Με το αγγλικό δίκαιο θα μπλέξουμε άσχημα

Πολλά ειπώθηκαν και γράφτηκαν για το περιβόητο αγγλικό δίκαιο που διέπει σίγουρα τις επίσημες δανειακές συμβάσεις του μνημονίου και όπως όλα δείχνουν έχει «κλειδώσει» στο πρόγραμμα ανταλλαγής-αντικατάστασης ελληνικών ομολόγων, γνωστότερο ως PSI.



Τις προηγούμενες ημέρες Αntinews ενθάρρυνε τον διάλογο, ζωηρό μάλιστα, γύρω από αυτό το φλέγον κεφάλαιο της ελληνικής δανειοδότησης, δεδομένου ότι πρόκειται για δεσμεύσεις που αφορούν το μέλλον όχι της επόμενης γενιάς, αλλά και πολλών ακόμη. Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν αυταπόδεικτα στοιχεία που καθιστούν την επιλογή του αγγλικού δικαίου μεγίστη υποχώρηση, καθώς αντικειμενικά ναρκοθετούν την θέση του δανειζόμενου έναντι του δανειστή.


Η συζήτηση θα είχε ακαδημαικό ίσως χαρακτήρα, αν το επίπεδο του «κουρέματος» στο ελληνικό χρέος, ήταν τέτοιο που θα επέτρεπε την οποιαδήποτε αισιοδοξία για την μελλοντική διαχείριση και εξυπηρέτηση του ελληνικού χρέους. Παρά την παρέμβαση των ξένων θεσμικών δανειστών(Βλέπε Γερμανία και ΙΜF) το PSI, όλα δείχνουν ότι θα γίνει τελικά στο επίπεδο της απομείωσης 50% επί της ονομαστικής αξίας των ομολόγων(face value) και με μεσοσταθμικό επιτόκιο πέριξ του 4%, που σύμφωνα με τους λιγότερο αισιόδοξους αναλυτές(και είναι πολλοί και έγκυροι αυτοί), προδιαγράφει νομοτελειακά ανάγκη για νέο κούρεμα στο ελληνικό χρέος σε βάθος διετίας!


Το νομικό status των νέων ομολόγων επομένως, που θα αντιστοιχούν στο 35% της ονομαστικής αξίας των παλαιών, αναδεικνύεται σε λυδία λίθο του εγχειρήματος της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, γιατί χωρίς αμφιβολία δεν επιτρέπει την επίκληση μιας «δεύτερης ευκαιρίας» στο μέλλον.


Σε απλά ελληνικά και για να εξηγούμαστε. Αφής στιγμής φτάσαμε στην απευκταία εκδοχή του «κουρέματος», αυτό πρέπει να γίνει στην πληρέστερη δυνατή μορφή. «Επιτυχημένο PSI» είναι αυτό που εγγυάται ότι δεν θα χρειαστεί άλλο «κούρεμα» στο μέλλον. Και στην περίπτωση μας, αυτό δεν ισχύει…


Το νομικό καθεστώς των νέων ομολόγων επομένως, είναι εξαιρετικά σημαντικό και για να μην έχουμε αυταπάτες, πρέπει να ξέρουμε τα εξής:


1. Προκειμένου να καταστήσουν ελκυστικό το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων, οι νομικοί σύμβουλοι της ελληνικής κυβέρνησης και συγκεκριμένα το Νεουρκέζικο δικηγορικό γραφείο, Cleary, Gottlieb, Steen & Hamilton που ειδικεύεται στις αναδιαρθρώσεις εθνικών χρεών, οργάνωσε την «νομική θωράκιση» των νέων ομολόγων, ώστε να προσφέρουν την μεγαλύτερη δυνατή εγγύηση στον πιστωτή.


2. Το αγγλικό δίκαιο, στο οποίο κατα τα φαινόμενα θα υπαχθούν τα νέα ομόλογα, προσφέρει την μεγαλύτερη δυνατή νομική κάλυψη στον πιστωτή και επ΄αυτου δεν χωρά καμία απολύτως αμφιβολία. Επι της ουσίας μάλιστα, αίρει πλήρως τα δικαιώματα ασυλίας του δανειζόμενου, εν προκειμένω ελληνικού κράτους, και καθιστά τις απαιτήσεις των δανειστών εκτελεστές με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο.


3. Η γραμμή άμυνας περί «δικαίου αναγκαστικής εκτέλεσης» που θα περνάει, υποτίθεται, από τα ελληνικά δικαστήρια είναι απολύτως αδύναμη, αφού θα είναι τόσο «κρυστάλινη», η τεκμηρίωση της αξίωσης του πιστωτή, ώστε το οποιοδήποτε ελληνικό δικαστήριο, αν κληθεί να γνωμοδοτήσει, δεν θα μπορεί να αγνοήσει τα νομικά δεδομένα και να συνηγορήσει υπέρ του δανειζόμενου με…εθνικο-πατριωτικά κριτήρια.


4. Σε κάθε περίπτωση οι ξένοι ομολογιούχοι, δεν διεκδικούν τυχαία, την υπαγωγή των νέων ομολόγων στο αγγλικό δίκαιο και δεν θα αποτελούσε αυτό κομβικό σημείο της διαπραγμάτευσης, αν μπορούσε εύκολα να «ακυρωθεί» μία εντολή κατάσχεσης από τα ντόπια δικαστήρια.


5. Αποτελεί μύθο επίσης ο ισχυρισμός ότι οι ξένοι πιστωτές δεν θα μπορέσουν να προβούν σε αναγκαστική εκτέλεση κατασχετικών πράξεων γιατί θα τους πούμε…this is Sparta! Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορέσουν να διεκδικήσουν, αρχαιολογικά μνημεία, δημόσιες παραλίες, δάση ή…νησιά. Οτιδήποτε όμως υπάρχει εγγεγραμμένο στο περίφημο ταμείο αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας προσφέρεται προς δυνητική κατάσχεση! Θυμίζουμε δε, ότι με ολόκληρο άρθρο του πολυνομοσχεδίου, στο Ταμείο εκτός από τις ΔΕΚΟ και τα διάφορα φιλέτα τύπου Ελληνικό, στο Ταμείο περνάει και ολόκληρη η καταγεγραμμένη ακίνητη περιουσία του Δημοσίου(κτίρια, οικόπεδα κλπ).


6. Σε κάθε περίπτωση το αγγλικό δίκαιο ευνοεί όλων των ειδών τις διεκδικήσεις επί ελληνικής δημόσιας περιουσίας και κανείς δεν έχει όρεξη να βάλει υποθήκη την ελληνική γή, ακόμη και τις πολύπαθες ΔΕΚΟ που στηρίχτηκαν με τον ιδρώτα του Ελληνα φορολογούμενου.


7. Με το αγγλικό δίκαιο μπλέξαμε. Τελεία και Παύλα! Επομένως το κούρεμα πρέπει να είναι σε τέτοιο βάθος ώστε να εγγυάται ότι το ελληνικό κράτος δεν θα χρειαστεί να προβεί σε αθέτηση πληρωμών στο άμεσο μέλλον. Αλλιώς την βάψαμε. Γιατί με τα ομόλογα των ιδιωτών στο βρετανικό δίκαιο, θα είναι αδύνατο να «ξανακουρέψουμε» χωρίς ορατό κίνδυνο να βγούν στο σφυρί σημαντικά τμήματα της ελληνικής δημόσιας περιουσίας.


Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να «τζογάρει» νομικά την τύχη ελληνικών κρατικών κεφαλαίων, ας είναι έτοιμος να υποστεί τις συνέπειες σε περίπτωση…στραβοπατήματος.
ΠΗΓΗ