.jpg)
Θα υπάρξει στρατιωτική επέμβαση στη Συρία; Σύμφωνα με το Srtatfor αυτή τη στιγμή μια στρατιωτική επέμβαση δεν μπορεί να είναι η πρώτη επιλογή των ΗΠΑ.Παραμένει όμως μέσα στην τριάδα των επιλογών που έχει.
Το πρόβλημα της Συρίας συνδέεται άμεσα μ΄ αυτό του Ιράν,σύμφωνα με την ανάλυση που κάνει το Stratfor. Η Συρία είναι πια ο “μακρύς βραχίονας” της Τεχεράνης η οποία στήριξε τις περιπέτειες του καθεστώτος Άσαντ στο Λίβανο και συνέβαλε στην καταστολή της σουνιτικής πλειοψηφίας στη Συρία.Ιράν και Συρία είχαν μια μακρά αν και όχι πάντα σταθερή συμμαχία.Τώρα το Ιράν είναι η μόνη χώρα που στηρίζει το καθεστώς της Συρίας.
Μέχρι στιγμής ο Άσαντ έχει κατορθώσει να επιβιώσει και να αντιμετωπίσει την εξέγερση.Σύμφωνα με το Stratfor , αν ο Άσαντ κατορθώσει να παραμείνει στην εξουσία ,τότε το Ιράν θα μπορούσε να αποκτήσει μια σφαίρα επιρροής που θα εκτείνεται από το δυτικό Αφγανιστάν έως τη Μεσόγειο.Μια σφαίρα επιρροής που δεν θα χρειαστεί να ελέγχεται από τις συμβατικές δυνάμεις του Ιράν που είναι αξιόλογες. Η επιβίωση του καθεστώτος του Άσαντ είναι αρκετή για την εξασφάλισή της.
Γι΄ αυτό ΗΠΑ,Ισραήλ,Τουρκία και Σαουδική Αραβία επιθυμούν την ανατροπή του Άσαντ.
Σ΄ αυτό το παιχνίδι ο “παίκτης” που φαίνεται να έχει τον πιο πολύπλοκο ρόλο είναι το Ισραήλ.Ανέχτηκαν τους Άσαντ για να αποφύγουν το τρομακτικό σενάριο μιας κυβέρνησης Σουνιτών που θα ελεγχόταν από τη Μοσουλμανική Αδελφότητα. Όμως τα πράγματα άλλαξαν. Η σουνιτική ισλαμιστική απειλή έχει αποδυναμωθεί τη τελευταία δεκαετία σε σχέση με την ιρανική σιϊτική απειλή.
Γι΄ αυτό και η επιδείνωση της κατάστασης στη Συρία,συμβαδίζει με την επιδείνωση του ζητήματος του Ιράν. Η κύρια απειλή από τη Τεχεράνη δεν είναι το πυρηνικό της πρόγραμμα. Γιατί και χωρίς πυρηνικά το Ιράν αποτελεί απειλή ,ειδικά μετά από την απόφση των Αμερικανών για απόσυρση των δυνάμεών τους από το Ιράκ.
Είναι πιθανή μια επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Συρία με στόχο την ανατροπή του Άσαντ και τον “ακρωτηριασμό” του “μακρύ βραχίονα” του Ιράν; Η Συρία είναι πολύ πιο περίπλοκη περίπτωση σε σχέση με τη Λιβύη. Και μια δεύτερη στρατιωτική επέμβαση σε αραβική χώρα δεν μπορεί να γίνει εύκολα δεκτή από τον αραβικο κόσμο. Όχι ακόμη τουλάχιστον.
Έτσι το Stratfor στην ανάλυσή του καταλήγει στην “τριάδα” των αμερικανικών επιλογών. Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της είτε θα πρέπει να αποδεχτούν τις εξελίξεις και να προσαρμόσουν τη στρατηγική τους ,είτε θα πρέπει να έρθουν σε μία συμφωνία με το Ιράν,είτε θα πρέπει να αποφασίσουν να πάνε σε πόλεμο.
Το πρώτο μάλλον δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από τη Δύση. Η δεύτερη λύση εξαρτάται από το αν το Ιράν ενδιαφέρεται να προχωρήσει σε μία συμφωνία. Και ο πόλεμος εξαρτάται από το πόση “ενέργεια” ,δηλαδή χρήμα, υπάρχει για να ξεκινήσει η νέα στρατιωτική εκστρατεία της Δύσης. Επίσης πρέπει να ληφθούν σοβαρά τα αντίποινα του Ιράν ,ειδικά στη περιοχή των Στενών του Ορμούζ.
Τελικά η πιο “βολική” αλλά απ΄ ότι φάινεται και πιο δύσκολη λύση είναι η ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ από το εσωτερικό της χώρας.
onalert.gr
Μέχρι στιγμής ο Άσαντ έχει κατορθώσει να επιβιώσει και να αντιμετωπίσει την εξέγερση.Σύμφωνα με το Stratfor , αν ο Άσαντ κατορθώσει να παραμείνει στην εξουσία ,τότε το Ιράν θα μπορούσε να αποκτήσει μια σφαίρα επιρροής που θα εκτείνεται από το δυτικό Αφγανιστάν έως τη Μεσόγειο.Μια σφαίρα επιρροής που δεν θα χρειαστεί να ελέγχεται από τις συμβατικές δυνάμεις του Ιράν που είναι αξιόλογες. Η επιβίωση του καθεστώτος του Άσαντ είναι αρκετή για την εξασφάλισή της.
Γι΄ αυτό ΗΠΑ,Ισραήλ,Τουρκία και Σαουδική Αραβία επιθυμούν την ανατροπή του Άσαντ.
Σ΄ αυτό το παιχνίδι ο “παίκτης” που φαίνεται να έχει τον πιο πολύπλοκο ρόλο είναι το Ισραήλ.Ανέχτηκαν τους Άσαντ για να αποφύγουν το τρομακτικό σενάριο μιας κυβέρνησης Σουνιτών που θα ελεγχόταν από τη Μοσουλμανική Αδελφότητα. Όμως τα πράγματα άλλαξαν. Η σουνιτική ισλαμιστική απειλή έχει αποδυναμωθεί τη τελευταία δεκαετία σε σχέση με την ιρανική σιϊτική απειλή.
Γι΄ αυτό και η επιδείνωση της κατάστασης στη Συρία,συμβαδίζει με την επιδείνωση του ζητήματος του Ιράν. Η κύρια απειλή από τη Τεχεράνη δεν είναι το πυρηνικό της πρόγραμμα. Γιατί και χωρίς πυρηνικά το Ιράν αποτελεί απειλή ,ειδικά μετά από την απόφση των Αμερικανών για απόσυρση των δυνάμεών τους από το Ιράκ.
Είναι πιθανή μια επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Συρία με στόχο την ανατροπή του Άσαντ και τον “ακρωτηριασμό” του “μακρύ βραχίονα” του Ιράν; Η Συρία είναι πολύ πιο περίπλοκη περίπτωση σε σχέση με τη Λιβύη. Και μια δεύτερη στρατιωτική επέμβαση σε αραβική χώρα δεν μπορεί να γίνει εύκολα δεκτή από τον αραβικο κόσμο. Όχι ακόμη τουλάχιστον.
Έτσι το Stratfor στην ανάλυσή του καταλήγει στην “τριάδα” των αμερικανικών επιλογών. Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της είτε θα πρέπει να αποδεχτούν τις εξελίξεις και να προσαρμόσουν τη στρατηγική τους ,είτε θα πρέπει να έρθουν σε μία συμφωνία με το Ιράν,είτε θα πρέπει να αποφασίσουν να πάνε σε πόλεμο.
Το πρώτο μάλλον δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από τη Δύση. Η δεύτερη λύση εξαρτάται από το αν το Ιράν ενδιαφέρεται να προχωρήσει σε μία συμφωνία. Και ο πόλεμος εξαρτάται από το πόση “ενέργεια” ,δηλαδή χρήμα, υπάρχει για να ξεκινήσει η νέα στρατιωτική εκστρατεία της Δύσης. Επίσης πρέπει να ληφθούν σοβαρά τα αντίποινα του Ιράν ,ειδικά στη περιοχή των Στενών του Ορμούζ.
Τελικά η πιο “βολική” αλλά απ΄ ότι φάινεται και πιο δύσκολη λύση είναι η ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ από το εσωτερικό της χώρας.
onalert.gr
Eυχαριστούμε για την επίσκεψή σου στον ΠΑΡΛΑΠΙΠΑ.
Μας βοηθάς αν κάνεις ένα κλικ στις διαφημίσεις της σελίδας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου