Χαρακτηριστικά στο άρθρο 23 ορίζεται ότι το δικαστήριο μπορεί να διατάξει την απέλαση αλλοδαπού που καταδικάσθηκε σε κάθειρξη,εάν κρίνει ότι η παραμονή του αλλοδαπού στη χώρα δεν συμβιβάζεται προς τους όρους της κοινωνικής συμβίωσης, λαμβάνοντας υπόψη ιδίως το είδος του εγκλήματος για το οποίο καταδικάστηκε, τον βαθμό της υπαιτιότητας του αλλοδαπού, τις ειδικές συνθήκες τέλεσης της πράξης, τις συνέπειες αυτής, τον χρόνο παραμονής του αλλοδαπού στο Ελληνικό έδαφος, τη νομιμότητα ή μη της παραμονής του, την εν γένει συμπεριφορά, τον επαγγελματικό προσανατολισμό, την ύπαρξη οικογένειας και γενικότερα τον βαθμό ένταξης αυτού στην Ελληνική κοινωνία, ενώ στο ισχύον άρθρο του ίδιου νόμου η απέλαση διατάσσεται σε περίπτωση φυλάκισης ή κάθειρξης, με την επιφύλαξη των σχετικών διατάξεων που περιλαμβάνονται σε διεθνείς συμβάσεις και χωρίς να τίθεται στο δικαστή ο περιορισμός του ασυμβιβάστου προς τους όρους της κοινωνικής συμβίωσης.
Δηλαδή δε φτάνει που η απέλαση περιορίζεται μόνο στις περιπτώσεις καταδίκης σε κάθειρξη, αλλά και τότε ακόμη πρέπει να ελέγχεται και να αιτιολογείται ότι η παραμονή του αλλοδαπού στη χώρα δεν συμβιβάζεται προς τους όρους της κοινωνικής συμβίωσης, λες και δεν αρκεί η καταδίκη σε κακούργημα για να αποδειχθεί αυτό.
Αν η απέλαση δεν είναι δυνατόν να εκτελεστεί (!!!) τότε το δικαστήριο που την επέβαλε την αναστέλλει...
και επιβάλλει τους όρους του άρθρου 100 παρ.3, δηλαδή δικαστικά έξοδα, αποζημίωση, χρηματική ικανοποίηση. Συνεπώς, καταδικασθείς για κακούργημα αλλοδαπός, αφού εκτίσει την ποινή του και παρά το ότι έχει κριθεί ότι πρέπει να απελαθεί, συνεχίζει να παραμένει στη χώρα, υπαγόμενος μόνο σε κάποιες οικονομικές κυρώσεις, επειδή η απέλαση δεν είναι δυνατόν να εκτελεστεί!!!!
Μέχρι την εκτέλεση της απέλασης, παραμένει σε ειδικούς χώρους κράτησης, ωστόσο η προϋπόθεση των όρων κράτησης ελέγχεται ανά τρεις μήνες από το εισαγγελέα και το ανώτατο όριο κράτησης δεν μπορεί να υπερβεί τους έξι μήνες. Μπορεί όμως να παραταθεί για άλλους έξι μήνες, όταν η εκτέλεση της απέλασης είναι δυνατή, αλλά καθυστερεί επειδή ο αλλοδαπός αρνείται να συνεργαστεί ή καθυστερεί η λήψη των αναγκαίων εγγράφων από τρίτες χώρες. Μετά την εκπνοή και αυτών των προθεσμιών, δηλαδή, τους αφήνουμε ελεύθερους, να συνεχίσουν το έργο τους.
Φαίνεται ακόμη πως καταργείται εντελώς η διάταξη της παρ.2 του άρθρου 74 του ισχύοντος ποινικού κώδικα, κατά την οποία το δικαστήριο μπορεί επίσης να διατάξει την απέλαση από τη χώρα κάθε αλλοδαπού στον οποίο επιβλήθηκε μέτρο ασφάλειας των άρθρων 69, 71 και 72, οπότε σε αυτήν την περίπτωση, η απέλαση μπορεί να διαταχθεί, σε αντικατάσταση αυτών των μέτρων. Τα άρθρα αυτά αφορούν σε περιπτώσεις απαλλαγής από την ποινή λόγω νοσηρής διατάραξης των πνευματικών λειτουργιών ή κωφαλαλίας καθώς και τις περιπτώσεις αλκοολικών και τοξικομανών.
Στη λεγόμενη «δημόσια διαβούλευση» και συγκεκριμένα στη σχετική έκθεση, που επισυνάπτεται στο νομοσχέδιο και έχει δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα της Βουλής, στο άρθρο 23, αναφέρεται ότι «δεν εισφέρθηκαν σχόλια», ενώ, παραδόξως, όλα τα άλλα άρθρα έχουν σχολιαστεί, έστω και αν για κάποια τα σχόλια δεν κρίθηκαν άξια λόγου!!!! Αν κάποιος από τους αναγνώστες συμμετείχε στη διαβούλευση του συγκεκριμένου άρθρου, μπορεί να μας ενημερώσει αν ισχύει.
Πέραν των ανωτέρω και κάθε λογικής, στο άρθρο 39 παρ.1 διαπιστώνουμε ότι το δουλεμπόριο μετατρέπεται σε πλημμέλημα. Παραθέτω την ισχύουσα και την προτεινόμενη ρύθμιση, για να αντιληφθείτε τη διαφορά:
Ισχύουσα:
«5. Όποιος διευκολύνει την είσοδο στο ελληνικό έδαφος ή την έξοδο από αυτό υπηκόου τρίτης χώρας, χωρίς να υποβληθεί στον έλεγχο που προβλέπεται στο άρθρο 5, τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα (10) ετών και χρηματική ποινή τουλάχιστον είκοσι χιλιάδων (20.000) ευρώ. Αν ο ανωτέρω ενήργησε εκ κερδοσκοπίας ή κατ’ επάγγελμα ή κατά συνήθεια ή το έγκλημα τελείται από δύο (2) ή περισσότερους από κοινού, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα (10) ετών και χρηματική ποινή τουλάχιστον πενήντα χιλιάδων (50.000) ευρώ»
Προτεινόμενη:
«5. Όποιος διευκολύνει την είσοδο στο ελληνικό έδαφος ή την έξοδο από αυτό υπηκόου τρίτης χώρας, χωρίς να έχει υποβληθεί στον έλεγχο που προβλέπεται από το άρθρο 5, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δύο (2) ετών και χρηματική ποινή τουλάχιστον πέντε χιλιάδων (5.000) ευρώ για κάθε διευκολυνθέν πρόσωπο. Αν ο δράστης ενήργησε εκ κερδοσκοπίας ή κατ’ επάγγελμα ή κατά συνήθεια ή αν το έγκλημα τελέστηκε από δύο ή περισσότερους επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών και χρηματική ποινή τουλάχιστον είκοσι χιλιάδων (20.000) ευρώ για κάθε πρόσωπο του οποίου διευκολύνεται η παράνομη είσοδος ή έξοδος από τη χώρα».
Τα σχόλια περιττεύουν.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου