ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΣΤΟΧΑΣΘΗΤΕ ΛΙΓΟ.

Ενώ ένας άνδρας γυάλιζε το νέο αυτοκίνητό του, ο ηλικίας 4 ετών γιος του, πήρε μια πέτρα και γρατσούνισε με γραμμές ένα μέρος του αυτοκινήτου.
Στο θυμό του απάνω, ο άνδρας αυτός πήρε το χέρι του παιδιού του και χρησιμοποιώντας ένα γαλλικό κλειδί, το χτύπησε πολλές φορές ..
Στο νοσοκομείο, το παιδί έχασε όλα τα δάχτυλά του λόγω των πολλαπλών σπασιμάτων.
Όταν το παιδί είδε τον πατέρα του .....
με παραπονεμένα μάτια γεμάτα πόνο τον ρώτησε:
"Μπαμπά.. πότε τα δάχτυλά μου θα μεγαλώσουν πάλι ? "
Ο πατέρας βουβός, πήγε πίσω στο αυτοκίνητό του και το κλώτσησε πολλές φορές, σκεπτόμενος αυτό που έκανε.
Βρισκόμενος μπροστά στο αυτοκίνητο του και βλέποντας ξανά τώρα τις γρατζουνιές, αντιλήφθηκε ότι το παιδί του είχε γράψει με την πέτρα 'ΜΠΑΜΠΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ".
Την επόμενη ημέρα ο άνδρας αυτός αυτοκτόνησε ....

Σκεφθήτε:
Ο θυμός και η αγάπη δεν έχουν κανένα όριο.
Επιλέξτε τα τελευταία για να έχετε μιαν όμορφη, καλή ζωή ....
Τα πράγματα υπάρχουν για να χρησιμοποιούνται,
ενώ οι άνθρωποι είναι να για να αγαπηθούν.


Προσέξτε τις σκέψεις σας, γίνονται λέξεις.
Προσέξτε τις λέξεις σας, γίνονται ενέργειες.
Προσέξτε τις ενέργειές σας , γίνονται συνήθειες.
Προσέξτε τις συνήθειές σας που γίνονται χαρακτήρας.
Προσέξτε το χαρακτήρα σας , γίνεται το πεπρωμένο σας.

Ο Άγιος Διονύσιος. Συγχώρεσε και απέκρυψε τον φονιά του αδελφού του!
Η ζωή του αγιου Διονυσίου μου θύμισε κάτι που συνέβει στα χρόνια της επαναστάσεως με τον Κολοκοτρώνη. 
Του είχαν και αυτου σκοτώσει τον αδελφό. Επειτα απο χρόνια ο φονιας του αδελφου του τον πλησιασε και του ζητησε μια χαρη. Φοραγε μαλιστα και τα ρουχα του σκοτωμενου. Ο Κολοκοτρώνης παροτι τον γνωρισε του είπε ότι θα τον εξυπηρετήσει και τον κράτησε και στο τραπέζι να φάνε μαζί. Η μάνα του ομως δεν κρατήθηκε...
Του λεει τι κανεις εκει Θόδωρε,το φονιά του παιδιου μου βάζεις στο τραπέζι μας ?
Η απάντηση του Κολοκοτρώνη ήταν σώπα μάνα, είναι το καλύτερο μνημόσυνο που κάνουμε στο σκοτωμένο...

Και είχε δίκιο...ο κόσμος δεν καταλαβαίνει τι μεγάλη αρετη ειναι η συχώρεση. Δεν καταλαβαίνουν ότι το μίσος είναι πανω απο ολα κουτό και ηλίθιο, αν μου επιτρέπεται η έκφραση, ελάττωμα, γιατι δεν ωφελεί σε τίποτε αυτόν που το έχει. Με την κλοπή ας πουμε τουλάχιστον προσπορίζεσαι κατι που ανήκει σε άλλον, ενώ με το μίσος απλως δηλητηριάζεις τη δική σου ζωή...Δεν ειναι κουτό να φθείρουμε τους εαυτους μας χωρίς λόγο?