Ειλικρινά πολύ θα ήθελα να γνωρίζω σε τι ομνύουν οι κοινοβουλευτικοί μας άνδρες και γυναίκες επι τη αναλήψει των καθηκόντων τους, εκτός απο το να διαφυλάττουν όπως αυτοί εννοούν το σύνταγμα και τους νόμους της Πατρίδας. Ομνύουν και ....
στην προσωπική τους βολή και προβολή;
Γιατί η απορία; Για το σκεπτικό των δεν ξέρω κι εγώ πόσων βουλευτών διαγραφέντων και δηλωσιών, ένθεν κακείθεν των πτερύγων της βουλής. Και για μεν το ΠΑΣΟΚ, που ψάχνει αρχηγό της στρατιάς των νεκρών του, το κατανοώ. Αποτελεί δείγμα εσωκομματικού ψαξήματος και τοποθετήσεων ενόψη της μετα ΓΑΠ εποχής.
Στη ΝΔ όμως; Μετά τον ψευτοτσαμπουκά όπως αποδείχτηκε του «σθεναρού» ΟΧΙ στο αναγκαστικό δεύτερο Μνημόνιο και αμα τη διαγραφή τους, ΝΑΙ σε όλα και σε αυτά που ίσως δεν τους ζητήθηκαν. Ένας τσαμπουκάς, που ως φαίνεται είχε σχεδιαστεί εκ των προτερων, ας τραβήξουμε το χαλί στον αρχηγό, είμαστε χίλιοι δεκατρείς, τι θα μας κάνει, τολμάει να διαγράψει το ένα τέταρτο της κοινοβουλευτικής ομάδας; Και όταν ο αρχηγός το εννοούσε και είδαν «έκπληκτοι» οτι δεν έπαιζε τις κουμπάρες, άρχισαν οι δηλώσεις επαναπατρισμού και επανένταξης, καθότι διαχρονική η ρήση του Ευ. Αβέρωφ για τα πρόβατα έξω απο το μαντρί και τον λύκο. Και επειδή οι περισσότεροι πάντα σε μαντρί έμαθαν να λειτουργούν, υπό τσοπάνη τον οποίο πάντα ήθελαν να υποκαταστήσουν, μερικοί δε και να αντικαταστήσουν (!), αμετροεπέστατα, το έχουμε δει το έργο πολλάκις, μόλις βρέθηκαν στο ανοιχτό λιβάδι τα έχασαν. Και άρχισαν οι δηλώσεις μετανοίας!!
Μετάνοια όμως σε τι;
Στο ότι δεν ψήφισαν το Μνημόνιο, επειδή ίσως δεν το διάβασαν και δεν κατανόησαν οτι αν δεν το ψήφιζαν, κατά δηλώσεις Λαγκάρντ, θα κουνούσαν μαντήλι στην ευρωπαική προοπτική της χώρας και στις αρχές του κόμματος υπό την σημαία του οποίου εξελέγησαν;
Στο ότι δεν υπήκουσαν τον αρχηγό, καθότι ας κάνουμε και λίγο τσαμπουκά, είμαστε πολλοί, ανεβάζουμε τις μετοχές εσωκομματικά, και με την εξουσία ante portas μπορεί και να καβαντζάρουμε κανένα υπουργείο, άντε υφυπουργείο στη χειρότερη, παρακάτω δεν πέφτουμε;
Στο ότι απεμπόλισαν τόσο ανόητα την πανεύκολη επανεκλογή τους, την συνεχιζόμενη κοινοβουλευτική τους παρουσία και τα προνόμια που την διέπουν τώρα που το κόμμα τους καβαντζάρει με πρωτιά ένα επιπλέον μπόνους 50 εδρών;
Γιατί εκπλήσσομαι άραγε;
Εάν δεν είχαν την πολιτική οξειδέρκεια και το αισθητήριο να κατανοήσουν οτι τη δεδομένη στιγμή το πατριωτικό χρέος προέτασσε ΝΑΙ στην Ευρώπη και κερδίζω χρόνο, γιατί να με εκπροσωπήσουν ξανά;
Εάν ήθελαν να παίξουν σε τόσο κρίσιμες στιγμές προσωπικά παιχνιδάκια και να αναδείξουν προσωπικές ομάδες και ατζέντες, γιατί να με εκπροσωπήσουν ξανά;
Εάν το προσωπικό τους όφελος και βόλεψη είναι πάνω απο οποιαδήποτε έννοια αξιοπρέπειας, γιατί να με εκπροσωπήσουν ξανά;
Επειδή λοιπόν το κυρίως ζητούμενο σήμερα είναι η απόδραση μας από ένα μοντέλο κοινωνίας που υπέθαλψε τα παραπάνω φαινόμενα και οδηγηθήκαμε εδώ που οδηγηθήκαμε, καιρός είναι να δούμε χωρίς κομματικά γυαλιά το αύριο. Όχι μιά απο τα ίδια.
Ο χρόνος τρέχει, το τρένο ήδη πέρασε και εμείς αγκομαχώντας και ασθμαίνοντας προσπαθούμε να πιάσουμε την ουρά του.
Η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά απέδειξε οτι αποτελεί την μία και μόνη αξιόπιστη επιλογή.
Τόλμησε τα δύσκολα. Τα πολύ δύσκολα. Ίσως και ανυπέρβλητα. Με τεράστιο κόστος. Και συνάμα προοπτική! Αυτή της ευρωπαικής κατεύθυνσης της Ευρώπης των λαών.
Ναι, ειλικρινά πιστεύω οτι η ελληνική περίπτωση άρχισε να ξυπνά μια άλλου είδους ευρωπαική φιλοπατρία.
Είμαστε όλοι Έλληνες.
Η συνέχεια προσεχώς…
Heaven
ΥΣ. Όλα τα προηγούμενα ισχύουν με ή χωρίς δηλωσίες, οψέποτε επαναμαντριστούν! Ελαχιστότατη η σημασία τους! Άλλωστε έχουν τόσο βαρύγδουπα αυτοακυρωθεί…
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου