Η Δημοκρατία λείπει διακοπές..​.

Η Δημοκρατία έχει ορισμένους βασικούς κανόνες. Χωρίς αυτούς δεν μπορεί να λειτουργήσει, μετατρέπεται σ’ ένα άνευρο σύστημα διεκπεραίωσης, σε μια καρικατούρα αντιπροσώπευσης......
Οι κυβερνήσεις και τα κόμματα μιλούν συνεχώς για το λαό, ισχυρίζονται ότι δρουν εν ονόματι του λαού, δηλώνουν ότι εμπιστεύονται το λαό, αλλά οι κρίσιμες αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην του λαού.

Οι πολιτικές ελίτ προτιμούν το λαό σε κατάσταση χυλώδους μάζας, να άγεται και να φέρεται από επιδέξιους δημαγωγούς και να χειραγωγείται από τους… ιδεολογικούς μηχανισμούς του κράτους.

Του Τάσου Παππά

Κι αυτό γιατί, αν οι μάζες αρχίσουν να διαβουλεύονται, να ενεργούν και να συνεισφέρουν, θα πάψουν να είναι μάζες, θα γίνουν πολίτες με άποψη, θα διεκδικήσουν ρόλο και θα αμφισβητήσουν αυτό που τους παρουσιάζεται ως τελεσίδικη κανονικότητα.

Οι σύγχρονες Δημοκρατίες έχουν μετεξελιχθεί σε φιλελεύθερες ολιγαρχίες. Ισχυρές ομάδες [τραπεζίτες, μιντιακά συγκροτήματα, διαπλεκόμενοι πολιτικοί, επιχειρηματικοί όμιλοι] -με μία φράση, οι «ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού- ρυθμίζουν τα πράγματα χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Τα Κοινοβούλια και τα υπουργικά συμβούλια, με ελάχιστες εξαιρέσεις, έχουν διακοσμητικό ρόλο. Συνέρχονται για να επικυρώσουν προειλημμένες αποφάσεις εγχώριων ή υπερεθνικών συλλογικοτήτων. Αυτού του τύπου οι «Δημοκρατίες» δεν έχουν καμία σχέση με το αρχαιοελληνικό ιδεώδες της Άμεσης Δημοκρατίας, ούτε όμως και με το αντιπροσωπευτικό μοντέλο, όπως αυτό θεμελιώθηκε και εφαρμόστηκε στις δυτικές χώρες τις προηγούμενες δεκαετίες.

Ανάλογη ήταν και η πορεία της εσωκομματικής δημοκρατίας. Τα κόμματα αρχών, με όραμα, εκλεγμένα όργανα, ουσιαστική συμμετοχή των μελών στη διαμόρφωση της στρατηγικής, που σέβονταν και προστάτευαν τις μειοψηφίες, έχουν δώσει τη θέση τους στα αρχηγικά και συγκεντρωτικά σχήματα όπου ο επικεφαλής παρέα με τους φίλους του καθορίζουν τα πάντα και εξοστρακίζουν ως επικίνδυνες τις αιρετικές φωνές.

Η Ελλάδα του 2012 δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τον κανόνα. Δείτε πώς λειτουργούν η κυβέρνηση και τα δύο κόμματα [Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ] που αποτελούν την σπονδυλική στήλη της.

Το υπουργικό συμβούλιο συνεδρίασε μόλις μία φορά από τη μέρα που συγκροτήθηκε. Η απόφαση για την αλλαγή του νόμου για τα ΑΕΙ δεν πέρασε από το υπουργικό συμβούλιο. Όλα όσα έχουν σχέση με το μέλλον της χώρας αποφασίζονται στο επίπεδο των τριών αρχηγών με τη εμπλοκή των αρμοδίων υπουργών, αφού βεβαίως προηγουμένως έχουν εγκριθεί από την τρόικα.

Τα κορυφαία κομματικά όργανα της Νέας Δημοκρατίας [Πολιτική Γραμματεία,Εκτελεστική Γραμματεία] δεν έχουν συνεδριάσει ούτε μία φορά μετά τις εκλογές. Η κοινοβουλευτική ομάδα έχει συνέλθει μία η δύο φορές. Ωστόσο, στους βουλευτές «επετράπη» ν’ ακούσουν και να χειροκροτήσουν, όχι όμως και να τοποθετηθούν.

Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν στο ΠΑΣΟΚ. Εδώ υπάρχει μόνο ένα εκλεγμένο όργανο [ο πρόεδρος του], ενώ οι ενδιάμεσες κομματικές βαθμίδες [γραμματέας, Πολιτικό Συμβούλιο, Εθνικό Συμβούλιο] έχουν υποκατασταθεί από επιτροπές διορισμένες από τον αρχηγό.

Ας μην αναρωτιούνται μετά [υποκριτικά το κάνουν, αλλά ας είναι] οι ηγεσίες των παραδοσιακών κομμάτων γιατί οι πολίτες αποστρέφονται την πολιτική έτσι όπως αυτή διεξάγεται, γιατί σνομπάρουν τις εκλογές, γιατί αποδοκιμάζουν συλλήβδην τους θεσμούς, γιατί πολλοί επιλέγουν την τιμωρητική ψήφο και γιατί αρκετοί πια [ευτυχώς] ψάχνουν την εναλλακτική λύση στις λαϊκές συνελεύσεις των γειτονιών και μερικές φορές στο μετωπικό και μαχητικό ακτιβισμό.

Η αποτελεσματικότητα και η ταχύτητα έχουν αναχθεί σε ύψιστες αρχές, ενώ η συζήτηση, η ανάλυση, η αντιπαράθεση επιχειρημάτων και η σύγκρουση θεωρούνται πολυτελείς δραστηριότητες, άσκοπη φλυαρία και χάσιμο χρόνου. Η διαδικασία, όμως, δεν μπορεί να είναι μια τεχνική πράξη με σκοπό τη διατήρηση των ισορροπιών, δεν πρέπει να είναι μια αναγκαστική επιλογή των γραφειοκρατιών όταν δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, είναι η ουσία της Δημοκρατίας και ως τέτοια πρέπει να την υπερασπιστούμε. Διαφορετικά, οι εχθροί της Δημοκρατίας που καραδοκούν θα κερδίσουν έδαφος και θα διευρύνουν το ακροατήριο τους.

http://paganeli.wordpress.com