Διεθνής Φιλελληνισμός: Ευκαιρία ή άλλοθι;
Η συμφωνία για το χρέος της Ελλάδας, το κίνημα φιλελληνισμού που αναπτύσσεται αλλά και η απογοήτευση των πολιτών συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα που, εάν δεν χρησιμοποιηθεί σωστά, μπορεί να είναι χειρότερο και από τη χρεοκοπία....
Υπερβολικό; Μάλλον όχι, αν αναλογιστεί κανείς πως πάντα, ενδεχομένως εμπεδωμένο στο εθνικό μας DNA, είσαι το γεγονός ότι όλα μας οφείλονται – όλα εκτός από το να αλλάξουμε τις κακές μας συνήθειες.
Ήδη αισθάνομαι ότι κάποιοι έχετε προλάβει να με καταγγείλετε ως «μνημονιακό». Ήδη κάποιοι, ίσως, τολμήσετε να κατηγορήσετε ως συντηρητικό. Τίποτα από τα δύο δεν είμαι.
Έχοντας ζήσει στο εξωτερικό γνωρίζω ότι ο μεγαλύτερος μας εχθρός είναι ο ίδιος μας – κακός- εαυτός. Ο «εαυτός της μεμψιμοιρίας, των εθνικών συνωμοσιών, των «οργανωμένων συμφερόντων» και της φτηνομαγκιάς του «δεν πληρώνω- δεν πληρώνω». Ακούω και φρίττω, κόμματα της βολεμένης διαμαρτυρίας να μας συγκρίνουν με τον Ισημερινό και να ζητάνε απλά «να μην πληρώσουμε». Ακόμα και σοβαρές πολιτικές δυνάμεις με Ιστορία έχουν στελέχη που πετάνε ογκώδη βιβλία ως ένδειξη ταξικής πάλης. Στον αντίποδα, ο δικοματισμός καταρρέει: η ΝΔ βεβαιώνει τον κακό της εαυτό και στρατολογεί «δελφίνο μετά υπασπιστού», έναν «ακτιβιστή της Δεξιάς», ο κ.Καρατζαφέρης μας μαθαίνει παροιμίες και το ΠΑΣΟΚ κάνει εκλογές μέσω ταμπλέτας.
Και ο λαός; Ο Λαός βαυκαλίζεται από «μέτριους οικονομολόγους» με φροϋδικά αδιέξοδα, δημοσιογράφους δικαστές χωρίς γουνάκια και ένα παρακράτος ενημέρωσης πίσω από την προστασία της ανωνυμίας των blogs. Κάθε μισή ώρα και μία διαδήλωση, κάθε μέρα και μια ανατροπή στα δικαιώματα μας, κάθε μέρα πρόστιμα που δεν πληρώνονται, κάθε μέρα φτηνοί τζογαδόροι της ελπίδας μας.
Δεν ξέρω εάν η συμφωνία είναι καλή, ας την κρίνουν οι αρμοδιότεροι. Ξέρω ότι η κοινωνία είναι φοβισμένη, ότι η γενιά μου που παλεύει δεν μπορεί να ανταπεξέλθει, όπως επίσης ξέρω ότι κάποιοι – ακόμα και τώρα – δεν έχουν βάλει μυαλό. Γιατί πχ πρέπει να έχουμε στάση 5 ωρών για να κάνουν συνέλευση εργαζόμενοι στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς; Δηλαδή, η δική τους«δημοκρατική διαδικασία» γιατί καταπατά τα δικαιώματα των Αθηναίων;
Και ο φιλελληνισμός; Σημαντικός μόνο αν είναι παραγωγικός. Δηλαδή «το συρτάκι» στις πλατείες του κόσμου δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχάσουμε τις δικές μας ευθύνες, το κακό κράτος, τον αγενή ταξιτζή, το «καλόπαιδο» που κάπνιζε πούρο και πήγαινε στα μπουζούκια, την στελεχάρα που δεν δούλευε και τα «λαμόγια» που έκλεβαν για το «καλό τους». Δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών, δεν έγιναν όλα γιατί «όλοι θέλουν το κακό μας». Ακόμα και οι «βρικόλακες των Βρυξελών» και η «γκιόσα του Βερολίνου», όπως αλαλάζουν όλοι οι «καθαροί» του εθνικό απελευθερωτικού αγώνα, έχουν κάποιο δίκιο γιατί αφήσαμε το χρόνο να κατρακυλά με άλλοθι τον γαλάζιο ουρανό μας.
«Το οικόπεδο είναι γωνία» μου είπε κάποιος φίλος γνωστός καλλιτέχνης αναφερόμενος στην Ελλάδα και έχει δίκιο. Αλλά, μήπως δεν έχουμε και εμείς ευθύνη όταν μια βούκα ανθρώπων – αριστεριστών, παρακρατικών ή οτιδήποτε άλλο- καίει νεοκλασικά και καταστρέφει την Αθήνα;Όλοι φταίμε γιατί εκπαιδεύσαμε τους εαυτούς σε έναν εθνικό κωλοπαιδισμό.
Θέλω φιλέλληνες, θέλω ένα δημιουργικό πατριωτισμό που θα προκαλέσει επενδύσεις, που θα φέρει κόσμο στην Ελλάδα. Θέλω οι φιλέλληνες να μας γεμίσουν υποχρέωση να αλλάξουμε, να γίνουμε καλύτεροι, να σεβαστούμε το παρελθόν μας και να μην προσφέρουμε στην Κρήτη χωριάτικη με μοτσαρελίνια και iceberg, να μην θεωρούμε μαγκιά «το να κλέβεις το κράτος», το «δεν πληρώνω-δεν πληρώνω» και τα ιμάτια του μαύρου μετώπου που τώρα φοράει κουστούμι. Θέλω ομογενείς με όραμα και κατασταλαγμένους εγωισμούς.
Εμείς είμαστε το μέτρο όλων. Ο καλός και ο κακός μας εαυτός. Οι ηγέτες που θα προκύψουν να είναι άνθρωποι που θα έχουν δουλέψει, θα έχουν γράψει χιλιόμετρα και όχι απλά σπουδαγμένα γιαπάκια που κάνουν συσκέψεις 7 ωρών για ένα λογότυπο ή απλά συμμετέχουν σε ΔΣ και προτζεκτ για «την κοινωνική ισοτιμία». Για μένα κοινωνική ισοτιμία είναι να δουλεύω και να είμαι αξιοπρεπής και να μην βλέπω την κυρία Ελένη στη γειτονιά μου να τρώει από τα σκουπίδια. Αυτό. Τελεία και παύλα.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου