Το δάκρυ του Κων/νου Καραμανλή και το ερώτημα: Τελικά, Είμαστε Έλληνες;

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

Άρχισε πάλι η προπαγάνδα ορισμένων κύκλων σχετικά με την ονομασία των Σκοπίων και γι’ αυτό καλό θα είναι, να απαντήσουμε συνειδητά κι υπεύθυνα στο ερώτημα:

- Είμαστε Έλληνες;

Αξίζει να δούμε με μεγάλη προσοχή τις έννοιες δύο λέξεων, αυτές του έθνους και της πατρίδας που πιστεύω θα βοηθήσει αρκετούς στην περίεργη αυτή πολιτική περίοδο που βρισκόμαστε.....


Η λέξη «Έθνος» είναι κοινωνικός όρος και σημαίνει σύνολον ανθρώπων που έχουν την ίδια κοινωνική συνειδητότητα, την ίδια γλώσσα, τα ίδια ήθη κι έθιμα, την ίδια Ιστορία, τον ίδιο πολιτισμό. Η λέξη «πατρίδα» είναι γεωγραφικός όρος και πατριώτης είναι εκείνος που αγαπά μία συγκεκριμένη γεωγραφική έκταση.

Ποια κοινά σημεία έχει ο Έλληνας με τον Σκοπιανό; Κανένα. Το μόνο κοινό σημείο των δύο αυτών λαών είναι πως οι χώρες τους βρίσκονται στην Ευρώπη.

Ούτε κοινή Ιστορία έχουν, ούτε κοινά ήθη κι έθιμα, ούτε την ίδια γλώσσα μιλούν, ούτε την ίδια κοινωνική συνειδητότητα έχουν. Και για πολιτισμό, ας μη το συζητάμε.
Από πολλούς κουλτουριάρηδες έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια η φιλολογία περί «εθνικιστών», των ανθρώπων εκείνων που σύμφωνα με την «φιλοσοφία» τους αποτελούν τα μιάσματα της Ελληνικής κοινωνίας. Κι αυτοί οι «εθνικιστές» με την «απαράδεκτη» συμπεριφορά τους, εμποδίζουν την ομαλή κι ειρηνική συνύπαρξη των λαών.

Ας δούμε όμως και τι σημαίνουν οι λέξεις «εθνικισμός» και «πατριωτισμός».

«Εθνικισμός είναι μια μορφή συνειδητότητας, δηλαδή της συναίσθησης συμμετοχής ως μέλους ή προσήλωσης σε ένα έθνος. Η συνειδητότητα αυτή αποτελεί συχνά εθνική συνείδηση η οποία ταυτίζει τις τύχες των μελών μιας ομάδας με τις τύχες ενός εθνικού κράτους επιθυμητού ή υπαρκτού. Ο εθνικισμός υποδηλώνει επίσης τη σύγχρονη ιστορική διαδικασία με την οποία τα έθνη απέκτησαν ανεξάρτητη πολιτική οντότητα». (Λεξικό Κοινωνικών Επιστημών UNESCO, Τόμος 1ος, σελ. 196).

«Πατριωτισμός είναι η αγάπη για την πατρίδα που οδηγεί τα άτομα στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους απέναντι σ’ αυτήν. Ο πατριωτισμός θέτει το συμφέρον της πατρίδας πάνω από το ατομικό». (Λεξικό Εννοιών Αργύρη Ματακιά, σελ. 457).

Έχοντας λοιπόν σαν οδηγό τις έννοιες των λέξεων «έθνος – εθνικισμός»και «πατριώτης – πατρίδα» ας προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε την αντίδραση των πολιτικών, των Πανεπιστημιακών και των πολιτών απέναντι στις προκλήσεις των Σκοπιανών.

Το δάκρυ που κύλησε στο μάγουλο του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Θεσσαλονίκη όταν τον ρώτησαν για την στάση των «συμμάχων» μας στο θέμα των Σκοπίων, ήταν και η απάντηση για την κατάληξη αυτού του προβλήματος.

Οι μεγάλοι, για τους δικούς τους λόγους, έχουν αποφασίσει πως το κρατίδιο των Σκοπίων πρέπει να μετονομαστεί σε «Μακεδονία».

Πλαστογράφηση της Ιστορίας σίγουρα, υποτίμηση της νοημοσύνης των ανθρώπων βέβαια κι ασφαλώς προσβολής όλων των Ελλήνων αφού παραχωρούν την Ιστορία ενός ένδοξου λαού σε μία κοινωνική ομάδα αμφιβόλου προέλευσης και συνοχής.

Τι θα γινότανε αν η χώρα μας είχε προβεί τότε, στο ξεκίνημα της δημιουργίας του κρατηδίου, σε μια δυναμική αντίδραση;

Κανείς δεν γνωρίζει, υποθέσεις μόνο μπορούμε να κάνουμε.

Η αντίδρασή μας όμως που θα έφτανε μέχρι και στον πόλεμο, θα αποδείκνυε πως έχουμε σαν λαός και σαν έθνος την δύναμη να αντιστεκόμαστε σε κάθε ξένη επιβουλή.
Η παθητική μας στάση δείχνει πως έχουμε χάσει πλέον όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά του Έλληνα που τον έκανε να ξεχωρίζει, να υπερνικά ισχυρούς αντιπάλους, να γίνεται Ήρωας.
Κι αν για τους απλούς πολίτες αυτή η παθητική συμπεριφορά είναι απλά μία ένδειξη, για τους πολιτικούς μας δεν συμβαίνει το ίδιο.

Οι πολιτικοί μας, επί σειρά ετών γνώριζαν πολύ καλά πως η αλληλογραφία των Σκοπίων τόσο με την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και με άλλες χώρες γινότανε με την ονομασία «Μακεδονία».

Η όποια ενέργεια των Σκοπίων εντός κι εκτός συνόρων, συνοδευότανε από τον ιδιαίτερο χαρακτηρισμό «Μακεδονία».

Ποιες ήταν οι αντιδράσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων όλα αυτά τα χρόνια; Απολύτως καμία.

Είχε συμφωνηθεί, στην επίσημη αλληλογραφία των Σκοπίων με την Ελλάδα το γειτονικό κρατίδιο να αναφέρεται σαν «Πρώην Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας» (FYROM) κι αυτό ήταν όλο.

Η πρωτοφανής φράση του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για το θέμα αυτό, πως οι Έλληνες θα έχουν ξεχάσει σε δέκα χρόνια το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, όσο κι η αδιάφορη στάση των κομμάτων για το θέμα αυτό, δείχνει την συναίνεση των πολιτικών μας στις αποφάσεις των μεγάλων, των «συμμάχων» μας.

Όπως όλοι θυμόμαστε, όταν πρωτοεμφανίστηκε το θέμα της ονομασίας του κρατιδίου των Σκοπίων σε «Μακεδονία» εκατομμύρια Ελλήνων, πλην των «προοδευτικών», είχαν ξεσηκωθεί.
Σήμερα ελάχιστοι ασχολούνται με το θέμα δικαιώνοντας έτσι τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Γιατί όμως δικαιώθηκε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και οι υποστηρικτές του;

Μήπως γιατί χάσαμε την εθνική μας συνείδηση; Μήπως γιατί τα παιδιά μας σταδιακά μαθαίνουν την Ιστορία όπως θέλουν οι «μεγάλοι» κι όχι όπως επιτάσσει η Ιστορία μας, η Εθνική μας συνείδηση; Μήπως γιατί στο όνομα της ενωμένης Ευρώπης κάποιοι ξεπουλήσανε ιερά και όσια μόνο και μόνο για να διατηρούνται στην εξουσία;

Το πλέον ανομοιογενές έθνος είναι αυτό των Αμερικανών.

Ας τολμήσει όμως κανείς να κάνει κάποια ενέργεια που θίγει το έθνος τους, το Κράτος τους.

Η αστερόεσσα κυματίζει σε όλα τα αμερικάνικα σχολεία, σε όλα τα δημόσια κτίρια, πεντακάθαρη, άφθαρτη.

Στην Ελλάδα του Αριστοτέλη, του Σωκράτη, του Λεωνίδα, του Μεγάλου Αλέξανδρου, του Αθανάσιου Διάκου, του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, των ηρώων του «ΟΧΙ» η γαλανόλευκη καίγεται από κουκουλοφόρους με την ανοχή της Αστυνομίας και των λειτουργών της δικαιοσύνης, η γαλανόλευκη σχισμένη και λερωμένη, κυματίζει σε σχολεία και δημόσια κτίρια.

Ποιοι το επιτρέπουν αυτό; Οι πλέον υπεύθυνοι πολίτες αυτής της χώρας. Οι πολιτικοί μας, οι δημόσιοι λειτουργοί.

Όταν επομένως επιτρέπουμε το κάψιμο, το σχίσιμο, την ταπείνωση του εθνικού μας συμβόλου, επιτρέπουμε και το κάψιμο, την ταπείνωση της Ιστορίας μας σαν έθνος.

Κι όταν το επιτρέπουμε ταυτόχρονα σημαίνει πως αδιαφορούμε για το όποιο αποτέλεσμα.

Οι πρόγονοί μας, οι πατεράδες μας, θα επέτρεπαν τέτοιες συμπεριφορές;

Η απάντηση είναι πως ΟΧΙ.

Γι’ αυτό πρέπει έστω και τώρα, την τελευταία στιγμή να αναρωτηθούμε:

- Είμαστε Έλληνες;

logiosermis.net