Εξωτερικό όνομα: Ο νόμος της θυσίας, εσωτερικό όνομα: ο νόμος εκείνων που επιλέγουν να πεθάνουν, σύμβολο: ένας ρόδινος σταυρός με ένα χρυσό πουλί, ακτινική ενέργεια: εκχυνόμενη τέταρτη ακτίνα, ενοποιητική ενέργεια.
Αποτελεί τον πρώτο νόμο που πρέπει να συλλάβει η ανθρώπινη νοημοσύνη και τον ευκολότερο για κατανόηση από τον άνθρωπο, διότι διέπεται ήδη από αυτόν. Βρήκε την πρώτη μεγάλη του έκφραση κατά τη διάρκεια της Ιχθυακής εποχής, αν και πάντοτε ήταν ενεργός στον κόσμο. Η θεία θυσία αποτέλεσε κεντρικό θέμα όλων των ευρύτερα διαδεδομένων θρησκειών μέσω του μοτίβου του θείου Σωτήρα, του θανάτου και της θυσίας του σαν μέσο σωτηρίας και λύτρωσης.
Ο Νόμος της Θυσίας σημαίνει την παρώθηση να δίνουμε. Το νόημα περί «αφέσεως αμαρτιών» και «εξιλέωσης» κρύβεται εδώ και αποτελεί τη βάση του Χριστιανικού δόγματος της αγάπης και της θυσίας. Άλλωστε, στην Ιχθυακή Εποχή δόθηκε έμφαση τόσο στη συγχώρεση όσο και στην εξιλέωση, παρά την παραμόρφωση του δόγματος από τον άνθρωπο, που υπέπεσε στην γοητεία και πλάνη του αστρικού πεδίου. Όροι όπως εκλεκτός του Θεού και περιούσιος λαός είναι αποτέλεσμα αυτής της παραμόρφωσης.
Ο περί ου ο λόγος νόμος αποκαλείται και «Νόμος εκείνων που διαλέγουν να πεθάνουν». Και αυτοί που διαλέγουν να πεθάνουν είναι οι Κοσμικές Οντότητες, που τάχθηκαν στην υπηρεσία της άμεσης συμπαντικής γειτονιάς μας και ενσαρκώθηκαν σημαίνοντας τον προσωπικό τους θάνατο ως προς την προηγούμενη μακαριότητά τους στην οποία θα επανέλθουν.
Ακολουθώντας το παράδειγμα των Κοσμικών Δυνάμεων, ο άνθρωπος καλείται να πράξει παρόμοια. Ο θάνατος, όπως τον καταλαβαίνει η ανθρώπινη συνείδηση, συνδέεται με πόνο, θλίψη και απώλεια μόνο και μόνο διότι ο άνθρωπος συνδέει τον εαυτό του με τη ζωή της μορφής και όχι με τη ζωή της ψυχής. Τη στιγμή που ο άνθρωπος θα ταυτισθεί με την ψυχή του και όχι με το ένδυμα αυτής, τότε θα καταλάβει το νόημα του Νόμου της Θυσίας. Ο θάνατος για τον οποίο γίνεται λόγος δεν συνεπάγεται πόνο ή θλίψη, ούτε πρόκειται περί κυριολεκτικού θανάτου. Το αντίθετο αποτελεί εξαπάτηση και πλάνη από την επίδραση του αστρικού πεδίου, η οποία έχει τις ρίζες της στον Ατλάντειο πολιτισμό που προηγήθηκε του δικού μας.
2. Ο Νόμος της Μαγνητικής Ώθησης
Εξωτερικό όνομα: ο νόμος της μαγνητικής ώθησης, εσωτερικό όνομα: ο νόμος της πολικής ένωσης, σύμβολο: δύο πύρινες σφαίρες κι ένα τρίγωνο, ακτινική ενέργεια: ακτινοβόλος ενέργεια – δεύτερη ακτίνα που εκδηλώνει ενέργεια.
Αυτός ο νόμος διέπει την αλληλεπίδραση και επικοινωνία των ψυχών στα ανώτερα επίπεδα του νοητικού πεδίου, τα οποία συνιστούν την πρώτη από τις κύριες μορφικές διαφοροποιήσεις. Επίσης διέπει τις σχέσεις μεταξύ των ψυχών οι οποίες ενόσω βρίσκονται σε εκδήλωση μέσω της μορφής, είναι σε επικοινωνία μεταξύ τους. Πρόκειται για το νόμο που αφορά τις παραμέτρους της αλληλοσχετίσεως των ψυχών μέσα στο χωροχρονικό κομμάτι του πολυσύμπαντος που οι Χριστιανοί ονομάζουν «Βασιλεία του Θεού».
Μέσω της ορθής κατανόησης αυτού του νόμου ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει στη γνώση της υποκειμενικής του ζωής. Μπορεί να χειρίζεται δύναμη υποκειμενικά κι έτσι να εργάζεται συνειδητά στη μορφή και με τη μορφή κι όμως διατηρώντας την πόλωση και τη συνείδησή του σε άλλη διάσταση και λειτουργώντας ενεργά πίσω από τη σκηνή. Αυτός ο νόμος αφορά εκείνες τις εσώτερες εσωτερικές δραστηριότητες που δεν σχετίζονται πρωτίστως με τη μορφική ζωή.
Ο νόμος αυτός αποκαλείται αλλιώς, κατά τον αποκρυφιστικό ορισμό του, «Νόμος της Πολικής Ένωσης». Υπακούοντας σ’ αυτόν τον νόμο, υπό την τελευταία έννοιά του, η ανθρωπότητα θα δρα σαν διαβιβαστής φωτός, ενέργειας και πνευματικής δυναμικότητας στα υπανθρώπινα βασίλεια και θα αποτελεί έναν αγωγό επικοινωνίας ανάμεσα σ’ αυτό που είναι πάνω κι αυτό που είναι κάτω. Όπως ορισμένοι άνθρωποι πετυχαίνουν μέσω διαλογισμού επαφή με τις δικές τους ψυχές, έτσι και εκείνοι που είναι προσανατολισμένοι στο σύνολό τους στην ψυχική ζωή, σχηματίζουν μια ομάδα ψυχών σε επικοινωνία με την πηγή της πνευματικής τροφοδοσίας.
3. Ο Νόμος της Υπηρεσίας
Εξωτερικό όνομα: ο νόμος της υπηρεσίας, εσωτερικό όνομα: ο νόμος του ύδατος και των υχθύων, σύμβολο: ένας άνθρωπος με δοχείο ύδατος, ακτινική ενέργεια: εκχυνόμενη ενέργεια έκτης ακτίνας, ζωοποιούσα ζωή.
Διέπει κάθε ψυχική δραστηριότητα. Σχετικά ας ξεκαθαρίσουμε τα εξής:
Πρώτο, είναι το γεγονός ότι το αποτέλεσμα κάθε επαφής που επιτυγχάνεται στο διαλογισμό και ο βαθμός της επιτυχίας καθορίζονται από την επακόλουθη υπηρεσία στη φυλή. Αν υπάρχει ορθή κατανόηση, θα υπάρχει αναγκαστικά ορθή δράση.
Δεύτερο, ο Νόμος της Υπηρεσίας είναι κάτι από το οποίο δεν υπάρχει διαφυγή. Η αποφυγή επιφέρει ποινές, αν η αποφυγή αυτή είναι συνειδητή.
Τρίτο, αυτός ο νόμος εκφράσθηκε για πρώτη φορά πλήρως απ’ τον Χριστό πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Ήταν ο πρόδρομος της Υδροχοϊκής Εποχής, απ’ όπου και η διαρκής Του έμφαση στο γεγονός πως ήταν το «ύδωρ της ζωής», το «ζων ύδωρ» που χρειάζονταν οι άνθρωποι.
Το σύμβολο της Υδροχοϊκής Εποχής είναι εκείνο ενός ανθρώπου που κουβαλά στους ώμους του μια στάμνα με νερό τόσο γεμάτο, ώστε χύνεται σ’ όλους ανεξαιρέτως κι όμως δε λιγοστεύει. Το σύμβολο του Νόμου της Υπηρεσίας είναι πολύ όμοιο, αλλά διαφέρει στο ότι ο άνθρωπος στέκει εντελώς ισορροπημένος υπό μορφή σταυρού με τους βραχίονες σε έκταση και με το δοχείο του νερού πάνω στο κεφάλι του. Στη διαφορά αυτή βρίσκονται πολλά με πραγματική σημασία.
Η στάμνα του νερού, που ισορροπείται στους ώμους, είναι σημάδι του βάρους της υπηρεσίας. Δεν είναι εύκολο να υπηρετούμε. Ο άνθρωπος μόλις αρχίζει να μαθαίνει πώς να υπηρετεί. Το δοχείο του νερού πάνω στο κεφάλι του ανθρώπου που ήταν πάνω στο σταυρό της θυσίας για τόσο πολύ χρόνο ώστε η στάση του έγινε εντελώς φυσική, δείχνει ότι ο σταυρός που το στήριζε για τόσο μεγάλο διάστημα, έχει πια εξαφανισθεί. Ο άνθρωπος με το δοχείο του νερού πάνω στο κεφάλι του μας δείχνει ευστάθεια και ισορροπία. Γι’ αυτή την ισορροπία τον έχει προετοιμάσει η κατανόηση του Νόμου της Μαγνητικής Ώθησης.
Η υπηρεσία αν και ερμηνεύεται συνήθως σαν κάτι το εξαιρετικά επιθυμητό, σπάνια γίνεται αντιληπτό πόσο δύσκολη είναι ουσιαστικά. Συνεπάγεται μεγάλη θυσία χρόνου και συμφέροντος και προσωπικών ιδεών, απαιτεί εξαιρετικά σκληρή δουλειά επειδή συνεπάγεται εσκεμμένη προσπάθεια, συνειδητή σοφία και την ικανότητα να εργαζόμαστε χωρίς προσκόλληση. Οι προαναφερθείσες ιδιότητες συνιστούν επιτυχία της εξελικτικής διαδικασίας.
4. Ο Νόμος της Άπωσης
Εξωτερικό όνομα: ο νόμος της άπωσης, εσωτερικό όνομα: ο νόμος των καταστροφέων αγγέλων, σύμβολο: ο άγγελος με το φλεγόμενο ξίφος, ακτινική ενέργεια: απορριπτική ενέργεια της πρώτης ακτίνας.
Τα χαρακτηριστικά αυτού του νόμου μπορούν να απαριθμηθούν ως εξής:
α) Η εκδηλούμενη ενέργεια έχει διασκορπιστικό αποτέλεσμα. Ο νόμος αυτός εργάζεται σαν πράκτορας διασκορπισμού. β) Όταν είναι σε ενεργό έκφραση προκαλεί μια ενεργό διασπορά ή απόρριψη όψεων της μορφικής ζωής. γ) Προκαλεί μια διακριτική επαφή που οδηγεί τελικά σε ότι ονομάζεται εσωτερικά «η Οδός της θείας άρνησης». δ) Είναι, ωστόσο, μια όψη του Νόμου της Αγάπης, της Βισνουικής ή Χριστικής όψης και αφορά μια στάση της ψυχής της οποίας η ουσιαστική φύση είναι η αγάπη. ε) Ο νόμος αυτός εκφράζεται μέσω της νοητικής φύσης και συνεπώς μόνο πάνω στην Ατραπό της Μαθητείας μπορεί να κάνει αισθητή την παρουσία και την επιρροή του. στ) Είναι το κύριο προαπαιτούμενο για την αληθινή αυτογνωσία. Ταυτόχρονα αποκαλύπτει ότι διαιρεί ή διασκορπίζει. ζ) Εργάζεται δια της αγάπης και για το συμφέρον της μονάδας – της μορφής και της ύπαρξης που τελικά απωθεί την μορφή. η) Είναι μια όψη ενός από τους μεγαλύτερους κοσμικούς νόμους, του Νόμου της Ψυχής, που είναι ο κοσμικός Νόμος της Έλξης, αφού αυτό που έλκεται στο χρόνο, αυτόματα και τελικά απωθείται από εκείνο που το έλκυσε αρχικά.
Ο νόμος αυτός είναι εκείνος που πρωτίστως αρχίζει να εντυπώνει το θείο σκοπό στη συνείδηση του ζηλωτή και του υπαγορεύει τις ανώτερες εκείνες παρωθήσεις και τις πνευματικές εκείνες αποφάσεις που σημαδεύουν την πρόοδό του πάνω στην Ατραπό. Είναι η εκδήλωση της πρώτης ακτινικής ποιότητας (μιας υποακτινικής επιρροής της δεύτερης ακτίνας), γιατί πρέπει να θυμόμαστε ότι για να απωθηθεί μια μορφή, μπορεί μια κατάσταση ή μια συνθήκη να είναι η μαρτυρία της πνευματικής αγάπης στον πράκτορα της άπωσης. Αυτό απεικονίζεται καλά στο αρχαίο σύμβολο του Αγγέλου με το φλεγόμενο ξίφος, που στέκει μπροστά στην πύλη του Παραδείσου για να απομακρύνει όσους ζητούν τη φανταστική ασφάλεια αυτού του καταφυγίου και αυτής της κατάστασης.
Ο άγγελος αυτός δρα με αγάπη κι έτσι έδρασε ανά τους αιώνες, γιατί αυτή η κατάσταση αντίληψης που αποκαλούμε Παράδεισο είναι ένας τόπος ουσιαστικού κινδύνου για όλους, εκτός για όσους κέρδισαν το δικαίωμα να διαμένουν εκεί. Ο άγγελος προστατεύει τον ανέτοιμο ζηλωτή (όχι τον τόπο όπου επιζητεί να εισέλθει) και τον περιφρουρεί από τους κινδύνους και τις κακοτοπιές εκείνης της μύησης που πρέπει να υποστεί προτού μπορέσει να διασχίσει τις πέντε διαιρέσεις του Παραδείσου προς τον τόπο όπου ενοικεί το φως και ζουν κι εργάζονται οι Διδάσκαλοι της Σοφίας. Αυτή, άλλωστε, είναι και η σκέψη που υποκρύπτεται στην Τεκτονική διαδικασία κατά την οποία ο Στεγαστής στέκει έξω από τη θύρα της Στοάς με τραβηγμένο το ξίφος για να προστατέψει τα μυστικά του Τεκτονισμού από τους ανέτοιμους.
5. Ο Νόμος της Ομαδικής Προόδου
Εξωτερικό όνομα: ο νόμος της ομαδικής προόδου, εσωτερικό όνομα: ο νόμος της ανύψωσης, σύμβολο: το όρος και ο τράγος, ακτινική ενέργεια: προοδευτική ενέργεια, έβδομη ακτίνα, παράγων της εξέλιξης.
Ο Νόμος της Ομαδικής Προόδου μπορεί να αρχίσει να έχει ένα συνειδητό αποτέλεσμα μόνο στη ζωή του μαθητή που έχει δεσμευθεί και έγινε αποδεκτός. Όταν εδραιώσει ορισμένους ρυθμούς, όταν εργάζεται αποτελεσματικά σε ορισμένες σαφώς αναγνωρισμένες ομαδικές γραμμές και όταν οριστικά και με κατανοούσα συνείδηση προετοιμάζεται για τις διευρύνσεις της μύησης, τότε ο νόμος αυτός αρχίζει να τον δονεί και μαθαίνει να τον υπακούει ενστικτωδώς, ενορατικά και διανοητικά. Δια της υπακοής σ’ αυτό το νόμο εγκαινιάζεται από το μαθητή η προετοιμασία για μύηση.
Τα παραπάνω έχουν ως αποτέλεσμα για τον μαθητή να μάθει να αποκεντρώνεται αποτελεσματικά. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα ζητά τίποτε για τον χωριστό εαυτό, τα μάτια του θα είναι στραμμένα στο φως και όχι στην επιθυμία επαφής με το Διδάσκαλο, κάτι που θα αποκλείει εκείνη την πνευματική ιδιοτέλεια που εκφράζεται με την επιθυμία για αναγνώριση από τους θείους Διδασκάλους.
Ο Νόμος της Ομαδικής Προόδου είναι ο νόμος που πρέπει να γίνει αισθητός από τους παγκόσμιους μαθητές. Θα φέρει σε δραστηριότητα το έργο των παγκόσμιων ομίλων, οι οποίοι για να εκπληρώσουν τις επιταγές αυτού του νόμου, θα πρέπει να απομακρυνθούν από την ιδιοτέλεια του παρελθόντος. Σκοπός των ομίλων των αφυπνισμένων είναι να κρούσουν ένα διαφορετικό φθόγγο και να δημιουργήσουν ομάδες που θα συνέχονται από κοινή έφεση και αντικειμενικό σκοπό. Όμως, για την επίτευξη του Έργου τους, απαιτείται να απαρτίζονται από ελεύθερες ψυχές, ατομικές και αναπτυγμένες, που δε θα αναγνωρίζουν καμιά εξουσία πέραν εκείνης των δικών τους ψυχών και θα υποτάσσουν τα συμφέροντά τους στον ψυχικό σκοπό του ομίλου σαν σύνολο.
6. Ο Νόμος της Διευρυνόμενης Ανταπόκρισης
Ο νόμος αυτός, όπως και ο 7ος, χρίζουν διαφορετικής ερμηνείας, διότι μόνο όσοι έχουν μυηθεί ή προετοιμάζονται για μύηση μπορούν να αρχίσουν να τους κατανοούν. Ο μόνος τρόπος αντίληψης του συγκεκριμένου νόμου είναι μέσω των αρχαίων στροφών, που για τους περισσότερους θα είναι πιθανότατα λέξεις άνευ νοήματος:
«Ο Ήλιος σ’ όλη του τη δόξα ανέτειλε κι έριξε τις ακτίνες του στον Ανατολικό ουρανό. Η ένωση των ζευγών των αντιθέτων παράγει στους κύκλους του χρόνου και του χώρου σύννεφα και καταχνιές. Αυτά συγκαλύπτουν μια πανίσχυρη ανάφλεξη…
Η πλημμύρα ξεχύνεται. Η κιβωτός πλέει ελεύθερη… οι φλόγες καταβροχθίζουν. Τα τρία στέκουν ελεύθερα, κι έπειτα πάλι ζώνουν οι καταχνιές.
Πάνω απ’ τα σύννεφα της γης, ένα σημείο αστραποβολεί… Μόνο ο οφθαλμός της όρασης βλέπει αυτό το σημείο. Μόνο η καρδιά που βρίσκεται σε ειρήνη μπορεί ν’ ακούσει τη βροντή της Φωνής που βγαίνει από τα σκοτεινά βάθη του σύννεφου. Μόνο η κατανόηση του νόμου που εξυψώνει και ανεβάζει μπορεί να διδάξει στον άνθρωπο του πυρός και υιό του ύδατος να εισέλθει στην καταχνιά. Από εκεί αναρριχάται στη βουνοκορφή κι εκεί στέκει ελεύθερος.
Η τριπλή ελευθερία που επιτεύχθηκε έτσι δεν έχει τίποτε να κάνει με τη γη ή το νερό ή τη φωτιά. Είναι μια ελευθερία τριπλή στο είδος της, που χαιρετά τον άνθρωπο ο οποίος περνά ελεύθερα από τη σφαίρα της γης στον ωκεανό της υδάτινης σφαίρας και από εκεί στο φλεγόμενο έδαφος της θυσίας. Ο ήλιος αυξάνει το πυρ, διασκορπίζει την ομίχλη και στεγνώνει τη γη. Κι έτσι γίνεται το έργο.»
7. Ο Νόμος των Κατώτερων Τεσσάρων
Το αρχαίο κείμενο έχει ως εξής:
«Τέσσερεις υιοί του Θεού βγήκαν. Αλλά μόνο ένας γύρισε. Τέσσερεις Σωτήρες συγχωνεύθηκαν σε δύο και ύστερα οι δύο έγιναν ο Ένας.»
Αυτά τα δύο αρχαία κείμενα, για τον 6ο και τον 7ο νόμο, το ένα μυστικιστικό και το άλλο αποκρυφιστικό, δε μεταδίδουν παρά ελάχιστα στις περισσότερες διάνοιες. Η προσεκτική τους εξέταση δεν ωφελεί. Δόθηκαν ωστόσο, διότι περιέχουν ένα μαγνητικό δυναμισμό που θα βοηθήσει στη διέγερση της κατανόησης.
βιβλιογραφία: Alice A. Bailey «Esoteric Psychology, Vol. II»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου