Κοινωνία ,κρίση, διακοπές και… συντόμως εκπλήξεις….

Του Σταμάτη Στεφανάκου


Είμαστε στα μέσα του καλοκαιριού ένα βήμα προτού μπούμε στον Αύγουστο, και γίνεται κάθε μέρα όλο και ποιο φανερό ότι σε λίγο δεν θα αναφερόμαστε σε μια οικονομία που είναι σε κρίση, αλλά μάλλον σε μια ολικώς κατεστραμμένη.


Τι οδηγεί σε αυτό το απαισιόδοξο συμπέρασμα;


Μα η ίδια η πραγματικότητα…



Ας τα δούμε συνοπτικά:


Ανεργία που καλπάζει και αφήνει κάθε μέρα κόσμο χωρίς δουλεία.
Φόροι που απομυζούν το μηναίο και ετήσιο , ατομικό και οικογενειακό εισόδημα, και μετατρέπουν τις περισσότερες επιχειρήσεις σε ερείπια..
Οργανωτικές υποδομές που δεν διευκολύνουν τον πολίτη, αλλά αντίθετα δημιουργούν προβλήματα στην ζωή του.
Κράτος σε παράλυση με τις κυρίες κοινωνικές παροχές σε δυσλειτουργία.
Ανυπαρξία επενδύσεων.
Κατάλυση εργατικών δικαιωμάτων.
Κατασχέσει σπιτιών λόγων δανείων ή λόγω χρεών σε τράπεζες.
Μέτρα, μέτρα και… μέτρα… Που δεν έχουν ούτε αρχή ούτε τέλος , και που οδηγούν σε περισσότερη εξαθλίωση την ζωή μας.
Στην πράξη έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια ύφεση στην οικονομία που δεν έχει προηγούμενο. Και όλα αυτά γιατί;


Α, βεβαία για να είμαστε εντάξει με τους «δανειστές» μας, να «μείνουμε στο ευρώ» κλπ…


Μέτρα αδιέξοδα για τον λαό, λύσεις για τα προβλήματα του πουθενά…


Μια κυβέρνηση στο χάσιμο. Τρία κόμματα στο πουθενά. Και με καμία πρόβλεψη για το μέλλον. Ούτε το άμεσο ούτε ποιο μετά. Λύσεις για τα προβλήματα που απασχολούν οι πολίτες; Το απόλυτο τίποτα…


Υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι ο κόσμος έχει πάει παραλία και έχει ξεχάσει τα πάντα. Ότι έχει χαλαρώσει.


Λάθος…


Απλά δίνει ένα χρονικό διάστημα μεταξύ τριών άντε έξι μηνών, για να δει μια κάτι ποιο ελπιδοφόρο. Αλλά τον Σεπτέμβριο σε κανένα μήνα δηλαδή από τώρα, το περιθώριο αυτό θα έχει τελειώσει, γιατί με άδειο το στομάχι και χωρίς να καλύπτονται βασικές ανάγκες, πάει περίπατο και η υπομονή.


Τι θα γίνει μετά;


Υπάρχουν πολλοί δρόμοι που η κοινωνία πιθανόν να επιλέξει για να αντιδράσει. Ένας δρόμος είναι να κατέβει στο δρόμο . Ένας άλλος είναι να προσαρμοσθεί και να ακολουθήσει πειθήνια ότι της επιβάλλουν…


Αλλά το κενό που υπάρχει σήμερα σε λύσεις, δεν μπορεί να μείνει για πολύ έτσι. Η φύση , όπως και η κοινωνία αντιπαθεί τα κενά.


Και οι λύσεις που μπορούν να δοθούν στα παραπάνω προβλήματα ή θα δοθούν μέσω θεσμικών διαδικασιών , είτε θα τους δώσει η ίδια η πραγματικότητα.


Θέλετε ένα παράδειγμα;


Αυτή την στιγμή υπάρχει έλλειψη ρευστότητας , επομένως να το πούμε απλά ο κόσμος δεν έχει χρήμα να κάνει τις αγορές του. Η λύση που μπορεί να δώσει η κοινωνία σε αυτή την περίπτωση είναι το ανταλλακτικό εμπόριο. Η άλλη όψη που έχει είναι ότι δεν μπορεί να φορολογήσει το κράτος τις συναλλαγές αυτές. Αρά μιλάμε για μείωση εσόδων στην φορολογία, αλλά από την άλλη οι πολίτες μπορούν να προμηθευτούν τα απαραίτητα. Και φυσικά επειδή αυτό που μετράει είναι η επιβίωση, δεν χρειάζεται να σας περιγράψω πόσο πολύ λίγο θα ασχοληθούν με το κράτος αυτοί που δεν θα έχουν τα στοιχειώδη…


Επομένως, αν θεσμοί , κράτος κλπ δεν θέλουν να δώσουν λύσεις τότε μην έχετε αμφιβολία ο κόσμος θα τις βρει.


Ένα άλλο θέμα είναι το ζήτημα της αντίδρασης. Μην περιμένετε ο κόσμος να μείνει απαθής στην πίεση που δέχεται. Μόνο ένας αφελής θα το πίστευε αυτό. Στην πράξη, είτε δυναμικά είτε παθητικά , η αντίδραση θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.


Που βασίζονται Τρόικα, κυβέρνηση και λοιποί, ότι τίποτα δεν θα συμβεί;


Σε δυο παράγοντες. Αφενός υπολογίζουν ότι θα ελέγξουν τις καταστάσεις και αφετέρου ότι με την εξαθλίωση και την τρομοκρατία θα κάνουν ότι θέλουν.


Μας βλέπουν δηλαδή ως πρόβατα.


Αλλά και ένα πρόβατο μπορεί να γίνει λιοντάρι όταν δεν του αφήσεις καμία επιλογή. Και έτσι όπως το πάνε, αυτό ακριβώς θα γίνει. Και μετά τα όποια σχέδια τους, θα έχουν την μόνη σωστή κατάληξη: τον σκουπιδοτενεκέ…

s.stefanakos@gmail.com
http://www.environment.gr