Αν κάνουμε βλακείες το επόμενο ευρωπαϊκό θρίλερ θα παιχτεί στην Ελλάδα!

[9Ζητάτε και θα σας δοθεί, ερευνάτε και θα βρείτε, κρούετε και θα σαςανοιχτεί. 10 Γιατί καθένας που ζητά λαβαίνει και όποιος ερευνά βρίσκει και σ’ όποιον κρούει θα του ανοιχτεί.]




Πασίγνωστο εδάφιο από το Κατα Λουκαν (ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 11)....



Πρόκειται περί απλής μεθοδολογίας που οδηγεί στο απλό συμπέρασμα ότι ακόμη και ένα ποτήρι νερό να θες από κάποιον πρέπει να ζητήσεις.


Η Ελλάδα στην σύνοδο κορφής δεν ζήτησε και δεν έλαβε τίποτα! Δεν έθεσε ούτε ένα αίτημα. Θεώρησε ξανά ότι και αυτό το παιχνίδι είναι για μεγάλους παίκτες και αρκέστηκε -όπως συνήθως- στο “ότι προκύψει”. Η παραδοσιακή (πια) εθνική στρατηγική του “ότι προκύψει” είναι η αιτία που δεν έχουμε συγκροτήσει ακόμη ούτε ένα ανθυποσχεδιαγραμμα εθνικού σχεδίου για την κρίση. Το “ότι προκύψει” είναι η πολιτική που χαρακτήρισε την Ελλάδα στο ευρώ επί μια δεκαετία. Τελικά προέκυψε χρεοκοπία. Όταν το “ότι προκύψει” χρεοκόπησε αντικαταστάθηκε με το “ότι μας πουν”. Με αυτή την πολιτική είμαστε σήμερα.


Είναι φοβερό άλλα διαχρονικά σαν χώρα βρισκόμαστε συνεχώς στο σημείο που αφού λαμβάνουμε υπόψη του συσχετισμούς δυνάμενων τους αναλύουμε και περιμένουμε να δούμε πως θα κινηθούν. Αν δεν κινηθούν κατηγορούμε τους “αρνητικούς συσχετισμούς δυνάμεων” και όταν κινηθούν ευνοϊκά απλώς παρακολουθούμε να κινούνται.


Ξανά λοιπόν οι συσχετισμοί κινήθηκαν ευνοϊκά, πήρε ο καθένας ότι ζήτησε και μείναμε εμείς με το ερώτημα αν κερδίσαμε τίποτα! Μια αλόκληρη χώρα ψάχνεται για το αν κέρδισε τίποτα.


Ε λοιπόν δεν κερδίσαμε άμεσα τίποτα γιατί δεν ζητήσαμε τίποτα χειροπιαστό. Οπότε μένουμε με το μνημόνιο μας, προσπαθώντας να το κάνουμε δικαιότερο και ελπίζοντας σε κάτι απροσδιόριστο. Περιμένουμε να δούμε που θα κινηθεί το πράγμα μήπως μπορέσουμε να τσιμπήσουμε κάτι. Αλλά ακόμη δεν ξέρουμε τι γιατί δεν έχουμε αιτήματα.


Σε λίγες μέρες έρχεται η τρόικα στην Αθήνα να συζητήσει την αναδιαπραγμάτευση που ζήτησαν οι Έλληνες πολίτες. Θα την τρατάρουμε ένα δίσκο με προσφορές και θυμιάματα, ενώ στο κέντρο θα βάλουμε κάποιες πωλήσεις και καποια λουκέτα σε δημοσίους οργανισμούς. Ως ανταλλάγματα θα ζητήσουμε:
Χρόνο
Να μας κρατήσουν στο ευρώ και
Λιγότερη πίεση γενικά και αόριστα.
Πράγματα που ντε φάκτο τα έχουμε κερδίσει ήδη.
Θα πάρουν ότι τους προσφέρουμε και ως αντάλλαγμα θα πάρουμε και χρόνο και ηπιότητα, ενώ για το αν θα μας βγάλουν από το ευρώ εκείνοι δεν παίζει ως πιθανότητα πλέον. Όμως τα νούμερα δεν βγαίνουν. Έτσι σε έξι εφτά μήνες το πολύ, θα έχουμε αποτύχει και πάλι οικτρά ίσως για τελευταια φορά. Και τότε θα ζητάμε πάλι:
Χρόνο
Να μας κρατήσουν στο ευρώ και
Λιγότερη πίεση γενικά και αόριστα.
Η Ελλάδα θυμίζει όλο και πιο έντονα όχι εταίρο αλλά ένα σκύλο που είναι δεμένος στο πόδι του τραπεζίου της συνόδου και ήσυχα περιμένει να πέσει ή να ρίξουν τίποτα κάτω.. Σηκώνονται όλοι από το τραπέζι και αυτός κάνει χαρές που όλοι κινούνται και κοιτάζει τους πάντες με απορία στα μάτια. Μα δεν ζητά παρόλο που ψωμολυσάει και απλώς περιμένει.


Τώρα αν κέρδισε ή έχασε η Γερμάνια μικρή συμμαχία έχει αφού εμείς δεν κερδίσαμε. Αποκτά μεγαλύτερη καθώς -κατά κάποιον τρόπο- πιστοποιεί ότι αφού έχασαν οι Γερμανοί, δεν μπορεί, κάτι θα κερδίσαμε. Αλλά κανείς δεν ξέρει τι είναι αυτό γιατί δεν ζητήσαμε τίποτα. Χρόνο κέρδισε η Ευρώπη ως οντότητα, αλλά τίποτα δεν προδικάζει ότι εμείς θα πάμε όλο αυτό τον χρόνο μαζί τους.


Αυτό που κέρδισε η Ευρώπη είναι η δήλωση της διάθεσης της, να παλέψει για την διάσωση του ευρώ. Σε αυτό το πλαίσιο η χώρα μας πρέπει να δείξει ότι το παλεύει μαζί τους. Αυτός ειναι ο πρώτος στόχος ο οποίος δίνει στην χώρα μια τελευταια ευκαιρία στην οποία κρίνονται όλα.


Η χώρα έχει καταστραφεί και ο Γιουκνερ φτιάχνει κλίμα μιλώντας για ανθρωπιστική κρίση. Η χώρα λοιπόν πρέπει να ζητήσει:
Την λήψη ειδικών αντιυφεσιακών μέτρων με κοινοτικά κονδύλια. Δέσμη μέτρων τα οποία θα σχεδιάσει η ίδια η κυβέρνηση και θα τα θέσει στο τραπέζι εντός δίμηνου.
Τον έστω σιωπηλό τερματισμό της πολιτικής της εσωτερικής υποτίμησης.
Πρέπει να ζητήσει χρόνο για την επίτευξη των στόχων του μνημονίου σε βάθος πέραν της μιας 7ετίας.
Πρέπει να ζητήσει αναχρηματοδότηση των τραπεζών απευθείας από τα Ευρωπαϊκά ταμεία.
Πρέπει να ζητήσει την μερίδα του λέοντος από τα 120 δις.
Πρέπει να ζητήσει την ευκαιρία να παλέψει για την Ευρώπη.
Με αυτά τα άμεσα αιτήματα η χώρα θα βγει από το κέντρο της κρίσης! Είναι απόλυτη ανάγκη να χαθεί η Ελλάδα από το προσκήνιο και το μάτι του κυκλώνα, διότι αν δεν βγει από αυτό το σημείο τότε το επόμενο ευρωπαϊκό θρίλερ θα παιχτεί στην Ελλάδα και στο πόσο μπορεί ή όχι να μείνει στην Ευρωζώνη.
Η έξοδος της θα γίνει το Γκετισμπέργκ των κερδοσκόπων και η μεγάλη μάχη θα δοθεί εδώ γύρω από την πεποίθηση-αξίωμα ότι αν βγει η Ελλάδα θα χαθεί η Ευρώπη! Δεν πρέπει να φτάσουμε σε εκείνο το σημείο. Και μια απλή επιμήκυνση κάνει μόνο τα πράγματα πιο δύσκολα για εμάς ενω σπαταλά άσκοπα πολιτικό κεφάλαιο για την νέα κυβέρνηση.


[9Ζητάτε και θα σας δοθεί, ερευνάτε και θα βρείτε, κρούετε και θα σας ανοιχτεί. 10 Γιατί καθένας που ζητά λαβαίνει και όποιος ερευνά βρίσκει και σ’ όποιον κρούει θα του ανοιχτεί.]

Γιάννης Παπαϊωάννου
http://logioshermes.blogspot.com/2012/06/blog-post_828.html