά μας συνίσταται προ πάντων, στο να πληροφορήσουμε και να προετοιμάσουμε αυτή την ψυχή για το πέρασμα.

Για να κάνουμε αυτό, είναι σημαντικό να προσευχηθούμε, γιατί αυτό βοηθά την ψυχή να τεθεί σ’ επαφή με τη μορφή της πνευματικής ζωής, μέσα στην οποία η ψυχή η ίδια θα μεταβεί. Όσο είναι δυνατό, προσευχόμαστε με τον ετοιμοθάνατο. Έπειτα, προσευχόμαστε για εκείνον, δηλαδή για την ψυχή του, ώστε να καταφέρει να συγχωρέσει και να ελευθερωθεί έτσι από μερικά βάρη.

 

3η ερώτηση

Για πόση ώρα μπορούμε να μιλάμε απ’ ευθείας στην ψυχή του ετοιμοθάνατου, πριν, και στην ψυχή του νεκρού, μετά; Τι μπορούμε να λέμε;

Απάντηση

Μπορούμε να της μιλάμε όταν η ανθρώπινη ύπαρξη είναι ήδη χωρίς συνείδηση, αμέσως πριν από το θάνατο, κατά τη διάρκεια του θανάτου και ακόμα λίγο μετά.

Τι μπορεί να της λεχθεί εξαρτάται από την ωριμότητα της ψυχής του ετοιμοθάνατου. Εάν η συνείδησή του είναι ακόμα αδύνατη, επεξηγείτε στην ψυχή, μόνο εν συντομία, η φύση του θανάτου – ο αποχωρισμός της ψυχής από το σώμα. Της λέγεται, μετά, για το φύλακα άγγελό της και ενθαρρύνεται να συνεχίσει την πορεία. Άλλα λόγια δεν θα έκαναν τίποτε άλλο, από το να δέσουν περαιτέρω την ψυχή στη γη. Εάν η συνείδηση είναι πιο εξελιγμένη, μπορούν να ειπωθούν περισσότερα: αλλά και από αυτήν επίσης την ψυχή θα πρέπει να αποχωριστούμε σύντομα με αγάπη, ώστε να συνεχίσει την πορεία της.

 

4η ερώτηση

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ασχολούνται συχνά με την ευθανασία. Τι μπορεί να επιφέρει στην ψυχή η συντόμευση του πόνου, προκαλώντας έναν πρόωρο θάνατο, για παράδειγμα από οίκτο;

 

Απάντηση

Δεν είναι όλα όσα θα θέλαμε να κάνουμε για να δώσουμε ανακούφιση στον ετοιμοθάνατο, πραγματική βοήθεια για την ψυχή του. Είναι επιτρεπτό να βοηθήσουμε το σώμα που υποφέρει και από το οποίο η ψυχή αποχωρίζεται και οφείλουμε να το κάνουμε, αλλά δεν θα πρέπει να επιβραδύνουμε τον ονομαζόμενο θάνατο ή να συντομεύσουμε τη γήινη ζωή με φάρμακα.

Μια συγκεκριμένη και θετική βοήθεια δεν συνίσταται στο να καταστήσουμε τον αποχωρισμό της ψυχής από το φυσικό σώμα όσο το δυνατόν πιο ευχάριστο, κάνοντάς την να χάσει τη συνείδηση με τα φάρμακα. Η ασθένεια και ο πόνος χρησιμεύουν για να εξαγνίζουν την ψυχή. Η ασθένεια και ο πόνος έχουν, επομένως, μια καλή σημασία από πνευματικής σκοπιάς. Εάν αναγνωρίζουμε σ’ αυτά μια ευκαιρία για να εξαγνίσουμε τις ενοχές μας και τα αποδεχόμαστε, αυτά μπορούν να εκτελέσουν καλύτερα τη λειτουργία τους.

 

5η ερώτηση

Αυτό σημαίνει πως όποιος πραγματοποιεί την ευθανασία ++++++++++++++++++++++???????

 

Απάντηση

Ναι, λίγο ή πολύ. Όποιος παρεμβαίνει στην πορεία της ζωής, είτε για να την συντομεύσει, είτε για να την παρατείνει πάση θυσία, ενοχοποιείται. Εάν γνωρίζω έναν πνευματικό Νόμο και τον παραβαίνω, η ενοχή μου είναι μεγαλύτερη, παρά όταν ενεργώ από άγνοια και με καλή πίστη.

 

6η ερώτηση

Εάν έχω πραγματώσει την ευθανασία και στη συνέχεια αναγνωρίσω πως δεν έχω ενεργήσει ορθά, πώς μπορεί να με συγχωρέσει η ψυχή του νεκρού;

 

Απάντηση

Μην έλθετε σε άμεση επαφή με την ψυχή, άλλωστε είναι ενάντια στο Νόμο να ερχόμαστε σε επαφή με τους νεκρούς. Αλλά προσευχηθείτε στο Θεό να εξηγήσει το συμβάν σ’ εκείνη την ψυχή. Αυτός είναι η σύνδεση. Μπορούμε να ζητήσουμε συγχώρεση από την ψυχή, μέσω Εκείνου. Θα πρέπει, επομένως, να ζητήσουμε συγχώρεση από την ψυχή, διαμέσου της λυτρωτικής δύναμης του Χριστού.

 

3 – Ιατρική περίθαλψη

7η ερώτηση

Όποιος δίνει αίμα για μετάγγιση, ενεργεί κατά ορθό τρόπο από την άποψη του Πνεύματος;

 

Απάντηση

Κάθε κύτταρο διαθέτει μέσα του την ειδική δόνηση του σώματος που ανήκει, χάρη στη οποία είναι στην υπηρεσία ολόκληρου του οργανισμού. Αυτό μπορεί να ασκήσει τη λειτουργία του μονάχα στο χώρο που του έχει προορισθεί. Εάν αυτά τα κύτταρα – στην προκειμένη περίπτωση τα κύτταρα του αίματος – περνούνε από τον έναν άνθρωπο στον άλλο, τότε δημιουργούνται ασυμβίβαστες καταστάσεις σε πεδίο δονήσεων. Εάν γίνει παρέμβαση στο συσχετισμό των δυνάμεων που είναι σε ισορροπία μεταξύ τους, δημιουργούνται διαταραχές. Οι μεταγγίσεις, επομένως, δεν εγκρίνονται από το Πνεύμα και ακόμα περισσότερο οι μεταμοσχεύσεις.

Για την αιμοδοσία ισχύουν τα ίδια επιχειρήματα. Εξ άλλου εξαρτάται από το επίπεδο συνείδησης του καθενός να αναγνωρίσει αυτούς τους συσχετισμούς και να τους τηρήσει σε μια κρίσιμη στιγμή. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να κατακρίνει τον πλησίον ή ακόμα περισσότερο να τον καταδικάζει για κάποια απόφαση που έχει ο ίδιος πάρει. Εμείς είμαστε υπόχρεοι να σεβόμαστε την ελεύθερη βούληση του πλησίον.

 

8η ερώτηση

Εμείς έχουμε το καθήκον να διατηρούμε τη ζωή. Αν ένα μωρό που δεν είναι σε θέση να ζήσει, διατηρείται στη ζωή με τεχνητές επεμβάσεις, μπορεί να λεχθεί πως κακά έχει πραχθεί έναντί του;

Απάντηση

Σ’ αυτή την περίπτωση, αν ένα μωρό διατηρείται στη ζωή πάση θυσία, αυτό μπορεί να έχει προβλεφθεί από το κάρμα του μωρού. Παρ’ όλ’ αυτά, στην προκειμένη περίπτωση, ο γιατρός δεν τηρεί τους πνευματικούς Νόμους. Εάν σε ένα μωρό έχει επιτραπεί να πεθάνει σε τρυφερή ηλικία, πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη μας πως η ψυχή ενός μωρού μπορεί να εξελιχθεί πιο γρήγορα. Εσείς αναφέρατε, πως εμείς έχουμε το καθήκον να διατηρούμε τη ζωή. Τώρα σας ερωτώ: ποια ζωή; Η αληθινή μας ζωή είναι η πνευματική ζωή, όχι αυτή η τωρινή, η γήινη.

 

9η ερώτηση

Τίποτε όμως δεν συμβαίνει τυχαία. Οι γιατροί είναι σ’ αυτή την περίπτωση μόνο ένα όργανο. Δεν έχουν μήπως το καθήκον να σεβαστούνε τη ζωή;

 

Απάντηση

Προτού ενσαρκωθεί κάθε ύπαρξη, πληροφορείται πάνω σε ό,τι την περιμένει στη γήινή της ζωή. Γι’ αυτό, αν μετά από μια μέρα γήινης ζωής ένα νεογέννητο μπορεί να επιστρέψει πίσω, είναι σίγουρα μια χάρη για την ψυχή του. Εάν κατακρατούμε τεχνητά αυτή την ψυχή, ενοχοποιούμαστε. Η ιατρική, στη σημερινή κατάσταση των πραγμάτων, δεν ενεργεί σύμφωνα με τους πνευματικούς Νόμους.

Το μωρό μπορεί να κρατηθεί στη ζωή, μόνο αν αυτή η πιθανότητα έχει επίσης προβλεφθεί μέσα στην ψυχή του μωρού, σαν κάρμα. Παρ’ όλα’ αυτά ο γιατρός ενοχοποιείται, αφού οι γιατροί θα έπρεπε να γνωρίζουν τους πνευματικούς Νόμους, κατά τρόπο ώστε να επεμβαίνουν μόνο όταν αυτό είναι δυνατό να γίνει συνειδητά, δηλαδή βάσει αυτών των Νόμων. Γενικά θα έπρεπε σε κάθε περίπτωση να προσπαθούμε να τηρούμε τους σοφούς Νόμους του Ουράνιου Πατέρα, κάνοντας να πηγάζουν απ’ αυτούς τα έργα. Οι υψηλές δυνάμεις που ενεργούν μέσα στη θεϊκή Θέληση, μας οδηγούν πάντα στη σωτηρία μας, είτε εμείς το συνειδητοποιούμε μια δεδομένη στιγμή, είτε όχι.

4 – Η έξοδος της ψυχής από το σώμα

 

10η ερώτηση

Τι συμβαίνει όταν η ψυχή εξέρχεται από το σώμα, ενώ ο άνθρωπος είναι ακόμα στη ζωή;

 

Απάντηση

Η ψυχή μπορεί να εξέλθει από το σώμα, ειδικά κατά τη διάρκεια του βαθύ ύπνου και όταν χάνεται η συνείδηση. Αυτή παραμένει, όμως, πάντα συνδεδεμένη στο σώμα, διαμέσου του ονομαζόμενου “αργυρού νήματος” (ένα είδος ομφάλιου λώρου, που μπορεί να επεκταθεί στο άπειρο).

Η ψυχή που έχει βγει, πηγαίνει στις πνευματικές περιοχές που αντιστοιχούν στη συνείδησή της και όπως γνωρίζουμε από τις αφηγήσεις των αναταχθέντων, (προσώπων που έχουν επαναφερθεί στη ζωή), μπορεί να φέρει μαζί της τις πνευματικές εμπειρίες που έχει κάνει στους μεταθανάτιους κόσμους.

Η ψυχή επίσης ενός ετοιμοθάνατου μπορεί να εξέλθει από το σώμα για μικρό χρονικό διάστημα. Μια ψυχή που είναι έτοιμη να αποχωριστεί από το σώμα, μπορεί να ωφεληθεί πολύ από ένα στιγμιαίο χωρισμό, αφού όταν θα έχει ρίξει μια ματιά στα βασίλεια των μεταθανάτιων κόσμων, της είναι πιο εύκολο να αποχωριστεί από το φυσικό σώμα.

11η ερώτηση

Ποια μορφή έχει η ψυχή μετά τον αποχωρισμό από το σώμα;

 

Απάντηση

Μοιάζει με το φυσικό μας σώμα. Πιο ύστερα εκλεπτύνεται και ξαναγίνεται νεώτερη, ανάλογα με την πνευματική της εξέλιξη.

 

12η ερώτηση

Το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων φοβάται το πέρασμα στους μεταθανάτιους κόσμους, δηλαδή το θάνατο. Τι μπορεί να γίνει για να ξεπεραστεί αυτός ο φόβος;

 

Απάντηση

Το γεγονός του θανάτου είναι όμοιο με εκείνο της γέννησης. Η γέννηση, στην υλική ζωή, είναι ένα καθ’ όλα φυσιολογικό γεγονός, στο οποίο η ψυχή περνά από το ένα επίπεδο ύπαρξης στο άλλο. Ο θάνατος είναι μια γέννηση μέσα στους πνευματικούς κόσμους. Η απόλυτα καλύτερη προετοιμασία, που υποβοηθά τη μεταμόρφωσή μας σε μια ύπαρξη λεπτής ύλης, συνίσταται στο να συντονιστούμε πάνω στις αγνές πνευματικές σφαίρες ήδη κατά τη διάρκεια της ζωής πάνω στη γη. Μπορούμε να το κάνουμε, παραμένοντας σε σταθερή σχέση με το Πνεύμα μέσα μας, με το Θεό, τον Πατέρα μας, και διάγοντας μια ζωή που να σέβεται τους Νόμους Του. Όποιος προετοιμάζεται έτσι, στο τέλος της γήινής του ζωής δεν θα τρέφει πια φόβο, αλλά απεναντίας ελπίδα και εμπιστοσύνη.

 

13η ερώτηση

Πώς μπορεί να τρέφει ελπίδα και εμπιστοσύνη ένας άνθρωπος που λίγο πριν από το φυσικό του θάνατο αναγνωρίζει το δρόμο που θα έπρεπε να είχε διανύσει, και που γνωρίζει όμως πως δεν τον έχει διανύσει.

 

Απάντηση

Κάθε φορά που καταλαβαίνουμε κάτι, διανοίγεται αμέσως ένας δρόμος για να πραγματώσουμε αυτό που έχουμε καταλάβει. Εάν είμαστε διατεθειμένοι να αποδεχτούμε την καθοδήγηση του θεϊκού Πνεύματος, της δύναμης του Χριστού, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι πως Εκείνος μας καθοδηγεί κάθε στιγμή. Μπορούμε επομένως να ελπίζουμε και να εναποθέτουμε την εμπιστοσύνη μας στην καθοδήγησή Του. Εάν μέσα στην ψυχή υπάρχει μια ανταπόκριση που μπορεί να εξαλειφθεί μόνο αν ο άνθρωπος ζήσει “μέσα στον κόσμο” για μια χρονική περίοδο, αυτή η γήινη ζωή είναι αναγκαία για την εξέλιξη της ψυχής του και στο μεταξύ είναι η προϋπόθεση για να προχωρήσει. Στη συνέχεια, θα μπορεί να καθοδηγείται στην περαιτέρω εξέλιξή της. Ο άνθρωπος που έχει αφυπνισθεί, μπορεί να διανύσει ένα καλό τμήμα της πορείας προς το Θεό, ήδη σ’ αυτή τη γήινη ζωή. Όμως, μια αφυπνισμένη ψυχή, θα συνεχίσει την εξέλιξή της και στους μεταθανάτιους κόσμους. Και πάνω στη γη και μέσα στους μεταθανάτιους κόσμους έχει πάντοτε στη διάθεσή της τις διδαχές, τις συμβουλές και τη βοήθεια του Πνεύματος.

 

14η ερώτηση

Δεχόμαστε την περίπτωση ενός ανθρώπου που πεθαίνει και έχει δηλωθεί κλινικά νεκρός. Έχει ζήσει συνειδητά τις φάσεις του θανάτου. Αυτός ξέρει πως είναι κλινικά νεκρός, άλλωστε αυτή ήταν η τελευταία του σκέψη. Επαναφέρεται όμως στη ζωή. Θα είναι η ίδια ψυχή που θα επιστρέψει σ’ αυτό το σώμα;

 

Απάντηση

Σίγουρα σ’ αυτή την περίπτωση το αργυρό νήμα δεν έχει ακόμα αποκοπεί, διαφορετικά αυτή δεν θα μπορούσε πια να ανακληθεί. Εάν η ψυχή αποχωρισθεί γρήγορα από το σώμα, όπως μετά από ένα δυστύχημα, το αργυρό νήμα που δεν έχει ακόμα αποκοπεί, συνδέει ακόμα το σώμα και την ψυχή.

 

15η ερώτηση

Στην περίπτωση θανατηφόρου δυστυχήματος η ψυχή εκσφενδονίζεται απότομα έξω από το σώμα. Ένας αποχωρισμός τόσο γρήγορος προκαλεί στην ψυχή δυσκολίες προσαρμογής;

 

Απάντηση

Και εδώ επίσης πρέπει να διακρίνουμε τη διαφορά μεταξύ ενός προσώπου που έχει αρχίσει μια σχέση με το Θεό και ενός προσώπου πνευματικά αμαθούς, όπως είναι ένας υλιστής ή ένας άθεος.

Η συνείδηση που η ψυχή έχει αναπτύξει κατά τη διάρκεια της σχολής της γήινης ζωής, καθορίζει σε κάθε περίπτωση την κατάσταση στην οποία ευρίσκεται μετά τον αποχωρισμό της από το σώμα.

Η αμαυρωμένη ψυχή παίρνει μαζί της στους μεταθανάτιους κόσμους τη σκοτεινή συνείδηση που είχε σαν ανθρώπινη ύπαρξη. Η συνείδησή της δεν πάει πέρα από τα γήινα και υλικά πράγματα. Αυτή δεν αναγνωρίζει τις πνευματικές οντότητες που παρεμβαίνουν για να την βοηθήσουν, ή τις απωθεί. Μπορεί να περάσει πολύς καιρός πριν αυτή η ψυχή καταλάβει και αποδεχτεί τη νέα της κατάσταση.

Μια προσανατολισμένη προς την πνευματικότητα ψυχή, αποδέχεται με ευγνωμοσύνη τη βοήθεια που της προσφέρουν τα πνευματικά αδέλφια και μπαίνει επίσης χωρίς πολλές δυσκολίες στο δρόμο που οδηγεί στον πνευματικό κόσμο που αντιστοιχεί στη συνείδησή της.

 

16η ερώτηση

Τι συμβαίνει στις ψυχές εκείνων που έχουν δολοφονηθεί ή καταδικαστεί σε θάνατο;

 

Απάντηση

Εδώ βρισκόμαστε επίσης μπροστά σε δύο διαφορετικές καταστάσεις.

Ο καταδικασμένος γνωρίζει πως θα πρέπει να περάσει στους μεταθανάτιους κόσμους και βάσει της συνείδησής του προετοιμάζεται γι’ αυτό το γεγονός. Αυτός θα αντιμετωπίσει, όσα έχουμε ήδη περιγράψει.

Η εμπειρία ενός ανθρώπου που δολοφονείται αιφνίδια, μπορεί να είναι όμοια με εκείνη του θύματος ενός δυστυχήματος. Εάν δεν ζει σταθερά μέσα στη θεϊκή Συνείδηση, σίγουρα δεν θα είναι προετοιμασμένος για ένα παρόμοιο γεγονός. Κατά συνέπεια η ψυχή του θα τρομάξει.

 

17η ερώτηση

Όταν η ψυχή εγκαταλείπει το σώμα, βλέπει τη Θεότητα;

Απάντηση

Και σ’ αυτή επίσης την περίπτωση εξαρτάται από την κατάσταση συνείδησης της ψυχής. Αν εκείνη τη στιγμή η ψυχή είναι ήδη ολότελα εξαγνισμένη, δεν θα χρειαστεί πολύ, ώστε να μπορέσει να δει το Θεό. Αλλά το μεγαλύτερο μέρος από εμάς πρέπει ακόμα να εξαγνιστούμε για να είμαστε σε θέση να παρουσιαστούμε ενώπιον του Θεού, σαν φωτεινές ψυχές, και να αντέξουμε το Φως Του.

 

5 – Ο ενταφιασμός του σώματος, η επαφή με τους νεκρούς

 

18η ερώτηση

Η αποτέφρωση είναι επιζήμια για την ψυχή; Μπορεί να αποτεφρώνεται η σωρός;

 

Απάντηση

Και αυτό εξαρτάται επίσης από το βαθμό πνευματικής εξέλιξης του καθενός. Όποιος βρίσκεται σε ένα προχωρημένο βαθμό πνευματικής εξέλιξης, καταφέρνει να διαχωρίσει πιο γρήγορα την ψυχή από το σώμα. Ενώ αν ο άνθρωπος είναι σφιχτά δεμένος στη γη, η ψυχή του θα υποφέρει κατά τη διάρκεια της αποτέφρωσης του σώματος, επειδή είναι ακόμα λίγο πολύ συνδεδεμένη μ’ αυτό.

 

19η ερώτηση

Είναι επιτρεπτό να σκεφτόμαστε τους νεκρούς, ή κάνοντάς το, τους έλκουμε προς τη γη;

 

Απάντηση

Εξαρτάται από το είδος των σκέψεων. Οι σκέψεις είναι δυνάμεις και έχουν την ισχύ να δένουν. Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε για εκείνους που έχουν εγκαταλείψει αυτή τη γη πριν από εμάς, είναι να αποχαιρετιστούμε μ’ αυτούς με αγάπη και να τους αφήσουμε να συνεχίσουν τη νέα τους ζωή. Θα πρέπει να σταματήσουμε το συντομότερο να τους θεωρούμε μέρος της γήινης ζωής μας. Η προσευχή είναι η καλύτερη υπηρεσία αγάπης, που μπορούμε να προσφέρουμε στους νεκρούς.

 

20η ερώτηση

Δεν είναι καθ’ όλα φυσιολογικό, εγώ να σκέφτομαι το παιδί μου που πέθανε ή τη σύζυγό μου που πέθανε; Δεν είναι καθήκον μου να τιμώ τη μνήμη τους;

 

Απάντηση

Ας συνειδητοποιήσουμε ποίου είναι “ο σύζυγός μου” και “το παιδί μου”. Ούτε ο ένας, ούτε το άλλο είναι ιδιοκτησία μου, μα είναι αυτάρκεις πνευματικές οντότητες. Είναι ψυχές που έχουν διανύσει στο πλευρό μου ένα τμήμα του δρόμου σ’ αυτή τη γήινη ζωή. Ήμασταν ενωμένοι μ’ αυτούς με έναν κοσμικό δεσμό, γι’ αυτό πρέπει να ζούμε την εντολή της αγάπης και απέναντί τους όπως απέναντι στον κάθε πλησίον.

Όταν λήξει η φάση της από κοινού ζωής, δηλαδή όταν αυτοί εγκαταλείπουν τη γη, δεν πρέπει να τους κατακρατώ. Η αληθινή αγάπη συνίσταται στο να αφεθούν ελεύθεροι να προχωρήσουν και όχι να τους δέσω σ’ εμένα με μια κτητική στοργή. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να τους τιμήσουμε.

 

21η ερώτηση

Με ποιον τρόπο οι συγγενείς δένουν στη γη την ψυχή ενός αποθανόντος;

 

Απάντηση

Πριν απ’ όλα με ικεσίες που είναι πάντα εγωιστικές, του τύπου: “Μείνε μαζί μας! Μη μας εγκαταλείπεις! Βοήθησέ μας!” Μια ψυχή δεν παραμένει αδιάφορη σε ικεσίες αυτού του τύπου.

Επίσης με καρμικούς δεσμούς, που δεν εξαντλούνται πάντα με το θάνατο ή τουλάχιστον όχι για όλους. Αυτοί οι καρμικοί δεσμοί είναι σαν νήματα, που δένουν τον ένα άνθρωπο στον άλλο, μέχρι τη στιγμή που διαλύονται. Η βαθιά θλίψη μπορεί επίσης να φτάσει τα όρια του κλαυθμυρισμού.

Ας εξετάσουμε λοιπόν τα αισθήματά μας.

 

22η ερώτηση

Είναι καλό να πηγαίνουμε για χρόνια στο κοιμητήριο για να επισκεφτούμε τον τάφο ενός νεκρού, ή κάνοντας το, δένουμε σ’ εμάς την ψυχή;

 

Απάντηση

Εάν η ψυχή έχει καταλάβει την αλήθεια και κατά συνέπεια άρχισε να πορεύεται στον πνευματικό δρόμο, δεν θα αφεθεί να κατακρατηθεί. Εξαρτάται και σ’ αυτή επίσης την περίπτωση από την κατάσταση συνείδησης της ψυχής. Η επίσκεψη στους τάφους μπορεί επίσης να είναι μια χειρονομία κλαυθμυρισμού των πενθούντων συγγενών και διατηρεί ζωντανό ένα δεσμό μεταξύ των συγγενών και μιας ψυχής που τείνει ήδη από μόνη της προς τη γη, ενώ θα έπρεπε να είχε ήδη αποχωριστεί. Το να πηγαίνουμε στο κοιμητήριο, δεν έχει κανένα θετικό αποτέλεσμα.

 

23η ερώτηση

Μπορεί να ζητηθεί συγχώρεση από ένα νεκρό;

 

Απάντηση

Ναι, αλλά όχι απευθυνόμενοι άμεσα σ’ εκείνον, διαφορετικά ανακαλούμε την ψυχή του προς τη γη. Θα πρέπει να ζητάμε συγχώρεση από το νεκρό, διαμέσου του Χριστού.

 

24η ερώτηση

Έχει λεχθεί πως εμείς οι άνθρωποι θα ξαναειδωθούμε σαν ψυχές στις ουράνιες σφαίρες.

 

Απάντηση

Κάθε ψυχή μπορεί να ανέλθει μέσα στις πνευματικές σφαίρες, σύμφωνα με τη δική της εξέλιξη, βάσει του νόμου της έλξης των ομοίων δονήσεων. Όταν θα έχει εξελιχθεί πλήρως, κάθε ψυχή θα ξαναενωθεί με όλους τους αγαπημένους της μέσα στην Πατρίδα.

 

25η ερώτηση

Ποια είναι η άποψή σας για τις έρευνες που αφορούν τους προγόνους;

 

Απάντηση

Το να γίνονται έρευνες για τους προγόνους, είναι αντίθετο προς το Νόμο, αφού όποιος τις κάνει, δένεται στο παρελθόν: Είναι σαν να ξεθάβει νεκρούς, ανακαλώντας τους και δένοντάς τους πάνω του.

Μ’ αυτό τον τρόπο ανακόπτει και τη δική του εξέλιξη και εκείνη των ψυχών των προγόνων. Εάν ανάμεσά τους υπάρχουν ψυχές ακόμα δεμένες στη γη, δίνουμε σ’ αυτές την ευκαιρία να προσκολληθούν σ’ εμάς σαν βρικόλακες, για να πραγματοποιήσουν διαμέσου μας τους πόθους, από τους οποίους δεν έχουν ακόμη ελευθερωθεί.

Οι θεϊκοί αγγελιαφόροι βοηθούν ακούραστα κάθε ψυχή. Αυτοί διαθέτουν όλες τις δυνάμεις του φωτός. Αυτές οι πνευματικές οντότητες αντλούν τις δυνάμεις από τις σφαίρες της Αγάπης και της Σοφίας και τις χρησιμοποιούν για να προστατεύουν, να πληροφορούν και να καθοδηγούν την ψυχή. Αυτοί κάνουν το παν για να φέρουν την ψυχή, που τους έχει ανατεθεί, στο χώρο όπου αυτή Θα είναι πιο ευτυχισμένη.

Η ακτίνα δράσης τους είναι περιορισμένη μόνο από την ελεύθερη βούληση της ψυχής, που μπορεί να δεχτεί ή να απορρίψει τη βοήθειά τους.

Εκείνο που μπορούμε να κάνουμε για τις ψυχές των προγόνων μας είναι, να π ρ ο σ ε υ χ ό μ α σ τ ε. Μόνο με την προσευχή είναι δυνατό να βοηθήσουμε τις ψυχές και αυτό είναι μέσα στα πλαίσια του Νόμου.

 

26η ερώτηση

Τι μπορούμε να κάνουμε αν μια ψυχή επιστρέφει συνεχώς σ’ εμάς, παρά την προσευχή μας;

 

Απάντηση

Θα πρέπει να εξοπλιστούμε με υπομονή κάτω από διάφορες μορφές και να συνεχίσουμε να προσευχόμαστε απευθυνόμενοι όχι στην ψυχή, αλλά στο Χριστό. Ζητούμε από Εκείνον να βοηθήσει αυτή την ψυχή. Η προσευχή περιέχει μέσα της μια τεράστια δύναμη.

Οπλιζόμαστε επομένως με υπομονή και εμπιστευόμαστε τον Κύριο!

Μπορεί επίσης να συμβεί να ελευθερωθούμε από τις παγίδες μιας ψυχής, μόνο μετά από την πνευματική μας εξέλιξη.

Μια ψυχή που βλέπει έναν άνθρωπο να εξελίσσεται πνευματικά και να ξεφεύγει από την επιρροή της, μπορεί να παρακινηθεί να αναλογιστεί και ενδεχομένως να αποφασίσει να αρχίσει το δρόμο προς το φως.

 

27η ερώτηση

Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε ένα θανόντα με την προσευχή, εφόσον τα πάντα εξελίσσονται σύμφωνα με το νόμο αιτία και αποτέλεσμα;

 

Απάντηση

Δια μέσου της προσευχής μας, ενεργεί η Ευσπλαχνία που μπορεί να μειώσει το αποτέλεσμα της αιτίας που είχε δημιουργηθεί. Μέχρι ποιο βαθμό το αποτέλεσμα μπορεί να μειωθεί, το γνωρίζει μόνο ο Πατέρας. Βέβαιο είναι, πως σε όλα όσα επιτελεί ο Πατέρας, επιθυμεί πάντοτε και μόνο να κάνει καλό στην ψυχή.

Αυτός είναι ο Αιώνιος Δωρητής και γνωρίζει πώς να βοηθά με τον καλύτερο τρόπο.

 

28η ερώτηση

Είναι σκόπιμο να ζητάμε από τον Πατέρα να βοηθήσει μια ψυχή;

 

Απάντηση

Είναι καθήκον μας να προσευχόμαστε στον Πατέρα να χαρίζει δύναμη στις ψυχές, ώστε να μπορέσουν να μετανοήσουν.

Ο Κύριος, μας επαναλαμβάνει συνεχώς. “Προσεύ-χεστε για τον πλησίον σας!”. Εάν η προσευχή μας γίνεται με αγάπη, αυτή ελευθερώνει θετικές ενέργειες.

 

29η ερώτηση

Μπορούμε να προσευχόμαστε επίσης στο φύλακα άγγελο;

 

Απάντηση

Να απευθύνετε τις προσευχές σας στον Πατέρα ή στο Χριστό: κάνοντάς το, θα φτάσετε επίσης στο φύλακα άγγελο. Είναι καλό να απευθύνουμε επίσης στοργικές σκέψεις στο φύλακα άγγελο, αυτός θα χαρεί. Αλλά στις προσευχές απευθυνθείτε πάντοτε στον Ύψιστο, δηλαδή στον Πατέρα ή το Χριστό.

 

30η ερώτηση

Μπορούμε να προσευχόμαστε για μια ψυχή που έχει βγει από το σώμα;

 

Απάντηση

Θα πρέπει να παρακαλέσουμε τον Κύριο να χαρίσει στην ψυχή τη δύναμη να καταλάβει. Μα δεν θα πρέπει να απευθυνόμαστε άμεσα στην ψυχή, γιατί έτσι διατρέχουμε τον κίνδυνο να τη δέσουμε σ’ εμάς. Εμπιστευόμαστε επομένως την ψυχή πάντοτε στον Κύριο, ζητώντας την ευλογία Του!

6 – Η αυτοκτονία

31η ερώτηση

Πώς συμβαίνει ο θάνατος ενός αυτόχειρα;

 

Απάντηση

Σε περίπτωση αυτοκτονίας, η ψυχή αποχωρίζεται από το σώμα, όπως συνήθως. Μετά τον αποχωρισμό και σ’ αυτήν επίσης την ψυχή δίνεται η δυνατότητα να μετανοήσει και να εξασφαλίσει τη συγχώρεση κατά τη διάρκεια της σύντομης “επισκόπησης” της γήινής της ζωής. Όσον αφορά την αυτοκτονία, πρέπει να λεχθεί, πως δεν είναι δυνατό να αποφύγει κανένας το κάρμα του.

Η ψυχή φέρει το κάρμα μαζί της, μέσα στα βασίλεια των μεταθανάτιων κόσμων και θα πρέπει να πληρώσει την ενοχή της στη συνέχεια. Φαίνεται πως η αυτοκτονία είναι μια ενοχή που συχνά βασανίζει επί μακρόν και παρατείνεται για διάφορες ενσαρκώσεις.

 

32η ερώτηση

Η στιγμή του θανάτου ήταν προκαθορισμένη και στην περίπτωση επίσης μιας αυτοκτονίας;

 

Απάντηση

Εάν η ζωή μιας ανθρώπινης ύπαρξης εξελισσόταν εξ ολοκλήρου σύμφωνα με τη θέληση των Ουρανών, θα μπορούσε να γίνει λόγος για προκαθορισμό. Επειδή, όμως, υπεισέρχεται η θέληση του ανθρώπου, που δεν ταυτίζεται με τη θεϊκή Θέληση, η στιγμή του θανάτου μπορεί προφανώς να υποστεί μια μετατόπιση.

Η αυτοκτονία αντιπροσωπεύει μια ακραία μορφή αυτοκτονίας σε αντίθεση με το Νόμο, που μετατοπίζει αποφασιστικά την προκαθορισμένη στιγμή του θανάτου.

 

33η ερώτηση

Ποιες συνέπειες έχει η αυτοκτονία για την ψυχή;

 

Απάντηση

Πρώτ’ απ’ όλα η ψυχή ενός αυτόχειρα δεν μπορεί αρχικά να ανεβεί στους αγνούς ουρανούς. Συνεχίζει να ζει με τα ίδια προβλήματα που την είχαν ωθήσει στην αυτοκτονία, χωρίς να έχει πια τις ευκαιρίες, που της πρόσφερε πριν η γήινη ζωή, για να τα επιλύσει.

 

34η ερώτηση

Στους μεταθανάτιους κόσμους όλα θα έπρεπε να ήταν οργανωμένα καλύτερα. Θα έπρεπε να υπήρχαν άγγελοι που να διαπαιδαγωγούν τις ψυχές, ώστε να μην πλανώνται αιώνια!

 

Απάντηση

Η οργάνωση και οι άγγελοι δεν λείπουν, μα οι ψυχές που σαν ανθρώπινες οντότητες ήταν ισχυρογνώμονες και αμετακίνητες, εξακολουθούν να είναι το ίδιο μέσα στους μεταθανάτιους κόσμους. Να γιατί είναι τόσο δύσκολο να επεξηγηθεί η αλήθεια στις ψυχές. Και εδώ επίσης πάνω στη γη κάνουμε πράγματα, αν και γνωρίζουμε πως θα ήταν καλύτερα να μην τα κάνουμε.

Αυτές οι ψυχές δεν περιπλανώνται όμως αιώνια: δίνεται σ’ αυτές συνεχώς βοήθεια, και αργά ή γρήγορα, αυτή θα δώσει τα αποτελέσματά της. Μέσα σε κάθε αμαρτωλή ψυχή κατοικεί η δύναμη που την επαναφέρει και που την έλκει προς τον Οίκο: η σπίθα του Χριστού. Χάρη σ’ αυτήν, κάθε ψυχή θα φτάσει, αργά ή γρήγορα, στην απελευθέρωση και λύτρωσή της.

 

35η ερώτηση

Ο αυτόχειρας μπορεί να μετενσαρκωθεί;

 

Απάντηση

Κάθε ψυχή που είναι ακόμα δεμένη στη γη με τα νήματα των ενοχών της, θα επιστρέψει πάνω στη γη, δηλαδή θα μετενσαρκωθεί.

 

36η ερώτηση

Έχω δει μια μητέρα να αρρωσταίνει με καρκίνο. Από την απόγνωσή της, αφαίρεσε τη ζωή της με τα υπνωτικά. Δεν έχει κάνει τίποτα το κακό, έτσι δεν είναι;

 

Απάντηση

Η ασθένεια δεν έχει αναπτυχθεί τυχαία. Η αρρώστια είναι πάντα μια ευκαιρία για να μάθουμε κάτι που ο άνθρωπος πρέπει να την υπομείνει. Έτσι μόνο το κάρμα μπορεί να εκρεύσει.

Εάν προσπαθούμε να σταματήσουμε την εκροή του κάρματος, κάνουμε ένα βήμα προς τα πίσω στην εξέλιξή μας.

Η εμφάνιση μιας αρρώστιας δείχνει πως ελευθερωνόμαστε από μια ενοχή, που εκρέει διαμέσου του σώματος.

Η ψυχή ελευθερώνεται από ένα σύμπλεγμα ενοχών. Γι’ αυτό, πρέπει να είμαστε ευγνώμονες, κάθε φορά που μας κτυπά ένας φυσικός πόνος. Στην προκειμένη περίπτωση, το πρόσωπο θα μπορούσε να πάρει αναλγητικά για να είναι σε θέση να αναλογιστεί την ενοχή της ψυχής του. Μέσα στο βασίλειο των ψυχών δεν θα του είναι δυνατό να το κάνει τόσο γρήγορα. Εξ άλλου, αυτό το πρόσωπο θα μπορούσε και να θεραπευτεί, αν τούτο ήταν καλό για αυτό.

 

37η ερώτηση

Έχετε μόλις πει πως αυτή η γυναίκα θα μπορούσε να έπαιρνε αναλγητικά, μα γνωρίζουμε πως το Πνεύμα δεν τα συνιστά. Πώς συμβιβάζονται οι δύο δηλώσεις;

 

Απάντηση

Με τη χορήγηση αναλγητικών, μπορεί να γίνει πιο υποφερτός ο πόνος σε πρόσωπα ηλικιωμένα ή σοβαρά άρρωστα και να τους δοθεί η ευκαιρία να απευθυνθούν στον Ουράνιο Πατέρα τις τελευταίες μέρες της γήινης ζωής.

7 – Κάρμα και μετενσάρκωση

 

38η ερώτηση

Με τη γέννηση είναι ήδη καθορισμένη η μέρα του θανάτου;

Απάντηση

Ναι, αλλά μια λανθασμένη συμπεριφορά μπορεί να συντομεύσει τη ζωή μας και μια θετική συμπεριφορά μπορεί να την παρατείνει σε ειδικές περιπτώσεις.

 

39η ερώτηση

Πώς εκτιμούνται τα λάθη που διαπράττονται από άγνοια;

Απάντηση

Οι συνέπειες είναι λιγότερο σοβαρές, παρά όταν ένα λάθος διαπράττεται συνειδητά. Όταν αναγνωριστούν τα λάθη που διεπράχθησαν προηγουμένως, μπορεί να ζητηθεί συγχώρεση. Με άλλα λόγια, ζητείται συγχώρεση από εκείνον προς τον οποίο έχουμε σφάλει. Εάν το πρόσωπο δεν είναι πια πάνω σ’ αυτή τη γη, απευθυνόμαστε στο Χριστό μέσα μας, ζητώντας συγχώρεση.

Μ’ αυτό τον τρόπο το αίτημά μας φτάνει με σιγουριά στο στόχο.

 

40η ερώτηση

Εάν από ένα άρρωστο σώμα έχει βγει το κάρμα και η ψυχή περνά στους μεταθανάτιους κόσμους, φέρει μαζί της κατάλοιπα της ενοχής;

 

Απάντηση

Εάν υπάρχουν, τα φέρει μαζί της.

 

41η ερώτηση

Τι νόημα έχει ο θάνατος ενός νεογέννητου;

 

Απάντηση

Είναι πιθανό, η ενοχή που θα πρέπει να εξοφλήσει αυτή η ψυχή, να είναι ελάχιστη. Μπορεί επίσης το νεογέννητο να είναι βοήθεια στη μητέρα, ώστε αυτή να συλλογιστεί πάνω στο θάνατο.

 

42η ερώτηση

Δεν πρόκειται για μια ειδική τιμωρία το να πρέπει να πεθάνει κάποιος μωρό ή ακόμα περισσότερο κατά τη γέννηση, χωρίς να μπορέσει να ζήσει τη ζωή;

 

Απάντηση

Εμείς οι άνθρωποι έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ να θεωρούμε, καλώς ή κακώς, τη γήινη ζωή σαν την αληθινή ζωή, και δεν καταφέρνουμε εύκολα να αποδεχτούμε αυτό που τώρα το Πνεύμα θέλει εκ νέου να ανακαλέσει στη συνείδησή μας, πως δηλαδή η αληθινή και ανεξάντλητη ζωή υπήρχε πριν από την ενσάρκωσή μας και θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά. Το μωρό, που μπορεί να φύγει ξανά μετά από ένα συντομότατο σταμάτημα μέσα στη χρονική διάσταση, δεν χάνει λοιπόν τη ζωή, μα επιστρέφει μάλλον στην αληθινή πραγματική Ζωή. Μπορούμε να χαιρόμαστε για τη μοίρα αυτής της ψυχής. Ήδη ενσαρκούμενη, πληρώνει ένα μέρος της ενοχής της. Από τη στιγμή που ένα μωρό δεν έχει χρόνο να ενοχοποιηθεί ξανά, με αυτή τη σύντομη ενσάρκωση, η ψυχή ελευθερώνεται από ένα μέρος των ενοχών της, ή από ένα κατάλοιπο ενοχής, που ακόμη την αμαύρωνε.

Ένα πρόσωπο πνευματικά εξελιγμένο δεν θα υποφέρει, επομένως, για το θάνατο ενός μωρού, ούτε και αν πρόκειται για το παιδάκι του, απεναντίας θα χαρεί με την ψυχή του μωρού γι’ αυτή τη μεγάλη χάρη.

 

43η ερώτηση

Τα σώματά μας μοιάζουν στις διάφορες ενσαρκώσεις;

 

Απάντηση

Ναι.

 

44η ερώτηση

Με ποιες ψυχές θα συναντηθούμε ξανά;

 

Απάντηση

Με τις ψυχές που έχουν μια δόνηση ή μια ενοχή όμοια με τη δική μας.

 

45η ερώτηση

Πότε η ψυχή χάνει την ανάμνηση του παρελθόντος;

Απάντηση

Μέσα στα πνευματικά βασίλεια η ψυχή θυμάται τις προηγούμενές της ζωές. Όταν ενσαρκώνεται εκ νέου, η ανάμνηση επισκιάζεται. Εάν δεν ήταν έτσι, η ζωή μας θα ήταν προκαθορισμένη. Επί πλέον, δεν είναι καλό να προσπαθούμε να γνωρίσουμε τις προηγούμενές μας ζωές. Σ’ αυτή τη ζωή, θα μας δοθεί η ευκαιρία να γνωρίσουμε όλα εκείνα που πρέπει να μάθουμε για να εξυψωθούμε σε μια ανώτερη συνείδηση.

 

46η ερώτηση

Γνωρίζουμε πως ο καθένας από εμάς, έχει ήδη έλθει αρκετές φορές πάνω στη γη. Όταν η ψυχή μου εγκαταλείπει το σώμα, πληροφορούμαι όλα όσα έχω κάνει στις προηγούμενές μου ζωές;

 

Απάντηση

Λέγεται πως εκείνη τη στιγμή βλέπουμε όλο το παρελθόν.

 

47η ερώτηση

Και αν δεν έχω αναπτυχθεί και εξυψωθεί;

 

Απάντηση

Εάν δεν έχουμε εκμεταλλευτεί τη γήινή μας ζωή για να εξελιχθούμε, δεν έχουμε καταλάβει το νόημά της και δεν έχουμε πραγματώσει την αποστολή αυτής της ενσάρκωσης. Έχουμε σπαταλήσει θεϊκή ενέργεια και δύναμη και επιστρέφουμε από το γήινο ταξίδι με άδεια χέρια. Μη έχοντας περάσει τη τάξη αυτού του γήινου σχολείου, πρέπει να την επαναλάβουμε, πριν μπορέσουμε να περάσουμε στην επόμενη.

 

48η ερώτηση

Μπορεί μια ψυχή να σταματήσει για λίγο για να κοιτάξει την οικογένεια, στην οποία έζησε πάνω στη γη;

 

Απάντηση

Ναι, αλλά δεν πρέπει να το κάνει. Μια εξυψωμένη ψυχή δεν αισθάνεται την ανάγκη.

 

49η ερώτηση

Αποτελεί μέρος της ελευθερίας μου και το να έχω μια γενική άποψη των ενσαρκώσεων για να αναγνωρίσω τα λάθη μου;

 

Απάντηση

Βέβαια, θα το έχετε και αυτό επίσης.

Πριν ενσαρκωθεί πάνω στη γη, η ψυχή ενημερώνεται πάνω σ’ όλες τις πιθανές εξελίξεις αυτής της ενσάρκωσης.

Όταν εξέλθει από το σώμα, η ψυχή μπορεί να συνειδητοποιήσει όλα όσα έχει μπορέσει να πραγματώσει στη διάρκεια της ενσάρκωσης.

Πριν εξέλθει από το φυσικό σώμα, η ψυχή ξαναβλέπει τη γήινή ζωή της, όπως σε μια ταινία στον επιταχυντήρα. Εδώ έχει τη δυνατότητα να δει προσωπικά πόσο έχει πραγματώσει από τους στόχους της, αν έχει “περάσει τη τάξη”, αν έχει πλησιάσει στο Απόλυτο, δηλαδή στον Πατέρα.

 

50η ερώτηση

Εάν σε μια από τις προηγούμενες ζωές μας είχαμε κάνει μια οδυνηρή εμπειρία που μας έχει προκαλέσει πολλά βάσανα, τούτη η εμπειρία είναι τώρα καταγραμμένη μέσα στην ψυχή μας. Όταν διατρέχουμε τον κίνδυνο να επαναλάβουμε ένα παρόμοιο λάθος, αισθανόμαστε κάποια προειδοποίηση που να μας συγκρατήσει από το να ξανακάνουμε την ίδια εμπειρία;

 

Απάντηση

Σε περίπτωση κινδύνου λαμβάνουμε πάντοτε εσώτερες ωθήσεις που μας προειδοποιούν. Εναπόκειται σ’ εμάς να δώσουμε προσοχή και να τις ακολουθήσουμε. Το Πνεύμα δεν μας αφήνει στην αμάθεια. Τώρα μας προσφέρεται η δυνατότητα να διανύσουμε τον εσώτερο δρόμο. Όσο περισσότερο αυξάνεται η εσώτερη γνώση των εαυτών μας, τόσο πιο πολύ αναδύεται μέσα στη συνείδησή μας, αυτό που έχει αποθηκευτεί μέσα στα περιβλήματα της ψυχής. Οι εικόνες της ψυχής προβάλλουν αργά. Μ’ αυτό τον τρόπο καταφέρνουμε βαθμιαία να εξομαλύνουμε το παρελθόν μας. Συνεπώς δεν παραμένουμε στην άγνοια, όσον αφορά τις ενοχές μας.

 

51η ερώτηση

Πώς εξηγείται, για παράδειγμα, ο αιφνίδιος θάνατος αόπλων πολιτών στη διάρκεια πολέμου, χωρίς αυτοί φαινομενικά να έχουν φταίξιμο; Γνωρίζω πως θα μπορούσε να οφείλεται σε ένα κάρμα, μα θα ήθελα ωστόσο κάποιες επεξηγήσεις.

 

Απάντηση

Χρειάζεται πρώτ’ απ’ όλα να πούμε ότι μέσα σ’ όλο το σύμπαν δεν υπάρχει το τυχαίο. Εάν υπήρχε έστω και κάτι τυχαίο, θα βασίλευε το χάος. Ούτε οι συναντήσεις μεταξύ προσώπων οφείλονται στην τύχη. Είναι σημαντικός ο τρόπος με τον οποίο πλησιάζω ένα πρόσωπο, έστω και αν αυτό με σταματά για να μου ζητήσει μόνο μια οδό. Μπορεί να πρόκειται για ένα αδύνατο καρμικό νήμα που τώρα ξαναπαρουσιάζεται για να λυθεί. Μπορεί ίσως σε μια προηγούμενη ζωή εγώ να είχα αρνηθεί με αγένεια να δώσω μια πληροφορία. Με αυτή τη συνάντηση έχω τη δυνατότητα να επανορθώσω.

Όσον αφορά την περίπτωση στην οποία πρόσωπα που δεν έχουν προκαλέσει πόλεμο, εμπλέκονται ή και πεθαίνουν ακόμη, υπάρχει πιθανότητα σε μια προηγούμενη ζωή, οι ψυχές τους να είχαν ενοχοποιηθεί με φόνους στη διάρκεια πολεμικών συμβάντων.

Τώρα, με το θάνατό τους σε μια πολεμική δραστηριότητα, μπορούν να εξοφλήσουν αυτή τους την ενοχή.

Με τις διάφορες καταστάσεις ανασφάλειας και κινδύνου που ο άνθρωπος πρέπει να αντιμετωπίσει κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο, πληρώνει κάθε είδους κάρμα.

Όμως, μπορεί να σχηματιστεί και νέο κάρμα, από τη στιγμή που, όπου ξεσπάνε οι αρνητικές καταστροφικές δυνάμεις, συναθροίζονται επίσης οι επιρροές που προέρχονται από τα αντίστοιχα πεδία δόνησης.

Αγωνία, ανησυχία, πανικός και ανάλογα αισθήματα ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες στις επιρροές των δυνάμεων του σκότους.

 

8 – Πλανήτες και σφαίρες εξαγνισμού

 

52η ερώτηση

Μετά το θάνατο του σώματος δεν υπάρχει πια ούτε χώρος ούτε χρόνος για την ψυχή. Από την άλλη πλευρά, συνεχίζουμε να ζούμε πάνω στους άλλους πλανήτες. Δεν είναι μια αντίφαση;

 

Απάντηση

Υπάρχουν επτά σφαίρες της πτώσης, επτά διαφορετικά επίπεδα δυνάμεων, όχι το ένα πάνω στο άλλο, αλλά που διαπερνούνται. Μέσα στους διάφορους γαλαξίες, κάθε πλανήτης περιβάλλεται και από τις επτά σφαίρες.

Μετά το θάνατο του σώματος, η ψυχή κατευθύνεται σε μια από τις τέσσερις σφαίρες εξαγνισμού, σε έναν από τους πολυάριθμους πλανήτες, όπου βρίσκει τη δική της δόνηση.

 

53η ερώτηση

Μπορούν να γίνουν ορατοί οι πλανήτες, πάνω στους οποίους βρίσκονται οι θανόντες και να δούμε τις ψυχές με τα μάτια μας;

 

Απάντηση

Ναι, οι πλανήτες μπορούν να γίνουν ορατοί.

Και πάνω στη γη ζούνε επίσης ψυχές. Όταν όμως μια ψυχή ζει σε μια καθορισμένη σφαίρα, η ίδια γίνεται ορατή και αντιληπτή μόνον από υπάρξεις του ίδιου επιπέδου δόνησης ή που έχουν ανώτερη δόνηση. Εμείς οι άνθρωποι, με τα υλικά μας μάτια, είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε μονάχα τον υλικό κόσμο.

 

54η ερώτηση

Η γη είναι ο μόνος τόπος, όπου υπάρχουν ταυτόχρονα όλα τα επίπεδα συνείδησης. Υπάρχουν άλλοι πλανήτες, πάνω στους οποίους ζούνε υλικά όντα;

Απάντηση

Η γη είναι ο μόνος πλανήτης, πάνω στον οποίο ζούνε υλικές οντότητες.

 

55η ερώτηση

Φαίνεται λοιπόν πως η γη, είναι το πιο χαμηλό σημείο του σύμπαντος. Πιο χαμηλά δεν είναι δυνατό να πέσουμε. Παραμένουν εδώ αποκλειστικά οι πιο απομακρυσμένες από το Θεό ψυχές ή υπάρχουν και άλλες ψυχές με σώμα ή χωρίς αυτό;

 

Απάντηση

Η γη είναι το πιο απομακρυσμένο από το Θεό, σημείο του σύμπαντος. Ακολουθούν οι αστρικές σφαίρες, οι σφαίρες εξαγνισμού, το τείχος φωτός και τέλος οι αγνοί Ουρανοί. Η γη είναι ο μοναδικός χώρος, όπου υπάρχουν οντότητες που ανήκουν σε όλα τα επίπεδα εξέλιξης και που προέρχονται από όλες τις σφαίρες.

Κατοικείται και από ανθρώπους που οι ψυχές τους έχουν απομακρυνθεί πολύ από το Θεό, και από ανθρώπους με ψυχές που έχουν έναν υψηλότερο βαθμό ωρίμανσης. Πάνω στον πλανήτη μας βρίσκονται επομένως όλοι οι βαθμοί πνευματικής εξέλιξης, συμπεριλαμβανομένων και των αγνών φωτεινών οντοτήτων, που ενσαρκώθηκαν σ’ αυτή τη γη για να επαναφέρουν στην Πατρίδα και να σώσουν, τις ψυχές που έπεσαν.

Ανάμεσα στις ψυχές χωρίς σώμα, μονάχα εκείνες που είναι δεμένες στη γη και αμαυρωμένες, σταματάνε στη σφαίρα του γήινου πλανήτη. Επί πλέον, πολλές αγνές πνευματικές οντότητες, εκτελούνε πάνω σ’ αυτή τη γη την αποστολή τους, σαν φύλακες άγγελοι, όπως άλλωστε και σ’ άλλα μέρη των βασιλείων της πτώσης.

 

56η ερώτηση

Έχω διαβάσει σε μια αποκάλυψη, πως η ψυχή, μετά το θάνατο του σώματος, περνά σε καθορισμένες αστρικές σφαίρες, ανάλογα με το βαθμό δόνησής της. Εδώ αναπαύεται και μετά παίρνει περαιτέρω οδηγίες. Τώρα, δεν μου είναι ξεκάθαρα, όσα έχουν λεχθεί για τις δεμένες στη γη ψυχές.

 

Απάντηση

Έχουμε ακούσει προηγουμένως, πως η κατάσταση της ψυχής τη στιγμή που περνά στους μεταθανάτιους κόσμους, είναι διαφορετική από τη μια περίπτωση στη άλλη. Όπως πέσει το δέντρο, έτσι παραμένει, έχει πει ο Χριστός σε μια αποκάλυψη.

Αν κάποιος θεωρεί πως η αληθινή ζωή είναι μόνο η ζωή πάνω σ’ αυτή τη γη, δεν θα έχει τη δύναμη μέσα στην ψυχή του, να αποσπαστεί από τη γη. Αυτή θα συνεχίσει τις δραστηριότητές της πάνω στη γη και δεν θα προσπαθήσει να πάει αλλού.

Δεδομένου ότι έχει την ελεύθερη βούληση, αυτή η ψυχή παραμένει στη γήινή σφαίρα, προσκολλημένη στη γη και θα καταφέρει να εισέλθει μέσα στα αστρικά βασίλεια, όταν θα έχει μετανοήσει και μόνο αν εμπιστευτεί το πνεύμα – οδηγό της.

 

57η ερώτηση

Ποιο είναι το καθήκον ή η δουλειά μιας ψυχής μετά το θάνατο του σώματος;

 

Απάντηση

Είναι εκείνο του να φωτίσει και να εξαγνίσει όλα τα σωματίδια της ψυχής που αυτή η ίδια αμαύρωσε με τις ενοχές. Μπορεί να το κάνει, για παράδειγμα, αναγνωρίζοντας τα λάθη, μετανοώντας γι’ αυτά, επανορθώνοντας το κακό που έκανε και φυσικά αποφεύγοντας να τα επαναλαμβάνει.

Μπορεί επίσης να το κάνει με πνευματική μορφή, προσφέροντας στις άλλες ψυχές με αγάπη. Αυτό θα είναι το πρωταρχικό της καθήκον. Δεν θα εργαζόμαστε πια για να εξασφαλίζουμε τον καθημερινό άρτο, αλλά την καθημερινή μας τελειοποίηση.

 

58η ερώτηση.

Μια ψυχή μπορεί να συνεχίσει την εξέλιξή της και μπορεί επίσης να ενοχοποιηθεί;

 

Απάντηση

Δεν μπορεί να ενοχοποιηθεί περισσότερο, μπορεί όμως, να παραμένει στην κατάσταση που βρίσκεται, δηλαδή να μην προοδεύσει.

 

59η ερώτηση

Οι αστρικές ψυχές και οι δεμένες με τη γη ψυχές είναι σε δύο διαφορετικά στάδια;

 

Απάντηση

Ναι.

 

60η ερώτηση

Πού καταλήγει μια ψυχή, όταν εισέρχεται μέσα σ’ ένα νέο σώμα; Μπορεί να μεταφερθεί μέσα σ’ ένα ζώο ή αλλού;

 

Απάντηση

Η οπισθοδρόμηση σε ψυχές ζώου, δεν είναι δυνατή.

 

61η ερώτηση

Μια ψυχή που πάνω στη γη ήταν ένας αλκοολικός και τώρα είναι εδώ δεσμευμένη και συχνάζει στα κέντρα προσκολλημένη στους πότες για να εξακολουθήσει να πίνει, βαρύνεται περισσότερο;

 

Απάντηση

Ούτε μια ψυχή δεμένη στη γη, βαρύνεται περισσότερο. Ζει σε μια κατάσταση σαν σε όνειρο ακόμα και αν, όπως στο παράδειγμα, προσκολλάται σε πότες και πιστεύει πως πίνει και αυτή. Κάθε άνθρωπος, όπως επίσης και ο εν λόγω πότης, διαθέτει την ελεύθερη βούληση και δεν πρέπει να υποκύπτει σε μια ψυχή δεμένη στη γη. Ούτε εμείς πάνω στη γη ενοχοποιούμαστε εάν στο όνειρο, για παράδειγμα, σκοτώσουμε κάποιον.

 

62η ερώτηση

Μια ψυχή δεμένη στη γη, μπορεί να κάνει ό,τι επιθυμεί; Μπορεί να ενεργεί ενάντια στο Νόμο, χωρίς συνέπειες για την ίδια;

 

Απάντηση

Μια ψυχή δεμένη στη γη, δεν μπορεί να κάνει ενέργειες, μπορεί μόνο να επηρεάσει πρόσωπα που αφήνονται να επηρεαστούν. Πάνω στη γη είμαστε εκτεθειμένοι σε πολλούς κινδύνους και πειρασμούς. Οφείλουμε να είμαστε σταθερά σε επαγρύπνηση. Είμαστε εμείς που ενοχοποιούμαστε, αν υποχωρούμε σ’ αυτές τις επιρροές.

63η ερώτηση

Πού θα βρεθούν μετά το θάνατο οι εγκληματίες, οι δολοφόνοι και εκείνοι που βιάζουν τη φύση;

 

Απάντηση

Μια ψυχή χωρίς σώμα αισθάνεται, σκέφτεται, επιθυμεί και ενεργεί σαν να ήταν ακόμα μέσα στο σώμα. Συμπεριφέρεται βάσει του επιπέδου συνείδησής της. Σταματά στο δικό της πεδίο δόνησης.

Σύμφωνα με το νόμο “το όμοιο ελκύει το όμοιό του”, περιβάλλεται με τις όμοιές της ψυχές. Εάν σταματήσει πάνω στη γη, είναι περικυκλωμένη από ανθρώπους με τις ίδιες δονήσεις, μέσα στα αστρικά πεδία, από αντίστοιχες ψυχές. Μέσα στα βασίλεια των ψυχών, μια ψυχή είναι σχεδόν αποκλειστικά περιστοιχισμένη από τους ομοίους της.

Αυτές οι ψυχές αντικαθρεπτίζονται η μια μέσα στην άλλη, λείπει από αυτές το ερέθισμα που παράγεται από διαφορετικές ψυχές και κρατούνται από ένα είδος ομαδικού πνεύματος.

Αλλά και τέτοιες επίσης ψυχές έχουν ένα φύλακα άγγελο και επομένως, δέχονται και αυτές επίσης πνευματικές ωθήσεις, χάρη στις οποίες, βήμα προς βήμα, θα επιστρέψουν στον Πατέρα.

Για λόγους που έχω πει, μια τέτοια ψυχή δυσκολεύεται πιο πολύ να εξελιχθεί και να εξυψωθεί στα βασίλεια των ψυχών, παρά αν ήταν πάνω στη γη.

 

64η ερώτηση

Πώς εξαλείφεται μια ενοχή και πώς αναπτύσσεται η πνευματική άνοδος μέσα στις αστρικές σφαίρες;

 

Απάντηση

Η ωρίμανση της ψυχής μέσα στις αστρικές σφαίρες ή μέσα στις σφαίρες εξαγνισμού είναι πολύ πιο δύσκολη και απαιτεί πολύ περισσότερο χρόνο, παρά πάνω στη γη. Αν και ο χρόνος είναι μια έννοια αποκλειστικά υλική, μπορούμε να πούμε ωστόσο πως, το να εξαγνιστεί και φωτιστεί το σώμα της ψυχής, απαιτεί περισσότερο χρόνο. Ουσιαστικά η πνευματική άνοδος, είτε εδώ, είτε εκεί, βασίζεται πάνω στην ανάπτυξη της αλτρουιστικής αγάπης. Και εδώ και εκεί, ο δρόμος της επιστροφής στον Πατέρα περνά διαμέσου της αυτογνωσίας και της πραγμάτωσης των Νόμων, δηλαδή σταματώντας να κάνουμε λάθη και το κακό. Αυτά τα βήματα είναι πολύ πιο κουραστικά και κάποτε αισθητά πιο οδυνηρά, παρά πάνω στη γη με ανθρώπινη μορφή.

 

65η ερώτηση

Η ψυχή ενός μωρού φθάνει στους μεταθανάτιους κόσμους σαν ενήλικας ή σαν μωρό;

Απάντηση

Ένα μωρό που πέθανε, είναι επίσης μωρό σαν ψυχή στους μεταθανάτιους κόσμους και έχει ανάγκη να διανύσει τους σταθμούς της εξέλιξής του και εκεί, όπως θα συνέβαινε εδώ πάνω στη γη. Στους μεταθανάτιους κόσμους όμως, αυτό εξελίσσεται μέσα στα βασίλεια των παιδιών που αντιστοιχούν στη συνείδησή του.

Οι ψυχές των μωρών είναι πιο δεκτικές στις διδασκαλίες του Πνεύματος. Αποδέχονται πιο εύκολα τη θεϊκή ουράνια Τάξη και τις δυνατότητες που προσφέρει η πνευματική πραγματικότητα. Συνεπώς αναπτύσσονται γρήγορα. Επειδή δεν είναι ακόμα πολύ επηρεασμένες από διανοητικής πλευράς, αναπτύσσονται και ωριμάζουν με λιγότερα εμπόδια, παρά μια ψυχή γεμάτη με όλες τις συνήθειες που έχει συλλέξει κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης γήινης ζωής. Η εξέλιξή τους μέσα στα βασίλεια των ψυχών χαρακτηρίζεται από τη χαρά της ανακάλυψης νέων πνευματικών οριζόντων. Οι ψυχές των παιδιών αντιλαμβάνονται ακόμα, λίγο – πολύ, την Ολότητα και είναι πιο κοντά σ’ αυτήν. Αυτές διευρύνουν τις συνειδήσεις τους χωρίς κόπο, όπως στο παιγνίδι. Γι’ αυτό έχω μιλήσει για τα “βασίλεια των παιδιών”.

9 – Διάφορες ερωτήσεις

 

66η ερώτηση

Τι πράγμα είναι τα σωματίδια της ψυχής;

 

Απάντηση

Η ψυχή αποτελείται από μια δομή μορίων. Τα σωματίδια είναι φωτεινά κύτταρα και περιέχουν τα στοιχεία του Θεού. Αυτά είναι τοποθετημένα όπως τα λέπια του ψαριού. Διάγοντας μια ζωή αντίθετη προς το Νόμο, η ακτινοβόλος δύναμη που περιέχεται στη δομή των μορίων αποδυναμώνεται και γι’ αυτό γίνεται αναφορά σε μια σκίαση της ψυχής.

 

67η ερώτηση

Το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της ενσάρκωσης οι αναμνήσεις είναι καλυμμένες, μπορεί να θεωρηθεί σαν μια προστασία για εμάς;

 

Απάντηση

Ναι, αναμφίβολα. Εάν είχαμε τη δυνατότητα να βλέπαμε όλες τις ενοχές και τα λάθη που διαπράξαμε στη διάρκεια των τελευταίων μας ζωών, δεν θα είχαμε ούτε το κουράγιο, ούτε την αναγκαία εμπιστοσύνη για να ξαναρχίσουμε.

 

68η ερώτηση

Αν γινόταν κατορθωτή από τη μια μέρα στην άλλη η εξάλειψη των λαθών μας, θα μπορούσε να επιτευχθεί η εσώτερη ενόραση;

Απάντηση

Ναι. Ένας άνθρωπος που προσπαθεί να εξαλείψει τα λάθη του, εξελίσσεται πνευματικά και θα μπορέσει να διανύσει το μυστικιστικό δρόμο. Συνδεόμενος σταθερά με τον Κύριό μας, θα μπορέσει να καθοδηγηθεί και να εμπνευσθεί άμεσα από Εκείνον.

Όμως η εξάλειψη των λαθών γίνεται βαθμιαία. Δεν είναι δυνατό να εξαλείψουμε όλα τα λάθη σε μια μόνο φορά, από τη μια μέρα στην άλλη.

 

69η ερώτηση

Μπορώ να ξεπεράσω όλους τους βαθμούς εξέλιξης σε μια μόνο ζωή;

 

Απάντηση

Ναι.

 

70η ερώτηση

Είμαι 80 χρονών και αισθάνομαι να οδεύω προς το τέλος. Θα ήθελα να ξέρω πού θα πάω. Τώρα έχω μάθει για τον εσώτερο δρόμο.

Απάντηση

Σήμερα έχετε ακούσει πάρα πολλές πληροφορίες για την ζωή σε άλλους κόσμους. Μερικά πράγματα, σας ήταν ήδη γνωστά βέβαια. Εάν όλ’ αυτά τα λάβετε υπόψη στα τελευταία χρόνια της ζωής σας και στραφείτε προς τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και αν μετά τον αποχωρισμό από το σώμα δεν θελήσετε να σταματήσετε στην υλική σφαίρα, αλλά να πάτε προς το φως των Πνευματικών Βασιλείων, δεν θα έχετε τίποτε να φοβηθείτε.

 

71η ερώτηση

Όσα καταφέρνω να καταλάβω με το νου, με βοηθάνε στο να κατανοήσω καλύτερα τους συσχετισμούς και να συμπεριφέρομαι μετά ορθά. Και η σημερινή μέρα με έχει εμπλουτίσει με γνώση. Μέχρι ποιο σημείο μπορεί να με βοηθήσει αυτή η γνώση για να συνεχίσω πάνω στο δρόμο;

 

Απάντηση

Όλη μας η γνώση δεν είναι άλλο από μια γνώση του “γεωγραφικού χάρτη”. Διευκολύνει τον προσανατολισμό μας μέσα στη νέα χώρα. Επί πλέον η διανοητική γνώση είναι ασήμαντη για τον εσώτερο δρόμο. Δεν κάνει άλλο από το να αυξάνει τον αυτοθαυμασμό και τη σιγουριά μας.

Τελικά, η γνώση έχει αξία μόνο αν τη θέσουμε σε πρακτική εφαρμογή μέσα μας.

 

72η ερώτηση

Όταν δεν αισθάνομαι καλά, είναι οι ψυχές που με επηρεάζουν;

 

Απάντηση

Πρώτα απ’ όλα είμαι εγώ που χαμηλώνω τη δόνησή μου και δεν αμύνομαι στα αρνητικά αισθήματα και σκέψεις. Εάν τις αφήνω να αυξάνονται μέσα μου, τίθεμαι στο ίδιο επίπεδο δόνησης. Αν δεν αντιδράσω, οι ψυχές που βρίσκονται σ’ αυτό το επίπεδο δόνησης, πλησιάζουν και με επηρεάζουν ακόμη περισσότερο, σύμφωνα με το νόμο ” το όμοιο ελκύει το όμοιό του”.

Κατ΄ αυτό τον τρόπο έλκω τις δεμένες στη γη ψυχές που βρίσκονται σ’ αυτό το επίπεδο δόνησης. Εάν δεν αντιδράσω, αυτές μπορούν να με τραβήξουν ακόμα πιο χαμηλά!

 

73η ερώτηση

Πάνω στη γη δεν υπάρχουν επίσης και καλές πνευματικές υπάρξεις;

 

Απάντηση

Σίγουρα, υπάρχει ο φύλακας άγγελός μας και εκατομμύρια αγνές πνευματικές υπάρξεις που προσπαθούν να καθοδηγήσουν τους ανθρώπους.

Διερωτηθείτε, για παράδειγμα, πώς εσείς έχετε φτάσει σ’ αυτή τη διάλεξη. Με ποιο τρόπο οι άνθρωποι κατευθύνονται προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Δεν υπάρχει το τυχαίο: γι’ αυτό είναι τούτες οι καλές πνευματικές υπάρξεις που μας καθοδηγούν, εκεί όπου έχουμε την ευκαιρία να βρούμε το δρόμο. Εμείς έχουμε φυσικά την ελευθερία να αποφασίσουμε αν θα αποδεχτούμε αυτές τις ενδείξεις ή όχι.

 

74η ερώτηση

Η διατροφή επηρεάζει την εξέλιξη της ψυχής;

 

Απάντηση

Βέβαια. Το Πνεύμα λέει πολύ καθαρά πως πρέπει να τρεφόμαστε με φρούτα, που η γη μάς χαρίζει αυθόρμητα.

Με τις σημερινές συνήθειες διατροφής μας, δεν μας είναι δυνατό να το κάνουμε αμέσως εκατό τοις εκατό.

Το Πνεύμα μάς συμβουλεύει να προχωράμε βαθμιαία. Για παράδειγμα, αν κάποιος τρέφεται με κρέας, μπορεί να προσπαθήσει να ελαττώσει αργά ή γρήγορα την κατανάλωσή του. Όχι για εξωτερικούς λόγους υγείας, μόνο επειδή το κρέας δεν κάνει καλό στο σώμα, αλλά με την πεποίθηση ότι το ζώο είναι ο δεύτερός μας πλησίον και πως, αν το σκοτώσουμε για να τραφούμε, ενοχοποιούμαστε για το θάνατό του.

Μια αρμονική πνευματική εξέλιξη περιλαμβάνει όλες τις πτυχές της ζωής, καθώς επίσης εκείνης της διατροφής. Πράγματι, τα πάντα είναι δόνηση. Στο πέρασμα των αιώνων αυτή η γνώση ενταφιάστηκε μερικώς. Το λόγο τον γνωρίζεται και εσείς.

Εμείς θα πρέπει τώρα να βρούμε βαθμιαία μια διατροφή που να βοηθά την εξέλιξη της ψυχής μας.

 

75η ερώτηση

Δεν είμαστε σε ικανοποιητικό βαθμό αγνοί για τον εσώτερο δρόμο, όσο τρεφόμαστε με κρέας;

 

Απάντηση

Σε όποιον επιθυμεί να διανύσει τον εσώτερο δρόμο, δεν δίνονται κανόνες διατροφής. Με την εξέλιξη της πνευματικής συνείδησης ο καθένας θα αντιληφθεί και μόνος του εκείνο που είναι ορθό. Από αγάπη προς τον Πατέρα και στα δημιουργήματά Του, θα μπορέσει σταδιακά να εγκαταλείψει όλα όσα δεν αντιστοιχούν στους θεϊκούς νόμους.

III ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ

 

Αναφορές – Γνωμικά

“Σήμερα μπορούμε να πούμε με απόλυτη βεβαιότητα, ότι ο θάνατος, όπως τον εννοούσαμε μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία πως το Πνεύμα μας, η ψυχή μας – ή όπως και να ονομάζεται – ζει και μετά από το θάνατο του φυσικού μας σώματος”.

Dr. Elisabeth Kubler-Russ

“Εάν μπορούσαμε να ανακαλύψουμε, τι πραγματικά μας συμβαίνει μετά το θάνατο, θα μπορούσαμε να καταστήσουμε πιο εύκολο το πέρασμα στους μεταθανάτιους κόσμους σε εκατομμύρια πρόσωπα αυτού του κόσμου”.

Dr. Elisabeth Kubler-Russ

“Εάν αντιληφθούμε πως ο θάνατος είναι εντελώς διαφορετικός απ’ ό,τι έχουμε σκεφτεί, τότε και η ζωή μας θα αλλάξει ριζικά”.

Johan Vristoph Hampe

“Πεθαίνοντας ο άνθρωπος, μεταφέρεται με όλα του τα χαρακτηριστικά από το φυσικό του κόσμο στον πνευματικό, όπου έχει ένα πνευματικό σώμα. Αμέσως μετά το θάνατο ο εσώτερος άνθρωπος, δηλαδή η πνευματική ψυχή, συνεχίζει να ζει μέσα στους μεταθανάτιους κόσμους. Επομένως η ζωή συνεχίζεται και μετά το θάνατο”.

Emanuel Swedenborg

“Στη συνέχεια έγινα νοσοκόμα και εξάσκησα αυτό το επάγγελμα για είκοσι χρόνια. Υπήρξα μάρτυρας πολλών θανάτων και κάθε φορά, αμέσως μετά, έβλεπα την πνευματική ύπαρξη, που μου φαινόταν σαν μια αιθερική αντιγραφή της ανθρώπινης μορφής, που σχηματιζόταν πάνω από σώμα, στο οποίο είχε σβήσει η ζωή, για να εξαφανιστεί μετά”.

Joe Snell

“Ο θάνατος είναι όπως ο ύπνος. Δεν αισθανόμαστε κανέναν πόνο, ενώ περνούμε στους μεταθανάτιους κόσμους, εκτός από την περίπτωση όπου υπάρχουν οργανικές διαταραχές ή ειδικές πνευματικές καταστάσεις. Όπως ένας εξουθενωμένος άνθρωπος καταβάλλεται από τον ύπνο, το ίδιο και ο ύπνος του θανάτου κατεβαίνει πάνω στον άνθρωπο. Για πολλούς ο θάνατος φθάνει τόσο απρόοπτα, που κοπιάζουν να συνειδητοποιήσουν πως έχουν εγκαταλείψει τον υλικό κόσμο και πως έχουν εισέλθει μέσα στον κόσμο των πνευματικών υπάρξεων. Συγχυσμένοι απ’ όλα τα ωραιότατα νέα πράγματα που βλέπουν γύρω τους, πιστεύουν ότι επισκέπτονται κάποιον τόπο ή μια πόλη του κόσμου που δεν είχαν προηγουμένως δει. Μόνον όταν θα έχουν διδαχθεί με ακρίβεια και όταν θα έχουν συνειδητοποιήσει ότι το πνευματικό τους σώμα είναι διαφορετικό από το υλικό σώμα, από όπου βρισκόντουσαν προηγουμένως, αναγνωρίζουν πως έχουν μεταφερθεί από τον υλικό κόσμο στο βασίλειο των πνευματικών όντων”.

Sodbu Sundar Singh

Η ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΖΩΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ

Αυτή είναι η εποχή που προηγείται της πνευματικής επιστροφής του Χριστού. Εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια η ανθρωπότητα επικαλείται την Ειρήνη Του και προσεύχεται “ελθέτω η Βασιλεία Σου” στο “Πάτερ ημών”.

Και τώρα επίσης, όπως τότε, Αυτός καθοδηγεί άμεσα δια προφητικού στόματος και διδάσκει τους καλοπροαίρετους την αιώνια Αλήθεια και τους Κοσμικούς Νόμους για να τους οδηγήσει στο εσώτερο μονοπάτι.

Ήδη από τις μέρες μας Αυτός αρχίζει να οικοδομεί το Βασίλειό Του της Ειρήνης, που θα επεκταθεί σε όλο τον κόσμο. Οι Νόμοι αυτού του Βασιλείου είναι οι Νόμοι της “επί του όρους ομιλίας” (Ματθαίου, κεφ. 5-7) και θα βιωθούν από όλους τους λαούς.

Το Έργο Του ονομάζεται “Συμπαντική Ζωή” και έχει παγκόσμιες διαστάσεις. Είναι υπεράνω κάθε θρησκευτικής δοξασίας, ανοικτό σε όλους και προσκαλεί να κάνουμε, ελεύθερα, την εμπειρία της εσώτερης καθοδήγησης του Θεού. Αυτή η καθοδήγηση αποσπά τον άνθρωπο από τους φόβους, τα άγχη και τις ανησυχίες της καθημερινής ζωής διαμέσου της πνευματικής σχολής, που επαναφέρει τον καθένα μας, μέσω του Λυτρωτή μας, στην εσώτερη βαθιά ειρήνη, στο Βασίλειο του Θεού, την αληθινή μας και αιώνια Πατρίδα.

Το έργο “Συμπαντική Ζωή” προσκαλεί τον καθένα να οικοδομήσει μέσα του αυτό το Βασίλειο του Θεού και αν το επιθυμεί, να συνεργαστεί στην οικοδόμηση επίσης του εξωτερικού θεϊκού Βασιλείου. Ο Πατέρας σέβεται κάθε στιγμή την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου, που είναι το μέγιστό Του δημιούργημα.

ΣΕΙΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ ΜΕ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ – Η αρχή του “Εσώτερου Δρόμου” που οδηγεί στο Θεό.

Το Θεϊκό Πνεύμα πάντα έχει αποκαλύψει, διαμέσου του προφητικού λόγου, το Δρόμο που μας επαναφέρει στην καταγωγή μας, στη συνειδητοποίηση της ενότητάς μας με τον Αιώνιο.

Παρ’ όλ’ αυτά, εμείς οι Χριστιανοί, δεν γνωρίζουμε πια αυτό τον “Εσώτερο Δρόμο”, δηλαδή το Δρόμο που οδηγεί στην τελειότητα μέσα στο Θεό.

Η συνείδηση του Χριστού ρέει πιο έντονα αυτή την εποχή, που χαρακτηρίζεται από την πνευματική αφύπνιση. Ο Χριστός διδάσκει πάλι τον Εσώτερο Δρόμο, μέσω του προφητικού λόγου, σε όλες τις λεπτομέρειες και βαθμούς, όπως είχε αναγγείλει πριν από 2000 χρόνια: “Θα είχα ακόμη πολλά να σας πω…”.

Αυτός ο τρόπος διδασκαλίας, που είναι διαθέσιμος επίσης σαν σειρά μαθημάτων με αλληλογραφία, αρχίζει με μια πρώτη σειρά μαθημάτων διαλογισμού που προετοιμάζει πνευματικά την ψυχή και τον άνθρωπο: κατά τη διάρκεια της πρώτης σειράς μαθημάτων διαλογισμού έξη μηνών, μαθαίνουμε να προσανατολίζουμε όλο και περισσότερο τα αισθήματά μας, τις σκέψεις μας και τις πράξεις μας προς τη συνείδηση του Χριστού. Κατάλληλες φυσικές ασκήσεις που βοηθάνε να διεγείρουν τη συνείδησή μας, που εκτελούνται πριν το διαλογισμό, μας βοηθούν να εναρμονίσουμε περαιτέρω και την ψυχή και το σώμα.

Αυτή η πρώτη σειρά μαθημάτων διαλογισμού, ακολουθείται από μια δεύτερη σειρά, από την οποία μαθαίνουμε να δραστηριοποιούμε τις πνευματικές δυνάμεις μέσα στην ψυχή και στο σώμα. Στο τέλος των δύο σειρών, αρχίζει η σειρά με αλληλογραφία “Εσώτερος Δρόμος”, που περιλαμβάνει τέσσερις διαφορετικούς βαθμούς.

Ο “Εσώτερος Δρόμος”, δηλαδή αυτή η πνευματική κληρονομιά, προσφέρεται σε όλους εκείνους που βρίσκονται σε αναζήτηση, χωρίς συνδρομές ή συνεισφορές.

Ο φωτισμένος έχει ξεπεράσει
το φόβο του θανάτου
με τη δύναμη της γνώσης και της αγάπης.

Μόνον εκείνος που είναι δεμένος στην ύλη,
βλέπει τον τρόμο του θανάτου,
αφού πιστεύει ότι το σώμα του,
είναι ο πραγματικός του Εαυτός.

 

(απόσπασμα από: “Der Geist. die Quelle im Menschen” -
“Το Πνεύμα είναι η πηγή στον άνθρωπο” – σελ. 15)

Τι ακριβώς συμβαίνει κατά τη στιγμή του θανάτου;

Τι πειραματίζεται η ψυχή κατά τη στιγμή του αποχωρισμού από το σώμα;

Πού θα κατοικήσουν οι ψυχές μας;

Ποια η σημασία του πένθους των συγγενών για την ψυχή;

Το νόημα της γήινής μας ζωής.

Πως βοηθάμε κάποιον που είναι στα πρόθυρα του θανάτου;

Κάρμα και μετενσάρκωση.

Πλανήτες και σφαίρες εξαγνισμού

Αυτό το βιβλίο περιέχει γνώσεις που προέρχονται από ψηλότερες πνευματικές σφαίρες.

Δίνει απάντηση σε ερωτήσεις που υπάρχουν από τότε που υπάρχει η ανθρωπότητα.

ΚΛΙΚΑΡΕ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕ FOLLOW ΣΤΟΝ ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ

ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΟΥ ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ LIKE

ΠΗΓΗ