Θα πρότεινα, σήμερα, να κάνουμε μία ιστορική αναδρομή για την ενωμένη Ευρώπη, έτσι για να δούμε τελικά που ήμασταν, πού θέλαμε να φτάσουμε, και που καταντήσαμε να είμαστε.
Η ιδέα της ενωμένης Ευρώπης, όταν....
ξεκίνησε το 1945 με 1950, από τους Ρομπέρ Σουμάν, Κόνραντ Αντενάουερ, Αλσίντε ντε Γκάσπερι και Ουίνστον Τσώρτσιλ, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μία θεωρητική άποψη για την ειρηνική συμβίωση των Ευρωπαϊκών λαών.
Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι είχαν στο μυαλό τους αυτοί οι άνθρωποι, παρά μόνον γνωρίζουμε τι έλεγαν πως είχαν.
• να παράσχει ειρήνη, ευημερία και σταθερότητα στους λαούς της,
• να υπερβεί τις διχόνοιες στην ήπειρο,
• να διασφαλίσει την ασφαλή διαβίωση των πολιτών της,
• να προωθήσει την ισορροπημένη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη,
• να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης και να διατηρήσει την πολυμορφία των λαών της Ευρώπης,
• να υπερασπιστεί τις κοινές αξίες των Ευρωπαίων, όπως η αειφόρος ανάπτυξη και το υγιές περιβάλλον, ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η κοινωνική οικονομία της αγοράς.
Όλα αυτά ακούγονταν (και σήμερα ακούγονται) καλά και ωραία, «φευ» πλην όμως τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε…
Η ενωμένη Ευρώπη έγινε ο βραχνάς των πολιτών της, η ένωση των Ευρωπαϊκών κρατών μόνον ειρήνη δεν έφερε, η αδικία έγινε η αρχή όλων των «κοινών» αποφάσεων με πρόσχημα την ευημερία, και δύναμη την δύναμη του ισχυρού.
Στην πραγματικότητα αναβίωσε το παλαιό όνειρο των Ευρωπαϊκών φυλών για απόλυτη κυριαρχία στον Ευρωπαϊκό χώρο.
Την Ευγενή κατά τα άλλα προσπάθεια ορισμένων ιδεολόγων, σαν τον Βίκτωρα Ουγκώ ο οποίος οραματιζόταν τις ειρηνικές «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης», εμπνεόμενες από ανθρωπιστικά ιδεώδη, διαδέχθηκε το μίσος το οποίο κατέτρωγε πάντα την Ήπειρο, το μίσος του ενός έθνους εναντίον του άλλου.
Και αυτή τελικά ήταν, είναι, και θα συνεχίσει να είναι η αιτία για την οποία ΠΟΤΕ δεν πρόκειται να ευημερήσει μία τέτοια ένωση. Δηλαδή το γεγονός ότι εδώ, σ’ αυτή την Ήπειρο υπάρχουν έθνη με τεράστια αρχαία ιστορία, έθνη τα οποία δεν έχουν καμία δυνατότητα, αλλά και πρόθεση να αφήσουν στην άκρη θεσμούς και νοοτροπίες και ιστορία και γλώσσα προς χάριν μιας ενωμένης αντίληψης κρατών.
Η προσπάθεια όμως έγινε, και τα Ευρωπαϊκά έθνη σύρθηκαν στον χορό της ενωμένης Ευρώπης, για να ανακαλύψουν τελικά ότι το νέο αυτό σχήμα έγινε για να εξυπηρετήσει αλλότρια οικονομικά συμφέροντα μακριά από τις ελπίδες και τους οραματισμούς των Ευρωπαϊκών λαών.
Είδαν (με μεγάλη τους λύπη) ότι τον χορό της παραγωγής και της οικονομίας τον κρατούσαν μόνον οι ισχυροί για τον εαυτό τους και τον ρόλο του πεινασμένου και κακοπληρωμένου εργάτη τον άφησαν για τους φτωχότερους λαούς.
Η επιστήμες, οι τέχνες, η φιλοσοφία, η έρευνα, παραγκωνίστηκαν από τον παραδοσιακό τους λίκνο και πέρασαν στα χέρια του χρήματος, της εκμετάλλευσης των οικονομικών συμφερόντων.
Μέσα λοιπόν, από αυτό το κακό για την χώρα μας πλέγμα συμφερόντων, είδαμε την χώρα μας να χάνει την παραγωγή της, να χάνει την γλώσσα της, να χάνει τις επιστήμες της, να χάνει την βιομηχανική της ανάπτυξη, να χάνει την έρευνα.
Είδαμε την χώρα μας στα χέρια άνομων συμφερόντων να γίνεται ο παρίας της Ευρώπης, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα είδαμε τους Έλληνες να σέρνονται στις ξένες πόρτες (Ευρωπαϊκά οικονομικά συμφέροντα) για να πάρουν μία σταγόνα ζωής.
Γίναμε μάρτυρες της απόλυτης και συστηματικής καταστροφής του γεωργικού μας πλούτου, είδαμε τον Έλληνα να γίνεται «αστός» να εγκαταλείπει την ύπαιθρο και να έρχεται στα κέντρα για να βρει ένα φτωχό μεροκάματο και να πάρει με χίλιους κόπους ένα σπίτι για να σκεπάσει την γύμνια του, αυτήν που οι Ευρωπαίοι κατακτητές του επέβαλαν.
Σ’ αυτή την κακή χρονική περίοδο του Έλληνα, τον βρήκε και το μεγαλύτερο όλων των κακών, η προδοσία, ένα κακό το οποίο ενδημεί σε κοινωνίες με έλλειμμα ανάπτυξης, έλλειμμα επιβίωσης, έλλειμμα προοπτικής, έλλειμμα ύπαρξης.
Από την μεταπολίτευση και μετά τα χρόνια που ήρθαν ήσαν γεμάτα από κατάχρηση εξουσίας, από έλλειμμα δικαιοσύνης, από κατασπατάληση δημοσίου πλούτου και χρήματος.
Σήμερα λοιπόν έρχονται όλοι αυτοί που έντεχνα και συστηματικά μας έριξαν στον καιάδα της απόλυτης ένδειας και καταστροφής, αυτοί οι ποίοι με αντάλλαγμα από τα αφεντικά τους συνεχίζουν να μας κρατούν όμηρους των οικονομικών συμφερόντων των πλούσιων Ευρωπαϊκών εθνών. Να μας ζητούν, εκβιαστικά, και με το πιστόλι στον κρόταφο (ένοπλος στρατός απώθησης πολιτών), να μας πιέζουν να δεχτούμε την άδικη και καταστροφική εφαρμογή οικονομικών αποφάσεων, οι οποίες αποδεδειγμένα δεν έρχονται για την στήριξη του λαού υπό μορφή ανάπτυξης, αλλά εφαρμόζονται για την ενίσχυση των τραπεζών και των οικονομικών συμφερόντων των πλούσιων εθνών της Ευρώπης.
Σήμερα λοιπόν όλος ο Ελληνικός λαός, όλο το Ελληνικό έθνος, πρέπει να δώσει ηχηρή απάντηση σ’ αυτή την απαράδεκτη πολιτική.
ΟΧΙ στα απαράδεκτα μέτρα κοινωνικής καταστροφής, να απαιτήσουμε από τα κόμματα που θέλουν να κυβερνήσουν την Ελλάδα ότι.
ΣΕ ΠΑΛΙΟ ΚΑΜΒΑ ΝΕΟ ΚΕΝΤΗΜΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ.
Ριζική αλλαγή πορείας της χώρας, κατάργηση της παρούσας κρατικής δομής, αλλαγή Συντάγματος, νέα μορφή διακυβέρνησης, ανάπτυξης της παιδείας μας, και εφαρμογή νέου συστήματος υγείας.
Και πάνω από όλα αυτά
ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΟΚ, ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΙΑΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ.
ΣΤΗΡΙΞΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΟΥ
ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ LIKE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου