Το τέλος των ακινήτων

by Σώτος Χρυσαφόπουλος

Αυτή την φορά είμαι αναγκασμένος να συμφωνήσω με τον Φώτη Κουβέλη –μην σπεύσετε να με αδικήσετε· πρόκειται για κάτι το εντελώς παροδικό.

Τι λέει ο Κουβέλης; Ότι το να παραταθεί το «χαράτσι Βενιζέλου»* αποτελεί νέο μέτρο.....


Αυτό λέει. Κι έχει δίκαιο: είναι   ν έ ο   μ έ τ ρ ο .   Ξεκάθαρα πράγματα, τελεία και παύλα.

Ως νέο μέτρο, λέει, πρέπει να περάσει από την Βουλή. Πράγματι, διότι δεν προνοούσε τέτοια παράταση για το χαράτσι Βενιζέλου το πακέτο μέτρων, που είχε εισαχθεί στη Βουλή προς ψήφιση, και το οποίο βιώνουμε τώρα ως “τζα!” κάθε φορά που έρχεται να κάνει την εμφάνισή του κάθε ένα από εκείνα με τα οποία δώσαμε ραντεβού σε εκείνη την ψηφοφορία: μείον δέκα τοις εκατό εκείνο από Μάρτιο, μείον είκοσι τοις εκατό το άλλο από Απρίλιο και πάει λέγοντας. Είχε παρουσιασθεί δε το πακέτο εκείνο με τα «τζα!», αν θυμάστε, ρητά και εκπεφρασμένα ως    τ ο   α π ο λ ύ τ ω ς   τ ε λ ε υ τ α ί ο ,  ενώπιον της κοινοβουλευτικής ομάδας του πλειοψηφούντος κόμματος, ώστε να προληφθούν κραδασμοί και αντιδράσεις, και να περάσει γλυκά-γλυκά και ωραία.

Οι λόγοι για τους οποίους ο Κουβέλης επιμένει στο ζήτημα δεν θα έπρεπε στην πραγματικότητα να μας ενδιαφέρουν, όσο και αν μπορούμε να υποθέσουμε πολλούς από αυτούς. Εξάλλου ομοίως μπορούμε να υποθέσουμε πολλές από τις εξηγήσεις που θα δώσουν στις δικές τους κοινοβουλευτικές ομάδες οι έτεροι δύο της τρικολόρε, προκειμένου να επιτύχουν την ψήφιση μιας τέτοιας παράτασης, αν φυσικά δεν επιλεγεί η πεπατημένη των διαταγμάτων…

Η κίβδηλη ένθεν κακείθεν ρητορική δεν έχει πια αξία. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι έχει εμπεδωθεί για τα καλά επιτέλους ακόμα και στα μάτια του πιο ευαπάτητου ότι ο μονόδρομος είναι ένα καταστροφικό αδιέξοδο, κατά τραγική ειρωνία ένα αδιέξοδο δίχως τέλος· ότι βρισκόμαστε σε αυτόν τον μονόδρομο μόνο και μόνο επειδή έχουμε οδηγηθεί εκεί· ότι οδηγηθήκαμε εκεί και παραμένουμε εκεί με νανουρίσματα· και, το κυριότερο, ότι είναι μονόδρομος ακριβώς επειδή τον ονόμασαν έτσι οι συγκεκριμένοι οδηγοί που μας οδήγησαν σε αυτόν, εξαπατώντας μας ως προς το ότι θα οδηγούσε τάχα κάποια στιγμή σε διέξοδο χωρίς άλλες καθ’ οδόν επιδεινώσεις. Διότι τι άλλο νόημα θα είχε τότε να τον πάρουμε αυτόν τον μονόδρομο;

Ασφαλώς και θα υπάρξουν οι φωνές των κλακαδόρων, οι φωνές οι πάντα διατεθειμένες να κάνουν θρασύτατα λόγο για μια, έλα μωρέ, μικρή επιδείνωση, ανεκτή και αναγκαία μπρος το κακό που καραδοκεί σε κάθε μας βήμα –ας κάνουμε τα στραβά μάτια μες την καταιγίδα, θα πουν, το μη χείρον βέλτιστον, θάναι μόνο για έξη μήνες, θάναι ελαφρύτερο και τέτοια… Αλλά μήπως δεν μπορούμε να υποθέσουμε πολλά και ως προς αυτούς τους ηθικά εκφυλισμένους κλακαδόρους του μονόδρομου, τους πρόθυμους να ανακατεύουν κάθε φορά στην κολλημένη βελόνα τους νέα δεδομένα; Ειδικά τώρα; Μετά από το πάθημα της Κύπρου; Έχουν γίνει χειρότεροι και από τους αρχηγούς τους… Διερωτάται ένα γνωμικό: ποιος είναι ο ανόητος, ο ανόητος ή εκείνος που τον ακολουθεί; Και όσο θα λιγοστεύουν, τόσο θα υποτροπιάζουν. Σαν τον ληστή που γίνεται φονιάς στην προσπάθειά του να διαφύγει.

Θάπρεπε όμως και αυτοί οι κλακαδόροι κάποτε, και όσο είναι ακόμη καιρός αποτελεί τούτη η φορά μια θαυμάσια τελευταία ευκαιρία, να βρεθούν ενώπιος ενωπίω με το αποστομωτικό επιχείρημα ότι είναι οι ίδιοι όχι απλώς βασιλικότεροι του βασιλέως, αλλά –ήμαρτον– χειρότεροι και από τον Κουβέλη, τον άλλωστε τόοοσο δημοφιλή κατά τα «ευρήματα» των δημοσκοπήσεων –τρομάρα του και τρομάρα μας…

Ξέρω, ξέρω… Θα μου πείτε ότι εδώ ο κόσμος χάνεται κι εγώ ασχολούμαι με τον Κουβέλη και με το τέλος ακινήτων, αλλά, να ξέρετε, πάλι σπεύδετε να με αδικήσετε. Καλέ, ποιον Κουβέλη; Αυτό δα μας έλειπε! Με το τέλος των ακινήτων θα ασχοληθώ, βέβαια! Με τι άλλο; Με το…   τ έ λ ο ς   τ ω ν   α κ ι ν ή τ ω ν ! Των ακινήτων και αμετακινήτων…

* «Χαράτσι Βενιζέλου»: Όρος αυτός ακριβέστερος από τον όρο «χαράτσι της Δ.Ε.Η.», που παρασιωπά το πολιτικό σκέλος της υπόθεσης.

ΚΛΙΚΑΡΕ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕ FOLLOW ΣΤΟΝ ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ

ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΟΥ ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ LIKE

ΠΗΓΗ